Dagur - 06.12.1975, Blaðsíða 5

Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
ÁFANGAR
Sagt er, að sjálfstæðisbarátta smá-
þjóðar sé ævárandi, og sýnir sagan,
að svo er. Sagan sýnir einnig, að þessi
barátta stærri þjóða hefur orðið
mörgum erfið. Sjálfstæðisbarátta ís-
lendinga var bæði löng og hörð.
Margir fyrri áfangar hennar tilheyra
nú sögunni, en aðrir eru flestum
fullorðnum enn í fersku minni.
Alþingi var endurreist 1845, versl-
unarfrelsið var lögfest 1854, stjómar-
skráin var okkur veitt 1874 og færði
hún Alþingi löggjafarvald og fjár-
veitingarvald. Heimastjórn fengum
við 1904, fullveldissamninginn 1918
og síðasti áfanginn var stofnun lýð-
veldis 17. júní 1944, á Þingvöllum
við Öxará. En með þeim áfanga var
hið stjórnarfarslega frelsi þjóðarinn-
ar til lykta leitt með fullum sigri.
Síðan hefur verið nær óslitið fram-
faraskeið á íslandi, vaxandi velmeg-
un og rnörg stórvirki unnin í þágu
alþjóðar.
En stjórnarfarslegt sjálfstæði er
ekki nóg. Atorka við framleiðslu til
lands og sjávar og nýting lands- og
sjávargæða þarf einnig til að koma.
Ræktun lands hefur miðað vel og
við eigum vel vélvæddan landbúnað,
sem veitir þjóðinni holla fæðu og
dýrmætt hráefni í iðnað. En sjávar-
útvegurinn skapar hins vegar mest
af þeim gjaldeyri, sem landsmenn
þurfa að nota til að geta lifað menn-
ingar- og athafnalífi í landi sínu.
Landlielgisbaráttan er og hefur
verið eitt helsta sjálfstæðismál þjóð-
arinnar, hefur hún staðið í áratugi
og stendur enn. Við stöndum frammi
fyrir þeim vanda, að vera beittir
voþnuðu valdi innan íslensku fisk-
veiðilögsögunnar um þessar mundir.
Nú stendur yfir lokasókn íslendinga
í þessari löngu baráttu. Höfuð auð-
lind landsmanna er í hafinu um-
hverfis landið. Þar hefur nú gengið
svo mjög á fiskistofna, að framundan
er hrun sjávarútvegsins, verði ekki
spyrnt við fótum. Ú tfærsla landhelg-
inriar var gerð á síðustu stundu og
veit raunár enginn ennþá, hver þró-
unin verður í stærð fiskistofna næstu
árin.
íslendingar samþykktu land-
grunnslög 1948, færðu út landhelg-
ina í 4 mílur 1952 og línan dregin
fyrir minni fjarða og flóa. Árið 1958
var landhelgin færð út í 12 mílur,
og í 50 sjómílur 1972. Síðasta út-
færsla landhelginnar kom svo til
framkvæmda í haust og voru þetta
allt einhliða ráðstafanir. Með þeim
var fetað- í fótspor margra annarra
þjóða, en jafnframt unnið að því, að
fá viðurkenningu á auknum rétti
eyja og strandríkja, samanber haf-
réttarráðstefnuna. Baráttan í land-
helgismálinu er mesta sjálfstæðis-
barátta þjóðarinnar á síðari árum. □
Fyrir 30 árum hófust millilanda
ferðir Flugfélags íslands.
Fyrstu ferðina fóru Jóhannes
R. Snorrason, Magnús. Guð-
mundsson, Jóhann Gíslason og
Sigurður Ingólfsson á Katalína-
flugvél, sem tók 22 farþega.
Flugferðin frá Reykjavík til
Largs í Skotlandi tók 6 kíukku-
stundir og var ferðin farin 11.
júlí 1945. Nú er flugtíminn rúm
hálf önnur klukkustund með
þotum Flugleiða. Farþegar í
fyrstu flugferðinni voru fjórir.
Þetta var upphaf millilanda-
flugsins. Þessa 30 ára afmælis
millilandaflugsins var í haust
minnst með því, að þá buðu
Flugleiðir eða „betri helming- '
ur“ þeirra blaðamönnum lands-
málablaða utan höfuðborgar-
innar í kynnisför til Skotlands.
Hópur blaðamanna af lands-
byggðinni, ásamt tveim frá sjón
varpinu, taldi 27 manns. Farar-
stjóri var Sveinn Sæmundsson,
blaðafulltrúi Flugleiða. Ferðin
hófst frá Keflavíkurflugvelli að
morgni 8. október og stóð í þrjá
daga.
Undirritaður afþakkaði í
fyrstu það góða boð að slást í
Skotlandsför, en snerist hugur
eftir viðræður við fararstjór-
ann, hvort sem það var fremur
af talhlýðni minni .eða þeim
hæfileikum fararstjórans að
tala um fyrir mönnum, og
hafði ég mikla ánægju af ferð-
inni.
í upphafi slíkrar ferðar veit
maður lítt um sína samferða-
menn, en verður að treysta því
að sameiginlegur skakstur í
flugvélum. og bifreiðum, sam-
eini fremur en sundri og að
maður verði manns gaman þeg-
ar hlé verða á hinu óvænta á
erlendri grund. Hitt viási ég af
gamalli reynslu, að fararstjór-
inn, Sveinn Sæmundsson, blaða
fulltrúi, er starfi sínu vaxinn,
þaulvanur fararstjóri hópferða,
þægilegur í viðmóti, kátur og
fyrirhyggjusamur. Hann hefur
þá kosti góðs tamningamanns,
að hafa fremur laust taumhald,
takmarkar því frelsi einstakl-
ingsins sem minnst, en hefur þó
alla þræði £ öruggum höndum.
Það segja hestamenn, að þá fái
gæðingarnir frjálslegan og
fallegan' höfuðburð,- og ekki veit
ég betur en að höfuðburðurinn
væri sæmilegur í hópi ham-
ingjusamra blaðamanna, er þeir
tylltu fá á fósturjörðina, heim
komnir í ferðalok.
Jafnan hefur það þótt nokk-
urt ferðalag, að fara til útlanda
og fyrrum mjög í frásögur fært.
Nú er þetta breytt vegna góðra
og skjótra samgangna, svo
skjótra, sem fyrr greinir. Og á
þeim tíma er farþegum borinn
bæði matur og drykkur og ekki
af verri sortinni. Gamli Kata-
lína-flugbáturinn frá • banda-
ríska flughernum flaug aðeins
í sjö þúsund feta hæð og mun
hafa tekið viðeigandi dýfur í
skýjunum, en okkar flugvél,
þotan Gullfaxi, fór langt ofar
skýjum og haggaðist ekki í
heiðríkju háloftanna.
Við lentum mjúklega á einni
af mörgum flugbrautum' Glas-
gow-flugvallar og þótt vel færi
úm alla í Gullfaxa, var betra að
hafa fast land undir fótum, ekki
síst í dýrðarverði.
Nú hófst dagskráin með dá-
lítilli bílferð, síðan kaffisopa á
sérkennilegu veitingahúsi og
„léttum hádegisverði“. Þar var -
„hænufótur og h'anastél“ og
veitandi var skostur eigandi
staðarins, en jafnframt mikillar
viskíverksmiðju rétt hjá. Ef-
laust má það til fróðleiks telj-
ast að sjá viskíverksmiðju, sem
framleiðif eina milljón gallon
af þessum eftirsótta drykk á ári
og hefur víst nokkuð. tryggan
markað. En að hlusta á eina til
tvær ræður um framleiðsluna á
hverri hæð, er fullmikið, þótt
eigandinn sé mælskur og fróður
og að alltaf sé sjón sögu ríkari.
Vonandi taka íslenskir blaða-
menn af landsbyggðiimi ekki
upp á því að notfæra sér hina
nýju kunnáttu í framleiðslu á
sterku brennivíni eða viskíi.
Það var dálítill súrkeymur í
verksmiðjunni, ekki ólíkur og
af vothéyi, enda bruggað úr
ávöxtum jarðar. En þakka ber
alla gestrisnina þar, og veiting-
ar þegnar eða sama og þegnar.
Orskammt frá verksmiðjunni
var hestur í girðingu, mikill og
fríður stólpagripur, léttur í
spori undir sjálfum sér og gljá-
kembdur. Liturinn var blandað
ur rauðu, hvítu og jörpu og
man ég ekki hvað hestamenn
kalla hesta með þessum lit,
kannski litförótta.
Glasgow stendur við Clyd-
ána, sem er stórfljót og rennur
í rparggreindan Clydfjörðinn,
sem tegir arma sína langt aust-
ur í landið. Hvar sjór og á mæt-
ast veit ég ekki, en hins vegar
sáum við á nesi einu dálítinn
kastala, og var okkur sagt að á
þeim stað tækju skipin hafn-
sögumann á innleið. Og ör-
skammt þaðan er eina kjarn-
orkuverið á Skotlandi. Ekki
fengum við að skoða það, þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir farar-
stjórans. Ekki myndi það hafa
verið síður fróðlegt en viskí-
verksmiðjan, en þar sem skoð-
un var ekki leyfð ber ekki að
harma það, og huggun má það
vera að þurfa þá heldur ekki að
óttast um að hafa komið of
nærri geislavirkum efnum. Það
er_ekki víst að þessþáttar rjúki
eins fljótt úr mönnum og veit-
ingarnar í hinni verksmiðjunni.
Nú var ekið til Largs, sem er
þéttings bæjarleið, en Largs er
10 þúsund manna ferðamanna-
bær_ án verksmiðja og þar
dvelja að jafnaði 30 þúsund
manns á sumrin og íbúarnir
hæla staðnum fyrir það, að
fleiri fái þar sólsting en á
Mallorka!
Leiðin frá Glasgow til Largs
er einkar fögur og áfangastað-
urinn, þessi litli ferðamanna-
bær, er viðfeldinn og friðsæll
með afbrigðum. Húsin standa í
ávölum, skógivöxnum hæðum,
upp frá firðinum, þar sem
skemmtibátarnir liggja við
festar og haggast ekki í logninu.
Þarna er gnægð gististaða, sem
á' þessum árstíma hafa að
mestu lokið annasamri þjón-
ustu við það hamingjusama
fólk, sem getur veitt sér hvíldar
daga á þessum rólega og sumar
fagra stað. Garðarnir, umhverf-
is vinaleg múrsteinshúsin,
standa enn í blóma, en haust-
litirnir voru búnir að fara
mjúkum höndum um laufskóg-
ana. Líklega er landið ekki
fegurra á öðrum árstíma.
Ekið var í rútubíl, sem okkur
flutti um skoska grund og
rúmaði vel alla íslendingana og
Vötn, skógi vaxnar hæðir og vinaleg múrsteinsliús laða til sín ferðamenn úr öllum áttum. Þessi mynd
er frá Loch Loniond.
hina ágætu forráðamenn Flug-
leiða í þessu landi, svo sem
Stuart nokkurn ágætan og nú
alla leið niður að sjó í Largs.
Þar var stutt’ og skemmtileg
athöfn er fólst í því, að farar-
stjórinn afhenti bæjarstjóra
staðarins gestabók með útskorn
um og táknrænum spjöldum til
minningar um komu Katalína-
flugvélarinnar, sem lenti við
þessa strönd fyrir 30 árum.
Um kvöldið sátum við kvöld-
verðarboð bæjarstjórnar og var
þar etið og drukkið af hjartans
lyst, ræður fluttar, skipst á
gjöfum o. þ. h.
En meðan borðhaldið stóð
sem hæst, birtist hávaxinn skoti
í hinum skrautlegasta þjóð-
búningi, sem allir kasnast við.
Hann gekk hægt og tígulega í
veislusalinn og lék á volduga
sekkjapípu sína. Á hæla honum
gekk matreiðslumaður, í bún-
ingi sinnar stéttar og holdugur
eins og slíkum ber. Hann bar
fat mikið í höndum og á því
var heitur lifrarpylsukeppur og
mikil sveðja. Eftir einn hring í
salnum staðnæmdust komu-
menn við borð skota eins, sem
móttók fatið og setti á borðið
hjá sér. Reis hann síðan úr
sæti, flutti kvæði en greip
sveðjuna þar sem við átti og
hjó lifrarpylsukeppinn í tvennt.
Síðar kom svo skemmtikraftar,
karl og kona, sem léku og
sungu við fögnuð áheyrenda.
.......''JfTT \ ■9-’*'
Norðlendinganúr lögðu upp frá Akureyri í Skotíandsferðina og á flugvellinum kófst fcrðalagið.
Gist var á Castle hóteli og
var herbergisfélagi minn Run-
ólfur nokkur Elentínusson úr
Keflavík, ritstjóri Suðurnesja-
tíðinda, maður hláturmildur.
Ekki kann ég frá tíðindum að
segja að hinu langa borðhaldi
loknu, því þá þótti mér dagur-
inn þegar orðinn góður og hæfi
lega langur. Hins vegar fór ég
að rifja upp fyrir mér eitt og
annað, sem ég hafði lesið um
Skotland og um stutta för
þangað nokkrum árum áður.
Varð sá árangur þó fremur
lítill.
Skotland, föðurland Roberts
Bruce og Roberts Burns, heim-
kynni lifrarpylsu, skotapilsa,
sekkjapípna, hafragrauts, holda
nauta og dýrra veiga, er strjál-
býlt land, á mælikvarða
Evrópu. íbúar eru á sjöttu
milljón á 78.765 ferkílómetr-
um lands. Á Skotlandi skipt-
ast á fjöll, heiðalönd, þröngir
dalir, vötn, grösugt sléttlendi og
úti fyrir ströndunum er fjöldi
eyja. Landið er stjórnarfarslega
sjálfstætt, með eigin þjóð-
kirkju, skólakerfi og lagasetn-
ingu, en yfirstjóx;nin situr þó í
London, undii- forystu skot-
landsi-áðherra. Nú eru kröfur
um fullan aðskilnað orðnar
háværar.
Við höfum þegar kynnst
viskíframleiðslunni, séð lifrai-
pýlsu og héyrt í sekkjapípu, en
hafragraut fengum við engan í
fei’ðinni. Séð höfðum við einnig
hina holdmiklu nautgripi, þar
sem svartskjöldótt var í mciri-
hlutanum, einnig sáum við
svarthöfðafé.
Tímanlega næsta dag risu
menn úr rekkjum, sumir lítið
eitt rauðeygðir af ókunnu lofts-
lagi, aðrir fölir af því að hafa
ekki sofið í sínu eigin rúmi, en
flestir morgunsprækir eins og
hanar og létu ekki dragast úr
hömlu að taka til matar síns.
Mér er nær -að álíta, að matar-
gerðarlist skota sé ekki á háu
stigi. Mér er það til dæmis
óskiljanlegt hvernig þeir geta
farið svo með kartöflurnar, að
þær eru nær óætar, og ekki er
kaffið gott, en blanda af kaffi
og soðinni mjólk er góður
di-ykkur og virðist mjög algeng-
ur.
Undir borðum voru sögur
sagðar af atburðum þeim, kvöld
inu áður, sem síðla höfðu gerst.
Mátti af þeim ráða, áð félagar
mínir hefðu staðið sig vel að
vanda, með þeirri undantekn-
ingu einni, að þéttvaxin. söng-
mær hafði snúið einn þeirra
niður í skoskum dansi og þó
ekki verr en það, að hann stóð
upp aftur.
Framundan var fei’ðadagur í
mildu veðri og röku. Farar-
skjóti okkax-, ágæti langferða-
bíllinn, ásamt öruggum og
kurteisum ökumanni, stóð ferð
búinn í hlaði og brátt hófst
ferðin, allt til Loch Lomonds-
vatnsins dásamlega. Unaðsleg
ferð um skógi vaxnar hæðir,
meðfram fjörðum og fljótum,
gegnum sveitir, þar sem holda-
nautahjarðimar og svarthöfða-
féð voru á beit á ræktuðu landi,
gegnum bæi og þorp, eftir
steyptum og góðum vegum, án
mikillar umferðar.
Þegar við ókum meðfram
Loch Lomondvatni, vakti sil-
ungurinn og var ekki laust við
að það vekti hjá manni áhuga.
Það eru nú hvorki meii;a né
minna en þrettán tegundir
fiska í þessu stóra vatni. Víðast
liggur vegurinn mjög nærri
vatninu. Á aðra hönd er skógar
hlíðin, vatnið á hina og handan
þess einrúg mikill skógur. Á
eyju einni í vatninu hafa
nektarunnendur bækistöð.
Þangað var horft, ef ekki glápt,
en ekkert sást þar af klæðlausu
fólki, í-aunar engin sála.
Ég held að flestir eða allir
hafi verið sammála um það, að
á þessum slóðum myndi unaðs-
legt að eyða sumarfríi, jafnvél
ævidögum, sögðu sumii-.
íslenskir blaðamenn eru öðr-
um löndum sínir líkir í þvr efpi
að verða þorstlátir á erlendi-i
grund. Þegar þeir sjá bjórkrá,
svolgra þeir eins og eyðimerkur
farar við uppsprettulind, nema
templai;arnir. Þó má geta þess,
að blaðamennirnir frá Akur-
eyri sinntu lítt drykkjunni og
stóðu sig eins og hetjur. En
sjálfskipaður talsmaður templ-
aoa og jafnframt skáld ferðar-
innar var Halldór Kristjánsson
frá- Kirkjubóli. Hann flutti
fararstjóra drápu.
Hér má kannski skjóta því
inn, að skotar eru ákafir knatt-
spyrnuunnendur eins og aðrir
bretar. í Glasgow er knatt-
spyrnukappinn Jóhannes Eð-
valdsson mjög þekktur vegna
íþróttar sinnar. Margir landar
hittu hann og lét hann vel af
högum sínum hjá Celtic.
Skotar hafa jafnan verið
miklir skipasmiðir. í Glasgow
voru smíðuð skipin Queen
Mary og Queen Elisabet,
stærstu farþegaskip í heimi.
Þessum skipum var fleytt til
sjávar niður Clydána. Énn eru
þar smíðuð skip og sum engin
smásmíð. Við skoðuðum skipa-
smíðastöð þar, og hefur hún níu
þúsund starfsmenn og hafði
tveim dögum áður sjósett 76
þús. tonna olíuskip. Lá það
við festar og risti grunnt. En
margfalt stærri skip er þar
unnt að smíða. Vélar og tæki
eru stórkostleg, hávaðinn víða
ærandi, en ekki sáust menn
með heyrnarhlífar. Einhver í
- hópnum skellti í góm þegar
skoða átti skipasmíðastöð þessa
og sagðist nú hafa komið í Slipp
stöðina á Akureyri!
Um fljót og firði ganga far-
þega- .og flutningaskip, enn-
fremur ferjur til og frá. Við
fengum svolitla sjóferð með
bílferju sinni, sem Júpíter
heitir. Fór vel um menn og
bíla.
Blaðamannahópurinn dvaldi
eitt kvöld í hinni gömlu Glas-
gowborg. Fararstjórinn bjó
menn undir kvöldið með eftir-
farandi sögu:
íslendingur einn, sem gisti
borgina, fjáður vel og vín-
hneigður, hugðist veita sér
•ánægju kvöld eit-t. Hóf hann
svo drykkjuna, lék mikið yfir
sér að hætti margra landa, var
-i-óspar á fé o. s! frv. Morguninn
eftir fannst hann pð húsabaki
inríl á milli tómra öltunna og
var fluttur í sjúkrahús. Var
hann illa skorinn í andliti, tanii
færri en áður, kjálkabrotinn,
Sveinn Sæmundsson,
fararstjóri.
blár og marinn og peningalaus.
Saga þessi varð mjög til
varnaðar þetta kvöld í stórborg
inni, enda varð þar ekkert
óhapp í hópi blaðamanna.
Skrifstofur Flugleiða í Glas-
gow eru á „vernduðu“ svæði og
er því lítil hætta á húsnæðis-
hraki. Þegar leið að ferðalok-
um, heimsóttum við þann stað
og þangað kom varaborgarstjóri
Glasgowborgar, með gullsnúr-
una, embættistákn sitt, og af-
henti liann Flugleiðum skjaldar
merki brogarinnar, en Sveinn
fararstjóri afhenti honum aftur
á móti mikinn og táknrænan
minnispening með mynd Kata-
línuflugbátsins.
Við gistum á Ingram hóteli í
Glasgow næstu nótt, fórum
skoðunarferð um morgunjnn,
versluðuin um stund en héld-
um síðdegis heim á leið og þeg-
ar við komum í Keflavíkurþok-
una og lentum á flugvellinum,
var ferð lokið, of stuttri að vísu,
en bæði skemmtilegri og fræð-
andi. Mér er það nú efst í liuga,
að margir myndu njóta þess
ríkulega, að eyða sumarleyfi
sínu í hinu undur fagra Skot-
landi, ef þeir á annað borð
hleypa heimdraganum.
í ferðamannahópnum voru
eftirtalin, auk undirritaðs:. Sig-
rún Stefánsdóttir, Hjörleifur
Hallgríms og Ottar Einarsson
frá Akureyri. Frá Siglufirði
voru: Jóhann Möller, ÞormóðUr
Runólfsson, Bogi Sigurbjörns-
son og Hinrik Aðalsteinsson.
Frá Vestfjörðum: Halldór
Kristjánsson, Guðjón Friðriks-
son, Olafur Þórðarson, Magnús
Guðmundsson og Gestur Hall-
dórsson. Frá Keflavík: Runólf-
ur Elentínusson. Frá Vest-
mannaeyjum voru: Jón Stefáns
son, Jóhann Björnsson, Stein-
grímur Arnar og Þorkell Sigur-
jónsson. Frá Suðurlandi: Gísli
Sigurðsson og Valdimar Braga-
son. Og frá Austuilöndi: Jón
Kristjánsson og Ágúst Jónsson.
Frá sjónvarpinu voru: Marí-
anna Friðjónsdóttir og Harald-
ur Aðalsteinsson.
Heiðursgestir í ferðinni voru:
Jón Jóhannesson og Sigurður
Ingólfsson, en þeir voru meðal
þeirra, er þátt tóku í fyrstu
millilandaferð Katalínubátsins,
annar farþegi en hinn yéla-
maður.
í stuttri Skotlandsferð væri
e. t. v. ástæða til að bregða sér
nokkrar aldir aft-ur í tímann og
minna á sögulegar heimildir
um samskipti þjóðanna, allt frá
þeim tíma er skoskir menn
hófu landnám á íslandi, ásamt
öðrum þjóðum. En það er nú
önnur saga, eins og þar stendur.
Og það er ofar í huga að líta á
þróun flugmála, frá þvf Flug-
félag íslands fór sitt fyrsta utan
landsflug fyrir 30' árum og' til
dagsins í dag, þegar álíka ferðir
er orðinn daglgeur þáttur í
rekstri flugfélaganná tveggja,
sem kenndur er við flug. Til
marks um breytinguna á þess-
um árum íslenska míllilanda-
flugsins má néfna, að á- fyrstu
sex mánuðum þessa árs fluttu
þotur Flugfélags fslands' ög
Loftleiða um 160 þúsund far-
þega milli landa. Og á tíma-
bilinu frá 1. janúar þessa árs
til júníloka flutti Flugfélag ís-
lands 93 þúsund farþega innan-
lands.
E. D.
GJAFIR TIL
ELIJHEIMILIS
AKUREYRAR
i
Nýlega hafa E.H.A. ' borist
nokkrar góðar gjafir.
Frá N. N. kr. 100.000,00. Frá
N. N. kr. 20.000,00. Frá= N. N.
kr. 50.000,00.
Þá héldu nokkur börn hluta-
veltu í okt. sl. og varð ágóði
kr. 6.340,00, en ágóðann afhentu
þau E.H.A. Börnin eru: Stefán
Brynjarsson, Kringlumýri 16,
Guðrún Hlín Brynjarsdóttir,
Kringlumýri 16, Ásdís Stefáns-
dóttir, Löngumýri 16, -Gréta
Baldursdóttir, Löngumýri 25 og
Heiðar Geir Konráðsson,
Kringlumýri 27.
Þá færði Elín Tryggvaclóttir
frá Arndísarstöðum, Bárðardal,
Elliheimili Akureyrar að gjöf
125 bindi bóka. r \
Allar þessar gjafir þþkkar
stjórn E.H.A. af alhug. 1 Q
FRA BRIDGEFELAGI
AKUREYRAR
-t I
Fjórða umferð í sveitakeppni
Bridgefélagsins var spi-lpð sl.
þriðjudagskvöld. Úrslit urðu
þéssi: ' ‘
Stig
20—0
10—10
13—7
11—9
18—2
18—2
17—3
Alfreð — Páll
Sigurður — Örn
Júlíus — Arnald
Sveinbjörn — Birgir
Víkingur — Gunnar
Ævar — Jóhannes
Stefán — Friðrik
Einhvers staðar í fcrðinni var þessi ljósmynd tekin, en allmarga vantar á myndina.
Röð sveitanna eftir 4 'um-
ferðir og stig er þessi:
Stig
1. Sv. Alfreðs Pálssonar 78
2. — Arnalds Reykdal 63
3. — Ævars Karlessonar 54
4. — Víkings Guðm.sonár 53
5. — Gunnars Berg 41
6. — Birgis Steind.s. MA 41
7. — Sveinbj. Sigurðss. : 37
8. — Júlíusar Thorarensén 36
9. — Stefáns Vilhjálmss; 36
10. — Páls Pálssonar 35
11. — Arnar Einarssonar 34
12. — Jóh. Sigurjónss. MA 22
13. — Friðriks Steingr.s. 16
14. — Sigurðar Vigfúss. 14
Fimmta umferð verður spiluð
n. k. þriðjudagskvöld að Hótel
KEA kl. 8. Q