Dagur - 02.10.1987, Síða 6

.. «1 IPíAr, _ VAP! icvHrmín P
6 - DAGUR - 2. október 1987
Ingimar í 25 ár
í kvöld verður frumsýnd
í Sjallanum stórsýningin:
„Stjörnur Ingimars Ey-
dal í 25 ár.“ Dagskráin
stendur í einn og hálfan
tíma og fjallar um sögu
hljómsveita Ingimars í
gegnum tíðina. I sýning-
unni koma fram leikarar
ásamt dönsurum sem
munu túlka hin ýmsu
atvik sem gerst hafa á
litríku tímabili hljóm-
sveitarinnar. Þetta er
tvímælalaust ein viða-
mesta sýning sem sett
hefur verið upp í Sjallan-
um og allt hefur verið
gert til þess að gera hana
sem glæsilegasta.
Hljómsveit Ingimars Eydal er
25 ára um þessar mundir og
munu flestir sem starfað hafa
með hljómsveitinni koma fram
og skemmta gestum. Má þar
fræga nefna Þorvald Halldórs-
son, Bjarka Tryggvason, Hel-
enu Eyjólfsdóttur og Finn Ey-
dal ásamt flestum er spilað hafa
með Ingimar þau ár sem hljóm-
sveitin hefur starfað. Þetta er
skemmtun sem Akureyringar
og aðrir sem í gegnum tíðina
hafa skemmt sér með Hljóm-
sveit Ingimars Eydal ættu alls
ekki að láta fram hjá sér fara.
Dagur fékk Ingimar í stutt spjall
í tilefni dagsins. Hann var fyrst
spurður hvenær hugmyndin að
sýningunni hafi fæðst.
„Þessi hugmynd hefur komist á
kreik öðru hverju. Einu sinni
var ákveðið að halda upp á tíu
ára afmælið. Því var frestað
fram að fimmtán ára afmælinu.
Hljómsveit Ingimars Eydal 1962. Talið frá vinstri, sjálfur Ingimar Eydal, Hjalti Hjaltason, Óðinn Valdimarsson,
Kristinn Sigurpáll Kristjánsson og Grétar Ingvarsson.
„Það var engimi svo vitlaus þá
að stinga upp á 25 ára afrnæli“
Þegar ljóst var að ekki yrði
haldið upp á það, sögðu menn
að ekki þýddi að ætla að halda
upp á tuttugu ára afmælið því
þá yrði ég örugglega hættur.
Það var enginn svo vitlaus þá að
stinga upp á 25 ára afmæli, fyrr
en allt í einu var komið að því.
Var þá ákveðið að gera eitthvað
og í sannleika sagt á Ólafur
Laufdal stóran þátt í því. Ég
sagði líka að annað hvort skyldi
blásið til lúðra nú, eða beðið til
50 ára afmælisins.
Það sem við ætlum að gera er að
hafa eins og hálfs tíma sýningu
sem u.þ.b. 20 manns taka þátt í.
Það eru hljóðfæraleikarar,
söngvarar, dansarar og leikarar
því við höfum sögumann, en
nánar fer ég ekki út í efnið.“
- Hvað á að sýna þetta lengi?
„Nú verður það bara að koma í
ljós hversu vel þetta virkar á
mann. Ég vona að okkur hafi
tekist að gera þetta að skemmti-
legri sýningu. Það var ekkert til
sparað og vandað vel til alls.
Ætlunin er að sýna þetta bæði á
föstudags- og laugardagskvöld-
,, __ u
um.
- Hvenær byrjaðir þú í þessum
bransa?
„Við byrjuðum að spila í Al-
þýðuhúsinu 1962, og stuttu
seinna fór ég í Sjallann. Þá voru
þeir með mér Hjalti Hjaltason,
Óðinn Valdimarsson, Kristinn
Sigurpáll Kristjánsson og Grét-
ar Ingvarsson. Hljómsveitin átti
fyrst aðeins að leika í 3 mánuði
því þá hafði ég tilboð um að
fara að spila fyrir sunnan. Ég
hætti við það því þar rignir
Iárétt, er alltaf hvasst, ekkert
KEA og ekki einu sinni Vaðla-
heiði.
Ég var eiginlega að bíða eftir
kennarastöðu hér, var kominn
með kennarapróf og ætlaði að
fara að gerast ráðsettur borgari.
Við hjónakornin fóxum svo út í
það að kaupa húsnæði og þá var
ákveðið að ég spilaði svolítið til
að taka mesta kúfinn af skuld-
unum.
Ég fór nú ekki alveg strax að
kenna og það var fast að því til-
viljun að ég fór út í kennsluna.
En ég var með þessi réttindi og
’64 réð ég mig til Dalvíkur og
kenndi þar í tvö ár. Eftir það
flutti ég í bæinn og hef kennt
hér alveg síðan, lengst af í
gamla Gagnfræðaskólanum.
Af einhverjum ástæðum hélt ég
áfram að spila, en það var aldrei
ætlunin að gera þetta svona
lengi. Það má segja að um hafi
verið að ræða röð af bráða-
birgðaákvörðunum frá misseri
til misseris."
- Þeir eru ekki margir sem
haldið hafa út svona lengi?
„Sannleikurinn er sá, að starfs-
aldri hljómlistarmanna er lokið
þegar venjulegur starfsaldur er
hálfnaður. Spurningin er hversu
lengi einstaka menn geta teygt
þetta. Það er ungra manna
atvinnuvegui að skemmta! Eðli
málsins samkvæmt er eðlilegra
að ungir menn standi í þessu
frekar en miðaldra.
Skemmtikraftar sem hafa náð
sér á strik eins og gömlu djass-
istarnir, hafa sumir hverjir hald-
ið áfram og ef menn passa sig á
því að drekka ekkert sterkara
en Bragakaffið hafa þeir vissan
möguleika á að hætta ekki af
þeim ástæðum. Það er nefnilega
ákaflega auðvelt að renna niður
á botn brekkunnar með aðstoð
Bakkusar. Ég hef séð marga
góða menn hætta af þessari
ástæðu. Þau sjónarmið hafa
nýlega verið viðruð við mig, að
það sé ómögulegt að skemmta
fólki án þess að vera fullur
sjálfur. Ég vil nota tækifærið og
vara menn við þessu viðhorfi,
því menn sem hugsa svona glata
fljótlega hæfileikunum til að
skemmta og vera edrú sjálfir og
leiðin á botninn verðu fljótfarn-
ari. Ég vara hljóðfæraleikara
við að temja sér lífsstíl þeirra
sem eru að skemmta sér. Menn
fara á böll einu sinni til tvisvar í
mánuði og eru þá undir áhrifum
áfengis í bæði skiptin, en hljóð-
færaleikari sem skemmtir tvisv-
ar í viku og er fullur jafn oft er
orðinn alkóhólisti áður en hann
veit af. Ég veit og held því
fram, að áfengi er versti óvinur
hljóðfæraleikarans. “
Að þessum orðum Ingimars
töluðum, er honum þakkað við-
talið og jafnframt óskað kær-
lega til hamingju með þennan
merka áfanga. Megi honum
farnast vel á ókomnum árum.
VG
„í sól og sumaryl" frá vinstri, Finnur Eydal, Þorvaldur Halldórsson, Helena Eyjólfsdóttir,
Ingimar Eydal, Bjarki Tryggvason og Hjalti Hjaltason.
Hér er hljómsveit Ingimars Eydal eins og hún er skipuð í dag, og gestum Sjallans ætti að vera
góðkunnug. Frá vinstri, Þorleifur, Inga, Grímur, Snorri og Ingimar.