Dagur - 18.02.1983, Blaðsíða 2

LESENDAHORNIÐ
Jólasveinn ég treysti á þig
Snjólaug Bragadóttir, rithöf-
undur og húsmóöir á Dalvík,
skrifar jólasveininum í stjórn
KEA dálítið bréfkorn í Helgar-
Degi þann 4. febrúar sl. Af því
að þetta er skemmtilegt og vel
skrifað bréf finnst mér sjálfsagt
að svara því með nokkrum orð-
um fyrir hönd jólasveinsins.
Ég skrifa ekki fyrst og fremst
til að andmæla því sem Snjólaug
setur fram í grein sinni því flest
er það rétt og áreiðanlega mælt
fyrir munn margra, eins og hún
segir, og líklega fyrir munn nán-
ast allra, vil ég bæta við. Samt er
ekki allt alveg rétt sem þarna
stendur og annað þarf skýringa
við og vil ég gera það hér með.
„Smánaraðstöðu“ segir Snjó-
laug að ÚKED (Útibú Kaupfé-
lags Eyfirðinga á Dalvík) búi
við. Sjálfsagt er það misjafnt
hvaða skilning menn vilja leggja
í orðið smán. Að mínum dómi
er þetta eitt af ofnotuðu orðum
tungunnar, við heyrum það
sýknt og heilagt í þjóðmálaum-
ræðunni: Smánarlaun, smánar-
kjör, smánartilboð, smánarað-
staða, þó að í raun og veru sé
ekki um neina smán að ræða.
Það sem átt er við er oftast það
sem með geðfelldari og hlutlaus-
ari orðum má kalla ónóg eða
ófullnægjandi. Það er sannleik-
urinn um verslunaraðstöðu
ÚKE á Dalvík. Hún er ófull-
nægjandi og óhentug og hefur
verið það um nokkurt skeið með
breyttum kröfum manna í þessu
efni og með þeirri miklu fólks-
fjölgun sem verið hefur á
Dalvík, þráttfyrirallt,ogerenn
sem betur fer. En þetta er nú
kannski bara smekksatriði.
Annað er það að Snjólaug
gefur í skyn að KEA hafi farið í
ýms ný verkefni annars staðar
eftir að bygging nýs verslunar-
húss á Dalvík komst á dagskrá.
Petta er ekki rétt. Á undanförn-
um árum hefur KEA verið að
þoka áfram og Ijúka við verkefni
sem tekin var ákvörðun um og
byrjað á fyrir mörgum árum.
Þetta eru fyrst og fremst vinnslu-
stöðvar framleiðsluatvinnuvega
okkar til lands og sjávar svo og
nokkur meiriháttar verslunar-
hús, hús Véladeildar KEA á
Gleráreyrum, matvöruútibúið í
Sunnuhlíð í Glerárhverfi og
verslunarhús útibúsins á Greni-
vík. Við öll þessi hús var lokið á
síðastliðnu ári.
Mér er líka illa við að Snjó-
Kvittað fyrir grein Snjólaugar Bragadóttur
laug skuli nefna fyrirhugaða
stækkun Hótel KEA í þeim dúr
að það muni tefja fyrir byggingu
verslunarhúss á Dalvík. f>að eru
a.m.k. 5 ár síðan aðalfundur
KEA lagði blessun sína yfir til-
lögu um að unnið skyldi að
stofnun félags innan samvinnu-
hreyfingarinnar til að fjármagna
og síðan reka stækkað Hótel
KEA. Þessi leið var einmitt upp-
hugsuð til þess að ekki þyrfti til
þess að koma að KEA yrði að
verja eigin fé í þessu skyni og
væntanlega þá á kostnað ann-
arra brýnna framkvæmda.
Þetta mál hefur hreyfst mjög
hægt en ef það fer nú að hreyfast
meir er það af því að tekist hefur
að fá nýja aðila í málið með nýtt
fjármagn.
Sem sagt, það er ekki rétt að
KEA hafi lagt í einhver ný stór-
virki síðan farið var í alvöru að
ræða um nýtt verslunarhús á
Dalvík hér á deildarfundum þó
að Snjólaug segi að „ansi mörg
ár“ séu liðin síðan lofað hafi ver-
ið nýrri búð alveg á næstunni.
Hvað er annars „ansi mörg ár“?
Eru 3-4 ár „ansi mörg“? Ég
myndi fremur kalla það fáein ár.
Það eina sem ég viðurkenni að
hafa sagl á tveimur síðustu
deildarfundum á Dalvík um
þetta mál er að ég teldi að KEA
ætti ekki eða myndi ekki leggja í
byggingu nýs verslunarhúss ann-
arsstaðar á undan Dalvíkur-
verslun. Enginn af forsvars-
mönnum KEA hefur sagt annað
eða meira í þessu sambandi og
enn hafa þessi ummæli ekki af-
sannast.
En ekkert af því sem ég hef
hér sagt er til þess að andmæla
þeirri frómu bón Snjólaugar til
jólasveinsins að hann færi Dal-
víkingum og öðrum Svarfdæl-
ingum nýja og nýtískulega versl-
unarbúð sem allra fyrst. Við
þekkjum það öll að börn eru
óþolinmóð og eiga stundum erf-
itt með að bíða eftir jólagjöfun-
um sínum. Og við fullorðna
fólkið eigum það Iíka til að vera
óþolinmóð, einkunt þegar við
sjáum að aðrir hafa fengið hlut-
ina á undan okkur. Ég segi það
fyrir mig að ég held að ég hljóti
að hafa orðið grænn í framan af
öfund í sumar þegar ég var við-
staddur formlega opnun versl-
unarhúss KEA á Grenivík. Og
áreiðanlega sá ég þann sama
litblæ á andlitinu á Kristjáni Ól-
afssyni, útibússtjóra okkar, sem
Sendum
sýslumennlna
áþlng
Steingríinur Sigurðsson hafði
samband við blaðið:
Mér datt í hug varðandi þetta tal
um fjárfrmlög til Lista-og
skemmtideildar Sjónvarpsins,
að það mætti einfaldlega sleppa
þeim. Þessi leikrit og þættir eru
það lélegir að þeir mega alveg
missa sín. Blóðrautt sólarlag,
Vandarhögg og Þættir úr félags-
heimili eru bestu dæmin um það.
Varðandi þá síðast nefndu vil ég
bara segja að svona lagað gæti
ekki átt sér stað úti á landi. Eini
mögulegi staðurinn sem svona
vitleysa gæti komið fyrir er í
Reykjavík.
Annað sem ég vil minnast á,
er kosningafyrirkomulagið og
vægi atkvæða. Er ekki einfaldast
að fækka þingmönnum t.d. um
helming og leyfa Reykvíkingum
og Reyknesingum að skipta
þeim á milli sín, en síðan gætu
aðrir landsmenn sent sýslu-
mennina sína á þing fyrir sig.
Með þessu væri tryggt að hags-
muna okkar væri gætt, en ég sé
engan tilgang í að landsbyggðar-
búar séu að kjósa menn á þing
sem allir eru búsettir í Reykja-
vík og margir þeirra meira að
segja fæddir og uppaldir þar.
þarna var líka staddur því að
þessi búð er auðvitað á allan hátt
glæsilegri og sjálfsagt líka ólíkt
þægilegri vinnustaður heldur en
gömlu, þröngu búðirnar okkar á
Dalvík.
En hvað um það, einhver
verður að ganga fyrir og annar
að bfða um sinn þegar ekki er
hægt að gera alla hluti í einu.
Það verður fullorðið fólk að
þola. Og jafnframt er gott að
hugleiða það að ennþá kær-
komnara er barnið foreldrum
sínum ef þeir hafa orðið að bíða
eftir því með óþolinmæði í
nokkur ár að það fæddist í heim-
inn.
Alveg er ég sammála rök-
semdum Snjólaugar fyrir því að
æskilegast sé að sem allra mest
af verslun Svart’dæla fari fram á
Dalvík. Því miður rekst sú
stefna þó oft á vissar verslunar/
efnahagslegar staðreyndir sem
ég get þó alls ekki farið út í hér.
Meira að segja góði vegurinn
sem Snjólaug minnist á og við
höfum þráð svo lengi getur að
sínu leyti orðið verslun á Dalvík
skeinuhættur. Gegn þessu verð-
ur örðugt að hamla.
í lok sinnar góðu og yfirleitt
jákvæðu greinar byrstir Snjó-
laug sig dálítið og fer að hóta
með Hagkaupum. Það hafa nú
fleiri gert, það er í tísku. „Vöru-
úrvalið er þar margfalt meira og
verðmismunurinn borgar bens-
ínið að mestu,“ segir hún. Er
þetta nú alveg víst, Snjólaug?
Hefurðu komið í Kjörmarkað
KEA í Hrísalundi? Þar er mjög
mikið vöruúrval þótt merlun seu
yfirleitt önnur en hjá Hagkaup-
um. Og ég veit ekki betur en að
hlutlausar kannanir hafi leitt í
ljós að verðið sé þar fyllilega
samkeppnisfært.
Svarfdælir, sem lesa þessa
grein, taka sjálfsagt eftir því að
ég lofa ekki nú fremur en fyrr
neinu verslunarhúsi í jólasokk-
inn í ár. Fyrir 2 árum hélt ég þó
satt að segja að það ætti að vera
hægt. En nú árar svo hábölvan-
lega að ég er hræddur um að
jafnvel jólasveinninn verði að
framkvæma róttækan niður-
skurð á gjöfunum sínum.
Þar fyrir er ekkert út á það að
setja að fólk beri fram óskir
sínar við félag sitt og sendi jafn-
vel hvasar brýningar, eins og
Snjólaug gerir, ef það er sett
fram af sæmilegri sanngirni. Og
enn síður er út á það að setja að
félagsfólkið geri það með 'rök-
studdum ályktunum á félags-
fundum.
Samt vil ég í lokin segja það
að ef ég væri í sporum Snjólaug-
ar Bragadóttur eða annarra
Dalvíkinga þá mundi ég setja
fram óskir mínar til jólasveins-
ins á nokkuð annan hátt, t.d.
svona: „Kæri jólasveinn, ég er
þér þakklát fyrir það sem þú hef-
ur gert hérna á staðnum til að
byggja upp og viðhalda traustu
atvinnulífi. Og í öllum lifandi
bænum láttu ekki verða neinn
samdrátt í rekstrinum hjá þér
heldur þvert á móti aukningu
svo að vaxandi fólksfjöldi hafi
verk að vinna. Svo langar mig
líka óskaplega mikið í nýtt versl-
unarhús sem allra, allra fyrst. En
ég legg áherslu á að það verði
verulega gott og myndarlegt hús
sem hæfir okkar blómlega bæj-
arfélagi og sem við getum verið
stolt af þó að það dragist þá í eitt
eða tvö ár að þú dragir það upp
úr jólasokknum."
13. febrúar 1983.
Hjörtur E. Þórarinsson,
stjórnarformaður KEA.
Yarð fyrir von-
biigðum í HUðarfjaffi
Móðir hringdi.
Ég varð fyrir miklum vonbrigð-
um er ég fór fyrir stuttu í Hlíð-
arfjall með litla dóttur mína.
Það var engin lyfta í gangi nema
stólalyftan og ég ætlaði að fara
einaferðíþá lyftu. Mérvarhins-
vegar tjáð að það væri ekki selt í
eina ferð í einu.
Ég sá hinsvegar auglýsingu frá
í janúar og ég sé ekki betur en að
þar séu auglýstar ein ferð, tvær
ferðir, tíu ferðir og tuttugu
ferðir. Ég vil mótmæla þessu
harðlega og hver er ástæðan?
Svar:
ívar Sigmundsson forstöðu-
maður Skíðastaða hafi eftirfar-
andi um málið að segja:
Ég held að þessi móðir hafi
ruglast á auglýsingum, og tekið í
misgripum auglýsingu varðandi
ferðir sem auglýstar eru hingað í
fjallið. Við seljum ekki einstaka
ferðir í stólalyftuna, einfaldlega
vegna þess að fólk, og þá aðal-
lega fullorðið fólk misnotaði
þetta. Fólkið keypti eina ferð
upp í stólalyftunni, síðan þegar
það var komið upp í Stromp hélt
Gaman að
fá Sólbak
Þakklátur bæjarbúi hafði sam-
band við Lesendahornið og vildi
koma á framfæri þakklæti til ÚA
fyrir að Sólbakur skuli kominn á
sinn gamla stað í dokkinni. Það
hafði verið reglulegur sjónar-
sviptir að því þegar hann fór,
einungis flatneskja á að horfa.
Nú sé hann hins vegar kominn
aftur, fallega ryðgaður og er
fólki til mikils ánægjuauka í ann-
ars svipbrigðasnauðu miðbæjar-
umhverfinu.
Vonandi mun hann verða
þarna um ókomin ár, handa
börnum og hröfnum til að leika
sér í.
það áfram í Stromplyftunni eða
fór í hinar lyfturnar sem voru í
gangi. Við sáum ekki aðra leið
en að hætta þessu. Við seljum
heilsdagskort í lyfturnar og
einnig hálfsdagskort.
Gamlar
in
ndir
Hér í Helgar-Degi munu á næstunni birtast myndir úr ljós-
myndaplötusafni Hallgríms Einarssonar og sona hans sem nú er
unnið að „copyeringu" á.
Allar þessar myndir eru ónafngreindar í safninu og viljum við
heita á Akureyringa og aðra þá sem telja sig þekkja myndirnar
að klippa þær úr blaðinu og senda, ásamt nöfnum, til Minja-
safnsins á Akureyri, Aðalstræti 58, eða láta frá sér heyra með
öðrum hætti.
Þá viljum við benda á að „album“ með myndum úr safninu
liggur frammi í Amtsbókasafninu hér í bæ. Væri vel þegið ef
bæjarbúar, einkum þeir eldri, vildu líta þar inn og sjá hvort þeir
þekkja þessar myndir og ef svo væri að skrifa nöfnin í „blokkir“
sem þar munu einnig verða. Mínjasafnið á Akureyri.
Myndin er af:
2 - DAGUR -18. febrúar 1983