Dagur - 10.03.1981, Blaðsíða 4

HMfíUR
Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207 ,
Sími auglýsinga og afgreiöslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaöamaður: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Skógerð haldist í
landinu
Eins og fram hefur komið í fréttum
undanfarið á skóverksmiðjan Ið-
unn á Akureyri við mjög mikla
rekstrarerfiðleika að etja. Hefur
verið ákveðið að loka verksmiðj-
unni, nema til komi einhverjar að-
gerðir hins opinbera til bjargar
skógerð í landinu, þar sem ekki sé
unnt að reka fyrirtækið ár eftir ár
með gífurlegum rekstrarhalla.
Verði skóverksmiðjunni iðunni
lokað lýkur merkum þætti í
atvinnusögu okkar, þar sem þetta
er eina skógerð landsins. Verði
verksmiðjunni lokað missa 50
manns atvinnu sína. Tilmæli um
aðgerðir af hálfu hins opinbera
hafa enn ekki fengið hljómgrunn
meðal ráðamanna. Samt vill eng-
inn að skógerð leggist niður í
landinu.
Það skýtur óneitanlega skökku
við, að á sama tíma og talað er um
að leggja stórfé til nýiðnaðartæki-
færa, sem sum hver hafa hæpinn
rekstrargrundvöll, þá skuli opin-
berir aðilar ekki hafa skilning á
því, að hagur geti verið af því að
hafa skógerð í landinu. Þegar
veiðarfæraiðnaður landsmanna
var að leggjast niður var gripið til
opinberra aðgerða og aðlögunar-
gjald látið renna til greinarinnar.
Ef gripið yrði til einhverra svipaðra
aðgerða til styrktar skógerð mætti
auka svo hagkvæmni og hagræð-
ingu í rekstrinum að fyrirtækið
færi að bera sig á ný. Ýmiss konar
aðrar aðgerðir koma til greina og
er meðal annars bent á þær í
greinargerð með tiliögu til þingá-
lyktunar sem Guðmundur Bjarna-
son og fleiri þingmenn Norður-
landskjördæmis eystra hafa lagt
fram á Alþingi. Þar er skorað á
ríkisstjórnina að láta nú þegar fara
fram könnun á því með hvaða
hætti hægt verði að styrkja
rekstrargrundvöll skóiðnaðar og
stuðla að áframhaldandi skógerð í
landinu.
I greinargerð með tillögunni
segir ennfremur, að skógerð á
hinurn Norðurlöndunum eigi við
svipaða erfiðleika að stríða, en
þar hafi verið reynt að snúast til
varnar og aðstoða viðkomandi
aðila til að halda rekstri áfram,
bæði af félagslegum áslæðum
svo og með öryggissjónarmið í
huga. Ekki er óeðlilegt að íslend-
ingar hugsi eitthvað svipað og
reyni í lengstu lög að halda gang-
andi sinni einu skóverksmiðju,
jafnvel þó það kosti einhver fjár-
útlát ai hálfu hins opinbera.
Það hlýtur einnig að vera mikil-
vægt fyrir Akureyrarbæ að sem
fjölbreyttastur iðnaður blómgist
og því ekki óeðlilegt að ætlast til
þess að einhver eftirgjöf á gjöld-
um komi lil, þó ekki sé annað.

„Það hefur ætíð þurft þrek til
að lifa sómasamlega hér á landi
i
— segir Helgi Tryggvason á Bifröst í afmælisviðtali við Erling Davíðsson
■
I
I
Fágætt er það og skemmtilegt að hitta níræðan mann
jafn hressan og heilbrigðan á sál og líkama og Helga
Tryggvason, Þingvallastræti 4 á Akureyri. Kannski
kannast menn enn betur við manninn ef hann er
nefndur Helgi á Bifröst. Hann er hár, grannur og
spengilegur, ennþá léttur til gangs, fríður maður
sýnum og andlega heill. Ég leit inn til hans fyrir
nokkrum dögum og áttum við eftirfarandi samtal:
Hvar ertu upp runn-
inn, Helgi?
Á Méðalheimi á Svalbarðsströnd,
þar fæddist ég 9. mars 1891. For-
eldrar mínir voru Jóhannes
Tryggvi Guðmundsson frá Hró-
arsstöðum í Fnjóskadal og María
Kristjánsdóttir frá Fagrabæ, kona
hans. Við vorum átta systkinin en
þrjú dóu fyrir mitt minni. Bræður
mínir sem upp komust voru:
Guðmundur Tryggvason skip-
stjóri í Garðshorni, Kristján
Tryggvason bóndi í Ytri-Skjald-
arvík og Siguróli Tryggvason
skipstjóri á Akureyri. Ólöf systir
mín. ekkja Valsteins Jónssonar í
Krossanesi, lifir enn og á heima
hér á Akureyri.
Foreldrar mínir fluttu frá -
Meðalheimi vestur yfir fjörðinn,
að Sílastöðum í Kræklingahlíð
vorið 1899 og þar ólst ég upp.
Manstu þegar þið
fluttuð?
Ja, hvort ég man. Ég var þá átta
ára og man þann atburð í smáat-
vikum enn í dag. Við fluttum um
miðjan maí og þá var fjörðurinn
spegilsléttur. Pabbi átti ofurlitla
bátkænu, gaflbyttu og hún var
svo lítil að ég færi ekki óbundinn
uni borð í aðra eins en á þessu
fóruni við vestur yfir fjörðinn,
faðir minn, móðir mín, Ólöf systir
og ég. En maður einn sem Bjarni
hét og átti heima í Meðalheimi
réri vestur yfir á stærri bát og
flutti kúna okkar og kvígukálf í
bátnum.
Okkur gekk vel vestur yfir og
við lentum í Fögruvík, sem er í
Sílastaðalandi. Þaðan gengum
við heim í Sílastaði, þar sem við
áttum eftir að dvelja um margra
ára skeið. En í Fögruvík var sjó-
búð, léleg að vísu en faðir minn
hressti upp á hana og við rérum
fleiri haustvertíðir úr Fögruvík,
frá veturnóttum og fram undir
jól. Okkar jörð var sú eina í efri
bæjarröðinni í Kræklingahlíð,
sem átti land að sjónum.
Sjómennskan hefur
ekki heillað þig?
Nei, það var nú eitthvað annað.
Eg var sjóveikur og mér leiddist
að róa og allt er viðkom sjónum.
Bræður mínir -voru hins vegar
gefnir fyrir sjómennskuna og
undu sér hvergi betur en á sjó,
enda tveir þeirra skipstjórar á
fiskiskipum. Þetta skipti alveg í
tvö horn hjá okkur bræðrum. Já,
ég kynntist þessu þvi við pabbi
rérum á allstórum árabáti, beitt-
um í sjóbúðinni og fiskuðum
stundum ágætlega. Það nægði þó
ekki til þess að vekja áhuga minn.
Mér fannst allt liggja öfugt fyrir
mér þegar ég var á sjónum,
gagnstætt því sem var við
búskapinn.
Ég hafði yndi af búskapnum,
bæði skepnunum og ég hafði sér-
stakt yndi af heyskap. Sauðfé
hefur alltaf verið mínar
uppáhaldsskepnur og hef ég oft
fengið að heyra það á ferðalög-
um, að ég nemi óþarflega oft
staðar af því eina tilefni að horfa
á sauðfé við veginn, Og um hey-
skapinn er það að segja, að ég
vann að honuni mér til sálubótar
hjá Sigfreð bónda í Lögmanns-
hlíð sumar eftir sumar, þegar ég
var að öðru leyti hættur störfum.
Þarna var stundum við hey-
skapinn með okkur dr. Kristinn
Guðmundsson ráðherra og síðar
ambassador og það munaði uni
hann. Hann var mikill á velli og
ekki loppinn, alveg framúrskar-
andi skemmtilegur maður sem
öllum þótti vænt um.
Við fluttum árið 1908 á næsta
bæ norðan við okkur í Kræk-
lingahlíðinni, Garðshorn og
þurftum við ekki í það sinn að róa
yfir fjörð með farangur okkar.
Þar bjuggu foreldrar mínir næstu
árin.
Hvenær festir þú ráð
þitt?
Ég kvæntist 1921. Konan mín hét
Kristín Jóhannesdóttir frá Hnjóti
í Örlygshöfn, Patreksfirði. Þá var
ég búinn að eiga heima á Akur-
eyri og stunda margskonar vinnu
þar í þrjú ár. Meðal annars var ég
vinnumaður hjá Þorgrímssyst-
kinunum, sem svo voru kölluð en
þau hétu Pétur, Friðrik og
Magðalena, börn Þorgríms og
Guðrúnar og bjuggu þau með kýr
og hesta í Innbænum. Friðrik var
þekktur úrsmiður en Pétur hafði
einkum búskapinn. En eftir þessa
vinnumennsku mína vann ég
hvað sem fyrir kom, enda var
vinna ekki of mikil og nokkurt
kapp um að fá vinnu, en síður
spurt hver vinnan var.
En það fyrsta sem ég gerði
þegar við Kristín höfðum ruglað
saman reitum okkar var það að ég
keypti mér kú. Heyið átti ég frá
því um sumarið, því ég notaði
frítíma mína til þess að heyja og
átti kýrfóðrið að mestu. Þetta
voru mikil happakaup því ég fór
strax að selja mjólk. Ég hafði
næga peninga og okkur leið
ágætlega.
Varstu ekki snemma
orðaður við bíla?
Já, ég lenti í því sumarið 1927 að
vinna með Steingrími Kristjáns-
syni bílstjóra við að flytja möl í
hús sem verið var að byggja við
Eyrarlandsveg. Húsið átti Jóh-
annes Jónasson fiskimatsmaður
en hann og Hjalti nokkur frá
Siglufirði áttu vörubíl, árgerð
1925 og á honum var mölin flutt á
Hvenær stofnaðir þú
Bifröst?
Árið 1930 var byggður báru-
járnsskúr þar sem Bifröst er nú og
þar stofnaði ég þessa vöru-
Helgi Tryggvason.
byggingarstað neðan af Oddeyr-
artanga. En þá var enginá Eyrar-
landsvegur og lækur rann eftir
gilinu norðan við. En við kom-
unist á vörubílnum með sandinn
og mölina upp í brekkuna þar
sem núna er Hótel KEA og þar
tóku hestakerrur og hestar við.
Við Steingrímur voru lengi í
þessu verki og ég lét migdreyma
um að geta ekið svona farartæki
en hafði lengi vel ekki kjark til að
trúa því að ég gæti það. Á end-
anum lærði ég þó hjá Kristjáni
Kristjánssyni á BSA, sem var þá
orðinn einskonar bílakonungur á
Akureyri, tók síðar við marg-
nefndum vörubíl, sem Jóhannes
fiskimatsmaður átti þá einn og
síðan ók ég öðrum bílurn til 1930.
Jóhanna
Tryggvadóttir:
í u mm hh wam am wmm ■hhhib ■■■ ■■■ mmm mmm mmm m m
Hugrenningar á al-
þjóðaári fatlaðra
Hvað er barnið milt, litla vangefna
barnið mitt? Ég fer að leita og lendi
inni í dimrnri vistarveru. Þar sé ég
mörg hundruð börn. Þau horfa á
mig öll þessi börn, stjörf og þögul i
rökkrinu. Eg sé slrax að þarna er
barnið mitt. innan um öll þessi
þöglu börn. Enginn hreyfir sig.
Dimm;t vistarveran, þögnin og
börnin gerðu mig lémagna af ör-
vænlingu og ég tók til fótanna og
kom þá inn i stóra upplýsla vistar-
veru. Það birlist mér mikill fjöldi af
glaðværu fólki. Ég æddi um og
sagði í sefellu: „Hafið þið séð
börnin sem bíða í niyrkrinu. Þeim
var gleynit. Hver vill hjálpa þeim?"
En livar sem ég nálgaðist þetta fólk
sló á það þögn. Þá skynjaði ég það,
að frá allri birtunni sem lék um
þetla fólk, þá átli það ekkert að
gefa þeirn börnttm seni sátu i
myrkrinu og biðu.
Þannig var staða vangefinna í
gegnum aldir. Fordómar og flótti
hjá heilbrigðu fólki gagnvart van-
gefnum. Hinn almenni borgari var
verndaður fyrir því að þurfa ekki
að umgangast slíka einstaklinga.
Það gat valdið óþægindum eða
Jóhanna TryRgvadóttir.
ónotalegum kenndum, álíka og að
sjá niýs. En staðan er að breytast.
örlítill sólargeisli leikur itm dimmu
vistarveruna. Börnin eru ekki eins
þögul. Frá þeim berst lágværkliður
slitrótlra orða og barnsaugun
mæna á sólargeislann. Það er að
rofa aðeins til í huga hins alménna
borgara. Hann þarf ekki lengur
þessa miklu vernd. í stað fordóma,
örlar á skilningi.
Ég fer aftur af stað að hitta fólkið
í bjarla salnum. Geng um og segi:
„Börnin eru enn í myrkrinu." Þá
skeður það að einhver snýr sér að
mérogsegir: „Hvareru þessi börn?
ég vissi ekkert um þati." Fleiri snúa
sér að rnér og enn fleiri. Um þessa
björtu vistarveru óma þýðar ákafar
raddir. „Hvar eru þessi börn? Ég vil
hjálpa þeim." í dimmtt vistarver-
unni verður litli geislinn að miklu
geislaflóði seni hrekur burl myrkr-
ið og þöglu börnin eru umvafin
birtu og yl. Þögnin er rofin.
---------Af eigin lífsreynslu
nieð þroskaheft barn, hef ég
skynjað, hversu tilvera þessara
einstaklinga var alltof' lengi í ein-
angrun og þögn. Hve örlög þeirra
hafa tekið langan tínfia að opna
augu samfélagsins og' stjórnvalda
til skilnings á mannréttindum!
Að vera vangefinn einstaklingur.
en teljast þó lítt eða ei^i félágshæf-
ur á meðal hinna skynbor.nu, er
hlutskipti þeirra. Nauðsynin er. að
fá nieðferð — þjálfun og kennslu,
cftir því sem þroski, þrek og geta
þeirra leyfir og þá um leið að öðlast
þann möguleika, að vera þátttak-
andi í samfélaginu. — Lesandi
góður — vangefni er fötlun. Þessir
einstaklingar eru ekki allir eins.
Mörgum þeirra er hægt áðihjálpa
og þjálfa til sjálfsbjargar, 'öðrum
niinna. Ég endurtek:: Einangrun,
þögn og vonleysi eru á undanhaldi.
en við hefur tekið bjartsýni, kjarkur
og trú á endurhæfingu hins fatlaða.
Þökk sé þeini, sem berjast fvrir
þann málstað.
I
I
I
I
I
I
I
I
s
i
B
I
B
I
V
flutningastöð, Bifröst, sem enn
starfar og er á sama stað. Fyrst
voru bílarnir tveir og þrír en svo
fjölgaði þeim smám saman og
auk þess fengu aðrir bíleigendur
að vera með mér á stöðinni og ég
annaðist afgreiðslu fyrir þá líka.
Ég stjórnaði þessu fyrirtæki í 30
ár og til gamans má geta þess,
ekki síst vegna þeirra mörgu sem
leggja áherslu á langt sumarfrí, að
í þessi þrjátíu ár serrt ég átti og rak
Bifröst tók ég mér engan einasta
frídag — ekki einn einasta —.
Samt er ég nú orðinn þetta gamall
og er sæmilega lifandi enn. KEA
keypti stöðina þegar ég hætti og
um hana var stofnað hlutafélag
sem enn starfar. Það var yfirleitt
skemmtilegt að reka bifreiða-
stöðina, ég kynntist mörgum
góðum manninum bæði hér í bæ
og út urn allt land og mér lánaðist
það vel að treysta mönnum til
góðra hluta því það kom sjaldan
fyrir að þeir brygðust.
Settist eftir það í
helgan stein?
Þólt ég væri þá sjölugur vann ég
dálítið næslu árin og það var þá
sem ég byrjaði á ný þar sem frá
var horfið í Kræklingahiíðinni,
að slunda heyskapinn hjá bónd-
anum í Lögmannshlíð. Ég held ég
hafi nú gerl dálítið gagn en að
hálfu leyli var þelta skemmtun.
En nú er ég fyrir löngu sestur í
helgan stein og læt dagana líða án
þess að slunda nokkur störf. Ég
les enn lítils háttar, hlusta á út-
varp og fylgisl með fréttum í
sjónvarpi og cf eitthvað er þar
annað sem vekur forvitni mína.
Hvað finnst þér um
mannlífið?
Það hefur tekið ótrúlega miklum
breytingum en mér líkar það yf-
irleitt vel og ég er frernur ánægð-
ur með það. Oft hefur verið
dekkra framundan en nú, og var
þá meiri ástæða til að líta með
kvíða fram til komandi daga.
Viðfangsefnin eru margvísleg
eins og ætíð og oft standa menn
frammi fyrir miklum erfiðleikum,
ýmist einir eða hafa stuðning af
öðrum. Það hefur ætíð þurft þrek
til að lifa sómasamlegu lífi hér á
landi og trausta skapgerð hefur
þurft til að standa af sér storm-
ana, hvaðan sem þeir koma.
En nú eru tækifærin og mögu-
leikarnir margfalt fleiri en áður
svo hver maður á að geta valið sér
viðfangsefni við hæfi. Allir virð-
ast hafa nóg að bíta og brenna og
ofneyslan þjáir fleiri en skortur-
inn áður, þannig snúast hlutirnir
stundum við.
Var fátæktin algeng
í Kræklingahlíð?
Hún var það og sögð landlæg þar
í sveit. Bændur fóru oft í kaup-
staðinn og fengu sér vel í staup-
inu, en sinntu þá ekki eins vel
búum sínum og þeir hefðu annars
getað. En ég man eftir Guðmundi
Hannessyni, sem pabbi sótti einu
sinni rétt eftir aldamótin til Ak-
ureyrar og auðvitað ríðandi. Þeg-
ar hann hafði skoðað sjúklinginn
og gert það fyrir hann sem hann
gat, kom hann út og virti um-
hverfið fyrir sér. Hann taldi
sveitina hafa mikla möguleika til
búskapar og benti á hve mikið
væri hægt að rækta þegar búið
væri að þurrka upp allar mýrarn-
ar. Ég sá þetta allt fyrir mér þegar
hann var að útskýra mál sitt og
það var fögur sýn, sem varð að
veruleika eftir hálfa öld segir
Helgi Tryggvason að lokum og
þakka ég viðtalið.
Helgi Tryggvason og Kristín
Jóhannesdóttir kona hans
eignuðust átta börn og eru fjögur
þeirra á lífi en þau eru: Sigþrúð-
ur, gift Kristjáni Jónssyni, verk-
smiðjueiganda Akureyri, Helga,
gift Marteini Sigurðssyni bílaaf-
greiðslumanni, Tryggvi flugmað-
ur, kvæntur Petru Konráðsdóttur
Ijósmóður og María gift Dúa Eð-
valdssyni iðnverkamanni. Kristín
Jóhannesdöttir andaðist árið
1959.
Helgi á Bifrösl liefur ætíð og er
enn hinn traustasti maður í ölluni
samskiplum og fyrirgreiðslumað-
ur í eðli sínu og starfi. Sem gamall
rnaður er hann óvenjulega ern,
gamansaniur, niinnugur og ekki
er langt síðan ég sá hann grípa í
verk sem ungur væri.
í gær, mánudaginn 9. niars átti
Helgi Tryggvason 90 ára afmæli.
Margir minnast hans með hlýjum
huga á þessum tímamótum og
þakklæti fyrir vel unnin slörf og
margan greiða.
Þegar við minnumsl Helga
Tryggvasonar er auðvelt að hafa
hugfast, að dugnaður og dreng-
skapur þarf að vera uppislaða og
ívaf í því samfélagi okkar, þar
sern við erum öll að reyna að slá
vefinn og viljum bæði fegra hann
og treysta.
Heill þér níræðum, Helgi
Tryggvason. E.D.
fl
■
fl
I
I
I
I
I
!
i
■
i
i
i
i
i
■
I
i
i
i
■
i
■
i
i
i
i
I
i
i
■
I
i
i
i
i
I
i
i
i
■
b
i
Þessi mynd var tekin fyrir nokkrum dögum á æfingu f blaki hjá ÍMA. Þeir taka þátt í íslandsmóti annarrar
dcildar, svo og í öórum flokki. Þá kcppir ÍMA einnig í íslandsmóti söniu flokka fvrir stúlkur. IMA hefur gengið
vel í þessum keppnuhi, enda inikið lagt á sig á æfinguni. Þjálfari ÍMA Magmis Ólafsson er lengst til vinstri í
aftari röð. Mvnd Ó. Á.
FIRMAKEPPNIIINNAN
HÚSSKNATTSPYRNU
Um helgina gekkst knatt-
spyrnudeild Þórs fyrir firma-
keppni í innanhússknatt-
spyrnu. Tuttugu lið tóku þátt
í keppninni, og léku þau í
fjórum riðlum. Tvö fyrstu
liðin í hverjum riðli komust
síðan í úrslitakeppnina, þó
þannig að liðin sem sigruðu í
sínum riðlum léku um fyrsta
til fjórða sætið, og þau sent
urðu í öðru sæti í sínuni riðl-
Gönguskíðakennsla
Skíðaráð Akureyrar býður upp
á gönguskíðakennslu fyrir al-
menning. Verður kennslan 1
Kjarnaskógi meðan nægur
snjór er þar. Verður það á
mánudögum og föstudögum kl.
20.15. Þar mun finnski skíða-
kennarinn Jouko Parviaenen
kenna, auk þess niunu drótt-
skátar aðstoða. Nauðsynlegt er
fyrir hina fjölmörgu seni eignast
hafa gönguskíði að læra að
smyrja þau og nota.
Þá býður Skíðahótelið upp á
vikunámskeið sem byrja á
mánudögum. kl. 17.00.
Æfingatafla fyrir þá seni æfa
á gönguskíðuni á vegum skíða-
ráðs:
Mánudaga i Hlíðarfjalli kl.
16.00. Mióvikudagur og
Fimnitudagur kl. 20.15 í
Kjarnaskógi á nieðan nægur
snjór er. Föstudaga kl. 20.00
þrekæfingar í iþróttahúsi
Glerárskóla.
Nýir menn til Þórs
Karl Lárusson forniaður
knattspyrnudeildar Þórs tjáði
íþróttasiðunni að góður liðs-
auki hefði bæst í raðir Þórs-
ara. Það voru þeir Guðjón
Guðjónsson úr FH og Kristinn
Arnarson úr Víkingi Ólafsvfk.
Báðir þessir ntenn hafa leikið í
unglingalandsliðinu, og þykja
vel liðtækir knattspyrnumenn.
Guðjón er að hefja nám í raf-
virkjun hér í hæ, en Kristinn er
nemi í MA. íþróttasiðan býður
þá velkomna í hæinn og óskar
þeim alls hins besta með sínu
nýja félagi.
um léku um fintmta til átt-
unda sæti.
Úrslitakeppnin var nijög
skemmtileg og spennandi. og
mörg liðin í þeirri keppni voru
skipuð leikmönnuni sent leika
nteð meistaraflokki félaganna
hér i bæ. Þá skiptust sum liðin
greinilega milli fýlaga þannig
að uppgjör milli KA og Þórs var
stunduni um að ræða. Nokkuð
var um það að tvö fyrirtæki
sameinuðust og léku þannig
undir merki tveggja firma. Ekki
voru allir sáttir við að svo eigi að
vera í keppni seni þessari. Það
var sameiginlegt lið frá Sport-
húsinu og Björgvin Leonards-
svni. rafverktaka. sem sigraði í
keppninni en liðið vann alla
sína andstæðinga og var áber-
andi best. enda valinn maður í
hverju rúmi.
Það lið var skipað eintómuni
KA mönnum. öfugt við liðið
seni varð í öðru sæti. en það var
skipað Þórsurum úr fyrirtækj-
ununi Vör og Norðurljósinu.
Þegar þessi lið léku saman var
greinilegt að áhorfendur skipt-
ust í andstæðar fylkingar, eða
þá sem héldu með Þór og þá
sem héldu með KA. Annars
urðu úrslit í úrslilariðli þessi:
SÍS a - SlippsiöA h. 2-1
Slippsioö a
Morsunhlaö 052 ísleiulinsur 3-3
Slippstöö h
Morsunhlaö 0« íslendinsur
Slippstöö a Slippstoö h 4-2
Morsunhlaö íslendinsur SÍS a 1-3
Vör og Noröurljós
H-100 ög Gunnar óskarsson 3-1
Sporthúsos Björcvin l.eonards-
son — Bilaleisa Ak. oa Börkur 5-3
H-100 og Gunnar óskarsson
Bilaleisa Ak. og Börkur 3-2
Vör og Noröurljós - Sporthús
og Björgvin Leonardsson 1-3
Sporlhúsog Björgvin Leonards-
son -- H-100 os Gunnar Óskarsson
\ ör og Noróurljós
Bilaleiea Ak. oe Börkur
m m

.#5. Œir
Sigurlið í (irmakcppni Þórs, sameiginlegl lió Sporíhússins og Björgvins Leon-
ardssonar rafverklaka.
1. Sporthúsue Björgvin Leonardsson.
2. \'ör og Norðurljós.
3. H-100 og (iunnar Óskarsson.
4. Bílaleiga Akuréyrar og Börkur.
5. SÍS a.
6. Slippstöð a.
7. MorKiinblart ng íslendingur.
8. Slippstöð h.
4•DAGUR
DAGUR.5