Dagur - 07.03.1991, Qupperneq 4

4 - DAGUR - Fimmtudagur 7. mars 1991
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 1100 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 100 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 725 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON
BLAÐAMENN:
JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (íþróttir),
KÁRI GUNNARSSON (Sauöárkróki vs. 95-35960),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavlk vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON, LJÓSMYNlDARI: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON, ÞRÖSTUR HARALDSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
„Múlagöngin eru bæoi hagkvæmt og arðsamt framtak í þágu Olafsfirðinga og þjóðarinnar allrar,“ segir Guðmundur
m.a. í grein sinni.
Leiðbeiningastarf
í landbúnaði
Frá því Búnaðarfélag íslands var stofnað hefur leiðbein-
ingastarf við bændur verið eitt af megin viðfangsefnum
þess. Löngum miðaðist það starf við uppbyggingu í sveit-
um landsins og að auðvelda bændum að auka og bæta
framleiðslu sína. Leiðbeiningaþjónustan hefur verið ein
megin forsenda þeirra miklu framfara sem orðið hafa í
landbúnaði og einnig eitt öflugasta tæki bænda til varnar
og sóknar í baráttu sinni við að framleiða lífsnauðsynjar
af gæðum landsins. Ræktun lands og búfjár hafa ásamt
margvíslegum tækninýjungum gert bændum mögulegt
að margfalda afkastagetu sína. Leiðbeiningaststarfið
hefur þannig ásamt framsýni og dugnaði bændastéttar-
innar sjálfrar breytt íslenskum landbúnaði úr
sjálfsþurftarbúskap í tæknivæddan atvinnuveg á nokkr-
um áratugum.
Framfarirnar í landbúnaði urðu svo örar að framleiðslan
jókst mun meir en markaðurinn í landinu nær að nýta. Af
þeim sökum hefur orðið að grípa til niðurskurðaraðgerða
og aðlaga framleiðsluna á þann hátt að þörfum lands-
manna. Margar þessara aðgerða hafa verið sársaukafull-
ar fyrir bændur, sem um áratuga skeið kepptu að fram-
leiðsluaukningu í góðri trú. Deila má um hvort bænda-
stéttin hafi verið nægilega meðvituð um þann vanda sem
var að vaxa við hvers manns túngarð. En er vandamálin
liggja fyrir verður að bregðast við þeim á þann hátt sem
skynsamlegast verður að telja þótt tæpast sé unnt að ætl-
ast til einhugar um aðgerðir er valda mönnum vanda og
versnandi lífskjörum. Gildir þá einu hvort um bændur er
að ræða eða aðrar starfsstéttir samfélagsins.
Nú hefur verið ákveðið að sníða leiðbeiningaþjónustu
Búnaðarfélags íslands að hinum nýju vandamálum sem
við þarf að fást. í ályktun frá nýafstöðnu Búnaðarþingi
segir meðal annars að leggja beri ríka áherslu á að leið-
beiningaþjónustan taki mið af þeim aðstæðum og mark-
miðum, sem ríkjandi séu á hverjum tíma í framleiðslu- og
markaðsmálum landbúnaðarins. Búnaðarþing áréttar
sérstaklega að Búnaðarfélag íslands eigi að hafa forystu
þessara mála á hendi og móta þá stefnu sem fylgja ber.
Jón Helgason, nýkjörinn formaður Búnaðarfélags
íslands, sagði í samtali við Dag nýverið að nú væri krafist
aukinnar framleiðni í landbúnaði eins og raunar í öðrum
atvinnugreinum og leiðbeiningaþjónustan yrði að taka
mið af þeim markmiðum bæði með leiðbeiningastarfi á
sviði bútækni en einnig í hinum rekstrarlega þætti.
Ljóst er að leiðbeiningastarf í málefnum landbúnaðar-
ins mun beinast meir að búrekstrinum en framförum á
sviði ræktunar og tækniframfara á næstu árum. Nauðsyn-
legt er að hverjum bónda takist að ná hámarksframleiðni
í rekstri sínum sem þýðir með öðrum orðum að lækka
verður tilkostnað búanna miðað við það framleiðslumagn
er þau eiga kost á að senda á markað. Ef vel tekst til í því
efni má vega upp lækkaðar tekjur vegna framleiðslu-
skerðingar. Lækkun framleiðslukostnaðar er einnig ein af
undirstöðum þess að lækka megi smálsöluverð landbún-
aðarafurða þótt þar verði að sjálfsögðu fleira að koma til.
Leiðbeiningaþjónustunnar bíða því mörg og erfið við-
fangsefni á komandi árum en mest um vert er að nú hefur
verið ákveðið að nýta hana til þess að sinna þeim verk-
efnum sem mest eru aðkallandi í landbúnaði í dag. ÞI
Múlagöngin
Múlagöngin voru vígð síðastlið-
inn föstudag við hátíðlega athöfn
að viðstöddu fjöhnenni. Þó um sé
að ræða einnar akbrautar göng
með útskotum og þó alltaf megi
finna að og benda á hvað betur
hefði mátt fara, hygg ég að veg-
farendum um göngin eigi eftir að
koma skemmtilega á óvart
hversu rúmgóð og björt þau eru.
Múlagöngin eru glæsilegt mann-
virki og vissulega mikil sam-
göngubót. Það vekur hins vegar
nokkra athygli að því hefur verið
haldið nokkuð á lofti, að göngin
séu dýr fyrir ekki fjölmennari
byggð en Olafsfjörð.
Staðreyndin er þó auðvitað sú,
að Múlagöngin eru að sjálfsögðu
ekki ætluð Ólafsfirðingum ein-
um, heldur öllum þeim sem
leggja leið sína til Ólafsfjarðar
eða eiga leið um Ólafsfjörð.
Göngin munu án efa verða til
þess að auka ferðamannastraum
til Ólafsfjarðar og efla byggðar-
lagið á ýmsan annan hátt. Auk
þess eru göngin mikilvægur
áfangi í þeirri viðleitni að efla
samstarf sveitarfélaga í héraðinu
og auka möguleikana á að byggð-
ir við Eyjafjörð geti orðið eitt
sigur í byggðamálum
Guðmundur Stefánsson.
atvinnusvæði.
Það er alltaf álitamál hvað er
dýrt og hvað er nauðsynlegt í
okkar ágæta landi. Veitingahúsið
á hitaveitugeymunum í Öskju-
hlíð, sem sumir kalla Perluna,
aðrir Auðkúlu og enn aðrir
Skopparakringluna, er t.d. bæði
dýr og ef til vill ónauðsynleg
framkvæmd. Einnig má segja að
hagkvæmara hefði verið að
byggja' nær einungis blokkir í
Reykjavík og spara þannig
útgjöld til gatnamála, holræsa
o.s.frv. Þannig má lengi telja og
þó ýmsum þyki þessi dæmi lang-
sótt og e.t.v. ekki sérstaklega
skynsamlega valin, þá er það
einnig svo þegar talað er um að
Múlagöngin séu of dýr fyrir ekki
stærri stað en Ólafsfjörð.
Múlagöngin eru bæði hag-
kvæmt og arðsamt framtak í þágu
Ólafsfirðinga og þjóðarinnar
allrar. Þau eru vegvísir til fram-
tíðarinnar og það er ástæða til að
óska þjóðinni allri til hamingju
með þau og þá sérstaklega Ólafs-
firðingum og samgleðjast þeim
þegar langþráð samgöngubót er
orðin að veruleika. Við vonum
öll að Múlagöngin verði í fram-
tíðinni lyftistöng í atvinnu- og
félagsmálum Ólafsfirðinga.
Guðmundur Stefánsson.
Höfundur skipar 4. sæti á framboðslista
Framsóknarflokksins í Norðurlandskjör-
dæmi eystra.
Hvað
Mér þætti mjög gott ef einhver
gæti frætt mig og aðra um hvað
ferming er. Ég hafði alltaf haldið
að hún væri staðfesting unglings-
ins á barnaskírninni, en nú
nýlega heyrði ég aðrar kenning-
ar, og fór því að leita mér frekari
upplýsinga.
I Játningarriti íslensku þjóð-
kirkjunnar „kirkjan játar“, fann
ég aðeins eitt orð um ferming-
una, og það var í málsgrein þar
sem sagði að Lúter hefði lagt
hana af sem sakramenti.
í Kirkjuritinu desember 1988
segir að 9. júní 1741 hafi ferming-
in verið lögleidd af Danakon-
ungi. Þar stendur að vegna gagn-
rýni Lúters á ferminguna hafi
hún verið lögð af í um hálfa öld.
Hann taldi að fermingin skaðaði
fagnaðarerindið og hina hreinu
kenningu. Engri persónulegri
játningu þyrfti að bæta við náðar-
gjöf Guðs í skírninni. Þar segir
einnig að í frumkristninni hafi
menn þurft að læra um trúna í
tvö til þrjú ár og síðan tekið skírn
og eftir hana hafi þeir verið
fermdir af biskup, sem þá var að
er ferming?
Níls Gíslason.
staðfesta (confirmatio) skírn
prests eða djákna. Hér á landi
var orðið biskupun notað yfir
fermingu af þeim sökum. Ferm-
ingin var því staðfesting biskups
á skíminni. Ekki fermingarbams-
ins.
fermingarinnar væri fólgið í stað-
festingu fermingarbarnsins á eig-
in skírn og því í eðli sínu pers-
ónuleg ákvörðun um að trúa. Það
er þessi skilningur sem verið hef-
ur ríkjandi hér á landi allt til
þessa dags. í samþykkt presta-
stefnu 1988 segir: „Náð guðs
kemur skýrt fram í barnaskírn-
inni. Fermingarathöfnin leggur
áherslu á þetta, því hún staðfestir
þá náð sem Guð veitir í skírn-
inni. Er þá verið að ferma ferm-
ingarathöfnina, náðina, eða
kannski skírnina? Hvort er það
nú fermingarbarnið, biskupinn,
eða fermingarathöfnin sem er að
staðfesta, og hvað er verið að
staðfesta, og fyrir hverjum er það
staðfest? Mér finnst rétt að ferm-
ingarbörn og aðstandendur
þeirra fái að vita hvað verið er að
staðfesta og fyrir hverjum og
þjóðkirkjan komi sér saman um
þær mannasetningar sem hún
hefur valið sér að viðhafa.
Með vinsemd
Níls Gíslason.
Á átjándu og nítjándu öldinni
var lögð áhersla á að markmið
Höfundur er hönnuður hjá DNG á Akur-
eyri.