Dagur - 18.11.1989, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - Laugardagur 18. nóvember 1989
Hjónabandið og
Kæru vinir, ég býð ykkur góð-
an dag. í ljósi umræðunnar að
undanförnu varðandi stofnun
hagsmunasamtaka varðandi
hönnun skipulagsins sem nú er
í fullum gangi og fjölmargir
aðilar hafa sýnt áhuga að sam-
einast um er ljóst að vöntun er
á vilja til að framkvæma þá
vinnu sem aðilar telja nauð-
synlega svo málið megi fá
hljómgrunn meðal ráðamanna
og stofnana sem málið varðar
og hljóta farsæla lausn en mis-
brestur hefur verið á því í
gegnum tíðina vegna vöntunar
á fullnægjandi skilningi og
samvinnu þeirra sem með mál-
ið hafa haft að gera og er alfar-
þeirra sök svo ekki sé
Hjónabandið er horngrýti þjóðfélagsins, hæsta stig mannlegra fjötra, en
engu að síður hollt fyrir sálartetrið.
minnst á framkvæmd aðgerða
til bjargar iðnaðinum í land-
inu.
Látið ykkur ekki bregða,
lesendur góðir. Þetta er aðeins
gróft dæmi um íslenskt stofn-
anamál, kryddað með stíl-
brögðum fjölmiðlanna. Auð-
vitað skilur enginn hverju ég
var að reyna að koma á fram-
færi, enda veit ég það ekki
sjálfur, en svona er hægt að
misþyrma íslenskunni. Við töl-
um fjálglega um að ungling-
arnir séu að eyðileggja tungu
vora, gólum grátklökkir á
mannamótum að íslenskt mál
verði að vernda og viljum af
öllu hjarta beina öðrum frá
villu vegar í frumskógi móður-
málsins. Ég tek mark á mörg-
um íslenskumanninum en þeg-
ar kerfiskarlar, sem ekki geta
komið óbrenglaðri setningu út
úr sér, fara að sífra um tung-
una þá er mér nóg boðið.
En hvað um það, eins og
málfarsníðingar útvarpsstöðv-
anna segja gjarnan, ég ætlaði
ekki að arga, garga, góla,
veina, gala og sarga um gott
mál eða vont. Reyndar hafði
ég fullan hug á því að segja
ykkur örlitla sögu um reynslu
mína af Rósu Ingólfsdóttur frá
Reykjavíkurárum mínum en
þar sem ég veit að þið hafið
ekki áhuga á þeirri sögu þá læt
ég málið niður falla.
Vendi ég nú kvæði mínu í
kross og ræðst ekki á garðinn
þar sem hann er lægstur.
Hjónabandið, þessi virta stofn-
un sem öfugt við göfugt vín
versnar með árunum, hefur
verið í brennidepli að undan-
förnu. Á kirkjuþingi ræddu
klerkar í fúlustu alvöru að
ýmsir ytri þættir væru beinlínis
andsnúnir þessu horngrýti
þjóðfélagsins. Nefnd voru
dæmi sem sýndu að það borg-
Nálastungur
og orkuflæði
Peir sem hafa aðeins kynnt sér
austurlenska heimspeki hafa
vafalaust rekið sig á að alltaf er
verið að tala um orkuflæði, orku-
punkta, jin og jang og það að ef
ójafnvægi sé í orku mannslíkam-
ans bjóði það sjúkdómum heim.
En það er sama hversu mikið er
talað um allt þetta. Alltaf finnst
fólki sem lítið hefur kynnt sér
málið að þetta sé ekkert annað
en hjátrú eða dulspeki sem varla
nokkur maður getur skilið.
En því ekki að líta á þetta út
frá vestrænu sjónarmiði? Auðvit-
að eru ekki til sömu hugtök yfir
allt þetta í okkar hugsanaheimi
og hinum austurlenska, en við
skulum reyna að líta á þetta
aðeins með kínverskum augum.
Allt í sköpuninni á að eiga sér
tvo póla. Þessir pólar eru jin og
jang og allt snýst um samspil og
jafnvægi þeirra. Jang er jákvætt,
bjart og skapandi afl en jin er hið
neikvæða, myrka og kvenlega
afl. Til þess að geta læknað sjúk-
dóma verður að nást jafnvægi á
milli þessara tveggja póla. Þeir
sem eru ekki í samræmi við nátt-
úruna koma á ójafnvægi á milli
þessara afla og uppskera því
sjúkdóma sem vitanlega eru af
misjöfnum toga.
Rétt eins og það eru tveir pólar
á segli eru jin og jang í líkaman-
um. Austurlenskur hugsanahátt-
ur flokkar orkuna niður á tvenn-
an veg. „Iei“ er orka sem fæst í
gegnum fæðuna og berst með
blóðinu og „chi“ sem er aðal
orkan, eða réttara sagt alheims-
orkan. Rásirnar sem þessi „chi“
orka flæðir eftir hafa oftast verið
kallaðar orkurásir (Meridians).
Þessar rásir eru um allan lík-
amann. í þeim er litlaus frumu-
laus vökvi sem að hluta verður
fyrir áhrifum frá hjartanu. Þessar
rásir hafa verið kortlagðar og
mældar með vísindalegum
aðferðum. Með æfingu er einnig
hægt að finna fyrir þeim. Það eru
sérstakir punktar á rásunum sem
oft kallast nálastungupunktar.
Þessir punktar eru rafmagnaðir
og eru úr litlum egglaga frumum
sem kallast bonham blóðkorn og
eru í kringum þræði í húð, vefj-
Heilsupósturinn

Umsjón: Siguröur Gestsson og Einar Guömann
sálartetrið
aði sig ekki, veraldlega séð,
fyrir ungt par að ganga í hjóna-
band, sérstaklega ekki ef einn
eða fleiri krógar væru í spilinu.
í»að ku vera hægt að fá mun
meiri veraldlega fyrirgreiðslu
ef konan skráir sig sem arma
og einstæða móður og karlinn
segist vera vesæll leigjandi
hennar utan af landi.
Gott og vel. Ég þekki sjálfur
dæmi um par sem fór til
Reykjavíkur í nám með ungan
son í farteskinu. Konan sór af
sér karlinn í opinberum
plöggum, fékk námslán og
aðra fyrirgreiðslu sem einstæð
móðir með lögheimili í
Reykjavík. Karlinn þóttist
heldur ekkert hafa með kon-
una að gera, var með lög-
heimili sitt úti á landi og fékk
fyrirgreiðslu sem fátækur
námsmaður af landsbyggðinni.
Hefðu hjúin látið pússa sig
saman væru þau ekki
hámenntuð í dag og ekki í eins
góðum holdum og raun ber
vitni. Þau hefðu soltið heilu
hungri og hrökklast aftur norð-
ur í sveitir. Hjónaband borgar
sig ekki.
Þetta eru dökku hliðarnar.
Þær lúta aðeins að veraldleg-
um hlutum á borð við húsnæði,
peninga, mat og annan
hégóma. Hvað eru klerkar að
fást um slíkt? Auðvitað skiptir
andlega hliðin meira máli, ekki
síst á efsta degi. Samviskan
verður að vera hrein sem hvít-
voðungur á gæruskinni. Það
stangast á við lög og reglur að
ljúga til um stöðu sína í þjóð-
félaginu og ef maður er að
dandalast með einhverri
kvensu á annað borð er eins
gott að ganga alla leið og láta
hana játast sér. Ég held að það
sé bara hollt fyrir sálartetrið að
kynnast þeirri þrekraun sem
hjónaband ungra elskenda á
íslandi er, baslinu, sultinum og
hörmungunum.
Álagshjónabönd af þessu
tagi verða annað hvort gríðar-
lega sterk eða leysast upp í
frumeindir sínar; karl og konu.
Fyrri kosturinn er dæmi um
ofurvald mannlegra fjötra en
seinna dæmið, tja, eru ekki all-
ir að skilja hvort eð er? Nei,
lesendur góðir, ég ætla mér
ekki lengra út á hálan ís
hnappheldunnar. Hitt er suss-
um rétt hjá klerkunum, að það
er vafasamt að láta þjóðfélagið
ýta undir lauslæti og brenglað
sambúðarform með veraldleg-
um mútum. En karl og kona
sem eru farin að deila salerni
og sæng verða sum sé líka að
hugsa um eigin sálarheill og
því er ráðlegast fyrir þau að
ganga til altaris þótt jrað kosti
þau gjaldþrot. Takk fyrir.
Hallfreður
Örgumleiðason:
Vafalaust mun þróunin vcrða sú að samstarf á milli lækna og nuddara mun
aukast þegar menn gera sér grein fyrir þeim möguleikum sem ýmsar þessara
aðferða bjóða uppá.
um og líffærum um allan líkam-
ann. Punktarnir sem mest eru
notaðir af nálastungulæknum eru
um 500, og ef ákveðnir punktar
eru örvaðir annað hvort með
nuddi, þrýstingi, eða nálum má
laga eða breyta orkuflæðinu sem
fer um þá. Það tekur langan tíma
og mikla æfingu að geta fundið
fyrir orku þessara punkta með
höndunum en þegar því er náð er
hægt að finna í hvernig ástandi
punktarnir eru og þar með sagt til
um ástand ákveðinna líffæra eða
líkamshluta þar sem hver og einn
punktur samsvarar ákveðnu líf-
færi eða líkamshluta. Oft er um
að ræða orkustíflur sem hægt er
að losa um með nuddi á punkt-
ana og þá kemur lækningargildið
í ljós. Mönnum hefur iðulega
þótt skrýtið að það skuli vera
hægt að hafa áhrif á hálsinn eða
herðarnar með því einu að nudda
iljarnar. En það er hægt þar sem
þessar orkurásir liggja niður í
fæturna og góðir nuddarar geta
gert kraftaverk með góðu nuddi.
Nú þegar læknavísindin fara
loksins að fá vísindalegar sannan-
ir fyrir því að þetta náttúrulega
orkukerfi líkamans er virkilega
til, er ekki vafi á því að nála-
stungulæknar, svæðanuddarar og
aðrir sem stunda ýmsar aðferðir
til þess að laga orku líkamans svo
hann lækni sig sjálfur, fá upp-
reisn æru þar sem borið hefur á
því að menn hafi ekki haft trú á
þeim. Vafalaust mun þróunin
verða sú að samstarf á milli lækna
og nuddara mun aukast þegar
fram í sækir og þegar menn gera
sér grein fyrir möguleikunum
sem ýmsar þessara aðferða bjóða
uppá. Sérstaklega þar sem þessar
aðferðir hafa verulegt fyrirbyggj-
andi gildi hvað sjúkdóma varðar.