Dagur - 01.09.1986, Blaðsíða 11

Auðvitað reyndi maður að
koma af stað umræðum og fjöri,
því ekki er það lífsleiðinn sem
angrar mann. Þarna er fólk sem
þjáist ekki af sjúkdómum í þeirri
merkingunni sem lögð er í það
orð. Þess vegna var oft reynt að
hópa sig saman eftir að búið var
að horfa á sjónvarp eða vídeó, í
stað þess að hver maður færi í sitt
horn og hugsaði um sín sár. Því
voru brandarar hafðir á taktein-
um tii að létta mönnum dvölina.
Eftir að ég kom heim byrjaði
ég strax æfingar á Bjargi. Eg var
búinn að ná góðum tökum á
hækjunni og gat borið mig um.
Ef ég ætlaði að fara eitthvað
lengra en frá heimilinu átti ég að
hafa samband við minn lækni í
Reykjavík. Ég kom heim á föstu-
verið í Englandi og spurði hvort
það væri rétt. Hann sagðist vera á
leið til Akureyrar til vinnu á
sjúkrahúsinu og vildi fá að skoða
mig og spurði hvort ég gæti kom'-
ið til sín eftir tvo daga, eða hvort
ég yrði kannski ekki í bænum.“
Nú er kominn tími til að setja
amen eftir efninu, því Vilhelm
þarf að fara til starfa. Hann kom
í þetta spjall okkar eftir um 4
tíma æfingar á Bjargi og var að
fara að vinna. Hann segir að það
sé mikið sem liggi fyrir og þurfi
hann helst að vinna yfirvinnu á
hverjum degi til að komast yfir
þau verkefni sem fyrir eru.
„Ég byrja daginn klukkan hálf
átta með því að fara í sund og
finn að ég vakna á hverjum
morgni mikið hressari og styrkari
Vilhelm tekur á í endurhæfingunni.
Fullkomnasti vélsleði landsins. Svona leit hann út eftir fallið.
degi og strax næsta sunnudag var
bílasýning í Englandi sem ég
hafði mikinn áhuga á að skoða.
Ég taldi mig geta setið í góðri
flugvél á sama hátt og sitja heima
yfir sjónvarpinu, svo við bræður
flugum á vélinni okkar til Eng-
lands og skoðuðum þessa sýningu
og ég á hækjunni. Við flugum
síðan heim um kvöldið. Næsta
dag hringdi læknirinn í mig og
sagðist hafa reynt að ná í mig
daginn áður, en frétt að ég hafi
en daginn áður. En ég get ekki
nægilega þakkað hversu vel mér
gengur og hversu góðum bata ég
er að ná. Það ætla öll mín sár að
gróa fullkomlega og ég vil nota
tækifærið og þakka öllum sem
sáu um mig á þessum tíma og öll-
um þeim sem heimsóttu mig á
sjúkrahúsið. Það voru oft um
tuttugu manns á dag sem komu
til mín. Ég hef mætt svo mikilli
velvild að mig hefði ekki órað
fyrir því að til væri svo gott fólk.“
gej-
1. september 1986 - DAGUR - 11
„Það hefiir gengið
ljómandi vel hjá okkur“
sagði Kristján Þórhallsson verkstjóri hjá rækjuvinnslu Söltun-
arfélags Dalvíkur, en þar er nú unnið allan sólarhringinn
„Það hefur gengið alveg Ijóm-
andi vel undanfarið. Það var
að vísu fremur rólegt í júní og
fram í miðjan júlí, en síðan
hefur verið mjög mikið að gera
og það hefur verið unnið allan
sólarhringinn,“ sagði Kristján
Þórhallsson verkstjóri hjá
rækjuvinnslu Söltunarfélags
Dalvíkur.
Unnið er á þrískiptum vöktum
í rækjuvinnslunni og vinna frá 17-
20 manns á hverri vakt. Dagurinn
hefst klukkan 8 á morgnana og
unnið er á einni vakt til klukkan
19 að kvöldi. Þegar ekki tekst að
vinna hráefnið á þeim tíma sagði
Kristján að húsmæður sem ekki
hefðu tök á að vinna yfir daginn
kæmu klukkan 4 að morgni og
ynnu þar til fastráðna fólkið
kæmi til vinnu. Og eins og
ástandið hefur verið undanfarið
er fólk fengið til að vinna á
kvöldin frá 20.30 og fram til
klukkan 3 á nóttinni. Sagði
Kristján að þokkalega hefði
gengið að fá fólk til starfa, sér-
staklega stúlkur. Það væri erfið-
ara að fá karlmenn, enda nóg
vinna á Dalvík. Þegar unnið er
allan sólarhringinn eru afköst
vinnslunnar um 15-16 tonn.
Söltunarfélag Dalvíkur er
gamalgróið fyrirtæki. Þar var í
upphafi söltuð síld, eins og nafn-
ið bendir til. Síðast var söltuð
síld hjá Söltunarfélaginu á árun-
um 1967-8. Vinnsla á rækju hófst
árið 1975, en árið 1980 er lítið var
um rækjuveiðar var hafinn vinna
á saltfisk og skreið. Fyrir um það
bil tveimur árum var aftur byrjað
á rækjuvinnslunni af fullum
krafti.
Þeir bátar sem leggja upp
rækju hjá rækjuvinnslu Söltunar-
félagsins eru Bliki, Baldur, Har-
aldur, Sæljón, Otur og Stefán
Rögnvaldsson. Og eins og fram
hefur komið í fréttum hefur
rækjuveiði verið mjög góð
undanfarið.
Kristján sagði að rækjan færi
alveg eftir hendinni, það væri
aldrei til neinn lager. Svo til öll
rækjan er seld á Bretlandsmark-
að og sagði Kristján að hún færi
að mestu beint til neytenda.
Rækjunni er pakkað í tveggja
kílóa pakkningar, en eitthvað er
um að henni er endurpakkað í
minni pakkningar. Sagði Kristján
að til umræðu hefði komið að
pakka rækjunni í smærri umbúðir
hér heima, en með því gæti enn
becra verð fengist fyrir hana.
Verð á rækju er sveiflukennt en
að undanförnu hefur það verði
hátt. Er það gamla lögmálið um
framboð og eftirspurn sem mestu
skiptir, en veiðar Norðmanna
hafa brugðist í sumar. Norðmenn
hafa verið stór aðili í sölu á rækju
á Evrópumarkaði. Þegar stórir
aðilar eins og Norðmenn detta út
minnkar framboðið mikið, þann-
ig að íslendingar hafa notið góðs
af.
Rækjan er viðkvæm vara og
geymsluþol hennar lítið. Það þarf
að vera búið að vinna hana áður
en hún verður 5 daga gömul. Að
sögn Kristján var togarinn Björg-
úlfur nýbúinn að landa 45 tonn-
um af rækju og var henni ekið
burtu úr bænum. Rækjuvinnsl-
unni hafði verið boðið að taka
við 10 tonnum, en ekki var hægt
að taka við því magni þar sem
nóg hráefni var til fyrir.
„Ég spái því að nóg verði að
gera hjá okkur fram á haustið að
minnsta kosti. Annars hefur
rækjan veiðst nokkuð jafnt, en
það er óbeysluð sókn í hana og
menn hafa verið dálítið snteykir
um að hún geti horfið einn góðan
veðurdag. En eins og ég sagði
áðan, það hefur gengið ljómandi
vel hjá okkur og við erum bjart-
sýnir,“ sagði Kristján Þórhallsson
að lokum. -mþþ