Dagur - 26.03.1982, Blaðsíða 8

Með einkakyfi frá: Syndkation International Ltd, London, England.
POPPPOKLNN
Ófeigur Ófeigsson og Jósef Friðriksson
uot á soRu
íeft i«u,s
Stcvcnson
* ■ Dag nokkurn tók hann mig afsíðis og
^ lofaði mér silfurpening, ef ég yrði á
varðbergi og fylgdist með því fyrir sig
^5 hvort einfættur sjóari væri á sveimi í
nágrenninu. það var eflaust vegna þess
ggl að ég sá að hann var hræddur, sem mig
fór að dreyma einfætta sjóarann.
Ég var næstum cins hræddur við drauma þessa og sögurnar, sem
þessi gamli óvelkomni gestur sagði okkur á kvöldin. Ognvekjandi
sögur um aftökur, óveður á sjó og ýmis fólskuverk, sem unnin
höfðu verið við strendur Spánar.
iíkt hugarástand, er áheyrendur
voru í þessa kvöldstund, sé afar
sjaldgæft og verði ekki til nema
við mikla skemmtun og góða.
Hinn íslenski Þursaflokkur
hefur þróað með sér all sérstak-
an tónlistarstíi. Það er ekki ein-
ungis lög þeirra, heldur og einn-
ig textarnir sem eru mjög svo
eftirtektarverðir. í mörgum
þeirra koma fram sérstæðar og
oft mjög heimspekilegar hug-
myndir sem þeir útfæra á
skemmtilegan hátt og má í því
sambandi t.d. nefna lagið „Hver
vill elska?“ en það lag virðist
vera að ná miklum vinsældum og
einnig lagið „Nú er heima“.
Bæði á þessari nýju plötu og hin-
um eldri er orðanotkun Þurs-
anna sérstæð og fyrir þær sakir
hafa margir kennt þá við framúr-
stefnu. Hinn íslenski Þursa-
flokkur hefur svo sannarlega
staðið undir nafni því að á þeim
4 hljómplötum sem þeir hafa
gefið út hafa allir textar verið á
íslensku og síður en svo verið
hinum ensku tísku-textum ann-
arra íslenskra hljómsveita síðri
og ætti það að þykja lofsvert
framtak að auka notkun ástkæra
ylhýra málsins okkar og festa
það í sessi á tungu þjóðarinnar.
Án efa er Egill „Yfirþurs“
þungamiðja hljómsveitarinnar
þar eð hann bæði semur mikinn
hluta laga og texta og er auk þess
aðalsöngvari og spilar á
hljómborð. Annars hafa þeir all-
ir samið bæði lög og texta, annað
hvört einir sér eða allir saman.
Það er ekki hægt, sérstaklega
ekki etir þessa tónleika, að gera
upp á milli hljómsveitarmeðlima
því frammistaða þeirra allra var
frábær, en það verður þó að
segj-
ast að leikur Asgeirs Oskars-
sonar að kjuðunum og tromm-
unum var mjög góður og einna
eftirtektarverðastur að hinum
ólöstuðum.
Varla er hægt að minnast svo á
Þursaflokkinn að ekki sé nefnt
verðugt framlag þeirra til tón-
listarmála og stórt átak, nefni-
lega stofnun upptökustúdíós
þeirra, sem nefnist Grettistak.
Það var félagið Þursabit sem
stofnsetti það nýlega og mun
það án efa verða til þess að
styrkja stöðu Þursanna.
Þursarnir hafa vissulega stað-
ið sig vel og án efa mun nýju
piötunni þeirra verða vel tekið,
þ.e.a.s. ef Ríkisútvarpið verður
ekki búið að heilaþvo landslýð
með þeim lögum sem þulum
finnast skemmtilegust!!
Hvað um það. Vei af sér vikið
Þursar!!
Vel
af
sér
vikið
Merkir tónlistarviðburðir eru
ekki tíðir hér norðan fjalla og
má því segja að aðdáendur
rokks og góðrar tónlistar hafi
himin höndum tekið þegar Hinn
íslenski Þursaflokkur hélt tón-
ieika hér 4. mars. Þursarnir hafa
að undanförnu verið á hljom-
leikaferð um landsbyggðina í
kjölfar útgáfu nýjustu plötu
þeirra, „Gæti eins verið . . .“og
má því segja að tónleikarnir hafi
að mestu byggst upp á lögum af
þessari nýju hljómplötu þó svo
að gömul og góð lög hafi fylgt
með. Þess verður að geta fyrir þá
sem það ekki vita, að Hinn ís-
lenska Þursaflokk skipa þeir
Egill Ólafsson, Ásgeir Óskars-
son, Þórður Árnason og Tómas
Tómasson.
Tónleikarnir voru haldnir í
Möðruvallakjallara og voru
mjög vel sóttir, þrátt fyrir að
ekki sé húsið það besta í bænum
til hljómleikahalds. Það voru
u.þ.b. 250 manns sem mættu á
staðinn og var það fólk á öllum
aldri þó að óneitanlega bæri
mest á unglingum. Þursarnir
voru í mjög góðu „formi“, sýndu
mikla tilburði á sviðinu ásamt
frábærum hljóðfæraleik og söng
svo að ekki varð hjá því komist
að heillast af og er því óhætt að
segja að stemningin hafi verið
mikil og góð og áheyrendur ver-
ið sem einn maður, sérstaklega í
lok tónleikanna er Þursarnir
voru klappaðir upp aftur og
aftur.
Er það mál manna að því-
ÍÞegar leiö ad vetrí veiktist fadir minn og fljótlega varð Ijóst að
'hann myndi ekki lifa til vorsins. Það var um þetta leyti, sem sá
fyrsti af nokkrum undarlegum atburðum skeði. Atburðum,
sem komu til með að losa okkur að lokum við þennan óvel-
komna gest okkar. Dag nokkurn er móðir mín var uppi hjá föð-
ur mínum, opnuðust kráardyrnar og maður gekk inn.
„Er félagi minn hann Bill hérna?“ spurði hann hálf ruddalega. „Hann
er með stórt ör á öðrum vanganum.u Ég vissi að hann átti við gest
okkar og sagði að hann væri úti. „Ég bíð þá,“ sagði hann. Hann beið og
loks kom skipstjórínn og þá kallaði hann: „Bill, þetta er ég, gamli
félagi, kominn til að hitta þig.“ Skipstjórínn sneri sér við og stundi upp:
„Svarti seppi.“
8 - DAGUR - 26. mars 1982