Dagur - 06.06.1984, Blaðsíða 4

4-DAGUR-6. júní 1984
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI:. 24222
ÁSKRIFT KR. 150 Á MÁNUÐI -
LAUSASÖLUVERÐ 22 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI:
GlSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN:
EIRlKUR ST. EIRlKSSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI: 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Alhæfingar ber
að varast
Undanfarið hafa miklar umræður verið um landbún-
aðarmál. Að flestu leyti hafa þessar umræður mót-
ast af þekkingarskorti og hroka, enda hafa þær
markast af slagorðum frjálshyggjunnar og mark-
aðsfrelsisins. Heildsalaklíkunum í Reykjavík hefur
runnið það mjög til rifja að íslendingar skuli eins og
aðrar þjóðir reyna að vernda landbúnaðarfram-
leiðslu sína, því þær eygja gróðavon í stórauknum
matvælainnflutningi. Til liðs við sig hafa þær fengið
ótrúlegustu aðila.
Skemmdu kartöflurnar frá Finnlandi mögnuðu
upp mikla óánægju og það verður að segjast eins og
er: Frammistaða Grænmetisverslunarinnar í því
máli var hreinasta hneisa. Þar var eins illa staðið að
máh og unnt var. Það er hins vegar ekki þar með
sagt að alfrjáls innflutningur á kartöflum eigi endi-
lega að koma í kjölfarið, enda kom í ljós að slíkur
innflutningur er vandasamur í meira lagi og fleirum
en Grænmetisverslun ríkisins getur orðið það á að
flytja inn ósöluhæfar kartöflur.
En það er háttur íslendinga að alhæfa og það hef-
ur gerst í þessu máli. „Finni hann laufblað fölnað
eitt, þá fordæmir hann skóginn," segir í kvæðinu.
Skemmdu kartöflurnar finnsku hafa orðið til þess að
innflutningur almennt á kartöflum hefur verið for-
dæmdur og gott ef ekki landbúnaðurinn allur. Væn-
legasta ráðið sem sumir sjá er þó ekki að afnema
innflutning á kartöflum, eins og væri e.t.v. rökrétt-
ast, heldur að leyfa frjálsan innflutning, sem vísast
myndi leiða til skipulagslauss glundroða.
Steingrímur Hermannsson, forsætisráðherra,
sagði á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins fyrir
nokkru, að endurskoða bæri landbúnaðarstefnuna
og miða hana við það að íslendingar yrðu sem mest
sjálfum sér nægir í þessum efnum og útflutningur
að mestu úr sögunni og þar með útflutningsbætur.
Ef af verður er hér um róttæka breytingu að ræða.
Framleiðsla landbúnaðarvara verður að minnka
verulega frá því sem nú er og hefur þó þegar orðið
verulegur samdráttur á undanförnum árum að
frumkvæði bændanna sjálfra.
Til þess að þetta geti orðið verður að breyta
mörgum hlutum jafnhliða. Skapa verður atvinnu-
tækifæri í strjálbýlinu t.d. við smáiðnað og þjónustu.
Taka verður upp nýjar búgreinar. Fyrst og fremst
verður þó að koma í veg fyrir að eina bjargræðið
sem bændur hafi til að lifa á búum sínum sé sífelld
aukning framleiðslu. Greiða verður meira fyrir auk-
in gæði svo magnið geti minnkað og þetta á raunar
einnig við í sjávarútveginum. Verði rekstrarskilyrði
þessara tveggja undirstöðuatvinnugreina ekki bætt
og með þeim hætti í framtíðinni að þær skapi eðli-
legan afrakstur, munu íslendingar áfram þurfa að
glíma við offramleiðslu landbúnaðarafurða og of-
nýtingu á fiskimiðum.
Þáttaskil í
sögu Gagnfræða-
skóla Akureyrar
Sverrir Pálsson, skólastjóri
Gagnfræðaskólans á Akureyri,
ræddi m.a. um þær breytingar
sem gerðar hafa verið á skipu-
lagi framhaldsmenntunar á
Akureyri með tilkomu Verk-
menntaskólans, en hann yfir-
tekur framhaldsdeildir Gagn-
fræðaskólans og Iðnskólans.
Sverrir sagði í upphafi ræðu
sinnar:
„Enn er upp runnin sú stund,
sem afmarkar lok skólaárs og
starfsárs nemenda og kennara.
Ég hygg, að þetta skeið í sögu
skólans, þetta skólaár, sem nú er
á enda runnið, fáí góð eftirmæli
á flesta lund, og að mínum dómi
hefir skólastarfið og skólalífið
verið farsællegt og friðsamlegt.
Ég vona, að velflestum nemend-
um hafi liðið vel í skólanum og
þeir hafi sótt hingað nokkurn
fróðleik, menntun og þroska. Ég
vona einnig, að kennurum hafi
þótt nokkuð sækjast fræðsluverk-
ið og þeir hafi unað allvel í starfi.
Sjálfum hefir mér liðið hér vel í
góðri sambúð og samvinnu við
nemendur, kennara og annað
starfsfólk skólans, og fyrir þetta
allt er ég þakklátur fólki og
forsjón.
Þessi skólaslit marka að því
leyti mikil þáttaskil í sögu Gagn-
fræðaskóla Akureyrar, að við
þau hverfur starf hans á fram-
haldsskólastigi til annarrar stofn-
unar, framhaldsdeildir hans
verða lagðar niður. Þess vegna
brautskrást nú í síðasta sinn nem-
endur af þeim námsbrautum
framhaldsskólastigs, sem skólinn
hefir haldið uppi um 15 ára skeið.
Það starf allt er eftir þetta kvöld
orðið liðin saga, endurminning
horfinna daga. Gagnfræðaskóli
Akureyrar verður aftur viðtöku-
skóli nemenda að lokinni barna-
fræðslu, - ekki fjögurra ára skóli
eins og fyrir 1969, þegar fram-
haldsdeildir tóku til starfa, held-
ur þriggja ára grunnskóli eins og
á árabilinu 1934-1949.“
Sverrir sagði síðan í ræðu
sinni:
„Eins og ég gat um áðan, hafa
yfirvöld ríkis og bæjar ákveðið og
um það samið, að það starf, sem
fram hefir farið á framhalds-
skólastigi í þessum skóla í hálfan
annan áratug, skuli nú frá honum
tekið og fengið annarri stofnun í
hendur, Verkmenntaskólanum á
Akureyri, sem stofnaður var í
gær og mun þar að auki taka við
hlutverki Hússtjórnarskólans og
Iðnskólans. Um þessa ráðstöfun
hafa fæst orð minnsta ábyrgð. En
við, sem átt höfum dálítinn metn-
að fyrir hönd Gagnfræðaskóla
Akureyrar og höfum reynt eftir
megni að koma á fót og hlynna
að þeirri menntunaraðstöðu, sem
fólki hefir staðið til boða hér í
skólanum, hljótum að hugleiða,
hvað okkur hafi orðið á. Við,
sem trúað var fyrir hag, heill og
heiðri skólans, hljótum að spyrja
sjálf okkur, í hverju við höfum
brugðist. Vígið var að vísu ekki
gefið upp baráttulaust, og vegna
þeirrar baráttu voru okkur
sumum valdar miður frægilegar
nafnbætur. En nú er þetta vígi
fallið, og ekki bætir að sakast um
orðinn hlut. Honum verður að
una. Þetta er líkast því að vakna
af ljúfum draumi til grákalds
veruleika. En var draumurinn
hugarburður einn? Til eru sögur
af því, að fólk hafi haldið eftir
áþreifanlegum hlutum til sann-
indamerkis eftir liðinn draum.
Svo kann að reynast hér. Eitt-
hvað hlýtur að hafa áunnist þessi
15 ár, eitthvert gagn kann að hafa
orðið af þeirri viðleitni skólans
að veita fólki hagnýta framhalds-
menntun. Hér hafa m.a. starfað
fullgildur verslunarskóli og full-
gildur sjúkraliðaskóli, sá eini
utan Reykjavíkur, svo að eitt-
hvað sé nefnt. Ég el þá von í
brjósti, að þessir skólar hafi orð-
ið bæ og byggð að nokkru liði
með því að leggja þeim til nýta
og vel menntaða starfsmenn, sem
mikil þörf var fyrir.“
í lok ræðu sinnar óskaði Sverr-
ir Pálsson Verkmenntaskólanum
allra heilla, skólameistara og
kennurum hamingju í starfi. HS
f Gísli Magnússon
byggingastjóri
F. 29. júní 1917 - D. 29. maí 1984
- Kveðjuorð frá Kaupfélagi Eyfirðinga
í dag, miðvikudaginn 6. júní, er
til moldar borinn frá Akureyr-
arkirkju Gísli Magnússon,
byggingastjóri, sem andaðist
þann 29. maí sl. Hann fæddist
29. júní 1917 að Tjörn í Svarf-
aðardal sonur hjónanna Magn-
úsar Gíslasonar og Jóhönnu
Júlíusdóttur. Hann hafði ekki
gengið fyllilega heill til skógar
síðustu ár en þó kom hinsta
kallið vinum og vandamönnum
í opna skjöldu nú þegar hann
var aðeins 66 ára að aldri. Stórt
skarð er fyrir skildi, þegar hans
nýtur ekki lengur við.
Það er ekki tilgangurinn með
þessum fáu línum að rita ýtar-
lega minningargrein um Gísla
Magnússon, heldur aðeins að
bera fram örfá þakkar- og
kveðjuorð frá Kaupfélagi Ey-
fírðinga. Eftir að hafa búið í
Ólafsfírði á árunum 1945-1965,
þar sem Gísli starfaði sem bygg-
ingameistari, byggingafulltrúi
og verkstjóri hafnarmálastjórn-
ar, flutti hann til Akureyrar og
hóf störf hjá KEA 6. júní 1965.
Fyrsta verkefni hans var ýtarleg
úttekt á aðstæðum til tankvæð-
ingar mjólkurflutninga í hérað-
inu. Heimsótti hann þá nálægt
öll sveitabýli á framleiðslusvæði
Mjólkursamlags KEA og renndu
þær heimsóknir stoðum undir
ýtarlega staðháttaþekkingu
Gísla í eyfírskum byggðum.
Hann varð síðan byggingastjóri
KEA. Hann stýrði fjölda stórra
verkefna í uppbyggingu félags-
ins í starfsstöðvum þess á Akur-
eyri og í hinum ýmsu þéttbýlis-
kjömum við Eyjafjörð. Hæst
ber að sjálfsögðu stjóm hans á
byggingu hinnar miklu mjólkur-
stöðvar félagsins á Akureyri, en
það verk var aðallega unnið á
árunum 1974-1980, en ýmis
verkefni önnur mætti nefna í bæ
og byggð, mörg þeirra stór og
heillandi.
Á löngum starfsferli í bygg-
ingariðnaði hafði Gísli Magnús-
son öðlast mikla reynslu og víð-
tæka þekkingu. Hann var jafn-
framt ágætum gáfum gæddur,
glöggur og athugull. Skapgerð
hans gerði honum sem stjórn-
anda auðvelt að umgangast
fólk. Hann var því mannasættir
og leysti hver þau vandamál,
sem að höndum bar. Hann gekk
jafnan brautir sanngirni og
heiðarleika og laðaði fólk til
góðra starfa. Ráð hans vom góð
og til hans var gott að leita. Sem
byggingastjóri Kaupfélags Ey-
fírðinga var hann því mjög
farsæll. Fyrir félagsins hönd flyt
ég honum að leiðarlokum inni-
legar þakkir og óska honum
velfarnaðar og blessunar Guðs
á vegferðinni handan móðunnar
miklu.
Eftirlifandi eiginkona Gísla
Magnússonar og traustur lífs-
förunautur er Sigríður Helga-
dóttir frá Ólafsfírði, en þau gift-
ust þann 5. janúar 1946. Synir
þeirra eru Magnús, múrara-
meistari, sem kvæntur er Soffíu
Tryggvadóttur og eiga þau
fjögur böm, og Víðir, rafvirki,
sem býr ókvæntur hér í bæ.
Persónulega og fyrir hönd
Kaupfélags Eyfírðinga votta ég
þeim dýpstu samúð og bið þeim
huggunar Guðs í harmi þeirra
og sárum söknuði.
Valur Arnþórsson,
kaupfélagsstjóri.