Dagur - 08.04.1989, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - Laugardagur 8. apríl 1989
fjasa um einkahagi annarra
gesta uns ég gerði mér ferð á
salernið og slapp þar með úr
prísundinni.
Anna Yr lenti í skelfilegri fermingarveislu um páskana eins og lesa má út úr þessum pistli. Frekar hefði hún viljað
sitja heima með manni sínum og snæða smurbrauðstertu.
Anna Ýr
Ég rakst á afar gamlan
afabróður fermingarbarnsins
og hélt hann fróðlegan fyrir-
lestur um búskaparhætti til
forna og stöðu konunnar í því
þjóðfélagi. í betri stofunni sátu
framkvæmda- og forstjórarnir
ásamt blaðamanni sem sperrti
eyrun. Konurnar hírðust
skrækjandi hér og þar um hús-
ið og mér fannst ég ekki eiga
samleið með neinum gestanna.
Samt voru þetta ættingjar
mannsins míns og hlýt ég að
draga þá ályktun að hann sé
einstakur í sinni ætt.
Loks datt mér í hug að fara
og líta á fermingarbarnið. Inni
í herberginu sínu sat drengur-
inn og taldi peninga með
ákefðarglampa í augum: „Níu-
tíu þúsund, níutíu og eitt,
níutíu og tvö . . .“ Það rétt
grillti í hann milli hljómtækja-
samstæða, tölvu, myndbands-
tækis, orgels, skíðaútbúnaðar
og ámóta tóla en úti stóð
snjósleðinn og beið eiganda
síns. Jæja, ég hugsaði með mér
að þetta væri nú bara gangur
lífsins og ástæðulaust að
æðrast.
Þá er komið að lokum þessa
pistils, án þess að ég hafi sagt
skoðun mína á brennandi
þjóðfélagsmálum eins og ég
ætlaði mér. Þær bollaleggingar
verða að bíða betri tíma. Kær-
ar kveðjur.
Skringilegir ættingjar
Heil og sæl. Ég fór auðvitað í
fermingarveislu um páskana
en það var verið að ferma ein-
hvern frænda mannsins míns.
Sá var nú aldeilis rogginn í
nýju fötunum og sjálfsagt hef-
ur hann tekið sig vel út í kyrtl-
inum líka en við fórum auðvit-
að ekkert í kirkjuna, enda
maðurinn ekki náskyldur
drengnum. Við mættum hins
vegar snemma í veisluna, of
snemma að mínu mati, en
karlinn vildi endilega hitta
skyldfólk sitt sem fyrst og gæða
sér á almennilegum veislumat.
Hið síðarnefnda féll mér
reyndar ekki illa í geð en lítinn
áhuga hafði ég á hinu fyrr-
nefnda, satt að segja.
Það var kalt borð. Þó með
þeirri undantekningu að í risa-
stórum potti kraumuðu kýrbit-
ar í brúnni sósu, ólseigir og
brimsaltir. Og þessu var mað-
urinn minn að sækjast eftir!
Kalda borðið var álíka
geðslegt. Spikfeitt hangikjöt,
torkennileg skinka, þurrir
kjúklingabitar og róstbíff sem
hulið var storknuðu blóði. Þá
dönsuðu grænar rækjur í gelat-
íni (hlaupi) og ellimóð ýsa
baðaði sig í mayonnaise sem
gulnaði með hverri mínútu
sem leið. Kaldar franskar kart-
öflur líktust helst hænsnafóðri
og sósunum og öðru meðlæti
vil ég helst ekki lýsa, enda
smekkmanneskja hvað mat og
menn áhrærir.
Ég þykist vita að þeir
Heilsupóstsmenn sem skrifa
hér að neðan hefðu ekki fengið
vatn í munninn við að sjá þessi
ósköp. Furðulegt hvað kalt
borð er vinsælt í fermingar-
veislum. Ég hélt að við slíkt
tækifæri væri meiningin að
gera vel við fólk en ekki leggja
það í rúmið með magakveisu.
Nei, þetta eru engar ýkjur.
Spyrjið bara manninn minn
sem át eins og óður væri. Hann
taldi það bara sjálfsagða kurt-
eisi og skildi ekkert í því hvað
ég var vandlát.
Þótt maturinn hefði verið
skringilegur voru blessaðir
ættingjarnir enn skringilegri.
Þvílíkt og annað eins safn af
furðufuglum hafði ég aldrei
barið augum. Og enn segi ég:
Þessu var maðurinn minn að
sækjast eftir! Að vísu má segja
að það var vel gert við yngstu
kynslóðina í veislunni. Börn-
unum var öllum hrúgað inn í
lítið herbergi hvar sjónvarps-
og myndbandstæki drottnuðu í
einu horninu. Á skjánum voru
sýndar teiknimyndir og annað
uppbyggilegt efni fyrir börnin
þannig að ekki þurfti ég að
hafa áhyggjur af þeim.
„Ert þú ekki konan hans
Sævars," spurði fleðuleg
frænka mig. Jú, ekki gat ég
neitað því. „Er hann enn í
þessum, tja, briddsklúbbi?“
spurði hún háðslega og blikk-
aði ótt og títt. Síðan fór hún að
-I
heilsupósturinn
|7|Umsjón: Sigurður Gestsson og EinarGuðmann
Komist yfir
sársaukamarkið
í Ríkisháskólanum í Colorado
hafa menn verið að prófa sig
áfram með nýjar aðferðir gegn
þrálátum sársauka sem notaðar
eru samhliða lyfjum. Þessar
aðferðir fela í sér músíkmeðferð.,
Kona að nafni Adina Woodward
sem starfar við Spalding endur-
hæfingarstöðina í Denver hefur
umsjón með 30 sjúklingum sem
allir þjást af þrálátum sársauka.
Aðferðin sem hún notar byrjar á
10 mínútna slakandi hugleiðslu
sem slakar á sjúklingnum. Síðan
hugleiðir sjúklingurinn í 10
mínútur á meðan hann hlustar á
þá tónlist sem hann velur sjálfur
- val sem getur verið frá Beet-
hoven til Willie Nelson. „Við
svona tónlistarmeðferð framleið-
ir heilinn hormón sem kallast
endorphine. Það er nokkurs kon-
ar náttúrulegur sársaukadeyfir,"
segir Woodward. Þessi endor-
Mikið álag getur kallað fram
ofskynjanir.
phine eru mest framleidd þegar
heilinn er í „alpha“ þ.e.a.s
afslöppuðu ástandi. Að hlusta á
tónlist kemur sjúklingnum í
afslappað ástand, svo að það
virkar vel til þess að minnka sárs-
auka.
Tónlist getur einnig sefað
hrikalegan höfuðverk kemur
fram í annarri tilraun sem
ástralskir rannsakendur fram-
kvæmdu. í þeirri rannsókn hlust-
uðu 63 manns senr allir þjáðust af
höfuðverk og aðrir 60 heilbrigðir
menn á 7 mínútna „sefandi"
tónlist. Helmingur hópsins hlust-
aði á tónlist sem taldist niður-
drepandi en hinn helmingurinn
hlustaði á hugljúfa tónlist sem
kallar fram sæluástand í hugan-
um. Ekki varð vart við neina
breytingu á þeim sem þegar voru
heilbrigðir, en þeir sem þjáðust
af höfuðverk og hlustuðu á hug-
ljúfu tónlistina batnaði að veru-
legu leyti. Það kom ekkert sér-
staklega á óvart að þeir sjúkling-
ar sem hlustuðu á hraða og æs-
andi tónlist höfðu enn verri höf-
uðverk heldur en í upphafi.
Niðurstaða: Minna af Edith Piaf
og meira af Credence Clearwater
Revival.
Geimverur?
Svefnskortur hefur ekki eins mik-
il áhrif á líkamann eins og hug-
ann segir í tímaritinu Bicycle
Guide. í hinni erfiðu reiðhjóla-
keppni þvert yfir Bandaríkin var
ekki laust við að fætur keppend-
anna héldu áfram að hjóla þegar
vel var liðið á keppnina en hins
vegar var hugurinn kominn út af
laginu. Einn trúði því að geim-
verur hefðu yfirtekið líkama
aðstoðarmanna sinna; annar hélt
að kóngulóarvefur nuddaði and-
lit sitt og handleggi. Svona
ofskynjanir myndast þegar skort-
ur verður á djúpum svefni. Jafn-
vel þótt líkaminn geti starfað
nokkuð vel upp að 60 klukku-
stundum án svefns byrjar hið
andlega ástand að versna eftir 18-
20 svefnlausa tíma. Upp úr því
fer skýrleiki hugans að hverfa.
Sofið því vært fyrir líkama og sál.