Dagur - 23.06.1990, Qupperneq 12

12 - DAGUR - Laugardagur 23. júní 1990
matarkrókur
Ódýr og góður
mánudagsmatur
- frá Ruth Sörensen
Það er Ruth Sörensen, mat-
ráðskona á Heilsugœslu-
stöðinni á Akureyri, sem
leggur til uppskriftirnar í
Matarkrókinn að þessu
sinni. Hún segir um upp-
skriftirnar, að þarna sé á
ferðinni mánudagsmatur,
ódýr og góður en hún býður
upp á grœnkálsjafning með
eggjum og brúnuðum kart-
öflum og kökur með kaff-
inu.
Ruth hefur séð um að metta
starfsmenn heilsugæslustöðvar-
innar undanfarin fimm ár en að
vísu segir hún að eldhúsið bjóði
ekki ennþá upp á að heitur mat-
ur sé á boðstólum en starfs-
menn geta keypt sér smurt
brauð, jógúrt og fleira þess
háttar
í síðasta Matarkrók var
Konný Kristjánsdóttir með rétti
sem nefndir voru helgarréttir og
í framhaldi af því fannst Ruth
tilvalið að kalla sínar uppskriftir
mánudagsmat. En lítum nú á
uppskriftirnar.
Grœn kálsjafn ingur
með eggjum og
brúnuðum kartöflum
4-5 egg soðin í 7-8 mín.
75 g smjörlíki
70 g hveiti
5 dl mjólk
salt
aromat
örlítill sykur
ca. 300 g frosið grœnkál.
Ef notað er nýtt grænkál, þá eru
u.þ.b. 6-7 stilkar soðnir í nokkr-
ar mínútur og saxaðir smátt.
Kálið er sett út í jafninginn sem
á að vera fremur þykkur.
Jafningurinn er borinn fram
með brúnuðum kartöflum og
eggjunum sem skorin eru langs-
um í tvennt. Eggjunum er rað-
að ofan á jafninginn.
Kökur með kaffinu
250 g hveiti
250 g smjörlíki
1 dl súrmjólk.
Allt sett saman í skál og
hnoðað. Síðan er deigið sett í
ísskáp og kælt í um klukku-
stund.
Flatt út frekar þunnt og
kringlóttar kökur skornar út og
þeim raðað þétt á ofnplötuna.
Kökurnar eru penslaðar með
vatni og svolitlu af sykri stráð
yfir. Bakað við mikinn hita
(250-270 gráður).
Tvær og tvær kökur eru síðan
lagðar saman með smjörkremi á
milli.
Smjörkrem
40 g smjör
70 g flórsykur
vanilludropar.
Þeytt vel saman.
Ruth bauð blaðamönnum
upp á kökur og kaffi þegar þeir
komu í heimsókn og óhætt er að
fullyrða að kökurnar hafi
bragðast með miklum ágætum.
Henni eru færðar alúðarþakkir
fyrir sitt framlag og hún tilnefn-
ir Helenu Francis Edwardsdótt-
ur, kennara og starfsmann í
gestamóttöku Hótel Stefaníu,
sem kokk í næsta Matarkrók.
-vs
Við gefum smáfuglunum mat, en börnin þurfa meira. Þá er ég ekki að tala um gerviþarfir heldur mikilvæg hugtök
sem hampað er á tyllidögum en sjaldnast breytt eftir.
Gluggað í heimsmynd barnsins
Góðan daginn, ágætu lesend-
ur. Meðan karlar og jafnvel
konur sitja sem fastast við
sjónvarpið og góna á iðandi
fætur sparka í bolta og leggi er
ekki úr vegi að huga dálítið að
börnunum, þessum smágerðu
vinum okkar, eins og stundum
er sagt um fuglana. Við gefum
fuglunum mat í mestu vetrar-
hörkunum en foreldrar gera
sér vonandi grein fyrir því að
börnin þurfa meira. Þá á ég
ekki við veraldleg gæði, fínni
og dýrari föt, meira af leik-
föngum eða aðkeypta afþrey-
ingu. Nei, ég er aðeins að tala
um hugtök á borð við ástúð,
hlýju, athygli, örvun og sann-
girni, svo eitthvað sé nefnt.
Þetta eru hugtök sem fyrir-
menn viðhafa á hátíðlegum
stundum en fæstir skilja eða
gefa sér tíma til að breyta eftir
þessum hugtökum.
Nú er ég sjálfsagt farinn að
hljóma eins og prestur, upp-
eldisfræðingur eða marxisti
sem deilir hart á firringu nú-
tímaþjóðfélagsins, hlutgerv-
inguna og lífsgæðakapphlaup-
ið. Boðskapur áðurnefndra
hópa er nefnilega mjög áþekk-
ur þegar kemur að manninum,
hinum umbúðalausa einstakl-
ingi í þjóðfélagi auðhyggjunn-
ar. Það er ósköp gott til þess
að vita hve margir skilja í raun
vanda þjóðfélagsins og geta
bent á leiðir til úrbóta. En því
miður er kirkjusókn léleg,
uppeldisfræðingar lítt áberandi
og marxismi bannorð. Ríkj-
andi viðhorf eru önnur og þess
vegna finnst okkur í lagi að
vera sem minnst með börnum
okkar og kaupa þau þess á
milli, kaupa handa þeim lífs-
fyllingu, kaupa handa þeim
andlegan, félagslegan og lík-
amlegan þroska.
Þegar ég var ungur (byrjar
hann nú að væla um löngu
liðna tíð) þurfti ég ekki merki-
lega hluti til að una við og tjá
mig í gegnum leik (þá voru
ekki til þessi dýru leikföng,
ekkert sjónvarp og engar aug-
lýsingar, sauðurinn þinn). Ég
átti leggi, skeljar, fáeina bíla
og gauðrifinn bangsa og bjó
sjálfur til leikföng, t.d. úr
spýtnadrasli. Ég gat leitað til
foreldra, afa og ömmu eða
langafa þegar mig vantaði
ástúð, leiðbeiningu eða félags-
skap. Þá var sólarhringurinn
lengri en nú (ertu alveg að fara
yfir um maður?), a.m.k. gaf
fólk sér meiri tíma til samveru
og voru börnin ekki undanskil-
in. Þau voru ekki einangruð og
hlekkjuð í gerviheimi mynd-
banda, tölvuleikja og óhugn-
anlega fullkominna leikfanga
(ætlarðu aldrei að skilja að
tímarnir hafa breyst?).
Þess má geta að það er kon-
an mín sem á þessar setningar
innan sviga. Hún segir að ég sé
algjör tímaskekkja, enda hef
ég ekki getað tileinkað mér þá
list að græða peninga og njóta
gerviþarfanna og veldur þetta
henni sárum vonbrigðum. Mér
er alveg sama þótt nágranninn
eigi flottari bíl, leðursófasett,
fullkomin rafmagnstæki og
ferðist til útlanda. Það er hans
mál og snertir mig ekkert. Ég
trúi því ekki að hamingjan sé
föl fyrir peninga, hún hlýtur að
koma innan frá, búa í manni
sjálfum. Þó gera ytri aðstæður
það að verkum að ég verð að
gera vissar kröfur. Ég vil búa í
tryggu húsnæði, ekki endilega
eignast það og alls ekki með
því að veðsetja líf mitt næstu
20 árin. Ég vil fá örugga vinnu
og mannsæmandi laun fyrir
framlag mitt, enda þarf ég að
geta keypt mat og nauðsynleg-
ustu flíicur. Ég vil eiga aðgang
að menntun og heilbrigðis-
þjónustu fyrir mig og mína
fjölskyldu. Ég vil fá tíma til að
sinna fjölskyldunni, tómstund-
ir fyrir sjálfan mig án þess að
þurfa að kaupa þær (af hverju
flytur þú ekki til Svíþjóðar
fyrst þetta er svona ómögulegt
hér?).
Enn einu sinni er ég kominn
út á hálan ís. Ég ætlaði að
skrifa gamansaman pistil um
kolvitlausa krakka og foreldra
sem rífast fyrir framan sjón-
varpið. Þess í stað er hér kom-
in hugvekja, tímaskekkja sem
enginn nennir að lesa. Það er
best að fara bara að horfa á
leikinn í sjónvarpinu ef maður
fær þá frið fyrir barninu!
Hallfreður
Örgumleiðason: