Dagur - 31.07.1985, Blaðsíða 2

2 — DAGUR - 31. júlí 1985
Heldurðu að það sé
að koma vaxtarkippur
í atvinnulífið á Akur-
eyri?
Axel Guðmundsson:
Ég vona það. En ekki finnst
mér það þó af eigin reynslu.
Ragna Gestsdóttir.
Ég lifi í þeirri von. Ekki veitir
af, sérstaklega í byggingarmál-
um.
Ólafur H. Torfason.
Ætli kippur sé ekki of sterkt til
orða tekið. Pað er smá fiðring-
ur í þjónustugreinum.
Freyja Magnúsdóttir.
Ég vona það, því mér finnst
Akureyri eiga skilið að vera
vaxandi bær.
H að
1 lan n ha Æm ■ int
all tsi 150“
- Dagur í heimsókn hjá Hauki Magnússyni í Gullbrekku
„Hér er eitthvert besta útsýni
yfir sveitina sem þekkist,“
sagði Haukur Magnússon
bóndi að Gullbrekku í Saur-
bæjarhreppi. Og ekki var það
lýgi hjá manninum, bærinn
Gullbrekka stendur hátt og
þaðan er fagurt útsýni hvort
heldur sem er til suðurs eða
norðurs.
Að Gullbrekku er tvíbýli og
býr Haukur ásamt móðursystur
sinni, Lilju Jóhannesdóttur í því
húsi sem ofar stendur, en bróðir
hans Sverrir ásamt Helgu konu
sinni og börnum í því neðra.
Er blaðamenn bönkuðu upp á
á Gullbrekku höfðu þeir lagt sig,
Haukur bóndi og vinnumaður
hans, Árni Ólafsson, 14 ára
strákur frá Akureyri.
„Jú, við sváfum. Það var svo
sem ekkert annað betra að gera í
þessu veðri,“ sagði Haukur. „Ég
gat byrjað snemma að slá, það
var gott veður í júní. Ég á ekkert
eftir óslegið og var búinn að
hirða eitthvað töluvert. Hitt ligg-
ur flatt á túnum. Nei, það er allt
í lagi að það liggi nokkra daga,
en ég vona að viðri vel um helg-
ina svo við getum klárað.“
Við spyrjum Hauk hvort hann
muni aðra eins veðráttu í júlí-
mánuði.
„Þetta er versti júlímánuður í
mörg ár og verri er hann niðri við
ströndina en hér. Norðanáttin
nær ekki svo mikið hingað fram í
fjörðinn. En jú, það hafa komið
álíka sumur, til dæmis var sumar-
ið 1950 rigningarsumar. Mig
minnir að það hafi rignt allt
sumarið. Þannig að þessi ótíð er
ekki einsdæmi, þetta hefur verið
svona áður, en við erum bara
orðin svo vön sólskininu í seinni
tíð. Þetta eru viðbrigði."
Haukur sagði að það væri
nokkuð gott að vera bóndi þarna-
frammi í Saurbæjarhreppi.
„Þetta er skásta svæðið held ég,“
sagði hann. „Hér er snjólétt og
það sprettur snemma. Þetta er
ekkert erfitt síðan vélarnar
komu. En ég man þá tíð þegar
snúa þurfti gangandi og við vor-
um með hesta hér uppi um allar
brekkur.“ Haukur er fæddur að
Gilsá, en fluttist tveggja ára gam-
all að Leyningi. Sex ára flutti
hann að Gullbrekku og hefur átt
heima þar síðan. Haukur sagðist
aðallega búa með kýr og hefur
hann tuttugu og eina mjólkandi
kú í fjósi, sem þeir bræðurnir
hafa sameiginlega. Einnig elur
hann upp nautkálfa til slátrunar
og sagði að þeir væru um tíu á
ári. Einnig hefur Haukur um
fjörutíu kindur.
Húsið Gullbrekka er byggt
árið 1944, en búið er að byggja
við það. „Við byggðum við gam-
alt framhús,“ segir Haukur.
Þegar við spurðum hversu stór
jörðin væri, sagðist Haukur þurfa
að hugsa sig um. „Ég þarf að
telja spildurnar í huganum,"
sagði hann. Eftir nokkra um-
hugsum sagði hann að ræktað
land væri um fimmtíu hektarar
og þess utan væri annað eins af
óræktuðu landi, bæði til suðurs
og upp til fjalls. „Túnin okkar
eru dreift,“ sagði hann.
Hvernig er að vera bóndi í dag,
Haukur?
„Það er verra að búa núna, en
fyrir nokkrum árum. Það er
miklu minna upp úr þessu að
hafa. Ástæðurnar? Hækkandi
vöruverð, við fáum minna fyrir
afurðirnar, offramleiðsla, það er
erfitt að selja og ofan á allt bætist
fóðurbætisskatturinn. “
Við sáum að það var ekki for-
svaranlegt að plata menn upp úr
rúminu til að halda tölur um erf-
iðleika landbúnaðarins, svo við
fengum heimilisfólk út á hlað til
myndatöku. Þegar við erum að
reima á okkur skóna spyr ég
Árna vinnumann hvað hann hafi
lengi verið vinnumaður. „Þetta er
annað sumarið," svarar hann. Og
hvernig líkar? „Svona ágætlega."
Ætlarðu að verða bóndi. „Ég veit
það ekki. . .“ „Jú, hann verður
bóndi, góður bóndi,“ svarar
Haukur fyrir hann. - mþþ
Haukur Magnússon, Árni Ólafsson, vinnumaður og Lilja Jóhannesdóttir.
Siglfirðingi svarað:
„Nokfc irir hræktu á rútui na“
- þegar Völsungar heimsóttu Siglufjörð í fyrra
Arnar Björnsson á Húsavík
hringdi:
„Á mánudaginn kom í Degi grein
í Lesendahorninu frá einhverjum
Siglfirðingi sem er að kvarta und-
an hegðun aðdáenda Völsunga.
Þessu viljum við Völsungar vísa
til föðurhúsanna og finnst okkur
hart að allir þeir sem fylgja liðinu
í leiki utan Húsavíkur fái þennan
dóm á sig, þó svo að einhver
atvik, eins og þarna var lýst í
greininni, komi fyrir.
í þessu sambandi má geta þess
að það kom fyrir eftir leik KS og
Völsungs í fyrra að þá fengu
Völsungar það vinalegar kveðjur
frá Siglfirðingum að nokkrir
þeirra, sem betur fer ekki áílir en
nokkrir, gerðu sig seka um það
að hrækja á rútuna sem flutti
Völsunga á leikinn."
mm
'„Vom með dólgslæti

iiglfírðingur hringdi:
=.g á orðið ansi erfitt með að sitja
L icgjandi undir framkomu þcss
| 'ólks sem fylgir knattspyrnuliði
pVölsungs frá Húsavík á leiki
f liðsins.
Þcgar Völsungar léku hcr á
iiglufirði í sumar var þetta fólk
‘^dólgslæti á áhorfcndapöll-
„hápunkturinn"
scr óæöri cndann. Ég fæ ómögu-
lcga skilið tilgang þessa vcrknað-
ar, hann er a.m.k. örugglega ekki
lcikmönnum Völsungs til fram-
dráttar.
Síðan fór ég nú á dögunum á
leik Leifturs og Völsungs á ólafs-
fjarðarvelli og þangað komu
húsvískir knattspyrnuáhuga-
mcnn í lanefcrðaHn-im. r-'
cr eg viss um.
Sífelldar upphrópanir og h
anir um að beita menn ofbe
cru Völsungi ekki til framdráti
og vona ég að stuðningsmenn lic
ins fari að sjá að sér og haga sct
cins og siðmenntað fólk
leikjum Völsungs, a.m.k. þeg«
liðið heimsækir aðra staði
niega svo sem