Dagur - 02.02.1977, Blaðsíða 4

4
1
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Síniar 111 66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðannaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Morgunblaðið leiðrétt
Morgunblaðið gerir í forystugrein
sinni á sunnudaginn samanburð á
sköttum fyrirtækja í eigu einkafram-
taksins annars vegar og samvinnu-
félaga hins vegar og kemst að þeirri
niðurstöðu, að samvinnufélögin beri
minni skatta. Blaðið gerir mikið úr
tekjuskattinum, sem verslunarfyrir-
tæki greiða, en gleymir því, að tekju-
skattur er ekki orðinn nema lítið
brot af heildarskattgreiðslum fyrir-
tækja. Opinber gjöld fyrirtækja eru
fyxst og fremst aðstöðugjöld og fast-
eignaskattar og þar greiða samvinnu
félög eftir sömu reglum og önnur
fyrirtæki og eru því einhverjir
stæistu greiðendur opinbeiTa gjalda,
hvert á sínum stað. Varðandi tekju-
skattinn horfir Morgunblaðið alveg
fram hjá þeirri staðreynd, að bæði
veislunum í eigu einkafxamtaks og
samvinnumanna, er heimilt að veita
sínum viðskiptavinum afslátt, sem er
frádráttarbær til skatts. Samvinnu-
félög veita sinn afslátt í formi arðs,
eftirá, eftir því sem afkoman gefur
tilefni til og síðan er það frjáls
ákvörðun fulltrúa félagsfólksins á
aðalfuixdi, hvort þessi afsláttur er
lagður í stofnsjóð eða greiddur út.
Moigunblaðið gleymir einnig að
geta þess, að hlutafélög hafa fengið
að gefa út jöfnunarbréf í stórum
stíl, skattfrjáls, á undanförnum ár-
um. Þá ræðir blaðið um, að þessi
skattafríðindi sé ein undirrót þess,
að verslanir í einkaeign séu fáar úti
á landi: Sannleikuiinn í þessu máli
er sá, að markaðurinn víða á land-
inu, þar sem fámennt er, er erfiður
til veislunarreksturs og einkafram-
takið hefur ekki kært sig um að setja
sig niður þar, til að ávaxta fjármagn
sitt og veita þá þjónustu, sem á þess-
um svæðum þarf að veita. Þessi
verkefni hafa komið í lilut samvinnu
félaganna og stjórnast ekki af gróða-
sjónarmiðum eða auðhyggju, heldur
af þeirri nauðsyn fólksins, að fá sæmi
lega verslunarþjónustu á hverjum
stað.
Morgunblaðið nefnir, að vöruverð
sé lægra í verslunum kaupmanna en
samvinnufélaga. Þetta er rangt. í því
sambandi má nefna, að verðlag KEA
hefur jafnan verið hagstætt og þegar
það setti upp verslun á Siglufirði,
kom í ljós, að vöruverð hjá því var
mun hagstæðara en lijá kaupmönn-
um staðarins.
Samvinnuverslun hefur ekki náð
traustri fótfestu í Reykjavík, en það
er vegna þess, að borgarstjórnar-
meirihlutinn hefur beitt valdi sínu
til að spoiTia við því. □
BJÖRN HARALDSSON, AUSTURGÖRÐUM KELDUHVERFI:
Bændur
í sjónvarpsþætti með þessu
nafni 18. þ. m. var upplýst, að
sem næst fjórar fjölskyldur í
landinu hefðu nú á einn eða
annan hátt atvinnu og lífsupp-
eldi af því vörumagni, sem
meðal-bóndi framleiddi með að-
stoð sinnar fjölskyldu. Bent var
á að framleiðsla landbúnaðarins
væri þannig atvinnuleg undir-
staða mikils hluta þjóðarinnar,
80—90 þúsunda, sem er næstum
40% landsmanna. Var þessu
ekki nánari gaumur gefinn, þótt
þegar í stað kæmi fram sú stað-
reynd, að bændur, sem sköpuðu
atvinnu fimmföldum fólksfjölda
miðað við eigið skyldulið,
fengju ekki nema 70—75%
þeirra launa, sem þeim bæri
lögum samkvæmt. Framleiðsla
landbúnaðarins er að mestu
leyti matvæli, sem fyrir fáum
áratugum komust mjög kostn-
aðarlítið frá framleiðanda til
neytanda. Væri ekki fróðlegt að
athuga verktilhögunina fyrir
svona 40 árum? Það mætti
segja mér, að þá hefði ekki
þurft að verja nema litlu broti
af eins manns launum, vegna
hvers bónda í landinu, til þess
að greiða að fullu miðlun mat-
vælanna frá framleiðendum til
neytenda. Hafa ekki of margir
milliliðir smogið inn í starfsem-
ina nú, fjórir móti hverjum ein-
um sem framleiðir? Og hvað
um laun þeirra manna, sem inn
hafa smogið, hver mundu þau
vera til samanburðar við kaup
bænda? Væri það ekki góð hug-
mynd, að stilla fjórmenningun-
um upp sem nýrri viðmiðunar-
stétt fyrir bændur og ef svo
skyldi reynast, að þessir mörgu
hjálparmenn þeirra væru hærra
launaðir en bændur sjálfir, væri
þá ekki tilvalið að athuga launa
jöfnun eða fækkun þjónustuliðs
eða hvoru tveggja, fremur en
að stuðla að aukinni verðbólgu?
Ull og skinn eru ekki matur,
heldur hráefni til iðnaðar, það
álitlegasta fyrir íslenskan iðnað
a. m. k. ullin. Stutt er síðan
þessar framleiðsluvörur bænda
voru þó næstum því verðlausar,
iðnaðurinn fékk þær fyrir
„slikk“. Bændur voru farnir að
slá slöku við rúning, því ullin
borgaði naumast fyrirhöfnina.
Nú hafa þeir sem verðið
skammta hækkað ullina nokk-
uð. Með skinnaverðið gengur
öllu hægar. Bændur geta ekki
„strækað11 á skinnin eins og
ullina, hætt að taka þau af.
Vegna kjötsins verður að gera
það. Einn fulltrúi bænda í
„brennipunktinum“ sagði frá
því, að fyrir innlagt folfclds-
skinn á síðasta ári, hefði eig-
andinn fengið 600 kr. Iðnfyrir-
tæki gerði þetta sama skinn
söluhæft fyrir 14.000 kr. Hrá-
efnið reiknaðist þannig 4,3% af
lokaverðinu. Ekki heyrði ég að
fulltrúum bænda þætti nokkuð
athygllisvert við þetta dæmi.
Væri nokkuð á móti því, að fá
þessa verðskiptingu útskýrða?
Ef bóndi hefði fengið 800—850
kr. fyrir skinnið í stað 600 kr.,
þá hefði hann ekki þurft að
kvarta, grunsamlegt.
Ritstjórnargrein í Tímanum
tveim dögum áður en umræða
Magnúsar Olafssonar stóð í
sjónvarpinu bar heitið: Svig-
rúmið og sjúkdómurinn. Þessi
grein fjallaði um þá hluti, sem
hér hafa verið gerðir að um-
ræðuefni
Tíminn benti á nokkrar furðu
legar staðreyndir varðandi
skiptingu á liðkosti þjóðarinnar
milli undirstöðu-atvinnugreina
annars vegar og þjónustugreina
hins vegar. Þar segir: ,,Á móti
hverjum tíu mönnum, sem
starfa við fiskveiðar, verkun og
úrvinnslu sjávarafla í frystihús-
um og verksmiðjum eru tuttugu
þjónustustörf. Á móti hverjum
tíu fiskimönnum eru sjö banka-
Björn Ilaraldsson.
menn.“ Nokkrar fleiri öfgar eru
til tíndar. Síðan lýkur greininni
með þessum orðum: „Þetta eru
ískyggilegar tölur. Gæði lands-
ins og hið vinnandi fólk, sem
dregur þau úr skauti náttúr-
unnar og eykur verðmæti
þeirra með iðju sirini, er frurii-
afl þeirra hluta, sem gera skal.
Þegar of margir og miklu fleiri
en þörfin heimtar, hætta að
beita hönd og huga við að nytja
gæði lands og sjávar eða fást
við nytsaman iðnað, sem dregur
úr innflutningi eða eykur út-
flutning, gengur mannfélagið úr
skorðum. Það verður minna til
skiptanna en efni gætu staðið
til. Líkt og atvinnuleysi er ein-
hver fáránlegasta sóun á mögu-
leikum fólks og þjóða til þess
að hafa nóg að bíta og brenna,
er bruðl með starfsorku manna
mikil fásinna. Að sama brunni
ber, hvort heldur það er at-
vinnuleysi, sem íþyngir þjóð-
félaginu, eða ofhleðsla starfs-
greina, sem þjóðinni eru nauð-
synlegar, á meðan í hóf er stillt,
en verða þungur baggi, þegar
komið er langt út yfir þau
mörk. Þá kemur upp sú staða,
að báðir geta haft rétt fyrir sér
— þeir sem segja, að ísland sé
láglaunaland og hins, sem ekki
telja „svigrúm" til þess að bæta
úr því. Það er slæmt. Þó er
verra, ef enginn vill beina aug-
um að meininu né fara læknis-
höndum um það.“ (auðkennt
hér).
Þessi orð þarfnast ekki útlist-
unar. Þannig er komið hag þjóð
arinnar, að borgararnir flýja í
vaxandi mæli þær starfsgrein-
ar, sem eru efnahagsleg undir-
staða þjóðlífsins, troða sér inn
í einhverrkonar þjónústugrein-
ar, sem áður eru ofhlaðnar
starfsliði, sem er þó betur laun-
að en flóttafólkið áður var. Og
flóttafólkið fær bætt lífskjör og
ef heppnin er með, til lífstíðar.
Þjóðin er að hverfa frá erfiðis-
vinnu til gervitilveru, hverfa
frá lífsbjargarstörfum til iðju-
leysis og fjármunasóunar. Þessi
er sjúkdómurinn. Lækning
hans er í því fólgin að stöðva
lífsflóttann. Ráðið til þess er
einfalt og aðeins eitt. Á íslandi
eru lífskjör mæld í launaflokk-
um. Þeir sem bjargræðisstörfin
vinna til lands og sjávar skulu
fylla hæstu launaflokkana.
Næst komi þeir, sem úrvinnslu
stunda til verðmæta- og gjald-
eyrisaukningar. Lægstu launa-
flokka skipi þeir, sem starfa nú
í ofsetnum starfsgreinum.
Launaflokkum verði fækkað
frá því sem nú er. Hlutfall milli
lægstu og hæstu launa mætti
hugsa sér 1:3. Mesta hækkun
vegna sérmenntunar og/eða
starfsþjálfunar mætti hugsa sér
þrjá launaflokka. Enginn fái
greidd laun fyrir ónauðsynleg
störf. Vanræksla eða misferli í
starfi varði stöðumissi auk
þyngri viðurlaga samkvæmt
lögum. Þetta er fram sett rem
drög að fyrirsögn, drög að
stefnubreytingu. Fyrirsögnin
verður auðveld, en framkvæmd
in erfiðari. En svo er nú komið,
að framkvæmdin verður ekki
umflúin öllu lengur. Ekki þýðir
fyrir stjórnmálaflokkana að
metast um það, hverjum þeirra
sé um að kenna, hvernig komið
er. Allir eru þeir meira eða
minna sekir um þessa þjóð-
félagslegu vanþróun, án þess að
hafa stutt hana vitandi vits.
Hitt er augljóst, að einhverjir
hafa sofið á verðinum.
Tilefni umræðunnar Bændur
í brennipunkti var í sjálfu sér
ekki deila um búvöruverð til
bænda, heldur klögun yfir því,
að umsamið búvöruveð fékkst
ekki greitt vegna vanskila ríkis-
sjóðs. 1 umræðuhópnum voru
fimm bændur og bændafulltrú-
ar, þar á meðal landbúnaðarráð.
herra. Að sjálfsögðu voru allir
smmála um, að efndum þyrfti
að kippa í lag. Til viðræðu voru
þarna kvödd karl og kona sem
fulltrúar neytenda. Ekki kom
Ijóst fram, hvaða erindi þau
áttu til þessa þings. Neytendur
eða samtök þeirra áttu ekki til
sakar að svara fyrir ríkissjóð.
Herrann fékk þarna smá til-
sögn, sem hann þarfnaðist við-
komandi skattframtali til sveita
en frúin drap kurteislega á
óeðlilega verðhækkun búvöru á
leiðinni milli bænda og ney-
enda.
Umræðan reyndist gömul
plata, sem allir þekkja, ekkert
nýtt, sviðsetning, enginn árang-
ur. Ekkert „svigrúm" fannst og
enginn minntist á sjúkdóminn.
Að umræðunni stóðu menn —
að einum undanskildum —, sem
lengi hafa staðið í eldinum, sam
tíðarmenn öfugþróunarinnar,
þreyttir menn. Þeir sögðu
margt vel, en allt var það áður
sagt.
Hvað getur komið í staðinn
fyrir hina ófrjóu togstreitu
stjórnmálaflokkanna, þeirra
margendurteknu þvælu um
ágæti sitt, hvers fyrir sig en
auðvirðileik hinna, pólitíska
áróðurinn, sem skiptir þjóðinni
í stríðandi fylkingar um stétta-
hagsmuni og völd flokksfor-
ingja? Hvað getur fengið unga
menn og konur, syni og dætur
þjóðarinnar til þess að samein-
ast um að setja hag og heiður
heildarinnar efst á blað, ofar
hagsmunum stétta og einstakl-
inga og hvar er helzt jarðvegs
að leita til uppræktunar slíks
hugsunarháttar? Ég held hans
eigi að leita meðal æskunnar,
því hennar er framtíðin. Ég
held að sjúkdómurinn mætti
læknast vegna andlegrar vakn-
ingar æskunnar. Ég hugleiði
andlegar vakningar, sem áður
gerðust með þjóð vorri, þegar
neyðin var stærst, samvinnu-
hugsjónina, ungmennafélags-
hreyfinguna. Þetta voru í byrj-
un hugsjónir, sem gagntóku
þjóðina en vísuðu síðar veginn
til sigurs.
Það þykir góð latína nú á
dögum að úthúða æskunni. Eins
og jafnan áður er það næsta
kynslóð á undan, sem mótað
hefur æskuna. Ef sú kynslóð
breytir illa, er hætt við að _æsk-
an á vissu skeiði stígi feti fram-
ar í samskonar breytni. Sú kyn-
slóð, sem völdin hefur nú, ræð-
ur ekki við vandamál þjóðar-
innar, henni hefur mistekist við
þau. Þau mistök kunna að eiga
eiirhvern hlut í sorglegri hegð-
un æskunnar nú. Þrátt fyrir
þetta er málskot til æskunnar
eina vonin.
Ungur bóndi úr gæðasveit
stýrði umræðunni, Bændur í
brennipunkti. Þetta er glæsi-
legur maður, vel ættaður, sem
hlotið hefur skjótan frama.
Vonum mínum til æskunnar
beini ég til hans og hans líka.
Það er kominn tími til að segja
hingað og ekki lengra. Efna-
hags- og kjaramálum þjóðar-
innar hefur lengi verið stefnt í
óefni. Það er þýðingarlaust að
fara einn hringinn enn eftir
gömlu slóðinni. □
Fengu 20 sekúndul.
Undanfarið hefur jarðborinn
Narfi verið notaður við borun
éftir heitu vatni að Ytri-Reykj-
um í Miðfirði, vegna hitaveitu
Hvammstanga. Á 200 metra
dýpi kom borinn niður á vatns-
æð og streyma þar nú upp 20
lítrar á sekúndu af 98 gráðu
heitu vatni.
Hitaveita Hvammstanga og
Laugarbakki hafa fengið vatn
frá Ytri-Reykjum, en það var
orðið ófullnægjandi, en var þó
unnt að auka það mjög með
dælingu.
Hið nýja, sjálfrennandi vatn
er nægilegt fyrir þá byggð, sem
því er ætlað að hita. Álitið er,
að úr nýju holunni megi fá allt
að 50 lítra á sek. með dælingu.
Varmaorka hins rjálfrennandi
vatns úr borholu Jötuns á Ytri-
Reykjum er talin jafngilda 4—5
megavöttum. Er borunarárang-
ur þessi einstaklega hagkvæm-
ur. ' □
MINNING
María Svava Jósepsdóttir
Þann 15. jan. síðastliðinn andað-
ist hér á sjúkrahúsinu María
Svava Jósepsdóttir, til heimilis
að Byggðavegi 146, aðeins 42
ára að aldri.
Andlát hennar mun fæstum,
sem til þekktu, hafa komið á
óvart, því allt síðastliðið ár
háði hún þrotlausa baráttu við
ólæknandi sjúkdóm, þar sem
enginn mannlegur máttur gat
vörnum við komið. Allan þann
tíma sýndi hún stökustu rósemi
og tók örlögum sinum eins og
sannri hetju sæmdi. Ástvinir
hennar, svo og læknar og hjúkr
unarlið sjúkrahússins, gerðu
allt sem hugsast gat til að létta
þjáningar henriar, allt þar til
yfir lauk.
Okkur sem eftir lifum finnst
lífið stundum dálítið harkalegt,
þegar ungt fólk, í blóma lífsins,
er burtu kallað, eins og hér
hefur gerst. En við beygjum
okkur fyrir örlögunum og trú-
um því, að allt hafi sinn tíma
og tilgang.
María heitin var fædd að
Sandvík í Glerárhverfi, þann
28. maí 1934, dóttir hjónanna
Guðrúnar Jóhannesdóttur og
Jóseps Kristjánssonar, sem þar
bjuggu. Á hinu listræna heimili
í Sandvík ólst hún svo upp,
ásamt systrunum tveimur,
Svönu og Nönnu Stínu, og þar
dvaldi hún þar til hún sjálf
stofnaði heimili.
Þann 5. júní 1954 giftist hún
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Arngrími Pálssyni frá Kollu-
gerði, og reistu þau sér hús að
Byggðavegi 146 og hafa búið
þar síðan. Þeim varð þriggja
barna auðið, þau eru: Sigur-
geir 22 ára, Guðrún Elva 18 ára
og Atli 12 ára, öll í heimahús-
um.
Heimili sínu helgaði María
svo alla sína krafta af lífi og
sál. Kom þá vel í ljós listfengi
hennar og smekkvisi bæði úti
og inni, enda hafði hún mjög
næmt fegurðarskyn, eins og
hún átti kyn til. Hún var
óvenju vel gerð og heilsteypt
stúlka. Hún unni öllu sem gott
var og fagurt, var vönduð til
orðs og æðis. Ég kynntist henni
vel þegar hún var barn að
aldri, því hún var nemandi
minn í barnaskólla. Bar hún
þar af sökum prúðmennsku og
góðrar framkomu. Þá starfaði
hún mikið í barnastúkunni
Von, því málefni ungtemplara
var henni hugleikið. Einnig á
ég margar góðar minningar um
hana frá skólaferðum, eða ferð-
um á vegum barnastúkunnar.
Yfir öllum þessum endurminn-
ingum er bjart og þær hlýja
mér um hjartarætur, þegar ég
nú á gamals aldri rifja þær upp.
Fyrir allt þetta og öll góð kynni
vil ég nú þakka og óska henni
SKÍÐATOGBRAUT
VIÐ LAUGASKÓLA
velfarnaðar í nýjum og betra
heimi. Ef til vill mætir hún mér
þar síðar, með sitt hlýlega bros,
sem hún átti í svo ríkum mæli.
Ollum ástvinum hennar sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð veri minningin um
Maríu Svövu Jósepsdóttur.
Hjörtur L. Jónsson.
Þriðjudaginn 18. jan. sl. var
tekin í notkun ný skíðatogbraut
við Laugaskóla að viðstöddum
kennurum og nemendum skól-
ans. Undanfarin ár hefur verið
unnið að því að útvega full-
komna skíðatogbraut. Nú hefur
hún verið sett upp í vestur-
brekkum Reykjadals í landi
Hóla, rétt sunnan við Hóla-
braut.
Uppsetningu önnuðust Eirík-
ur Haraldsson kennari Reykja-
vík og Snæbjörn Kristjánsson
smiður Laugabrekku ásamt
nokkrum sjálfboðaliðum. Snæ-
björn hefur langmest unnið að
verkinu af öllum hér. Þegar
brautin var opnuð var Snæ-
björn fyrsti maðurinn er fór um
hana.
Nú er kominn skíðakennari,
Sigrún Grímsdóttir frá ísafirði,
og mun hún kenna nemendum
Laugaskóla, barnaskóla Reyk-
dæla og fleirum ef vilja í viku
eða tíu daga. Laugaskóli mun
vera eini héraðsskóli á landinu
sem hefur svo fullkomna tog-
braut. Er mikill áhugi meðal
nemenda að notfæra sér þessa
góðu aðstöðu sem bezt. Snjór
er hér nægur.
Skíðatogbrautin kostar upp-
sett eitthvað á fjórðu milljón.
Gamlir nemendur hafa undan-
farin ár gefið nokkrar upphæðir
til þessa verks. Ýmsir fleiri
hafa þegar styrkt þetta verk og
aðrir lofað stuðningi. En aðal-
upphæðin er frá gistihúsa-
rekstri. Á hverju ári er ágóði
nokkur af þeim rekstri og er
hann notaður til að efla og
fegra skólann á ýmsan hátt.
Sérstakar þakkir færir skól-
inn gömlum nemendum, sem
sýnt hafa skólanum ræktarsemi
með peningagjöfum til þess að
gera að veruleika þá hugmynd
að skólinn eignaðist togbraut.
Einnig þakkar skólinn öllum
þeim sem unnu að uppsetningu
brautarinnar. Bændur í Hólum
í Reykjadal leyfa góðfúslega að
farið sé yfir land þeirra og jafn-
vel að hús vegna togbrautar-
ipnar sé reist á túni þeirra.
Fyrir þetta þakka forráðamenn
Laugaskóla af alhug.
S. G.
Sv. Ingimundðr Árnasonar
Akureyrarmeistari í bridge
Sveitakeppni Bridgefélags Ak-
ureyrar er lokið. Akureyrar-
meistari varð sveit Ingimund-
ar Árnasonar, sem vann yfir-
burðasigur í 4ra sveita úrslit-
um, sigraði þar allar hinar
sveitirnar og í síðustu umferð
Maria Svava Jósepsdótfir
Fædd 28. 5.1934 - Dáin 15.1.1977
KVEÐJA FRÁ VINKONU
Við leitum að orði, lýkur degi
lífsgátuna þó skiljmn eigi.
Um hug okkar líða hin liðnu ár
í ljósi og fegurð, þó hrynji tár.
Með ástúð þinni þú ert okkur nær
Er nokkur fjarlægð þar kærleikinn grær?
Þó Ieiðir skilji er Ijós fyrir stafni.
Þú leggur á djúpið í drottins nafni.
Guð minn leggðu þeim lið,
er lifa og þreyja.
En henni himneskan frið
þar harmar ei beygja.
L. S.
16
Z7
£7
mmiiyiR
Glæsilegir leikir
íslenska landsliðið í handknatt-
leik hefur enn einu sinni sýnt
það og sannað að það er í klassa
meðal bestu liða heims. Sigur
yfir Pólverjum og Tékkum tek-
ur þar af öll tvímæli. Þrátt fyr-
ir það að liðið tapi öðrum leikn-
um við þessar þjóðir er ekkert
yfir því að ærast eins og íþrótta
fréttariturum dagblaðanna í
Reykjavík er tamt. Eftir fyrri
leikinn við Pólverja áttu blöðin
varla til orð að lýsa því hve lé-
legur leikur íslenska liðsins
hafi verið, sóknin í molum og
vörnin hriplek. Er þetta lítt
hvetjandi fyi'ir þá er með lands
liðinu æfa og eyða í það geysi-
legum tíma og kostnaði, og
finnst ýmsum að landsliðsmenn
irnir hefðu frekar átt að vera á
lista þeim yfir listamenn þá
sem féngu viðurkenningu frá
Alþingi, fyrir nánast ekki neitt
eins og sjá mátti á upptalning-
unni. Það hlýtur að geta flokk-
ast undir einhverskonar list að
vera íþróttamaður sem gerir
hluti sem venjulegum manni er
nánast ómögulegt að gera.
Hermannsmótið
í Hlíðarf jalli
sveit Alfreðs Pálssonar Akur-
eyrarmeistara frá í fyrra 18—2.
Auk Ingimundar eru í sveitinni
Júlíus Thorarensen, Hörður
Steinbérgsson, Friðfinnur Gísla
son, Ragnar Steinbergsson og
Gunnar Sólnes.
Röð efstu sveitanna og stig
urðu þessi:
A í-iðill, röð 1—4. Stig
1. Sv. Ingimundar Árnas. 53
2. — Alfreðs Pálssonar 27
3. — Ævars Karlessonar 21
4. — Arnar Einarssonar 19
B riðill, röð 5—8. Stig
1. Sv. Páls Pálssonar 41
2. — Þormóðs Einarssonar 36
3. — Stefáns Vilhjálmss. 13
4. — Friðriks Steingrímss. 10
Leik Þormóðs og Friðriks er
ólokið.
C riðill, röð 9—12. Stig
1. Sv. Víkings Guðm.sonar 48
2. — Arnalds Reykdal 39
3. — Sveinbjörns Sigui-ðss. 33
4. — Trausta Haraldssonar 0
Um síðustu helgi var haldið í
Hlíðarfjalli við Akureyri Her-
mannsmótið svokallaða, en það
er opið punktamót í svigi og
stórsvigi.
Allir bestu skíðamenn og kon
ur sem nú á landinu dvelja
voru mætt til keppni á laugar-
daginn en þá átti að keppa í
stórsvigi.
Veðurguðirnir voru hins veg-
ar ekki skíðamönnunum hlið-
stæðir þann dag en þá var glóru
laus stórhríð, og var því stór-
svigskeppninni frestað til sunnu
dags, en þá átti líka að keppa
í svigi.
Á sunnudag var veður nokkí
uð gott og lauk þá keppni í báð-
um greinum mótsins.
Þórsarar í strangri
keppni í Reykjavík
Annarar deildar lið Þórs í hand
knattleik hélt til Reykjavíkur
sl. föstudag og þá um kvöldið
lék það við Þrótt í Bikarkeppni
HSÍ. Þróttur sigraði í leiknum,
skoraði 29 mörk gegn 24 hjá
Þór.
Á laugardag léku Þórsarar
síðan við Keflvíkinga í annarri
deildinni og fór leikurinn fram
í Keflavík. Þór sigraði með 23
mörkum gegn 19. Á sunnudag
léku þeir síðan við Leikni og
einnig í annarri deildinni og
sigraði Þór með 24 gegn 17.
Þórsarar hafa því bætt við sig
fjórum stigum í deildinni, en
fallið út úr Bikarkeppninni.
KA OG ÞÓR
UM NÆSTU HELGI
N. k. laugardag leika KA og
Þór í annarri deildinni í hand-
bolta. Leikir þessara aðila eru
alltaf skemmtilegir og getur
hvorugt liðið bókað sér sigur
fyrirfram í leiknum. Mikið er í
húfi fyrir KA að vinna leikinn
ef þeir ætla að blanda sér í topp
baráttuna í deildinni en fyrir
Þór skiptir það minna máli það
er þeir hafa þegar tapað af sig-
ursæti í deildinni.
Staðan í deildinni
Næsta keppni félagsins er ein KA 9 6 2 1 210-191 14
mennings- og firmakeppni. KR 8 6 1 1 200-155 13
Hún er hafin og verður næstu Ármann 7 5 2 0 163-120 12
þriðjudagskvöld, kl. 8. Er allt Þór 9 5 1 3 188-168 11
spilafólk beðið að mæta tíman- Leiknir 10 2 2 6 182-219 6
lega. Spilað verður í Gefjunar- Stjarnan 7 2 1 4 114-134 5
salnum. Keppnisstjóri er Albert Fylkir 7 2 1 4 110-117 5
Sigurðsson. □ ÍBK 10 0 0 10 168-280 0
92,13
94,71
95,18
Úrslit urðu þessi:
Stórsvig kvenna.
Steinunn Sæmundsd. R. 118,85
Jórunn Viggósdóttir, R. 123,08
Kristín Úlfsdóttir, I. 126,16
Stórsvig karla.
Bjarni Sigurðsson, H. 116,70
Einar Valur Kristjánss., í. 117,45
Gunnar Jónsson, í. 118,56
Svig kvenna.
Steinunn Sæmundsd., R. 103,50
Margrét Vilhelmsd., A. 104,57
Kristín Úlfsdóttir, í. 104,83
Svig karla.
Haukur Jóhannsson, A
Bjarni Sigurðsson, H.
Björn Víkingsson, A.
í mótslok voru verðlaun af-
hent og Hermannsbikarinn féll
nú Bjarna Sigurðssyni frá Húsa
vík í skaut, og afhenti hann
Hermann Stefánsson fyrrv.
íþróttakennari. Flest stig í
kvennaflokki fékk Steinunn Sæ
mundsdóttir frá Reykjavík og
fékk hún til varðveislu í eitt ár
Helgubikarinn, en hann var
gefinn til minningar um Helgu
Júníusdóttur.
BLAK
Sl. sunnudag lék UMSE og Vík-
ingur í fyrstu deild í blaki.
Eyfirðingar byrjuðu vel og kom
ust í 2—2, en Víkingum tókst
að rétta hlut sinn og sigruðu
með þremur hrinum gegn
tveimur.
Um næstu helgi fara Eyfirð-
ingar til Reykjavíkur og leika
á laugardag við Víking, en á
sunnudag halda þeir til Laugar-
vatns og leika þá við Laugdæli.
Nýtt íþróttablað
S P O R T - blaðið heitir nýtt
íþróttablað sem nú nýlega er
komið út. Blað þetta er hið
vandaðasta í alla staði og lofar
svo sannarlega góðu. Útgefend-
ur munu vera íþróttafréttaritar
ar dagblaðanna í Reykjavík, og
virðist svo sem blaðið sé gefið
út í beinni samkeppni við
íþróttablaðið sem Frjálst Fram-
tak gefur út fyrir ÍSÍ.
I SPORT-blaðinu er m. a. við-
tal „við Hrein Halldórsson,
Ingólf Óskarsson, Kjartan L.
Pálsson o. fl. Þá eru greinar um
Bob Beamon heimsmethafa í
langstökki, Tony Knapp, Anne
Marie Pröll o. fl. Frekar lítið er
af auglýsingum í blaðinu en því
meira um íþróttir og kostar það
í lausasölu 320 kr. Ó. Á,