Dagur - 05.12.1980, Page 3

Þorvaldur Þorsteinsson
MAGNÞROTA
Oft er um það rætt að íbúar
þessa lands geti verið býsna
harðir í horn að taka ef á
reynir.
„Islendingar láta ekki
traðka á sér,“ hefur iöngum
verið viðkvæðið. Sýnir það sig
best í hegðun landans á er-
lendri grund, á Alþingi og á
sveitaböllum. Sé einhverjum
gert eitthvað til miska fylgir
því að jafnaði mikill hávaði og
barsmíðar. Sumir finna lausn í
því að slást, aðrir skrifa les-
endabréf eða kjallaragreinar.
Því má álykta sem svo að
hér á landi komist enginn upp
með neina ósvinnu sem brýtur í
bág við annarra hag. Hið vak-
andi auga íslendingsins sér í
gegn um allt sem óhreint er og
hin ríka réttlætiskennd hans
lætur ekki hvern sem er kom-
ast upp með hvað sem er.
„Nei, fyrr skal ég dauður
liggja!“
Magni er einn þeirra manna
sem ekki lætur misbjóða sér.
Hann býr yfir miklum hugsjóna-
eldi og er harður í horn að taka
sér honum gert á móti skapi.
Hann hefur sjálfstæðar skoðanir
og skammast sín ekkert fyrir það.
T.d. er hann ekki við eina fjölina
felldur í stjórnmálum. Ekki vegna
þess að skoðanir hans séu á reiki,
heldur eru skoðanir stjórnmála-
flokkanna það. Þess vegna kýs
hann ekki einn flokk af gömlum
vana heldur af eigin sannfæringu
hverju sinni, — ætíð að vandlega
íhuguðu máli.
Hann er í stuttu máli kjark-
mikill og sjálfstæður einstakling-
•íSO /
\n V
ur sem lætur ekki segja sér fyrir
verkum.
Fyrir nokkrum árum flutti
Magni í ágætt tvílyft einbýlishús á
Brekkunni. Þaðan hafði hann út-
sýn yfir Oddeyrartangann og
Pollinn. Um þær mundir voru
uppi áætlanir um miklar fram-
kvæmdir neðst á Tanganum.
Margir áttuðu sig á því að um al-
vörumál yar að ræða. Ljóst var að
Tanginn yrði ekki svipur hjá sjón
ef þessu forljóta og gagnslitla
skrímsli yrði nauðgað upp á hann
neðanverðan. Sú hefur orðið
raunin.
Þegar Magni sá hvað verða
vildi fylltist hann slíkum eldmóði
að ekki fór fram hjá neinum hver
hugur hans var. I þetta skipti var
málið virkilega alvarlegt.
„Þetta skal stöðvað!“, hvæsti
hann iðulega milli samanbitinna
tannanna. Hann talaði marg-
sinnis um þetta við konu sína og
vini. Öll voru þau sammála um að
eitthvað yrði að gera ef bærinn
ætti ekki að missa andlitið. Magni
æstist með hverjum deginum.
Hann gerði meira að segja tilraun
til að berja saman grein í bæjar-
blöðin. Hann langaði að tjá sig
opinberlega um málið. Hann
ætlaði að sýna að ekki yrði
traðkað á hinum almenna Akur-
eyringi, — að yfirmenn bæjarins
gætu ekki leyft sér hvað sem er.
Hann lauk aldrei við greinina.
Hann komst að þvi að það átti
ekki við hann að skrifa. Auk þess
hafði hann í mörgu öðru að snú-
ast. En hann reifst áfram. ekki var
laust við það og konan hans varð
oftast fyrir barðinu á honum
þegar hann gat ekki hamið reiði
sína. Þá átti hann til að. rífa í hár
sér og öskra:
„Hvers vegna gerir enginn neitt
til að stöðva þetta?“!
Nokkur ár liðu.
Framkvæmdum á Oddeyrar-
tanga var að mestu lokið þegar
farið var að ræða af alvöru að
leggja hraðbraut að ameriskri
fyrirmynd í gegnum bæinn. Þrátt
fyrir sýndarlýðræði og svokallaða
valkosti var fljótlega sýnt að bæj-
aryfirvöld höfðu löngu ákveðið
hvað yrði ofan á: Beint strik í
gegnum bæinn og yfir Torfunefs-
bryggju með alls kyns stórbrotn-
um uppfyllingum og raski.
Magni varð einna fyrstur til að
gera sér grein fyrir því hvað var
að gerast og varð æfareiður, —
ekki að ástæðulausu. Nú ætlaðí
hann að láta í sér heyra. Hann
skyldi berjast til síðasta blóð-
dropa fyrir verndun gömlu hafn-
arinnar. Nú skyldi tekið í taum-
ana. Hann talaði mikið við
konuna sína um þessa yfirvofandi
eyðileggingu og konan var alveg
sammála. Þetta yrði að stöðva.
Að vísu gleymdi Magni að
mæta á borgarafundinn sem
haldinn var um skipulagsmál en
hann skráði sig samt á undir-
skriftalistann. Ekki ætlaði hann
að bregðast.
Síðan er liðinn nokkur tími. Og
það er skrýtið með þennan tíma,
— það er eins og hann deyfi allt
og mýki.
Magni talar nú æ minna um
hraðbrautarskömmina.
Hitt er víst að þegar búið verð-
ur að útmá það síðasta sem eftir
er af sérkennum Akureyrar og
beipn og br,eiður vegur skerst eins
ogskítarönd í gegnum bæinn spyr
Magni felmtraður:
„Hvers vegna gerði enginn
neitt til að sföðva þessa vitleysu?“
Þannig hefur hann áður spurt
og þannig mun hann einnig
spyrja þegar Frímúraraferlíkið
verður fullþanið og endanlega
skriðið suður yfir Gilsbakkaveg-
inn.
Sumir halda því fram að ís-
lendingar séu harðir í horn að
taka.
Ætli þeir séu að meina það?
Þorv. Þorsleinsson.
— Hvers vegna klukkan í Ameríku
er á eftir okkar? Það er af þvf
Ameríka fannst löngu á eftir....

— Nei, úrið inift er farið að ganga
aftur, Vijggó! I
formast Latex/Lystadún dýnan undir þér — og eltir síðan
hverja hreyfingu þína þannig, að hún styður alltafundir mitti og mjóhrygg.
Latex/Lystadún dýna er sqmsett úr stinnu Lystadún undirlagi
og mjúku Latex yfirlagi.
Þyngstu líkamshlutar bæla Latexlagið niður að stinnu
Lystadúnlaginu. Þannig lagar dýnan sig að líkamanum.
Árangurinn er að hryggsúlan liggur nokkuð bein, hvíldin verður
fullkomnari og þér hættir síður til eymsla í hrygg. Þau orsakast oft
afröngum rúmdýnum.
LYSTADÚN
Lystadúnverksmiójan Dugguvogi 8 Sími8'

DAGUR.3
GYLMIR ♦ G&H 19.1