Dagur - 27.12.1985, Blaðsíða 3

27. desember 1985 - DAGUR - 3
verður milli jóla og nýárs
og verður opinn á eftirgreindum tíma.
Föstudaginn 27. desember kl. 10-22.
Laugardaginn 28. desember kl. 9-16
Mánudaginn 30. desember kl. 9-22
Priðjudaginn 31. desember kl. 9-13
Hjalteyrargötu 4 - simi 22275
kvikmynditL
Páll H. Jónsson.
,Mig hefur kngi langað
É að skrifa skáldsögu“
- Rætt við Pál H. Jónsson, sem sent hefur frá sér sína fyrstu skáldsögu
Fyrsta skáldsaga Páls H.
Jónssonar er komin út og
heitir hún Blindálfar. Áður
hefur Páll gefið út Ijóðabœk-
ur, leikrit, ritað ævisögu og
þrjár barnabœkur, tvær
þeirra hafa hlotið verðlaun
Frœðsluráðs Reykjavíkur.
- Páll, hvað kemur til að þú
ferð að skipta um form og skrifa
skáldsögu núna?
„Mig hafði lengi langað til að
skrifa skáldsögu, en svo kom
þetta einhvern veginn af sjálfu
sér. Ég var búinn að skrifa þessar
þrjár bamabækur og ég skrifa yfir-
leitt ekki bækur til þess að skrifa
bækur, heldur vegna þess að ég
hef gaman af því, eitthvað kallar
á mig til þess.
Það var eins með þessa skáld-
sögu, eftir að ég fékk hugmynd
að henni lét hún mig ekki í friði,
ég byrjaði á henni fyrir um það
bii þremur árum, en bókin sem
nú kemur út er mjög mikið önnur
en sú sem ég byrjaði á.
Sagan gerist 1964, aðalpersón-
urnar eru tvær, blindur maður,
rithöfundur er hefur tapað sjón-
inni, er einstæðingur á sjötugs-
aldri, býr einn í sínu húsi eftir að
hann missti konuna og hefur
þjálfað sig í að vera sjálfbjarga.
Hann fær allt í einu þá hug-
dettu að skrifa eina bók enn og
auglýsir eftir vélritara, auglýsing-
unni svarar átján ára gömul
stúlka sem býr í borginni. Sagan
er algjör skáldsaga og ekki
staðsett.“
- Gæti hún gerst á Húsavík?
„Það held ég ekki. Ef lesendur
vilja endilega láta hana gerast á
einhverjum ákveðnum stað,
verða þeir að vera svo elskulegir
að finna það út, en að minnsta
kosti gerist hún ekki í Reykja-
vík.“
- En hvað svo, er þetta ástar-
saga?
„Svo kemur þessi unga stúlka
sem ekki veit nein deili á rithöf-
undinum og hann veit engin deili
á henni og sagan fjallar um sam
skipti þeirra og vinnu, samlíf
þarna í húsinu nokkrar vikur.
Sagan er dramatísk, hvorki gam-
ansaga eða tragidía. Þau eru
bæði einstæðingar sitt á hvorri
bylgjulengd, það er fjallað bæði
um árekstra og samstarf og margt
frá fyrri árum kemur í ljós.
Stúlkan á við mjög erfið
vandamál að stríða, sem maður
er ekkert að ljóstra upp hver
eru.“
- Sagan heitir Blindálfar?
„Já, þetta er ekki huldufólks-
saga, lesendurnir verða að gera
það upp við sjálfa sig hverjir
þessir blindálfar eru. Allir kann-
ast við orðtakið að vera eins og
álfur út úr hól, það er þó engan
veginn þemað í þessari sögu.
Ýnisir atburðir sem gerast um-
hverfis fólkið eru mjög örlagarík-
ir og snerta samstarf þeirra og
samlíf.
Ástarsaga í venjulegum skiln-
ingi er þetta ekki, en hún fjallar
mikið um einsemdina, vináttuna
og kærleikann þrátt fyrir það.
Ég held að þessi bók geri æði
miklar kröfur til lesenda. Hand-
ritið fékk góða dóma, ég hef nú
ekki séð neina gagnrýni um bók-
ina, en það hefur verið hringt til
mín og þakkað fyrir bókina af
mjög mikilli hjartahlýju."
- Áttu von á verðlaunum?
„Engan vegin, enda er bókin
ekki í þeim „bransa“.“
Páll H. Jónsson er fæddur að
Mýri í Bárðardal, sonur Jóns
Karlssonar og Aðalbjargar Jóns-
dóttur, hann fór sem fósturbarn
að Stafni í Reykjadal til Páls H.
Jónssonar bónda þar og Guðrún-
ar Tómasdóttur konu hans.
„Ég er orðin 77 ára gamall, ör-
yrki og ellilífeyrisþegi, hef búið
hér á Húsavík í 10 ár með seinni
konu rninni Fanneyju Sigtryggs-
dóttur húsmæðrakennara frá
Laugum.
Árin 1961-1966 vann ég í
Reykjavík sem forscjóri fræðslu-
deildar sambandsins og ritstjóri
Samvinnunnar.
Þar missti ég heilsuna að fullu
og þar missti ég konuna mína,
brotnaði meira og minna niður
en kom svo norður, stofnaði nýtt
heimili og hef átt ákaflega góða
daga fyrir utan allmargar legur á
sjúkrahúsum.
Áður var ég kennari á Laugum
aðallega söngkennari í nærri
þrjátíu ár. Þar áður var ég bóndi,
stofnaði nýbýli í Fremstafelli,
bjó þar í sex ár en hafði ekki
heilsu til að halda áfram bú-
skap,“ svarar Páll þegar ég bið
hann að segja mér brot af ævisög-
unni. ...
IM
Sundurlaust
Leikstjóri: Þráinn Berteisson.
Handrit: Þráinn Bertelsson, Ari
Kristinsson.
Kvikmyndataka og klipping: Ari
Kristinsson.
Tónlistarumsjón: Guðmundur
Ingólfsson.
Búningar: Dóra Einarsdóttir.
Aðaihlutverk: Eggert Þorleifs-
son, Karl Ágúst Úlfsson, Lilja
Þórisdóttir, Sigurður Sigurjóns-
son, Flosi Ólafsson, Guðrún Þ.
Stephensen, Sigurveig Jónsdótt-
ir.
Framleiðandi: Þráinn Bertels-
son, Nýtt líf 1985.
Þór og Danni part þrí er kom-
in á hvíta tjaldið. Fyndnir eins
og áður, nú svolítið á kostnað
lögreglunnar. Það er sumsé
Löggulíf.
Þessi kvikmynd er svona
eins og safn af bröndurum.
Sem hver og einn út af fyrir sig
er fyndinn. En sem heild er
myndin óttalega slöpp. Kar-
akterasafnið er skrautlegt, og
'eikararnir skila því vel af sér,
pað er að segja hlægilega.
Eggert Þorleifsson, í hlutverki
Þórs, er einstakur grínleikari,
það er hreint ótrúlegt hvað
maðurinn getur verið hlægi-
legur, hversu smávægilegt sem
atvikið er, hann gerir það
fyndið. Karl Ágúst á ágæta
kafla en einhvern veginn
fannst mér fyndnin ekki vera
honum eins eðlileg.
En stjarna nwndarinnar
þótti mér Flosi Olafsson. í
hlutverki Varða varðstjóra,
Kristján G.
Arngrímsson
skrifar
sem tekur embætti sitt hátíð-
lega og má ekki vamm lögregl-
unnar vita. Úr þessu býr Flosi
til kómískt hátíðlegan karakt-
er eins og honum einum er
lagið.
Annars er ég úti á hálum ís
þegar ég skrifa um leikarana,
þannig að ég held ég komi mér
í land.
Heildarmyndin er slöpp,
já. Það vantar ósköp einfald-
lega skikkanlegt handrit að
myndinni. Annars hefði hún
orðið verulega flott. Eins og
margar virkilega góðar hug-
myndir eru þarna með - en
því miður í skipulagslausri
hrúgu. Oftar en einu sinni hló
ég mig alveg í drep, því húm-
orinn flóir út úr. Og það út af
fyrir sig gerir Löggulíf að fínni
mynd.
(Smánöldur: Ég bjóst ekki
við að sjá hinn almenna borg-
ara aka um með öryggishjálm,
né heldur hef ég tekið eftir
því áður að löggur gangi um
með púða á rassinum. Þetta
voru neyðarleg mistök.)