Dagur - 28.01.1989, Síða 6

ÚrCarmmu
Sit ég á grænni grein,
grædd eru flestra mein.
Sjálfstæðis syng ég brag
saminn við gamalt lag.
Sjaldhafnar færð í flík,
falleg og góð sem slík,
mín kona, konan þín,
kallar oss heim til sín.
(St. Steinarr.)
Indriði Haukur Þorláksson er fæddur 28. september 1940 að
Eyjarhólum í Mýrdal.
Er tímar liðu, kom í ljós, að pilturinn er efnilegur á sinn hátt
og hefur talsverða hæfileika á sumum sviðum. Var því ákveðið
að reyna að koma honum til manns og sá hæpni kostur tekinn að
senda hann til Reykjavíkur, aldraðri frænku sinni til halds og
trausts. Var sveinninn þá átta vetra. Lagði hann þar stund á
ýmis fræði um skeið, en vegna ónefndra orsaka hvarf hann þó
aftur til ættlands síns, og þar var hann loks kristnaður. Tók hann
landspróf á Skógum og settist í 3. bekk M.A. haustið 1956. Vera
hans í skólanum hefur síðan einkennzt af góðu og grandvöru
líferni, enda eru fáfengilegar skemmtanir honum lítt að skapi;
þó er hann enginn meinlætamaður.
Áhugamál hans verða ekki látin uppi.
í framtíðinni mun hann treysta á guð, lukkuna og sjálfan sig.
að velta niður brekkuna og
ómögulegt væri að vita hvar hann
mundi nema staðar. Og satt best
að segja var talsverður hópur
sem bjó út í bæ og ákveðin klíka
stundaði Alþýðuhúsið og KEA
nokkuð stíft. Og því voru þessi
orð Þórarins kannski ekki að
ástæðulausu.“,
Inn um glugga á kvennavist
Þegar Indriði er ynntur eftir því
hvort ekki hafi þessi léttlyndi
hópur verið skólayfirvöldum
óþægur færist bros yfir andlit
hans. Hann segir að margvísleg
uppátæki hafi verið framin en
einna minnistæðast sé þegar tveir
félagar hans, sem hann vill ekki
með nokkru móti nafngreina,
ákváðu um miðja nótt að segja
sig úr skóla. Félagarnir voru að
halda upp á bindindisdag í
febrúarmánuði árið 1960 og
fengu hugmyndina þegar liðið
var nokkuð fram á nótt. Þeir fóru
og bönkuðu upp á hjá Þórarni
skólameistara sem þá bjó á heima-
vistinni. Meistari kom aldrei til
dyra svo þeir sneru sér að kvenna-
vistinni þar sem yfir var kven-
kennari, ógift kona sem komin
var yfir venjulegan giftingarald-
ur. Þegar félagarnir voru komnir
hálfa leið inn um bakglugga kom
hún að þeim og spurði hvað þeir
eiginlega ætluðu með að fara inn
á vistina. „Við ætlum að láta þig
fá svolítið sem þig hefur lengi
vantað,“ svaraði annar að bragði.
„Hún fór um hæl og hringdi á
lögregluna og síðan upphófst
mikill eltingarleikur á skólatún-
inu sem endaði með því að þeir
voru handsamaðir. Málið fór til
skólameistara og Þórarinn setti
þeim tvo kosti. Annar var sá að
vinna af sér sökina með því að
naglhreinsa spýtur í byggingu
sem þá var í gangi við vistina eða
víkja úr skólanum. Og endirinn
var sá að þeir tóku hvor sinn
kostinn, annar naglhreinsaði en
hinn fór heim og las utan skóla,“
segir Indriði og hlær dátt að uppá-
tækinu.
Skólinn enn í fremstu röð
„Það vill svo til að vegna míns
starfs og starfsstaðar eru margir
af fyrrverandi skóla- og bekkjar-
félögum mínir samstarfsmenn og
auk heldur hefur maður mikil
samskipti við ýmsa af þessum
skólafélögum í gegnum starfið.
Hvað varðar samskipti stúdenta-
hópsins sem slíks eru þau ekki
mjög mikii og jafnvel minni en
æskilegt væri. Við komum saman
á 10 og 25 ára stúdentsafmælun-
um og þar fyrir utan hafa verið
haldin tvö eða þrjú bekkjarkvöld
á síðustu árum. En það var mjög
gaman að koma norður til að
halda upp á þessi afmæli og heilsa
upp á gamla skólann," segir
Indriði.
Indriði segist hafa fylgst nokk-
uð vel með skólanum á síðustu
árum. Ekki síst fylgdist hann
með skólanum meðan hann starf-
aði í menntamálaráðuneytinu.
„Það virðist alltaf fara gott orð af
skólanum sem kennslustofnun og
ekki er annað að heyra en hann
sé enn í fremstu röð eins og vera
ber með Menntaskólann á Akur-
eyri. Ég vona svo sannarlega að
hann haldi þeim sessi áfrarn,"
segir Indriði. JÓH
„Kom fyrir að ég var
tekirni á beinið
hjá meistara“
- Indriði H. Porláksson, hagsýslustjóri
Indriði H. Þorláksson, liag-
sýslustjóri í fjármálaráðuneyt-
inu, segir það eiginlega tilvilj-
un að hann fór í Menntaskól-
ann á Akureyri á sínuin tíma.
Haustið 1956 hafði hann feng-
ið skólavist í Menntaskólanum
í Reykjavík en stóð skyndilega
frammi fyrir því að vera hús-
næðislaus í henni Reykjavík.
Þórarinn Björnsson, skóla-
meistari við Menntaskólann á
Akureyri tók því vel að taka
Mýrdælinginn inn í skólann og
á heimavist þrátt fyrir að stutt
væri til skólasetningar. Indriði
tók því sitt hafurtask og hélt til
Akureyrar og dvaldi þar við
nám næstu fjögur árin. Hann
segist hafa litið á Akureyri sem
sitt annað heimili þessi ár og
enn þann dag í dag beri hann
sterkar taugar til bæjarins og
skólans.
Indriði kynntist mörgu á með-
an á Akureyrardvölinni stóð.
Líkt og margir aðrir fékk hann
briddsbakteríu á heimavistinni
og spilaði löngum stundum við
félaga sína. Ekki hafði hann í
uppvexti sínum í Mýrdalnum
haft mikla aðstöðu til íþróttaiðk-
ana en þegar í Menntaskólann
kom heillaðist hann af þeirri
íþrótt að kasta bolta ofan í þartil-
gerðan járnhring, nefnilega körfu-
bolta. I þessari grein þótti hann
liðtækur og var valinn í bekkjar-
liðið. Reyndar heldur hann körfu-
boltanum enn við og spilar ásamt
nokkrum félögum sínum úr
stjórnarráðinu einu sinni í viku.
En í Menntaskólanum á Akur-
eyri kynntist hann líka því að
vera tekinn á beiniö hjá skóla-
meistara.
. Rekinn úr skóla
fyrir misskilning
„Jú, ekki neita ég því aö fyrir
kom að ég var tekinn á beinið. Á
þessum tíma var ég nokkuð
morgunsvæfur og bæði kom
nokkrum sinnum of seint í skól-
ann og vantaði í skólann í nokkr-
unt tilvikum. Fyrir þetta fékk ég
tiltal en ég var ekki tekinn á bein-
ið fyrir neina alvarlega atburði.
Þó er mér minnistætt þegar Þór-
arinn vék mér úr skóla einn dag
fyrir misskilning," bætir Indriði
við og er skemmt við upprifjun-
ina. „Eiginlega tengdist þessi
brottrekstur svokölluðu „Möðru-
vallamáli", því þegar nokkuð af
skólafólki hélt að næturlagi að
Möðruvöllum þar sem var framin
messa. Úr þessu varð hið mesta
mál sem ég var algjörlega saklaus
af þó brottreksturinn tengdist
því.
Þórarinn hafði látið þau boð út
ganga í páskaleyfinu að skóli
skyldi byrja klukkan átta fyrsta
dag eftir leyfi en hins vegar hafði
lengi verið siður í skólanum, og
er kannski enn, að hefja ekki
kennslu fyrr en í öðrum tíma
fyrsta skóladag eftir leyfi.
Kannski var það mest af stráks-
skap sem við félagarnir, Már Pét-
ursson, núverandi bæjarfógeti í
Hafnarfirði, og ég, ákváðum að
halda okkur við hið fyrra fyrir-
komulag og skrópuðum í tíman-
unt. Hvort að þetta uppátæki
okkar hefur vakið einhverjar
grumsemdir hjá Þórarni um okk-
ur eða ekki þá varð þetta til þess
að þegar viö komum í skólann
fengum viö þau skilaboð að mæta
hjá meistara þar sem hann las yfir
okkur nokkurn reiðilestur og
sendi okkur síðan heirn og sagði
að við skyldum vera fjarri skólan-
um þar til samband yrði haft við
okkur. Hann hringdi síðan strax
sama dag og bað okkur afsökun-
ar á þessum brottrekstri og skýrði
hann með því að hann hefði verið
í uppnámi vegna þessa máls sem
á undan var gengið,“ segir Ind-
riði.
„Full léttlyndur hópur,“
sagði meistari
Vegna þess hve stuttur fyrirvari
var á skólavist Indriða í MA lenti
hann í bekk með Akureyringum.
Þetta hafði þau áhrif að hann
umgekkst mestan part Akureyr-
inga meðan hann var í skólanum
þrátt fyrir að í stærðfræðideild-
inni sem hann fór í væri fólk víða
að af landinu.
„Stærðfræðinámið var að sjálf-
sögðu svona nokkuð strembið.
En við höfðum góða kennara
sem voru þeir Jón Hafsteinn
Jónsson og Skarphéðinn Pálma-
son, hæfir kennarar en mjög ólík-
ir. Já, ég held að þeim hafi tekist
ágætlega að koma stærðfræðinni
inn í kollinn á okkur, að minnsta
kosti veit ég ekki til þess að þetta
nám hafi orðið neinum að fóta-
kefli,“ segir Indriði.
Indriði segir að námsárangur-
inn hjá hópnum hafi verið ágætur
þegar upp var staðið. Árgangur-
inn var óvenju fámennur, aðeins
útskrifuðust 52 stúdentar. Sam-
heldnin í þessum hópi var góð og
Indriði leynir því ekki að fjörugt
skemmtanalíf hafi sett mark sitt á
daglegt líf og nám. „Ég man eftir
því að þegar við dimmiteruðum
þá hafði skólameistari áhyggjur
af því að þessi hópur væri full
léttlyndur og tæki lífinu full létt.
Og einhvern tímann lét hann þau
orð falla að þessi bolti væri farinn