Dagur - 30.10.1993, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Laugardagur 30. október 1993
röstur Friðfinnssort, útibússtjóri, er uppalinn á Húsavík.
Hann starfaði í Reykjavík í nokkur ár, en fyrir fjóru og
hálfu ári flutti hann til Kópaskers. Þetta er ekki alveg
algengasti hringur fólks í dag, enda er Þröstur
varla mjög dæmigerður ungur maður. Hann lét
sig ekki muna um að leika áfram með lands-
liðinu í blaki, þó hann væri eiginlega fluttur
eins langt frá höfuðborginni og komist varð.
Hann ekur vikulega hundruð kílómetra til að
komast á íþróttaæfingar og í leiki, eða til að
sinna öðrum áhugamálum sem hann langar til.
Hann var hvatamaður að stofnun 40 manna golf-
klúbbs, þar sem aðeins þrír eða fjórir félaganna höfðu
reynt að leika golf. Hann hefur ákveðnar skoðanir á ýms-
um málefnum og áhuga á ótrúlega mörgu. Hann ætti
kannski betur heima í bók en helgarviðtali, en við skulum
samt aðeins spjalla við manninn.
„Ég er fæddur á Akureyri og hef alltaf talió það
svolítinn ntínus fyrir Þingeying. Fyrsta árið átti ég
heinta í Kinninni og einnig nokkra ntánuói í
Reykjavík, en frá því ég man fyrst eftir ntér ólst ég
upp á Húsavík og líkaði það tifskaplega vel. Ég
held að ég haft verið rólegur krakki, þó áhugantál-
in væru nokkuð ntörg. I raun hef ég alltaf viijaö
búa á Húsavík en þar var ekki laust starf. Mér
bauðst starf á Kópaskeri og þaó er stytlra til Húsa-
víkur frá Kópaskeri en frá Reykjavík. Nú hef ég
búió á Kópaskeri í fjögur og hálft ár og það er
ekkert fararsnið á ntér enn.“
Ofmikil hraðferð fyrir myndatökur
„Það var algjör tilviijun," sagði Þröstur, er hann
var spuróur unt ljósmyndasýningu sem hann hélt á
Húsavík í desember 1981. Httnn segist hafa verið
við opnun á ljósmyndasýningu í Reykjavík, ekki
líkað myndimar og haft orð á því aó hann gæti al-
veg eins haldið sýningu. Veturinn áður haföi hann
tekið mikið af myndurn á Húsavík og í nágrenni,
einar 15 þeirra voru valdar til stækkunar og þrem
vikum seinna opnaói Þröstur sína sýningu á Húsa-
vík. „Ég fór með myndimar í skottinu á göntlu
Cortínunni núnni norður á föstudagskvöldi, þaó
var mokstursdagur og ég komst alla leið á nýrudd-
urn vegi. Svo opnaói ég sýninguna daginn eftir og
hafði ágætt upp úr henni.“
- Þú hefur ekki haldió áfram að hlynna að
þessu áhugantáli?
„Myndimar sem ég sýndi voru svona póst-
kortamyndir, landslag og stemmning. Ég ætlaði
alltaf að halda aðra sýningu nteð ntyndum af ein-
stökum smáatrióum, t.d. einu strái. Mér gengur
ákaflega hægt að efna í þá sýningu því ég er á svo
mikilli hraðferð að ég gef rnér sjaldan tíma til að
stoppa þó ég sjái myndefni."
Besti leikmaðurinn
Blakferill Þrastar byrjaói fyrir alvöru fyrir sunnan.
Hann fór aó leika nteð Víkingi. Síðan v;ir hann
veturinn 1982-1983 fyrir norðan. Þá lék hann nteð
Bjarnta í Fnjóskadal og æft var á Halralæk.
íþróttaltúsió á Húsavík hafði ekki verið tekió í
notkun, en hann æfði blak á Hafralæk tvisvar í
vikur, tvisvar í viku æfói hann badnúnton, einu
sinni á Hafralæk og einu sinni á Laugum. Það er
því ekkert nýtt fyrir hann aó keyra nokkuð langt til
að stunda æfingar.
Hann lék síðan fimm ár með Víkingi fyrir
sunnan og eitt ár meó Þrótti. Unt mánaðamótin
febrúar-ntars 1989 flutti Þröstur til Kópaskers.
„Ég var samt ekkert að flýja bjórinn," segir hann.
En þá hafði hann leikið í þrjá vetur meó landslið-
inu. Hann fór suður unt hverja helgi til að æfa nteð
landslióinu og einnig út unt voriö til aó spila með
því. „Þetta var mjög snjóþungur vetur, en ég
komst allt sem ég þurfti. Fyrst eftir að ég flutti
norður var landsliðið meó kínverskan þjálfara.
Hann kom auðvitað úr svolítið öóruvísi þjóófélagi
og spáói ekki í hvaða aóstæður ég bjó vió á Kópa-
skeri. Ég fór suóur til að æfa um hverja helgi en
hinir í lióinu æfóu líka í núðri viku. Það vildi hann
að ég gerói einnig og sagði: „You must practise a
two times a week in your city."
Veturinn eftir vorunr við nteó lið á Kópaskeri.
En Akureyringar voru farnir aó vilja fá núg í lið
og eflir landsmótið 1990 fór ég aó spila nteð þeim,
mætti á æfingu fyrir hvem leik. Ég var í ágætri
þjálfun, því liðið fyrir austan var skipaö leikntönn-
um alveg frá Kelduhverfi til Þórshafnar. Þaó gátu
aldrei allir mætt á æfingar fyrir landsmótið í einu
þannig að ég, sem var þjálfarinn, mætti á allar æf-
ingar og þær voru upp í sjö á viku. Ég fékk því
góða æfingu unt sumarið og gat hangió í fornú yf-
ir veturinn. KA lióið varó Islands- og bikarmeist-
ari og ég var valinn besti leikmaðurinn í deildinni,
sent var dálítió asnalegt núðað við aóstæður.
I>að var nokkrum sinnum um veturinn sent ég
keyrði til Akureyrar í núóri viku til að vera á einni
æfingu.”
- A hvaða hraóa ókstu?
„Inrrfti ég nokkuð að sv;tra öllum spurningum?
Ég hef aldrei verió tekinn fyrir ólöglegan hraða og
ekkeit hefur konúó fyrir á ferðunt niínum.
Ég var annan vetur með KA-lióinu og þá urð-
unr vió aftur bikarmeistarar. En í fyrravetur vorum
vió nteó lið fyrir ausfan í annarri deildinni. Vió
unnurn hana og gekk ágætlega, en í haust meldaði
sig ekkert annað lið til þátttöku. Við erum því í ró-
legheitunum, en keyrunt til Húsavíkur til aó æfa
einu sinni í viku. Það er ekkert íþróttahús í Norð-
ursýslunni, svo við höfum æft í kaffistofu slátur-
hússins á Kópaskeri."
Leiðin liggur í aðra áttina
- Finnst þér ekkert nrál að feröast svona langt til
æfinga og leikja? Þú lætur ekkert aftra þér frá að
taka þátt í því sem þig langar til.
„Mér finnst þaó gefa lífinu gildi."
- Hvemig finnst þér búið að íbúunt hinna
dreifóari byggöa varðandi santgöngumál?
„Það er eins og það sé vilji stjómvalda að
leggja af svona hom, þegar ekkert er sett í vegi ár-
um saman. Samgöngur austur eru þó ekkert svo
slæntar yfir veturinn, þaö er ýtt svo oft og reglu-
lega. Þessa vetur sem ég hef verið fyrir austan
hafa ekki verið nein stórvandræði með
santgöngur, enda á héraðið allt sitt undir vega-
samgöngum. Fyrirtækin þurfa að korna frá sér sín-
unr vörunt, alfarið landleiðina. Það er ófært að
þungatakmarkanir hamli fiutningum á hverju vori.
Það er líka spurning hvaó fólk treystir sér lengi til
að búa vió það aö aka tugi kílómetra til vinnu eftir
holóttunr og grýttunr nralarvegum.
Arin tvö senr ég spilaði nreð KA nússti ég eng-
an leik úr vegna þess aó ég kænrist ekki keyrandi á
núlli, og ég lenti ekki í neinunr sérstökunr svaðil-
förunr."
- Er algengt að fólk senr býr á þessu svæói taki
þátt í svona reglulegri starfsenú á öórunr stöðunr?
„Ekki algengt, en þaó er til að fólk taki þátt í
félagsstarfsenri inni á Húsavík, til dænús fer fólk
til söngnánrs á Húsavík og furnst ekkert nrál að
skreppa til Akureyrar í verslunarferðir."
- Virðist aftur á nróti lengra frá Akureyri og
Húsavík til Kópaskers?
„Já, það er greinilegur nrunur á því. Ég fer t.d.
sjaldan austur fyrir Kópasker, leiðin liggur aóeins
í aðra áttiira. Þegar ég varð þrítugur bauó ég blak-
nrönnununr í KA austur, en þaó voru ekki nenra
þrír senr treystu sér til að konra, þó ég færi sönru
leió vikulega til að æfa nreó þeinr. Þetta er grund-
vallarnrunur og það er ekki hver senr er fyrir sunn-
an senr treystir sér til að keyra alla leið til Kópa-
skers.
Maðurinn og náttúran
Einu sinni þegar ég var fyrir sunnan og sagóist
vera frá Kópaskeri sagði nraður: „Kópasker, hvort
er þaó nú aftur fyrir austan eða vestan?" Svona var
nú landafræðikunnáttan hjá honunr.
Það hafa allir skilið hvaó stutt er að skreppa til
Dublin, og nreira aó segja er lítió nrál að skreppa