Dagur - 28.03.1980, Qupperneq 6

„Akureyri er svo
fallegur bær!“
STUNDUM finnst mér eins og
Akureyringar hafi orðið fyrir geisl-
un og orðið fyrir stökkbreytingu.
Raunar má segja að bæjarbragur
hafi allur gjörbreyst á undanförn-
um áratug eða svo — það er kom-
inn svolítill stórborgarbragur á
Akureyri á sumum sviðum og
sumir eru kjötríkir. Þola það illa.
Við skulum taka fyrir þrifnaðinn
margumtalaða. I svellþykkum
fræðiritum um landið má lesa að
Akureyri sé þrifalegur bær —
snyrtilegur bær — vel um genginn
og svo framvegis. Umsagnir af
þessu tagi munu sjálfsagt sjást á
prenti næstu árin — þær hafa unn-
ið sér einskonar hefð í málinu og
enginn kann við að skrifa um höf-
uðstað Norðurlands án þess að
ræða um þrifnaðinn. Nú er það svo
að Akureyringar eru vissulega
sæmilega þrifnir — um það bera
tölur um aðsókn að sundlaug bæj-
arins glöggt vitni. Hins vegar eru
þeir jafnmiklir sóðar og aðrir
Frónbúar þegar kemur að um-
gengni við landið. Þegar við ökum
t.d. til bæjarins úr norðri, gegnum
nýju hverfin, förum niður á Eyri og
staðnæmumst á Ráðhústorgi
snemma á laugardagsmorgni gæt-
um við ekki sagt með sanni að Ak-
ureyringar gangi vel um bæinn
sinn. Þvert á móti.
Sammála? Nei — auðvitað ekki.
Þú ert búinn að innbyrða svo mikið
af „Akureyriersvofallegurbær-
áróðrinum" að þú átt bágt með að
samþykkja mál mitt, en líttu nú á.
Sóðaskapur er áberandi í nýju
hverfunum — spýtnadrasl, tómir
sementspokar og moldarhrúgur
hafa aldrei verið talið neitt sérstakt
augnayndi —- ekki nema þá af fá-
mennum hópi sem getur vart túlk-
að sjónarmið heildarinnar. Hverj-
um er um að kenna? Ja, við getum
tekið Reykjavík okkur til fyrir-
myndar (óvanalegt!) hvað snertir
malbik — þar leggja yfirvöld mal-
bik á götur í nýjum hverfum áður
en byggingaframkvæmdir hefjast.
Annað — íbúar í hverfinu gætu
ugglaust tínt saman spýtnabrak og
kveikt í öllu saman — undir
ströngu eftirliti auðvitað. Þriðja —
Þegar grunnur er grafinn er hægt
að jafn úr uppgreftrinum með ýtu.
Það er ekki nauðsynlegt að hafa
haugana sem sönnun þess að þama
sé verið að byggja. Jafn vel sjón-
daprir sjá gráar steypuklessur.
Ég minntist á Eyrina. Við skulum
aka niður Tryggvabraut. Það var
fyrir fáum vikum að lóðin sunnan
við Þórshamar var löguð og skulu
forráðamenn fyrirtækisins fá rós í
hnappagatið fyrir það. En til hægri
og vinstri má sjá ljótar lóðir;
drullupollar og mold eru þeirra
aðalsmerki. Þá má minna á uppgjöf
skipulagsnefndar gagnvart versl-
unum neðarlega við Tryggvabraut.
Þar áttu búðargluggar að snúa í
suður, en eigendur voru snöggir að
uppgötva að fólk vildi ekki aka í
drullupollunum í Furuvöllum
heldur kaus það malbikið.
Á Oddeyri er sama sagan. Möl,
mold og pollar. Skipulagsleysi er
ríkjandi og ef ekki kæmi til einn og
einn gullfallegur garður væri réttast
að aka sem hraðast um göturnar,
með lokuð augu.
Hér að framan var talað um að
koma í miðbæinn í morgunsárið á
laugardagsmorgni. Hafi einhver
verið haldinn þeirri grillu að bæj-
arbúar væru snyrtimenni myndi sá
hinn sami fá bót meina sinna. Við
skulum stíga út úr bílnum, en gæta
þess að trampa ekki ofan í ælu og
gá að skera okkur ekki á glerbrot-
um. Menn taka nefnilega flöskur á
nóttinni og splundra í gangstéttinni
eða henda þeim eitthvað út í busk-
ann. Ef við erum nógu snemma á
ferðinni getum við hitt fyrir einn
eða tvo næturhrafna sem þurfa að
sjá Pálma og hans lið áður en þeir
uppgötva að kominn er háttatími.
Nei, Akureyringar þurfa svo
sannarlega að taka á honum stóra
sínum ef þeir ætla að standa undir
því Iofi sem verður ausið á þá næstu
árin. Bless, snyrtilegasti bær á
Norðurlandi.
FRAMKÖLLUNAR-
UMBOÐ
fyrir allar fllmutegundir
Bjóóum Glöggmyndar framköllun.
Glögg mynd er 30% stærri en venjuleg mynd,
og hvert atriói hennar því stærra og skýrara,
gleggra en ella.
Samt er Glögg mynd ekkert dýrari.
FILMU
Akureyri
HUSIÐ
Hún er alls staðar og hvergi
Hún talar við engan, en heyrir í öllum
Hún afhjúpar svœsnustu leyndarmálin
MISJAFNLEGA vel er að hús-
byggingum staðið en mig langar að
segja hér frá hvemig hægt er að
byggja hús með einfalda Ioftræst-
ingu. Ein blokkin hér uppi í Tjarn-
arlundi er með þeim ósköpum gerð,
að loftræsti-„kerfið“ í húsinu er rör
sem liggur upp i gegnum allar íbúð-
imar og svo stútur inn á hvert bað-
herbergi. Annars mætti allt eins
kalla þetta samtalskerfi eins og
loftræstikerfi, þar sem allt tal berst
á milli baðherbergja í gegnum þetta
rör. Ef mikið liggur við að ná sam-
bandi við nágrannann þá er bara að
fara inn á baðherbergi og kalla...
Eða þegar hjónin eru sest í mak-
indum inn í stofu, þá heyrist rödd
innan af baðinu: „Komdu og þvoðu
mér á bakinu!"
ÉG HEF hlerað að það tíðkist mjög
hér í bænum, að forsvarsmenn fyr-
irtækja sendi hver öðrum gjafir,
sérstaklega um jól. Um er að ræða
öl, konfekt, vin og svo framvegis.
Helst munu það vera bankastjórar
og aðrir sem hafa umsjón með pen-
ingum sem em aðnjótandi þessara
gæða. f framhaldi af þessu má geta
þess, að bæjarfulltrúi í smábæ í einu
Norðurlandanna fékk senda viskf-
flösku frá fyrirtæki þar í bænum.
Varð þessi bæjarfulltrúi að segja af
sér þegar þetta komst upp, þar eð
þetta flokkaðist undir mútur. í landi
bæjarfulltrúans tíðkast sú regla að
fái maður í opinberri þjónustu slík-
ar „gjafir“ þá beri honum að end-
ursenda hana hið snarasta.
PÓLITÍKIN er mörgum mikils
virði, þannig að allt annað verður að
víkja, starf og fjölskyldulíf. Við
höfum fyrír satt að skólastjórí einn
úti á Ólafsfirði ætli sér til dæmis að
fóma stöðu sinni í þágu málstaðar-
ins. Mun hann vera útvalinn til að
ritstýra íslendingi, sem nú mun vera
ritstjóralaus. Að vísu er það svo að
íslendingur hefur nú heldur batnað
eftir að hann varð stjómiaus, og
þykir mér það slæmt að við svo búið
fái ekki að vera áfram.
OFT MÁ heyra krata hæla sér af
því að hafa baríst mest og best fyrir
íslenskan verkalýð, til þess að ná
fram fyrir hann réttindum og bætt-
um kjörum. Því horfir það dálítið
undarlega við þegar ritstjóri Al-
þýðumannsins hér á Akureyri þver-
brýtur iðnlöggjöfina með því að
vinna blaðið algjörlega sjálfur,
prentvinnuna líka. Hafa verið uppi
raddir meðal félagsmanna Hins ís-
lenska prentarafélags og Grafíska
sveinafélagsins um að stöðva út-
komu blaðsins.
UPPI í KEA-versluninni við Hrisa-
lund kom maður að kassanum með
fullan vagn af vömm. Afgreiðslu-
stúlkan stimplaði inn vörurnar og
tilgreindi upphæðina sem maðurinn
átti að borga.
„Bíddu aðeins“, sagði maðurinn,
„ég ætla að ná í sígarettur, ég kem
og borga þetta svo allt saman“.
Eins og kunnugt er eru sigarett-
urnar seldar við annan kassa, en
maðurinn fór ekki þangað, heldur
gekk í rólegheitum út án þess að
afgreiðslustúlkan yrði vör við.
Hann kom ekki inn aftur til að
borga.
ÚR BLAÐAHEIMINUM ero þær
fréttir helstar að kratar ætli sér að
gefa út nýtt blað hér á Akureyri.
Telja þeir-að Alþýðumaðurinn hafi
það mikið óorð á sér, að vænlegast
sé að skipta um nafn. Þolinmæði
þrautir vinnur allar.
„ÉG RÁÐFÆRÐI mig við alla,“
sagði Steingrímur Hermannsson
þegar hann var spurður að því hvers
vegna hann hefði skipt um stefnu
varðandi hámarksafla á loðnu.
Skyldi aumingja maðurinn ekki
hafa verið orðinn þreyttur, þegar því
verki var lokið. Við emm jú vel
rúmlega 200 þúsund.
6