Dagur - 16.10.1985, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - 16. október 1985
Frá Heimaey
Kaupmenn - Kaupfélög
Birgið ykkur upp af hinum
frábæru Heimaeyjarkertum.
Látið hinn hreina loga
Heimaeyjarkertanna veita
birtu og yl.
HEIMAEY, kertaverksmiðja,
Faxastíg 46, 900 Vestmannaeyjum. Sími 98-2905.
Dúkkulísumar
íFreyvangi
Þrumuball verður haldið í Freyvangi föstudags-
kvöldið 18. okt. kl. 22-03.
Dúkkulísurnar halda uppi fjörinu. Sætaferðir frá
Öndvegi kl. 22.30.
Stjórnin.
Gólfteppi
Vorum að taka upp
nýjar gerðir af
gólfteppum
Sérlega falleg.
Einnig úrval af
dreglum og mottum
Frá Kjörmarkaði KEA Hrísaiundi
Vörukynning

verður á Bdh\esen-snakk
og Voga-ídýfum
fimmtudag 17.okt. og föstudag 18.okt.
frá kl. 7 e.h.
| Kynningarverð
| ★
Verið velkomin
í Hrísalund
fokdreifac_____________________
Hallbjörn verður að
bjarga sér sjálfur
- segir Johnny King
Mynd: Víkurblaðið.
í DY nýlega er viðtal við hinn
stórskemmtilega kántrý-
söngvara frá Húsavík Johnny
King og kemur þar margt
forvitnilegt í Ijós. Ber þar
fyrst að nefna að Johnny hef-
ur yfirgefið Húsavík, er skil-
inn við konuna sína, fluttur til
Þorlákshafnar til mömmu og
hefur heitið því að flytja
aldrei norður aftur. En lítum
á viðtalið og gefum Johnny
orðið:
„Ég er búinn að æfa mig fyrir
framan spegil í eitt ár. Nú er ég
eina sekúndu að ná henni úr
slíðri í skotstöðu."
- Hverri?
„Byssunni! Ég hef verið að
æfa mig í að „munda“ hana og
er kominn niður í sekúndu. Nú
þýðir ekkert annað en að stefna
í Vs úr sekúndu eins og Morgan
Kane,“ segir Johnny King, þar
sem hann situr í stofunni hjá
mömmu sinni í Þorlákshöfn, ný-
kominn frá Húsavík, nýskilinn
og tilbúinn í nýjan slag á suð-
lægari slóðum.
Uppgjör við Hallbjörn
„Ég kom suður vegna þess að
það þýðir ekkert annað. Ef
maður ætlar að ná eitthvað
lengra en þegar er orðið þýðir
ekkert að hanga fyrir norðan.
Hérna eru möguleikarnir og
hérna ætla ég að slá til. Sam-
bandi okkar Hallbjarnar fyrir
norðan er lokið og ég ætla að
láta hann sigla sinn sjó. Hann
verður að bjarga sér sjálfur úr
þessu.“
- Hvers vegna?
„Æ, það er svo flókið mál.
Okkur var vel til vina, en þegar
ég kom við á Skagaströnd á
leiðinni suður heilsaði hann mér
varla. Hann stóð þarna í Kántrý-
bæ og sagði einfaldlega: „Gerið
svo vel!“ Á Húsavík erum við
vanir að heilsa gestum - alla
vega ég,“ segir Johnny King og
tekur ofan hattinn í áherslu-
skyni.
Kúrekinn frá Húsavík er enn
ekki búinn að gera upp við sig
hvort hann sest endanlega að í
Þorlákshöfn. Honum líst ágæt-
lega á staðinn, „. . . a.m.k. út
um bílrúðu,“ eins og hann orð-
ar það. Annars telur hann Þor-
lákshöfn ákjósanlegan stað til
að stunda kúrekaútgerð. Það
eru böll á Selfossi um hverja
helgi, svo er það Hveragerði,
Tívolí og síðast en ekki síst er
tiltölulega stutt til höfuðborgar-
innar.
Jóreykur og peningar
Johnny King er orðinn 33 ára.
Segist vera kominn til ára sinna
og nú sé að duga eða drepast.
Ef næsta kántrýtilhlaup hans
gangi ekki upp snúi hann sér al-
farið að hráu, íslensku rokki:
„Kántrýtónlist er ekki í neinu
sérstöku uppáhaldi hjá mér,
hefur aldrei verið það og verður
það aldrei. Ég byrjaði bara á
þessu óvart þegar ég stældi Hall-
björn eitt sinn á skemmtun á
Húsavík. Sfðan hefur jóreykur-
inn staðið aftan úr mér.“
- Peningar?
„Ég hef aldrei sett upp fast
verð. Ég segi mönnum að gera
tilboð og svo geng ég að því eða
hafna. Svo einfalt er það. Ég
hef verið að gutla á gítar og
syngja frá því ég man eftir mér
og hef aldrei vitað hvers virði
það í raun og veru er fyrir aðra.
Hallbjörn virðist aftur á móti
vera með það á hreinu. Það
segja mér menn að hann sé einn
dýrasti skemmtikrafturinn á ís-
landi.“
H-högnL
Það er blátt áfram lífsnauð-
synlegt að staldra við öðru
hvoru á langri leið, tylla sér
niður á góðum útsýnísstað og
horfa til baka og umhverfis.
Þetta heitir á sérhannaðri
ferða-mállýsku, náttúruskoð-
un.
Til að forðast misskílning,
skal þess getið að hér er ekki
átt við skoðun á þeirri einu
sönnu náttúru, sem gagns-
laust er að lemja með lurk eða
skoða. Reyndar er ekki heldur
átt við þá náttúru, sem íslensk
skáld í útlöndum lofsungu í
bundnu máli og óbundnu.
Þjóðlífið er ekki ólíkt náttúru
landsins eða landslaginu. Til
skiptis hrikalegt, fagurt, eyði-
legt og tilbreytingasnautt.
Stundum ekkert hægt að sjá
vegna moldviðris, þoku eða
hríðar, en stundum „liggur allt
í augum uppi“ svo sjá má
landshorna á milli.
Danir eiga sér líka eins kon-
ar náttúru. Hæsta fjall á landi
þeirra heitir því mikilfenglega
nafni „Himmelbjerget'1, eins
og kunnugt er. Þetta er þó
varla nema hóll, svona á
heimsmælikvaröa, enda sagt
að af þessu „fjalli" sé gott út-
sýni, sérstaklega ef menn eru
svo forsjálir að hafa með sér
stól þangað upp til að standa
á. Sækjast danskir mjög eftir
þvf að komast þarna upp, með
eða án stóls.
Hæsta fjall íslensks þjóðlífs,
telst ekki hátt, svona á heims-
mælikvarða. Varla einu sinni
hóll. Ásókn þangað upp er þó
mikil og stöðug.
llngur vaskleikamður, - við
nefnum engin nöfn - hefur
undanfarið verið mjög svo
upptekinn við að príla upp á
hólinn. Hefur gengið á ýmsu.
Annað slagið hafa borist
fregnir um landið vítt og breitt,
af prlli mannsins: Hann er í
míðjum hlíðum, - hann nálg-
ast toppinn, - hann er kominn
alla leið upp. Aliar hafa þessar
fréttir þó verið úr lausu lofti
gripnar, þangað til nú nýverið,
að áreiðanlegar fréttir hermdu
að maðurinn væri loks eftir
miklar mannraunir og þreng-
ingar, kominn alla leið. Og
mikil heimsins ósköp létti fólki
við þessi tíðindi.
En sagan er ekki öll. Hóllinn
er svo skelfing lítill að ekki er
pláss nema fyrir örfáa og alls
ekki nema tfu, með stól. Það
var því ekki nema um eitt að
ræða: Ná stól undan einhverj-
um hinna tíu og velta honum
slðan niður af hóinum.
Er ekki að orðlengja það, að
allt heppnaöist þetta og niður
valt einn. Voru það nánast
náttúruhamfarir. Er sagt að
hinn „niðurkomni" kalli nú
hólinn, mannskaðahól. En sá
„uppkomni", fór rakleiðis á
sinn stól og allir voru ánægðir,
og hljómaði úr hverju hreysi
og höll: Hann er kominn á stól,
- hann er kominn á stól. Þá
var það að kerlingu nokkurri
varð að orði: „Mér er nú nokk-
uð sama hvort hann er á stól
eða ekki. En ég spyr, er hægt
að stóla á hann?“
Högnl.