Dagur - 30.04.1982, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
RITSTJÓRNARSlMAR: 24166 OG 24167
SlMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: ÁSKELL ÞÓRISSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT H.F.
Félags- og menn-
ingarmiðstöð rísi
Það er ekki að ófyrirsynju að framsóknarmenn
á Akureyri skuli benda á nauðsyn þess, að á
Akureyri rísi félags- og menningarmiðstöð.
Akureyri hefur þá sérstöðu meðal kaupstaða
og kauptúna á landsbyggðinni, að hafa ekki
félagsheimili og líkist að því leytinu kaupstöð-
um á höfuðborgarsvæðinu og höfuðborginni
sjálfri. Úr þessu vilja framsóknarmenn bæta
og því er vakin athygli á þessu í stefnuskrá
þeirra við bæjarstjórnarkosningarnar í vor.
Þeir vilja að slík félags- og menningarmiðstöð
rísi í tengslum við Amtsbókasafnið á Akureyri
og má með því slá tvær flugur í einu höggi;
gera bókasafnið líflegra og aðgengilegra, en
ekki bara útlánastofnun og athvarf skólanema
við ritgerðasmíð og fá góða aðstöðu til hljóm-
leika og listsýninga, auk funda- og félagsað-
stöðu. Það þarf ekki að fara mörgum orðum um
það, hversu erfiðlega hinum ýmsu félögum og
félagasamtökum í bænum hefur reynst að fá
húsrými fyrir starfsemi sína, en slík félagsmið-
stöð gæti bætt þar úr.
Framsóknarmenn á Akureyri benda einnig
á þann möguleika, að í slikri menningarmið-
stöð verði gert ráð fyrir fullkominni aðstöðu til
upptöku útvarps- og sjónvarpsefnis. Ljóst er
að ríkisútvarpið verður að kaupa húsnæði
undir starfsemi sína innan skamms eigi hug-
myndir um eflingu starfsemi þess að ná fram
að ganga, sem framsóknarmenn leggja mikla
áherslu á. Hins vegar ætti ekki að byggja svo
samkomusali í dag, að ekki sé gert ráð fyrir að-
stöðu til upptöku á efni.
Það sem hér hefur verið rakið kemur m.a.
fram í stefnuskrá framsónarmanna á Akureyri
um skóla- og menningarmál. Þar kemur einnig
fram, að vegna fyrirsjáanalegs aukins frítíma
almennings verði að leggja áherslu á upp-
byggjandi tómstundastörf og að listiðkun
verði í auknum mæli almenningseign. Jafn-
framt verði á Akureyri auknir möguleikar til
sérmenntunar á sviði tónlistar og myndlistar.
Framsóknarmenn á Akureyri telja menntun
vera mannréttindi. Öllum skal því gert kleift
að öðlast menntun við hæfi, bæði í hagnýtum
tilgangi í tengslum við atvinnulífið og til auk-
ins almenns þroska. Þeir vilja að áfram verði
litið á Akureyri sem miðstöð mennta og menn-
ingar. Börnum á grunnskólastigi verður að
skapa sem jafnasta aðstöðu til náms og
þroska og framsóknarmenn telja það grund-
vallarreglu í skólastarfi sem og annars staðar
að hugað verði að þörfum hvers og eins, bæði
þeirra sem skortir eðlilegan þroska og hinna
sem skara fram úr.
Framsóknarmenn á Akureyri vilja efla enn
frekar nám á framhaldsskólastigi og fjölga
námsbrautum og sérstök áhersla verði lögð á
aukna verkmenntun. Bent er á háskólanám í
tengslum við skipasmíðaiðnaðinn, matvæla-
iðnað, kennaramenntun, menntun á sviðiheil-
brigðisþjónustu og listhönnun í tengslum við
iðnaðinn í bænum. Þá leggja framsóknarmenn
á Akureyri áherslu á nauðsyn endurmenntun-
ar og fullorðinsfræðslin
í fjósamennsku í Svarfaðardal:
„Rómantíkin til
staðar þegar maður
tekur hest sinn
og hnakk og berst
á fáki fráum
fram dalinrr
Þaö vill oft brenna við hjá
blaðamönnum og öðrum
fjölmiðlasnápum í hringsóli
þeirra í kring um stjórnmála-
menn og áberandi ein-
staklinga að þeir gleymi öll-
um hinum sem láta ekki eins
mikið fyrir sér fara en eru þó
engu að síður hið merkileg-.
asta fólk og laust við allan
þann hátíðlega tignarleika
sem stórmennin eru svo
gjarnan hjúpuð í.
Mjaltakonur eru t.d. stétt sem
tæpast er hægt að kalla of pláss-
freka í fjölmiðlum en vinna samt
sem áður bráðnauðsynleg störf í
þjóðfélaginu svo ekki sé meira
sagt.
Uti í Svarfaðardal rakst blaða-
maður Dags á tvær slíkar fyrir
skemmstu og tók þær tali. Önnur
heitir Dagmar Eirkíksdóttir úr
Reykjavík fjósameistari að Tjörn
en hin Karen Berg og kemur alla
leið frá Danmörku til að mjólka
kýrnar í Jarðbrúarfjósinu en hin
síðari ár hefur það æ færst í vöxt
að eyfirskir bændur leiti til frænda
vorra á Norðurlöndum eftir vinnu-
krafti.
Fyrst sþurði ég þær stöllur af
hverju þær væru að flana þetta
norður í land eftir illa borgaðri
vinnu í einangrun og kulda. Dag-
mar kvað þetta tilbreytingu frá líf-
inu á mölinni og svo væri þetta
jægileg vinna, vinnutíminn frjáls-
ari og meira sjálfstæði en hin
venjulega verkamannavinna.
„Fred og ro„ skýtur Karen inn í
en annars talar hún ágætis ís-
lensku. „Ég haföi lengi ætlað mér
að fá mér vinnu utan Danmerkur
og mig langaði líka til þess að
þrófa hvort ég gæti lifað af svona
einangrun fjarri öllu og öllum sem
ég þekki. Ég þekki íslending sem
býr í Danmörku og benti hann
mér á að koma hingað,,.
- Það hefur ekki stafað af
sveitarómantík að þið gerðuð
þetta? D.: „Kannski í og meö en
annars er rómantíkin upp og ofan
hér eins og annarsstaðar, hún er
til staðar þegar maður tekur hest
sinn og hnakk og berst á fáki frá-
um fram dalinn".
K. „Enekki þegar rafmagniðfer
og maður sér fram á að þurfa að
mjólka 39 kýr með berum
höndum. Eða eins og kom fyrir í
vetur að vatnslögnin bilaði og við
þurftum að fara hér upp í hlíðina
og reyna að finna hana undir 3
metra þykkum snjó, það var blautt
og kalt og ekkert rómantískt. En
þorrablótið var rómantískt".
D. „Já, þar átu menn og drukku
og sungu og dönsuðu eins og eftir
uppskrift af sveitarrómantík. Ann-
ars hefur komiö mér á óvart hvað
félagslífið hefur verið bágborið
hér í vetur, fyrir utan þorrablótið
hef ég ekki farið á ball hér“.
Nú leiðast umræðurnar að
skemmtanalífi sveitarinnar, karl-
peningnum og ýmsum viðkvæm-
um málum sem ekki er vert að
hafa hér eftir. Ég sný mér því að
Karen og spyr hana þessarar sí-
gildu spurningar fyrir útlendinga:
- Flvernig líkar þér við íslend-
inga?
„Ég held að þeir séu ósköp
svipaðir Dönum, allavega líkj-
ast þeir sem í bæjunum búa koll-
egum sínum í Danmörku. Hins-
vegar þekki ég ekki nógu vel til
sveitafólks í Danmörku til að geta
borið það saman við íslenskt
sveitafólk. Ég hef það á tilfinning-
unni að þessar tæknilegu fram-
farir sem orðið hafa á Islandi á
þessari öld hafi gerst mun hraðar
en t.d. í Danmörku og jafnvel svo
snögglega að fólk hafi ekki haft
undan að tileinka sér nýjan hugs-
unarhátt sem fylgir tækniþróun-
inni og þessvegna hugsi Islend-
ingar ekki alveg í samræmi við
það umhverfi sem þeir lifa í“.
- Haldið þið að þið eigið aftur
eftir að vinna við fjósamennsku?
Báðar: „Já, já, það getur vel
verið en þá með okkar eigin kýr á
okkareigin búum“.
Karcn Berg (t.v.) og Dagmar Eiríksdóttir.
4-DAGUR-30. apríl 1982