Dagur - 17.08.1987, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 17. ágúst 1987
viðtal dagsins.
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 520 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 50 KR.
RITSTJÓRAR:
ÁSKELL ÞÓRISSON (ÁBM.)
BRAGI V. BERGMANN
BLAÐAMENN:
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, EGGERT TRYGGVASON, EGILL BRAGASON,
GESTUR KRISTINSSON (Blönduósi vs. 95-4070 hs. 95-4368),
HELGA JÓNA SVEINSDÓTTIR, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR
(Húsavík vs. 41585 hs. 41529), KRISTJÁN KRISTJÁNSSON,
RÚNAR ÞÓR BJÖRNSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON,
VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
ÞÓRHALLUR ÁSMUNDSSON (Sauðárkróki vs. 95-5960 hs. 95-5729)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRIMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Jeiðari.____________________________
Kjamavopnalaust
Norður-Atlantshaf
Þórarinn Þórarinsson fyrrum ritstjóri Tímans, reit
fyrir skömmu grein í Tímann, þar sem hann fjallaði
um aukinn vígbúnað stórveldanna í Norður-Atlants-
hafi. Grein þessi er allrar athygli verð og þörf
áminning til okkar um að halda vökunni þegar
Norður-Atlantshafið er annars vegar.
Bandaríkjastjórn hefur stóraukið fjárveitingar
sínar til uppbyggingar skipaflota síns í Norður-
Atlantshafi með það að markmiði að ná algerum
yfirráðum á norðurslóðum ef til styrjaldar kemur.
En eins og jafnan áður, leiðir aukinn vígbúnaður
eins til aukins vígbúnaðar annars og þessar aðgerð-
ir Bandaríkjamanna hafa ekki orðið til annars en að
Rússar hafa lagt enn meira kapp á það en áður að
auka flota- og herstyrk sinn á norðurslóðum. í grein
sinni segir Þórarinn að Norðmenn hafi ekki tekið því
vel að komið væri upp flugvöllum þar til beinna eða
óbeinna árása á Sovétríkin. Ekki síst þess vegna
hafi Nató farið þess á leit við íslendinga að komið
yrði upp varaherflugvelli á íslandi, sem á stríðstím-
um yrði algerlega herflugvöllur. Þórarinn bendir á
að þannig sé hægt og bítandi verið að stefna að því
að breyta íslandi í hugsanlega árásarstöð, sem sé í
algeru ósamræmi við varnarsamninginn við Banda-
ríkin frá 1951.
Síðan segir Þórarinn:
„Það eru liðin nokkur ár síðan ég lagði til að
íslendingar beittu sér fyrir því að reynt yrði að
sporna gegn vaxandi vígbúnaði á norðurslóðum.
Síðan hefur vígbúnaðarkapphlaupið magnast þar
og aldrei verið meira en nú. íslendingar geta ekki
horft á þetta hlutlausir né þá hættu sem þessu
fylgir. Hvenær sem er getur svipað kjarnorkuslys
gerst á Norður-Atlantshafi og í Tjernobyl í Ukraniu
á síðastliðnu ári og það án þess að til styrjaldar
komi. Mannleg mistök geta orsakað það alveg eins
og slysið í Tjernobyl eða þegar geimferjan, sem var
stolt Bandaríkjamanna, Challenger, brann á svip-
stundu. Slík hætta vofir stöðugt yfir Norður-Atl-
antshafinu meðan hundruð skipa búin kjarnavopn-
um eru þar á ferð, jafnt neðansjávar sem ofansjáv-
ar.“
í lok greinar sinnar segir Þórarinn Þórarinsson:
„Islendingar eiga að láta þessi mál til sín taka.
Rödd þeirra gæti reynst eins áhrifamikil í þessum
efnum og í landhelgismálinu, því að það er allra hag-
ur að kjarnorkuvopnum sé eytt. Innan Nató og Sam-
einuðu þjóðanna á þessi rödd að heyrast og hvar-
vetna, þar sem því verður við komið. Það er ekki síð-
ur hlutverk Nató að stuðla að afvopnun en vígbún-
aði. Bíðum ekki eftir Tjernobylslysi á Norður-
Atlantshafi. Reynum heldur að koma í veg fyrir það
með því að Norður-Atlantshafið verði kjarnavopna-
laust. “
Með tilliti til þeirra hagsmuna sem í húfi eru fyrir
okkur íslendinga hljótum við að taka undir þessi
orð Þórarins af heilum hug. BB.
„Mig langaði að breyta til.
Maður er búinn að hafa
þokkalegar tekjur þessi ár,
búinn að koma sér upp húsi,
bfl og vélsleða og mig langaði
að fara að lifa í landi eins og
hinir.“ Það er Jakob Kárason
42 ára vélfræðingur og yfirvél-
stjóri á Kaldbak til margra ára
sem nú er mættur í viðtal
dagsins. Jakob er nú kominn í
land, farinn að vinna sem við-
gerðarmaður á Niðursuðu-
verksmiðju K. Jónssonar.
„Ég kunni mjög vel við mig á
sjónum til að byrja með og lengst
af, en svo þreyttist maður náttúr-
lega á þessu eins og öðru. Ég
ákvað því að breyta til í maí síð-
astliðnum. Það varð að koma
einhvern tíma að því .“
- Er þetta ekki allt önnur
vinna sem þú ert kominn í núna?
„Jú þetta er náttúrlega allt
.öðruvísi en mestu viðbrigðin eru
þó á útborgunardögunum. Þó svo
að launin þarna sér alveg þokka-
leg þá er heldur minna í umslag-
inu. Þarna hefur maður hins veg-
ar fastan vinnutíma til sex á dag-
inn að jafnaði og það er voðalega
notalegt að eiga bara frí eftir
það.
Þegar maður er á sjó og kemur
í land þá nýtist fríið illa. Konan
er að vinna allan daginn og fyrir
vikið varð dagurinn hálf dauður
„Mig langaði að breyta til,“ segir Jakob Kárason.
Mynd: RPB
„Mestu viðbrigðin á
útborgunardögunum"
- segir Jakob Kárason viðgerðarmaður á Niðursuðu-
verksmiðju K.J. fyrrverandi yfirvélstjóri á Kaldbak
tími hjá manni þegar landlegur
voru.“
- Varstu búinn að vera eitt-
hvað á sjó áður en þú fórst á
Kaldbak?
„Já, já ég var búinn að flækjast
víða. Ég hef reyndar unnið svo
að segja allt mitt starf til sjós. Ég
er búinn að vera á bátum víða um
land, sem vélstjóri, háseti og
kokkur. Lengst af sem kokkur á
litlum bátum.
Ég kunni mjög vel við það og
raunar langaði mig að fara í
kokkaskólann áður en ég ég fór í
Vélskólann. Kokkaskólinn var á
neðstu hæð í húsinu en ég fór
einni hæð ofar, í Vélskólann.“
- Eru vélstjórar ekki svolítið
útúr öðru lífi um borð lokaðir
niðri í vélarrúmi meira og
minna?
„Nei, nei. Okkar starf fer
eiginlega minnst fram í vélarrúm-
inu. Við erum í lagfæringum og
viðhaldi um allt skip, á efra þil-
fari, millidekki og alls staðar.
Vélarnar sjálfar og mikill hluti af
dóti í vélarrúmi er orðinn það
góður að þetta gengur nánast án
viðhalds. Það er hins vegar mikil
vinna fólgin í því að þrífa og
mála í vélarrúmi. Við sjáum
• Af
léttlömbum
Eins og fram hefur komið eru
léttlömb nýjasta lausnin
sem upp hefur verið fundin til
lausnar sölutregðu á dilka-
kjöti hér á landi. Þessum
lömbum er slátrað síðla
sumars og því ekki farin að
hlaða utan á sig fitulögum,
enda er nútímaneytandinn
lítt hrifinn af slíku. Hingað til
hefur landið okkar verið talið
gott til beitar og sauðfé dafn-
að með ágætum á hálendi
landsins. Og nú virðist sauð-
féð hafa of gott ofan í sig og
því bregða menn á það ráð
að slátra mun fyrr en áður.
Það ætti því ekki að koma
mönnum á óvart þó að bænd-
ur fari að beita fé sínu á mela
og land þar sem lambakrílin
stækka ekki mikið og geta að
sumrinu loknu talist léttlömb
í stjörnuflokki. Og allt er
þetta gert til þess að neyt-
andinn þurfi ekki að hafa fyrir
því stórvirki að skera ofurlitla
fituklípu utan af annars góðu
kjöti. Öfugsnúið, ekki satt?
# Salmonellan
Nú er gripið um sig salm-
onellaæði hér á landi, ef
marka má umfjöllun sumra
fjölmiðlanna undanfarið.
Hver fréttin tekur við af ann-
arri um þetta vandamál, menn
eru að finna salmonellu í
fiskimjöli, salmonellu í kjúk-
lingakjöti, salmonellu í svína-
kjöti o.s.frv. Spurningin er
hvort að ekki sé nú fullfast að
orði kveðið og þetta sé ekki
eins mikið vandamál og
menn vilja vera láta. Altént
minnist tíðindamaður S&S
þess að þegar hann sat
matreiðslunámskeið í Hús-
mæðraskólanum á Akureyri
forðum tíð þá hafi kennarinn
talað um að ekki ætti að vera
hætta á ferðum sé kjötið soð-
ið og meðhöndlað á réttan
hátt. En nú til dags vilja menn
víst að kjötið sé sem minnst
soðið og toppurinn er víst vel
blóðugar steikur. Því væri
sumum best að líta sér nær
áður en álit er látið í Ijós um
slæma meðferð á kjöti í kjöt-
vinnslunum.