Dagur - 26.03.1994, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Laugardagur 26. mars 1994
Hún heitir Stefanía Ásgeirsdóttir og er formaður
Sálarrannsóknafélagsins á Húsavík. Hún starfar á
Sjúkrahúsinu, á hjúkrunardeild fyrir aldraða. Hún
er sex barna móðir, gift Einari Þorbergssyni, kenn-
ara og leikstjóra. Stefanía er mikil áhugamanneskja
um andleg málefni og hefur hæfileika eða gáfu sem
ölium er ekki gefín í jafn ríkum mæli. Hún hreinlega
ljómar þegar hún ræðir um þessi áhugamál sín og
sendir frá sér geisia, strauma, andrúmsloft, áhrif
sem ekki er gott að skilgreina eða lýsa, en notalegt
er að njóta. Sálarrannsóknafélagið fékk húsnæði til
umráða í haust, efri hæðina á Garðarsbraut 12.
Þetta er gamait hús, fullt af góðum öndum og áhrif-
um horfínna kynslóða. Þarna ræddi biaðamaður
Dags við Stefaníu og spurðist fyrir um starfsemi fé-
lagsins sem er margvísleg og mjög virk.
hringnum. Síðast vorum vió um 10 og það
komast ekki mikið fleiri aó.“
- Þió fenguð húsnæði sem var í mikilli
nióumíðslu, en á örfáum dögum var búið að
mála og gera vistlegt.
„Já, þetta gekk á svipstundu. Stjórnin
ruddi öllu drasli héðan út og síðan var kallað
á félagsmenn sem vildu hjálpa okkur. Það
var allt málað og lagfært á einni helgi. Það
var ótrúlegt og við vorum sjálf mjög undr-
andi hvaö verkið gekk vel. Við sáumst varla
heima hjá okkur þá helgina og sumir voru
orðnir ansi lúnir, alls unnu hér 16-18 manns.
Það er geysilega góð tilfinning þegar fólk
getur haft svona góða samvinnu um hlutina.
Við gátum ekki farið í kostnaðarsamar fram-
kvæmdir, en einn átti þetta og annar hitt og
allir tilbúnir aó leggja eitthvað fram. Við er-
um mjög þakklát öllum þeim sem studdu við
bakið á okkur og færðu okkur gjafir, stjórn
Sálarrannsóknafélagsins á Akureyri, sem við
höfum leitað til, og síðast en ekki síst Þórdísi
Vilhjálmsdóttur, sem lagði mikinn tíma og
vinnu í að koma félaginu á fæturna.
- Hvaó felst í starfsemi sálarrannsóknafé-
lags?
„Það eru í sjálfu sér ekki stundaðar sálar-
rannsóknir, en þetta er félag fólks með áhuga
á andlegum málefnum. I rauninni er hver að
kanna sína sál, þreifa sig áfram í andlegum
málefnum. Maóur kynnist svo mörgu nýju í
sjálfum sér þegar farið er að skoða hlutina
og það kallar á áframhaldandi starf á þessu
sviði.“
- An þess að fylgjast nákvæmlega meó
hefur mér sýnst starfsemi ykkar mjög fjöl-
breytt.
„Við reynum okkar besta. Félagsfundir
eru haldnir í hverjum mánuði. Stundum fá-
um við gestafyrirlesara, en við höfum kapp-
kostað að fá hinn almenna félagsmann til að
tjá sig um hvaóa starfsemi hann kjósi að
fram fari, en það er svolítið erfitt. Eftir aö
við fiuttum hingað eru fundirnir heimilis-
legri, enda er ég ekkert fyrir formlegheit og
fundasköp. Við sitjum og spjöllum við kerta-
ljós, rétt eins og heima í stofu, og þá fæst
fólk til að tala um starfsemina, hvað því
Stefanía segist vera ósköp venjuleg mann-
eskja sem lítið hafi að segja. En það var ekki
verið að leita aö óvenjulegri manneskju í
viðtalið; álitið að lesendur Dags væru að
megninu til venjulegt fólk sem hefði stund-
um áhuga á aó lesa um venjulegt fólk.
Stefanía er fædd og uppalin í Reykjavík.
Fjölskyidan flutti til Fáskrúðsfjaróar ’73 og
ætlaði að vera tvö ár úti á landi, en er þar
enn. Hún átti heima á Borgarfirði eystra í
þrjú ár en haustió ’78 flutti hún til Húsavík-
ur.
Englarnir pössuðu mig
- Hefur þú lengi haft áhuga á andlegum mál-
efnum?
„Eiginlega alveg frá því að ég man eftir
mér. Eg hagaói mér svolítió öðruvísi en önn-
ur börn og fór einförum. Ég á erfitt meó að
tala um þá hæfileika sem mér hafa verió
gefnir, en ég hef beðið fyrir fólki og lagt yfir
það hendur, og svo er miðillinn að gægjast
fram. Það er eins og hlutirnir opnist smám
saman meó aldrinum. Þetta er eins og aó
ganga í skóla, alltaf smábætist við kunnátt-
una, ef áhugi er fyrir hendi.
Strax sem barn var ég mjög trúuð og sótti
sunnudagaskóla á hverjum sunnudegi. Tíu,
ellefu ára var ég l'arin að sækja kirkjulegar
samkomur á kvöldin. Ég sótti mikið í trúna,
var mjög myrkfælin sem barn og notaði
englana til að passa mig. Mér fannst alltaf
eitthvað á bak vió mig og í báðum mínum
fjölskyldum er fólk mcð andlega hæfileika,
en mamma er ein af þessum varkáru konum
og þessu var ekki mikið haldið á lofti.“
- Sástu englana?
„Eiginlega bara í huganum, en ekki eins
og ég sé annað fólk. Ég safnaði cnglamynd-
um og myndum af Maríu mey. Þær veittu
mér styrk, því ég var einfari og átti erfitt
meó að blanda geði við börn í hóp. Ég leitaði
í trúna og hún hjálpaði mér. Enn þann dag í
dag fer ég með bænirnar rnínar áður en ég
fer aó sofa.
Ég er búin að skoða mörg svið á þessari
andlegu línu. Ég er forvitin aó kynnast sem
flestu varóandi þessi mál, og reyna að þjappa
því saman í eitt. Ég tek ekki öllu strax en
þarf að velta hlutunum fyrir mér og helst að
fá einhverskonar staðfestingu.”
Yndisleg orka hérna
Sálarrannsóknafélagið á Húsavík var stofnað
fyrir þremur árum, 24. jan. ’91, og stofnfé-
lagar voru á annað hundrað. Fyrsti formaóur-
inn var Guómundur Böóvarsson, en Stefanía
tók vió formennsku fyrir rúmlega ári síðan.
Hún hefur setið í stjórn frá upphafi. Nú eru
félagar um 170, fiestir búsettir á svæóinu frá
Báróardal að Kópaskeri.
„Ég vildi að félagar væru meira virkir, en
það tekur tíma aó byggja upp svona félags-
skap.
Vió erum komin af stað með bænahring
og hann er mjög vinsæll. Við sitjum saman í
Karl Hjálmarsson, Sólveig Rúnarsdóttir og Ljótunn Indriðadóttir í húsnæði Sálarrannsóknafclagsins á Garðarsbraut 12.
hring og höfum svokallaða fyrirbænabók, en
þar getur fólk skráð nöfn þeirra sem eru
veikir eða þurfa hjálp. Bókin er höfó í miój-
um hringnum, meóan farið er meó bæn.
Stundum eru leiddar hugleióslur til aö
byggja upp orku. Þaö er svo gaman aö sjá
hvað fólk sem kemur í fyrsta skipti vcróur
undrandi, því þaó er eitthvað sérstakt sem fer
í gang. Við biðjum ekki bara fyrir fólkinu,
heldur jörðinni og heiminum öllum,“ segir
Stefanía.
- Fylgist þió með hvort fyrirbænirnar
bera árangur?
„Já, þaó er alltaf gaman að heyra hvernig
gengur. Vió höfum fengið að fylgjast meö
sumu, en ekki öllu. Það er mjög gaman að fá
að heyra um þetta, og stundum veröur fólk
vart vió að það er komió til þess. Það hefur
gerst á sjúkrahúsum og víðar. Þetta er mjög
gefandi.
Við erum mismunandi mörg í bæna-
Við fengum húsnæóið til vorsins og von-
andi fáum við að vera lengur. Þetta er af-
skaplega hentugur staður fyrir okkur og góð-
ur til að vera með starfsemi af þessum toga.
Það er yndisleg orkan hérna. Allir miðlar
sem hafa komið til að starfa hér, tala um
hvaö gott sé að starfa hérna. Það var eins og
happdrættisvinningur fyrir okkur að fá þetta
hús og við erum mjög þakklát."
Að kanna sína sál
„Húsið breytti öllu fyrir okkur. Eftir að við
fengum samastaó getum við gert miklu
meira fyrir félagsfólkið. Einn félaginn var
svo yndislegur að gefa félaginu bækur um
andleg málefni, sem við lánum lelagsmönn-
um. Ymsir hlutir fylgja svona starfsemi, og
viö þurfum ekki lengur að vera mcð þá á
fleygiferð milli húsa. Húsnæóið gefur tæki-
færi til fjölbreyttari starfsemi.“
finnst jákvætt og neikvætt. Síðan crum vió
með opið hús alla laugardaga, nema þegar
önnur starfsemi er í gangi. Tilgangurinn með
opnu húsi cr að fá fólk til aö spjalla um and-
leg mál, rétt eins og hvert annað umræðu-
cl’ni. Svo Iangar okkur að gera ýmislegt
skemmtilegt, lesa í bolla, spá í spil, leyfa
fólki að fara í huglciðslu. Þá, scm aldrei hafa
farið í hugleiðslu er hægt aó leiða af staó, og
það má ekki vera nein trullun hjá þeim. Aðr-
ir geta setið og spjallað um hvað þeir hafa
lesið, þetta er oft mjög gaman.“
Margt spennandi á dagskrá
„Svo er það bænahringurinn. Möguleiki cr
að byrja með annan bænahring ef áhugi er
nægur, því fjöldi þátttakenda er takmarkað-
ur. Við erum komin af stað með einn þróun-
arhring, en þaó er fólk sem var á námskeiði
hjá breskum hjónum sem hér voru í vetur.
Þcssi hringur er alvcg lokaður, þannig að