Dagur - 23.05.1984, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 23. maí 1984
Hverjir heldur þú
að verði íslands-
meistarar í knatt-
spyrnu í ár?
Jóhann Róbertsson:
ÍA, býst ég við, þeir hafa góða
menn og æfa vel.
Einar Áskelsson:
Enginn vafi, Þór Akureyri.
Rirkir Skarphéðinsson:
Ég fylgist heldur lítið með
knattspyrnu, en ég vona að
raö verði annað Akureyrarlið-
anna.
Steindór Gunnlaugsson:
Það gæti oröið Valur, mér
finnst þeir góðir.
Haukur Eiríksson:
Ég hugsa að það verði ÍA, þeir
eru með gott lið eins og venju-
lega.
„Hann segist græða
vel á okkur samt“
— Sendibílastöðin sf. á Akureyri 30 ára um þessar mundir
tonn af vörum,“ sagði Kristján.
„Þetta voru hörkubílar síns tíma,
reyndust vel, en gömlu Fordson-
arnir eru að verða sjaldgæf ein-
tök í dag. Þessir bílar voru einnig
notaðir til fólksflutninga, þvf
þegar síldarævintýrið var í al-
gleymingi jókst eftirspurn eftir
bílum til fólksflutninga, sem
einnig gátu tekið talsvert af far-
angri. Þá var skellt bekk í Ford-
sonana og þannig gátu þeir tekið
4-5 farþega. Síðar komu Fordar-
arnir, sem voru stærri og burð-
armeiri bílar. Það þóttu ógurlega
fínir bílar maður, tóku 8-10 far-
þega og farangrinum var hrúgað
á toppgrind. Algengustu túrarnir
voru með síldarsjómenn og síld-
arsöltunarfólk, oftast til Raufar-
hafnar,“ sagði Kristján.
- En nú er síldin horfin,
hvernig hefur þróunin verið
síðan?
„Það komu önnur verkefni í
staðinn fyrir aksturinn fyrir síld-
arútgerðina, en á síðustu árum
hefur smátt og smátt dregið úr at-
„Hér á árum áður kom
stundum fyrir, að við gát-
um skipulagt vinnu okkar
marga daga, því við
önnuðum ekki eftirspurn.
En nú er öldin önnur, því
það er daglegt brauð að
við bíðum hálfan daginn
án þess að fá túr.“
Þetta sögðu þeir Kristján
Grant og Örn Flansen, fulltrúar
Sendibílastöðvarinnar sf. á Ak-
ureyri, í samtali viö Dag. Stöðin
er 30 ára um þessar mundir, tók
fyrst til starfa 1954 og var með
aðsetur sitt í gamla slippnum við
Kaupvangsstræti. Síðan flutti
stöðin afgreiðslu sína í Skipa-
götu, þar sem Pétur & Valdimar
höföu einnig bækistöð sína, en
nú cr hún í Olís-húsinu við
Tryggvabraut.
„Fyrstu bílarnir voru af gerð-
inni Fordson, scm tóku um '/2
3-4 mánuði á ári og það er oft
dýrt að reka þá í smápakkaferð-
um yfir veturinn. Þess vegna
verðum við að eiga minni bíla til
þeirra hluta,“ sagði Kristján
Grant.
- Eiga fyrirtækjabílarnir ekki
sinn þátt í samdrættinum?
„Jú, það er alveg rétt, fyrirtæki
á Akureyri hafa verið að fjárfesta
í eigin bílum til sendiferða, á
sama tíma og fyrirtæki í Reykja-
vík eru að losa sig við sína bíla.
Þess í stað hafa þau gert samn-
inga við sendibílastöðvar, sem
sjá um allt snatt fyrir viðkomandi
fyrirtæki. Með því móti spara
þau sér bæði mann og bíl,“ sagði
Örn Hansen. Kristján tók í sama
streng. „Þetta sá Eyþór í Lindu
fyrir mörgum árum, því hann
seldi sinn bíl og nýtir sér þjón-
ustu okkar. Hann hefur að vísu
stundum orð á því, að reikning-
arnir séu háir, en hann segist
græða vel á okkur samt,“ sagði
Kristján Grant í lok samtalsins.
- GS
vinnunni hjá okkur, samhliða
samdrætti í atvinnulífi hér á
svæðinu, ekki síst í byggingariðn-
aðinum, sem notaði sér mikið
þjónustu okkar,“ sagði Orn.
„Núna erum við með bíla af ýms-
um gerðum, allt frá litlum sendi-
ferðabílum upp í vöruflutninga-
bíl sem tekur 6 tonn. Auk þess
erum við með fólksflutningabif-
reiðar sem taka allt frá 8 farþeg-
um upp í 40 farþega til lengri sem
skemmri ferða,“ sagði Örn
Hansen.
- Er mikið að gera í hópferð-
um?
„Hópferðirnar bjarga sumrinu,
því þá er minna að gera í bæjar-
akstrinum,“ sagði Kristján. „Það
kemur sér því vel, að hluti af bíl-
stjórunum getur tekið að sér hóp-
ferðir, þannig að þeir sem ein-
göngu eru í vöruflutningum geti
haft þokkalegt að gera. En til
þess að þetta sé hægt þurfum við
að eiga tvo bíla, því það eru ekki
verkefni fyrir stóru bílana nema
Bifrcióastjórar á Sendibílastöðinni sf.; f.v. Kristján Grant, Gunnbjörn Magnússon, Friðgeir Valdimarsson, Þóroddur Gunnþórsson, Eggert
Jónsson, Örn Hansen, Helgi Þórsson, Kristján Gunnþórsson, Svavar Sigursteinsson og Þorsteinn Leifsson. Mynd: KGA.
Falleg tré við
Glerárgötuna
Mig langar að koma á framfæri
þökkum til þeirra sem ákváðu
eða stjórnuðu því að gróðursetja
þessi fallegu tré við nýju hrað-
brautina gegnt Torfunefsbryggj-
um. Það er einmitt þetta sem ein-
kennir Akureyri sem fallegan bæ.
Þessi tré setja mikinn svip á bæ-
inn og er virkilega gaman að keyra
þarna um og sjá þau við veginn.
Einnig mætti líka setja tré á eyj-
urnar á Glerárgötu út að brú, það
mundi lífga mikið upp á hvers-
dagsleikann.
Mig langar einnig að senda
ökumönnum hér í bæ smá ráð-
leggingu vegna þess að mér finnst
þeir fara alltof lítið eftir reglum
þegar þeir beygja til vinstri. Þeir
ættu að aka að miðlínu akbraut-
ar, svo að aðrir bílar sem á eftir
koma komist hindrunarlaust
framhjá. Það mundi spara mik-
inn tíma og ökuhraðinn yrði jafn-
ari.
Ég keyri mjög mikið um bæinn
og einu ökumennirnir sem ég hef
séð virða þessa reglu hafa verið
þeir sem fást við ökukennslu,
sem og lögreglan. Það getur verið
agalega ergilegt að hanga í röð
margra bíla fyrir aftan einn vit-
leysing sem hefur stöðvað bíl
sinn þannig á veginum að enginn
kemst áfram fyrr en hann er bú-
inn að taka sína vinstri beyju, þá
losnar öll strollan og menn halda
áfram bölvandi og ragnandi og
kolvitlausir í skapinu út af þess-
um asna. Þetta er bara spurning
um að muna eftir reglunni. Öku-
menn, takið ykkur á, og látið sjá.
Sigurður Jóhannsson.