Dagur - 17.09.1986, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 17. september 1986
/ dagsljósinu
Fyrir 6 árum varð slys í veitingahúsinu H-100 á Akureyri. Þann 8. febrúar árið 1980
féll ungur maður, Rúnar Þór Bjömsson, niður um lyftugöngin í húsinu, féll niður
um tvær hæðir og hafnaði á lyftubotninum. Hann slasaðist mjög mikið og reyndar
þótti mesta mildi að hann skyldi lifa fallið af. Vængjahurð var rúmum metra framan
við lyftuopið en að öðru leyti voru lyftugöngin algerlega opin og óvarin og engin
lyfta var í göngunum. Á þeim rúmlega 6 árum sem liðin eru frá slysinu hefur Rúnar
braggast mikið, mest vegna þrotlausra æfínga og endurhæfíngar. í dag er hann þó
rnetinn 75% öryrki, sem er það mesta sem gerist.
Dómsmál sem upp kom vegna
þessa slyss er hins vegar enn
óútkljáð og Rúnar hefur nær eng-
ar skaðabætur hlotið. Eigendur
H-100 hafa þó greitt skaðabætur
skilvíslega í tvö ár. Hvernig má
slíkt vera?
Hér á eftir verður mál Rúnars
Þórs Björnssonar gegn eigendum
H-100, rakið í stuttu máli.
Dómur í Bæjarþingi
Akureyrar
Sumarið eftir slysið (1980), fékk
Rúnar sér lögfræðing úr Reykja-
vík, Magnús Þórðarson að nafni,
og lagði hann fram skaðabóta-
kröfur á hendur eigendum veit-
ingahússins H-100. Svo leið og
beið enda hefur engum ennþá
lánast að hitta á hraðbraut í gegn
um dómskerfið.
í ársbyrjun 1983 var kveðinn
upp dómur í málinu í bæjarþingi
Akureyrar. Dómsorð voru þau
að stefndu, Rúnar Gunnarsson
og Baldur Ellertsson, persónu-
lega og fyrir H-100 s.f. greiði
stefnanda Rúnari Þór Björnssyni
krónur 380 þúsund ásamt með
vöxtum frá 8. febrúar og til þess
dags þegar greiðslan yrði að fullu
af hendi reidd.
Eigendur H-100 ákváðu að
áfrýja þessum dómi til Hæstarétt-
ar og lögfræðingur Rúnars tjáði
Rúnari að hann hygðist gera slíkt
hið sama. (Síðar kom reyndar í
ljós að það voru orðin tóm).
Rúnar hélt til náms í lýðhá-
skóla í Noregi um tveggja ára
skeið; veturinn 1982-’83 og 1983-
’84. Fyrri hluta árs 1984 hafði
lögfræðingur Runars samband
við hann og sagði honum að eig-
endur H-100 vildu semja um
skaðabótagreiðslurnar. Lög-
fræðingurinn sagði að Rúnar
fengi rúmlega eina nilljón króna,
sem væri sama upphæð og til-
greind var í dómi Bæjarþings
Akureyrar, framreiknuð að frá-
dregnum lögfræðikostnaði og
öðrum kostnaði. Jafnframt til-
kynnti lögfræðingurinn Rúnari
að skaðabæturnar yrðu greiddar
með jöfnum afborgunuin á
skuldabréíum til 5 ára. Rúnar
hafði ekkert við þetta að athuga
og samþykkti þennan framgangs-
máta svo og upphæð skaðabóta-
greiðslnanna. Samþykki hans
byggðist þó eingöngu á þeim
upplýsingum sem lögfræðingur-
inn, Magnús Þórðarson, gaf
honum.
Uppgjörið
Þar sem málsaðilar höfðu náð
samkomulagi um upphæð skaða-
bótagreiðslnanna var gengið til
uppgjörs. Lögfræðingurinn
Gunnar Sólnes annaðist uppgjör-
ið fyrir hönd eigenda H-100 en
Magnús Þórðarson fyrir hönd
Rúnars Þórs.
Fram til þessa hafði allt gengið
eðlilega fyrir sig en nú fór ýmis-
legt undarlegt að gerast. Magnús
Þórðarson, lögfræðingur Rúnars,
fékk öll skuldabréfin útgefin á
sitt nafn en nafn Rúnars kom
hvergi fram í uppgjörinu. Magn-
ús hafði þó ekkert umboð frá
Rúnari til að taka við peningum
eða ígildi þeirra. Viðkomandi
lögfræðingur fór síðan með bréf-
in beina leið til Reykjavíkur og
seldi þau - með talsverðum af-
föllum eins og gerist og gengur -
og enn þann dag í dag hefur Rún-
ar Þór Björnsson ekki fengið eina
krónu af skaðabótagreiðslunum -
að undanskildum 45 þúsund
króna eftirstöðvum af uppgjör-
inu. Það tók Rúnar heilt ár að ná
þeim peningum.
Hins vegar var lögfræðingurinn
alltaf að reyna að telja Rúnar á
að selja skuldabréfin þótt afföllin
væru mikil - en lögfræðingurinn
hafði þá þegar komið bréfunum í
verð án vitundar Rúnars! Til þess
hjólastólarallí ’84.
að þrýsta á um söluna lagði lög-
fræðingurinn fram reikning fyrir
veitta þjónustu. Reikningurinn
hljóðaði upp á fjögur hundruð og
áttatíu þúsund krónur, (480.000)
- aðeins. Og þar ofan í kaupið
átti sá reikningur að dragast frá
sviptur lögmannsréttindum.
Á þessu stigi málsins tók nýr
lögfræðingur, Gísli Baldur Garð-
arsson, við málinu fyrir Rúnar.
Gísli Baldur fékk Magnús til að
samþykkja víxil fyrir framreikn-
aðri upphæðinni en sá víxill
reyndist vera falsaður og ekkert
stóðst af því sem Magnús sagði.
Þá var þrautalendingin sú að leita
til Lögmannafélagsins. Rúnar
vildi fá að vita hvers vegna upp-
gjörið hefði farið fram með þess-
um hætti; þ.e. að skuldabréfin
Úrklippa úr Akureyrarblaði DV 9. ma
greiðslunni sem Rúnar Þór fékk
frá eigendum H-100!!
Nýr Iögfræðingur
í málið
Þegar hér var komið sögu (haust-
ið 1984) hafði Rúnar samband
við Lögmannafélag íslands og
krafðist þess að málið yrði
kannað. Við þá rannsókn kom
sannleikurinn í ljós: Lögfræð-
ingurinn hafði selt skuldabréfin
og komið öllum fjármununum í
lóg og var ekki borgunarmaður
fyrir upphæðinni.
Síðan þetta gerðist hefur
Magnús Þórðarson tengst nokkr-
um fjárdráttar- og fjársvikamálum
og m.a. „setið inni“ fyrir þær
sakir. Fyrir skömmu var hann svo
Örtröð við H-100. Eigendunum veitir ekki af mörgum krónum í kassann ef þeir
„Lyfluslysiðf
Sá sem slasaðisl
hlotið - lögfræð