Dagur - 13.09.1985, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 13. september 1985
þessum stöngum, held-
ur er fœrinu rennt í
sjóinn. Ýmsu agni er
beitt fyrir fiskinn, svo
sem flugum, spúnum
og önglum sem beitt er
á síld, kúfiski, eða
annarri beitu.
Sjóstangaveiði hófst hér á
landi upp úr 1960. Fljótlega var
stofnað sjóstangaveiðifélag hér á
Akureyri, og hafa verið haldin
Akureyrarmót á hverju ári síðan,
að einu undanskildu. Fjöldi þátt-
takenda sýnir svo ekki verður um
villst að þetta sport, - eða íþrótt,
eins og gamlir og reyndir sjó-
stangaveiðimenn vilja kalla
þetta, - á miklum vinsældum að
fagna. Konur eru farnar að taka
virkari þátt í þessu en áður var,
og það þykir mörgum karlinum
gleðiefni. Því það er staðreynd
að þetta á ekki síður við konur en
karla. Og í þessu keppa allir á
jafnréttisgrundvelli. Enda eru
margar konurnar góðir fiskimenn
og skjóta körlunum ref fyrir rass.
Kg: Nafn:
5,06 Helgi Sigfússon, Ak.
3,72 Sólveig Erlendsdóttir, Ak.
1,50 Margrét Helgad., Keflavík
5,92 MatthíasEinarsson, Ak.
1,36 Jóhann Kristinsson, Ak.
1,34 Matthías Einarsson, Ak.
0,64 Matthías Einarsson, Ak.
1,08 Einar Guðmundsson, Rvík.
0,64 Georg Þ. Kristjánss. Vestm.
Akureyrarmót í sjó-
stangaveiði var haldið
um síðustu helgi. Róið
varfrá Dalvík ál7 bát-
um sem voru af öllum
stœrðum og gerðum.
Alltfrá trillum í kring-
um 2 tonn að stœrð
upp í skip sem eru um
100 tonn.
Pátttakendur voru 76
frá ýmsum stöðum á
landinu. Þeim var síð-
an skipt í 19 sveitir.
Veitt er á sjóstöng eins
og nafn félagsins gefur
til kynna. Stöngin er
um tveir metrar á
lengd, og á henni er
veiðihjól sem er tvisvar
til þrisvar sinnum
stœrra en þau veiðihjól
semfólk þekkirfrá sil-
ungs- og laxveiðum.
Heimilt er að hafa þrjá
króka á hverri línu.
Ekki er kastað með
Sólveig Erlendsdóttir með stærstu ýsu sem veiðst hefur á móti á Akureyri.
Hann var svona
á milli augnanna
Stærstu fiskar:
Þorskur .............
Ýsa .................
Ufsi ................
Steinbítur ..........
Lúða ................
Karfi ...............
Koli ................
Keila................
Það fara tveir dagar í þessa
keppni; föstudagur og laugardag-
ur. Það var ákveðið að farið yrði
út kl. 7.00 báða dagana. Það
gekk ekki, því fyrri morgunin
kom í ljós að einn bátur heltist úr
lestinni, annar bilaði, og varð þá
að fara á stúfana eldsnemma og
fá aðra í stað þeirra sem ekki
komust. Tveir menn voru sendir
af stað að vekja skipstjóra sem
búa á Dalvík og voru margir
ræstir út. Það var á einum
staðnum, að maður kom til
dyra eftir langa mæðu. Ffann
opnaði dymar og var auðsjáanlega
illa vaknaður, því hann var með
sængina sína vafða um sig. Hann
sagði undirrituðum að þetta hefði
komið svo óvænt, því hann hefði
átt frí þennan morgun og ekki
þurft að vakna til vinnu kl. 6, og
því verið undirbúinn að sofa fram
undir kl. 8. En svo fór sem fór.
En það skemmtilega við þetta allt
saman er að þessi skipstjóri varð
aflahæstur á mótinu.
Fyrri dagurinn gaf þokkalega
veiði og voru menn vongóðir um
gott gengi síðari daginn Bátarnir
voru dreifðir um allan fjörðinn
frá Hrísey og þar norðar. Fyrir
óvana var veltingurinn fullmikill
og sjóveiki gerði vart við sig. Það
tók tímann fram undir hádegi
fyrir suma að ná sér af þessari
óþægindatilfinningu sem sjóveiki
er. Eftir það voru allir á fullu við
fiskidrátt.
Það er ekki auðvelt að segja
frá þeirri stemmningu sem ríkir
á svona mótum. Til þess verða
menn helst að vera á staðnum.
Þarna er afspyrnu hresst fólk að
skemmta sér við þetta skemmti-
lega sport. Allir þeir sem undir-
ritaður talaði við voru á einu máli
um að það væri hinn skemmtilegi
félagsskapur sem væri númer eitt
í þessu. Ekki vantaði að það var
spenningur í fólki þegar komið
var að landi. Menn voru að
spyrja hvernig hafi gengið og allt
í þá veruna. Sumir voru góðir
með sig og sögðust hafa veitt vel.
Aðrir voru hógværir og sögðust
hafa fengið þokkalegt, og enn
aðrir voru óhressir yfir veiðinni,
en hressir að öðru leyti. Það kom
líka á daginn að veiðin hafði ver-
ið frá 150 kg niður í 3 eða 4 fiska.
Það þykir einkennilegt hvernig
það getur átt sér stað að menn
standa hlið við hlið við borð-
stokk, hafa sams konar veið-
arfæri, eru með sams konar
beitu, bera sig eins að við veið-
arnar, en annar getur mokað upp
aflanum, en hinn fær nánast ekki
neitt. Þá er spurningin hver er
veiðikló og hver ekki?
Valdemar Axelsson með fyrsta fiskinn sem veiddist um borð í Níelsi Jóns-
syni.
En það sannaðist á þessu móti
sem öðrum að veiðiklær geta
fengið lítinn afla eins og skuss-
arnir, og öfugt.
Eins og sagði áður þá ætlaði
ekki að ganga vel að koma flot-
anum út á réttum tíma vegna for-
falla í bátaflotanum. Því var
ákveðið að veiða til kl. 16.00 í
stað þess að koma að kl. 15.00
eins og upphaflega var áætlað.
Þegar merkið var gefið um að allt
væri tilbúið var sett á fulla ferð á
þau mið sem skipstjóri hvers báts
var búinn að ákveða. Það virtust
margir komast í fisk í upphafi,
því flestir héldu kyrru fyrir á
svipuðum slóðum fram eftir degi.
Síðari dagurinn hófst með því
að keppendur mættu kl. 5.30 til
brottfarar til Dalvíkur. Þar var
allt gert klárt og kl. 7.00 var blás-
ið til brottfarar og allt hófst eins
og fyrri daginn. Nú voru skip-
stjórar búnir að úthugsa veiði-
svæði sem ætti að gefa það góðan
afla að vinningur væri mögu-
legur. Nú var siglt enn lengra en
áður. Út undir Gjögra og nánast
um allan Eyjafjörð. Það verður
að segjast eins og er að það var
meiri hreyfing á bátum þá en
fyrri daginn. Sú staðreynd blasti
við að afli var mun lélegri en
áður. Níels Gunnarsson skip-
stjóri á Níelsi Jónssyni sagði að
minnsta kosti hefðu þeir á þeim
báti sett eitt met þann daginn, en
það var í keyrslu. Þetta sýnir
þann anda sem ríkjandi var á
þessu móti. Menn hlógu ef ein-
hver var svo óheppinn, eða hepp-
inn að innbyrða marhnút, eða
það lítinn karfa að hann var varla
meira en augu með ugga eins og
einhver sagði. Sem sagt húmor-
inn í lagi.
Þegar bátar voru búnir að
flengjast um allan Eyjafjörð og
lítil von um góða veiði fóru veiði-
sögurnar af stað. Einhver gaf til
kynna með þeirri alkunnu hreyf-
ingu að færa sundur handleggina
til að sýna hvað hann hafi verið
stór sem ekki náðist um borð á
síðasta móti, og sagði svo. „Hann
var svona“..., en komst svo ekki
lengra því næsti maður var fljótur
að grípa fram í og rengja stærð-
ina. Þá hélt sá með veiðisöguna
áfram og sagði í framhaldi, „á
milli augnanna."
Þegar haldið var til lands eftir
frekar rýran veiðitúr fóru menn
að tala um að það væri ekki hægt
að láta sjá sig með svo lítinn afla
sem raun bar vitni. En allt skal á
land hversu lítill sem aflinn er.
Þegar rennt var upp að bryggju
var sama sagan og daginn áður,
allir að spyrja um afla. Þá þóttu
þeir margir miklir veiðimenn sem
töluðu um að ekki væri hægt að
koma að landi með svo lélegan
afla. Allt var svo vegið og mælt og
skrifað á blað.
Að kvöldi síðari dagsins var
haldið samkvæmi þar sem lesin
voru úrslit, verðlaun afhent. Því
næst var stiginn dans fram eftir
nóttu með tilheyrandi gleði.
Helstu úrslit urðu þessi:
Aflahæsti einstaklingur varð
Karl Jörundsson, Ak. með
174,74 kg.
Aflahæst kona varð Magrét
Helgadóttir, Keflavík með
118,34 kg.
Aflahæsta sveit karla varð sveit
Páls A. Pálssonar, Ak. Auk Páls
eru í sveitinni Andri Páll Sveins-
son, Bjarki Arngrímsson og
Rúnar Heiðar Sigmundsson.
Voru þeir með alls 378,30 kg.
Aflahæsta sveit kvenna varð
sveit Elínborgar Bernódusdótt-
ur, Vestmannaeyjum. Auk henn-
ar eru í sveitinni Þóra Bernódus-
dóttir, Helga Tómasdóttir og
Freyja Önundardóttir. Voru þær
með alls 296,80 kg.
Aflahæsti bátur varð „Bergur
gamli“ frá Dalvík. Skipstjóri
Reimar Þorleifsson. Þar var með-
altalsþungi á hvern veiðimann
109,41 kg.
Aflahæsti unglingur varð Sæ-
mundur Sævarsson með 91,80 kg.
Flestar tegundir veiddi Helgi
Sigfússon, alls 6 tegundir.
Páll A. Pálsson afhendir Karli Jörundssyni aflakóngi verðlaun hans.
Myndir og texti: - gej.
Marhnútur