Dagur - 12.07.1985, Síða 9

8 - DAGUR -12. júlí 1985
„Petta byrjaði ekki með
neinum glœsibrag hjá
mér. Eg kom ekki
stökkvandi inn í útvarp-
ið með handrit undir
hendinni og sagði: Hér
kem ég! Þetta byrjaði
þannig að ég var at-
vinnulaus. Eghafði ekk-
ert unnið úti í 1 ár, var
heima með litlu stelpuna
mína, þannig að égfékk
ekki einu sinni atvinnu-
leysisbœtur og varð því
að reyna allt. Égfór titr-
andi og skjálfandi niður
í útvarpshús, ætlaði að
sœkja um að fá að vél-
rita, skúra eða eitthvað
slíkt. Jónas spurði mig
hvort ég vildi ekki prófa
að gera útvarpsþœtti. Ég
hélt nú síður, ég var al-
veg viss um að það vœri
eitthvað sem annað fólk
gerði. Petta var mér
mjög fjarlœgt. Hann
sagði mér að fara heim
og hugsa, láta mér detta
eitthvað í hug. Nú, ég
fór heim og hugsaði, en
datt auðvitað ekkert í
hug. Svo hringdi hann í
mig og spurði hvort ég
vildi ekki prófa að gera
nokkra unglingaþœtti.
Ég ákvað að slá til og
þannig byrjaði œvintýr-
ið.“
Margrét Blöndal er orðin þekkt út-
varpskona, þó ekki sé hún gömul í
árum talið, 23ja ára. Það kannast marg-
ir við hana, a.m.k. þeir sem sitja mikið
við útvarpstæki sín, jafnt að nóttu sem
degi. Margrét hefur komið víða við hjá
útvarpinu, bæði norðan heiða og
sunnan. Hún byrjaði hjá RÚVAK,
með unglingaþætti eins og hún lýsir hér
að framan. Fyrir RÚVAK gerði hún
einnig skáldkonuþætti og gerir enn. Þá
lá leiðin til Reykjavíkur og í vetur var
Margrét með næturvaktir á Rás 2, aðra
hverja iielgi. auk nokkurra morgun-
vakta og starfar reyndar enn á „Rás-
inni". Núna gerir hún pistla fyrir morg-
unútvarp á Rás 1 og er einnig með þætti
í Síríus, útvarpi hundadagahátíðar.
Margrét var yfirheyrð um þá hluti sem
hér hafa verið taldir upp, auk annars,
svo sem eins og hvernig það sé að vera
einstæð móðir, nám hennar í íslensku
sem hún stundar í HÍ o.fl. En gefum
henni orðið.
Tæknimenn lifandi
eða dauðir . . .
„í fyrsta skipti sem ég mætti niður í út-
varp til að taka upp þátt, var ég með
þrjá unglinga með mér og einn fullorð-
inn viðmælanda. Ekkert okkar hafði
komið inn í stúdíó áður og ég vissi ekki
einu sinni hvort tæknimenn voru lifandi
menn eða dauðir hlutir. En þetta bless-
aðist allt saman. Ég á þessa fyrstu þætti
á kássettu, en get ekki hugsað mér að
hlusta á þá. Mér er mjög minnisstætt
þegar fyrsti þátturinn var sendur út, þá
stóð ég inni í eldhúsi heima og nagaði
gardínurnar, mamma er til vitnis um
það! En upp frá þessu hef ég verið
óstöðvandi hjá útvarpinu.“
- Hvernig var að vinna með ungling-
unum?
„Þau voru ákaflega yndisleg við mig.
Þegar maður kynnist svona krökkum
og þau taka manni á annað borð, fær
maður þau alveg upp í fangið. Það kom
fyrir að þau sátu hjá mér fram á nótt og
við ræddum vandamál unglingsáranna.
Ég kannaðist vel við þau og reyndi að
segja þeim að þau kæmust alveg yfir
þessa erfiðleika. Ástarsorgir og óléttu-
mál voru mikið til umræðu. Eins og
flestir kannast við þá gengur allt út á
það á unglingsárum að vera skotinn í
einhverjum. Ég man vel að þegar ég
var unglingur gat þetta verið stórt
vandamál. Maður fór á böll og beið í
nagandi óvissu um hvort sá sem maður
var skotinn í í það skiptið kæmi ekki,
hvort hann væri nokkuð með annarri og
slíkt. Svo þegar hann kom þá reyndi
maður að láta á sér bera. Ég held að all-
ir eigi þetta sameiginlegt.
Ég á alveg einstaka mömmu, ég hef
alltaf getað rætt málin við hana, sér-
staklega ástamálin. Við fórum stundum
saman í bæinn og ef ég sá þann sem ég
var skotin í þá stundina, hnippti ég
laumulega í mömmu og reyndi að koma
henni í skilning um hver hann væri. Það
brást ekki að hún sneri sér við og sagði
hátt og hvellt: „Ha, hver?“ Eg var
ævinlega viss um að hann hefði tekið
eftir því og vissi nú að ég væri skotin í
honum, þar með var heimurinn
hruninn.“
Spaugileg viðbrögð
- Þú hefur væntanlega fengið einhver
viðbrögð við þáttunum?
„Já, já, ég fékk bréf frá krökkunum.
En mér finnst mjög spaugileg viðbrögð
sem ég fékk frá strákum á mínum aldri,
sem ég hitti t.d. á böllum. Ég varð fyrir
andlegu áfalli þegar ég uppgötvaði
hvað krakkarnir vissu lítið um kynlífið,
þau spurðu mig í þaula um þessa hluti,
svo ég útvarpaði endalausri kynfræðslu
yfir þjóðina. Síðan hef ég oft verið
spurð að því hvort ég sé einhver kyn-
ferðisbrjálæðingur, hvort þetta sé eina
áhugamálið, sérstaklega þessir drengir
á mfnum aldri.“
- Ert þú einn af brautryðjendunum
hjá RÚVAK?
„Ja, ég veit ekki hvað skal segja um
það. Það var búin að vera starfsemi hjá
RÚVAK í u.þ.b. 1 ár þegar ég byrjaði.
Helgi Már Barðason var með unglinga-
þætti á undan mér og ég fetaði í fótspor
hans, bó þættirnir okkar væru ekki
líkir. Ég upplifði sjálfa mig ekki sem
neinn brautryðjanda, það er fyrst og
fremst andinn á staðnum sem mótar út-
varpið og hann hefur verið góður.“
- Þú kenndir líka þennan vetur?
„Já, þeir skiptu á milli sín góðverk-
inu þegar ég var atvinnulaus, Jónas
Jónasson og Gísli Bjarnason, skóla-
stjóri Barnaskólans. Ég kenndi 12 ára
krökkum og það var mjög gaman fyrir
mig, ég veit ekki hvort það var nokkuð
gaman fyrir þau.“
Ákveðin í að hœtta
„Þegar ég hætti með unglingaþættina í
maí, var ég alveg ákveðin í að hætta al-
veg að vinna við útvarp. Ég var alveg
búin að fá nóg og mér fannst eins og
mér gæti aldrei dottið neitt í hug
framar. En ætli það hafi liðið nema Vi
mánuður frá því ég hætti þar til ég var
orðin alveg friðlaus að komast aftur inn
í stúdíó.“
- Þá er það sem Rás 2 kemur til.
„Já, ég fluttist til Reykjavíkur síðast-
liðið haust, hóf nám í íslensku í Há-
skólanum. Ég fór í heimsókn upp á
„Rás“ og fannst þetta mjög spennandi
vinnustaður. Nú, ég sótti um að vera
með næturvaktir, fór í raddprufu og
fékk vinnuna. Ég var svo með þessar
næturvaktir aðra hverja helgi, auk
nokkurra morgunþátta og svo gerði ég
einn þátt um konur á ástandsárunum.
Annars er ég ekkert hætt, ég hef fengið
leyfi til að senda út næturvaktir héðan í
sumar og svo held ég áfram næsta
vetur.“
- Nú hlýtur að hafa verið mjög ólíkt
að fara að vinna á Rás 2?
„Já, það er mjög ólíkt. Þessir staðir
eru báðir ágætir, hvor á sinn hátt. Það
vinnur miklu fleira fólk á „Rásinni",
yfirleitt yngra og af því að mest allt efn-
ið er sent út beint er alltaf svo margt
fólk á staðnum. Það er hæfilegt stress
sem myndast í kringum beinar útsend-
ingar. Að mínum dómi er þetta mjög
líflegur vinnustaður og eiginlega er
bara alveg rosalegt fjör þarna og góður
mórall.“
- Er ekki stressandi að vera í beinni
útsendingu?
„Jú, svo sannarlega. Mér verður allt-
af óhemju illt í maganum um leið og
stef Rásar 2 byrjar. Ég verð alveg stjörf
og má passa mig þegar græna ljósið
kviknar, að gleypa ekki andann, þannig
að ég geti ekkert sagt. Svo líður þetta
smám saman úr mér og yfirleitt langar
mig að vera lengur þegar útsendingu
lýkur. Það er eitthvað alveg sérstakt ef
ég er búin að fá nóg að lokinni útsend-
ingu.“
Reyni að fela það að
ég sé í íslensku
- Gagnrýni á Rás 2?
„Ég reyni yfirleitt að fela það að ég
sé í íslensku þá er mér frekar fyrirgefin
vitleysan sem kemur út úr mér. Mér
finnst gagnrýni eiga fullkomlega rétt á
sér og auðvitað verður að gagnrýna
þetta, en mér finnst mikill meirihluti
þeirrar gagnrýni sem komið hefur á
„Rásiná“ mjög hallærisleg. Þegar gagn-
rýnin byggist upp á persónulegu skít-
kasti hristir maður bara hausinn og
tekur ekki mark á henni. Hins vegar
finnst mér mjög jákvætt þegar fólk
bendir á það sem betur mætti fara, en
því miður er allt of lítið af því. Mér hef-
ur fundist gagnrýni á „Rásina“ vera
dálítið mikið persónulegt skítkast og ég
get alveg staðið fyrir þeim orðum
rnínurn."
- Takið þið dagskrárgerðarfólk
þetta nærri ykkur?
„Nei, ég held ekki. Manni er skít-
sama ef þetta er bara eitthvert rugl. Það
verður bara að sía úr gagnrýninni.
Ábendingar, hvaðan sem þær koma,
eru mjög vel þegnar og við reynum að
fara eftir þeim.“
- Þið fáið eitthvert hrós líka, er ekki
svo?
„Ætli við hrósum okkur ekki aðal-
lega sjálf! (Hlegið dátt.) Andinn er
þannig á staðnum að það er engin sam-
keppni og maður fær alveg að heyra
það ef maður gerir eitthvað af viti. Það
finnst mér mjög jákvætt. Maður verður
líka að fá að vita ef eitthvað er vel gert,
það eru punktar sem hægt er að ganga
út frá. Við erum nokkur sem vinnum
þarna, orðin mjög góðir vinir og við
ræðum mikið um dagskrána. Nú„
tæknimennirnir eru líka mjög vinsam-
legir og þeir benda oft á það sem betur
mætti fara.“
Er frekar gamaldags
- Nú er ekki hægt að gera öllum til
hæfis í lagavali, eftir hverju ferðu þegar
þú velur lög?
„Ég hef reynt að spila það sem ég
held að fari ekki mjög mikið í taugarn-
ar á fólki. Ég er frekar í eldri kantinum,
ég er svo gamaldags, svo tek ég yfirleitt
eina syrpu með nýjustu lögunum. Ég
reyni af fremsta megni að hafa þetta
blandað, en hef þó að mestu látið
þungarokk eiga sig og hef reyndar verið
gagnrýnd í Morgunblaðinu fyrir að
sjiila ekki þungarokk á næturvöktum.
Ég get nú ekki sagt að ég hafi tekið þá
gagnrýni nærri mér. Ég ímynda mér að
fólk sem er að hlusta á mig sé heima í
rólegheitum, í partýum eða skriðið
undir sæng og lætur þetta svæfa sig.
Fólk situr ekki og hlustar og pælir í þvf
sem spilað er á næturvöktum. Þetta er
eitthvað sem fer inn um annað eyrað og
út um hitt. Annars fer lagavalið dálítið
eftir sálarástandi hverju sinni, það er
óhjákvæmilegt.“
- En á morgunvöktum?
„Það er mjög svipað, nema hvað ég
spila þar ekki þessi ógnar rómantísku
lög sem ég spila oft síðast á nætur-
vöktum. Það eru sérhæfðir tónlistar-
þættir á dagskránni, t.d. þungarokk og
þá getur áhugafólk um þá tónlist setið
límt við tækið og hlustað.11
Leik fréttamann
- í sumar ertu í morgunútvarpi á Rás
I, hvernig er það?
„Ég hef mjög gaman af því. Ég hef
ekki prófað neitt þessu líkt áður, er nú
reyndar ekki með það alveg á hreinu
hvað ég er að leika, en ég held að það
sé fréttamaður. Þetta gengur út á að
finna eitthvert mannlífsefni, sem er
kannski fréttnæmt um leið. Mig langar
12. júlí 1985 - DAGUR - 9
að fara og tala við fólk sem vinnur t.d.
öðruvísi störf en flestir aðrir, er
kannski ekki nákvæmlega eins og allir
hinir.“
- Hvað ertu með niarga pistla á
viku?
„í upphafi var ákveðið að ég yrði 10
mínútur á viku, en svo var ég óstöðv-
andi í þessu eins og öðru og því var
ákveðið að ég kæmi inn á hverjum
morgni, svo framarlega sem ég næði
mér í nóg efni. Ég er með eyrun sperrt
allan daginn til að reyna að frétta eitt-
hvað, þannig að þetta er dálítið í ætt
við fréttamennsku. Annars þveitist ég
með upptökutækið út um allan bæ, eða
fæ fólk í viðtöl og vinn pistilinn fyrir
næsta dag bara yfirleitt daginn áður.“
- Hefur gengið vel?
„Það er auðvitað ekki mitt að dæma
um það, en það er a.m.k. ekki búið að
reka mig. Mér finnst þetta bæði spenn-
andi og skemmtileg vinna.“
Eins og fram kemur fyrst í viðtalinu
gerði Margrét þætti um skáldkonur fyr-
ir útvarpið á sl. ári og eru fleiri í
vinnslu. „Mig langaði að gera poppaða
bókmenntaþætti, en ég er samt ekki að
leika neinn bókmenntafræðing, Þetta
er aðallega til að vekja athygli á þessum
konum og kannski fer einhver að lesa
verk þeirra eftir að hafa heyrt þessa
þætti. Ég var lcngi búin að vera með
þessa hugmynd í kollinum og bar hana
undir Jónas. Hann sagði að það væru
mörg herbergi full af miðdegissögum og
sli'ku efni, svo þetta leit ekkert mjög vel
út í byrjun. Én svo fór að þetta var
samþykkt og ég fékk vinkonu mína,
Sigríði Pétursdóttur, í lið með mér.
Ég finn mikinn mun á því að gera
þessa þætti núna eða í fyrra. Ég er ekki
eins háfleyg og ég var, það er vegna
þess að í þætti eins og næturvaktinni er
svo mikið talmál og það er erfitt að
venja sig af því.“
Með heiminn
á herðunum
- Hafðirðu alltaf hugsað þér að læra ís-
lensku?
„Nei, nei. Ég var með heiminn á
herðunum í ein 4 ár og ætlaði mér að
sjálfsögðu að læra eitthvað í sambandi
við að bæta heiminn. En svo dustaðist
það af mér með tíð og tíma, það er svo
þægilegt að loka bara augunum fvrir
vandamálunum og horfa bara á yndis-
lega fólkið í kringum sig. Að öðrum
kennurum ólöstuðum, var ég með ákaf-
lega yndislegan kennara í íslensku,
Valdimar Gunnarsson og mig langaði
til að reyna að líkjast honum. Eina ráð-
ið við því var að fara í íslensku og ég sé
alls ekki eftir því. Ég held að þetta eigi
vel við mig, við fáum að tala svo mikið
og mér finnst svo gaman að tala."
- Það er líklega óþarfi að spyrja
hvort útvarpið sé áhugamál nr. 1,2 og
3?
„Ja, ég á 2ja ára gamla dóttur sem er
líka stórt áhugamál. Ég held að mér sé
óhætt að segja að barnið mitt. útvarpið
og tæknimenn séu mín áhugamál, en
kannski ekki endilega í þessari röð."
Vonlaust dœmi
um einstœða móður
- Nú ert þú fráskilin og einstæð móðir.
Hvernig lífsreynsla er það?
„Það er nú það, ég er alveg ofsalega
hamingjusöm. Ég held að ég sé alveg
vonlaust dæmi um einstæða móður. Ég
er alveg viss um að margar þeirra eiga
alveg hryllilega erfitt, en ég er ekki ein
af þeim. Það er svo mikið af fólki í
kringum mig sem vill allt fyrir mig gera.
Ég er auðvitað ein með Sigyn, en samt
er ég ekkert ein. Það skiptir öllu máli.
Þegar ég kom fyrst suður og byrjaði á
Rás 2 var ég voðalega lítil, ég var svo
lítil inni í mér að mig langaði mest að
fara að skæla. En það var tekið svo vel
á móti mér að ég var ekki lítil lengur og
þegar allir eru svona góðir við mann þá
er þetta ekkert mál.
Auðvitað var ég oft þreytt. Ég var í
skólanum, að vinna og þurfti svo að
sinna Sigyn. Ég óskaði þess stundum að
ég væri orðin 5 ára aftur og pabbi væri
að lesa fyrir mig Alfinn álfakóng, en
það kom ekki oít fyrir. Þetta gengur
alltaf allt upp hjá mér. Ég hef enga erf-
iða lífsreynslusögu að segja sem ein-
stæð móðir."
- Ekkert erfitt fjárhagslega?
„Ég er nú algjört fífl í peningamál-
um. ég held að mér sé óhætt að segja að
ég sé fjárglæframaður. Ef ég á pening
eyði ég honum mjög snögglega og þá
gjarnan í einhverja bölvaða vitleysu.
Síðan verð ég blönk, en það er allt í
lagi, því þetta reddast alltaf. Það er
auðvitað leiðinlegt að vera blönk til
lengdar og þurfa að láta ýmislegt á móti
sér. Ég hefði aldrei getað lifað á náms-
láninu eingöngu í vetur. en það er
kannski af því að ég er svo mikil eyðslu-
kló.“
Bara stelputryppi
- Er það rétt að fráskilið fólk forðist
sambúð eftir skilnaðinn?
„Já, það held ég. Ég get ekki hugsað
mér að fara út í sambúð núna, ekki
einu sinni þó ég sé alveg æðislega ást-
fangin. Þegar fólk fer að búa saman
verður sambandið oft leiðinlegt, þá fer
maður að stjórna í hinum aðilanum og
reyna að breyta honum. Það er mjög al-
gengt að maður falli fyrir einhverjum
ákveðnum einkennum í fari hins aðil-
ans, en svo þegar út í sambúð er komið
vill maður einmitt breyta þessum ein-
kennum sem maður féll fyrir í upphafi.
Ég er líka svo eigingjörn. að það er ör-
ugglega ekkert sældarlíf að búa með
mér, og þar sem ég er mjög hrifin af
tegundinni karlmenn, þá legg ég þetta
ekki á nokkurn mann.
Mér finnast heimilisstörf líka ákaf-
lega leiðinleg. Þegar ég er búin að elda
i 2 daga er ég alveg að flippa út. Mér
finnst óhugnanleg tilhugsun að vera
húsmóðir og þurfa alltaf að sjá um
heimilið. Þetta kemur kannski með
aldrinum, það má lengi halda í von-
ina.“
- Ertu þá kvenréttindakona?
„Æi, ég veit það ekki. Ég veit eigin-
lega ekki hvernig kona ég er. Ég held
að ég sé frekar stelputrvppi en kven-
réttindakona. Þó kemur fyrir að ég er
alveg afskaplega meðvituð kona."
- Pólitísk?
„Ég var það einu sinni. það var þegar
ég var með heiminn á herðunum. En
einhvern veginn dustaðist það af mér.
Ég held að ég sé einn af þessum hugs-
unarlausu aumingjum. rnér finnst voða-
lega þægilegt að njóta bara augnabliks-
ins. Ég er eigingjörn. og af því að þetta
snertir mig ekki beint þá nenni ég ekki
að leggja mig eftir þessu. Þetta er auð-
vitað mjög skammarlegt, og ég veit að
Erlingur Sigurðarson rífur í hár sitt og
skegg í örvæntingu þegar hann les
þetta. En við erum góðir vinir og hann
tyrirgefur mér þetta áreiðanlega."
Rrrrring. Þar hringdi síminn. alla
leið frá Reykjavík, það var víst tækni-
deild útvarpsins. Ég tafði Margréti því
ekki lengur, enda aldrei að vita nema
símtalið yrði langt og því erfitt að ná
sambandi aftur. - HJS