Dagur - 23.07.1994, Side 7

Laugardagur 23. júlí 1994 - DAGUR - 7
var farinn að örvænta
„Ég er ekki síður aö reyna að
byggja niig upp andlega. Éftir öll
meiðslin þá hef ég eingöngu spilaó í
varaliði Ékeren síðustu sex mánuð-
ina sem var mjög þreytandi fyrir
sálina því þar voru alls konar menn
sem lítió gátu og ekki að neinu tak-
marki að keppa. Eiginlega get ég
sagt að ég hafi verið farinn að
örvænta og halda aö ég væri svona
rosalega slakur knattspyrnumaður
fyrst ég ætti heima í liði með svona
mönnum sem ekkert kunnu fyrir sér.
Mér fannst því kominn tími til að
koma heim og sjá hvort ég ætti
heima í fótboltanum heima og hvort
ég ætti yfirlcitt cinhvcrja framtíð í
fótboltanum..."
- Þú hefur mcð öórum orðum
þurft að sanna fyrir sjálfum þér að
þú gætir eitthvað enn?
„Já, og vinna upp sjálfstraust
sem fór að miklu leyti við að lenda í
meiðslunum. Ef menn ætla að vera í
fótbolta þá þarf sjálfstraustið að
vera til staðar. Ég var kominn mjög
neðarlega andlega, ég tala nú ekki
urn þegar ég fór í þriðja skiptið í að-
gcrð. Þá var hálfgerður uppgjafar-
tónn kominn í mig og þó ég hafi
aldrei gefist upp þá hugsaði ég mik-
ið á þeim tíma. Ég var líka aleinn
úti og það hjálpaði ekki til. Fyrir at-
vinnuknattspyrnumenn er örugglega
ekki gaman að standa einir þó vel
gangi, hvað þá cf illa gengur og lífið
snýst um að vera á hækjum á
sjúkrahúsum. Af reynslu get ég sagt
að það er hundleiðinlegt.“
Á fóstLirforeldra
í Belgíu
Guðmundur var allan tímann hjá
sömu fjölskyldunni í Ekeren og hún
studdi hann dyggilega í gegnum
meiðslastríóið. Honum er hlýtt til
þessa fólks þó um margt annað hafi
dvölin veriö erfið og segir að þarna
megi segja aó hann eigi fósturfor-
eldra. Aldurinn var ekki hár þegar
Guðmundur fór út, aðeins 16 ár, en
hann segist á þeim tíma hafa litið á
þetta sem eðlilegan hlut, eitthvað
sem hann hafi alltaf stefnt að.
„Ég var fyrir löngu búinn að
ákveða að verða atvinnumaður í fót-
bolta og hugsaði ekkert út í að vcra
ungur og aleinn einhvers staðar í út-
löndum. Ég sá ekkert annað en fót-
boltann.“
- Sérðu þá eitthvaó annað núna?
Guðmundur brosir strax við
spuminguna og svarar strax játandi.
„Já, eftir að hafa reynt þetta þá sé ég
ýmislegt annað i lífinu en get ekki
sagt annað en að ég stefni enn á at-
vinnumcnnskuna þar sem þetta var
nokkurn veginn misheppnuð tilraun.
Ég held að ég verði að reyna þetta
aftur og gera þaö þá vonandi með
aðeins meiri stæl.“
- Heldurðu að þú gætir ekki sætt
þig við aó láta hér við sitja í barátt-
unni um atvinnumennskuna?
„Nei, ég yrði mjög svekktur eftir
á ef ég gæfist upp núna og sætti mig
við að vcra í fótboltanum á Islandi.
Hann er ekki heilsársíþrótt þó menn
æfi að nafninu til allt árið. Ef ná á
langt í knattspyrnu þá veróa menn
að vera úti því árangurinn kemur
ekki nema með stanslausum æfing-
um og hér eru aóstæðumar til þcirra
ekki til.“
Læknarnir segja að
hnén verði í lagi
Guðmundur l'æst til að viðurkenna
að innst inni blundi hjá honum ótti
um aó meiðsli taki sig upp enn eina
ferðina og geri þar með út um vænt-
ingar um framtíóina í boltanum. „Ég
sef samt alveg fyrir áhyggjum en
læknarnir segja að þetta eigi að vera
í lagi. Þeir segja að ég hafi verið
ótrúlega óheppinn en ég hef lært að
taka öllum loforðum um hvað geti
gerst í framtíðinni með fyrirvara."
Sextán ára gamall hafði Guð-
mundur upp á vasann tilboð frá
tveimur erlendum liðum, belgíska
liðinu Ekeren og stórliðinu Stuttgart
í Þýskalandi. Islenskir fótbolta-
áhugamenn bera virðingu fyrir
Stuttgart eftir frábæra frammistöðu
Asgeirs Sigurvinssonar hjá félaginu
og síðar Eyjólfs Sverrissonar, en
þegar félagið gerði Guðmundi til-
boð var Asgeir einmitt ráðgjafi þar.
Val Guðmundar kom mörgum á
óvart og opinberlega gagnrýndi As-
geir að hann skyldi velja Ekeren
fremur en Stuttgart. Hvernig skyldi
Guðmundi hafa líkað þessi gagnrýni
jafn mikilsvirts knattspyrnumanns
eins og Asgeirs Sigurvinssonar?
Tel enn að valið á
Ekeren hafi verið rétt
„Ég tel mig cnnþá hafa tekið rétta
ákvörðun. Ég hefói verið jafn
meiddur hjá Stuttgart og dvölin þar
hefði verið jafn leiðinleg fyrir vikið.
Hvort ég hefði fengið betri sjúkra-
þjálfun þar en hjá Ekeren veit ég
ekki en ég er ekkert viss um að
Þjóðverjamir hefðu haft meiri bið-
lund. Raunar þóttu mér Bclgarnir
hafa ótrúlega biðlund gagnvart mér.
Akvörðun minni verður ekki
breytt héðan af þannig að ég hugsa
ekki mikið um þetta en hvað varóar
gagnrýni Asgeirs þá fannst mér
ánægjulegt að hann væri óánægður
með að ég færi ekki til þeirra en
fannst skrýtið að hann skyldi bregó-
ast svona við. En ég tek fram að við
Asgeir höfum ræðst við síðan og á
milli okkar er allt gott.
Þegar ég valdi milli félaganna þá
taldi ég mig geta komist fyrr í aðal-
lið hjá Ekeren en hjá Stuttgart. Þeir
ætluðu virkilega að láta mig spila ef
ég yrði í lagi en hjá Stuttgart var tal-
aó um unglingalið og minni líkur á
að ég fengi tækifæri.“
Skoraði loksins mark
sem skipti máli
Óhætt er aó segja að Guðmundur
hafi ekki öllu gleymt í mciðslunum
í Belgíu því hann hefur vakið at-
hygli í framlínunni hjá Þór, vcrió
hættulegur vamarmönnum andstæð-
inganna og skorað fimm mörk fyrir
félagið það sem af er móti. Hann
segir að sálarástandið fari batnandi
með hverjum leik.
„Já, hræðslan við að meiðast
minnkar með hverjum leik. Með
hverjum leik sem líóur styrkjast fæt-
umir og ég hætti að hugsa um hvað
hefur gengið á,“ segir Guðmundur
og klappar góðlátlega á hnén sem
hafa gert honurn lífið leitt.
Fyrsta markið á keppnistímabil-
inu skoraði Guðmundur gegn Frani
á Akureyri snemma móts og það
segir hann hafa verió ljúfa tilfinn-
ingu. „Jú, sú tilfinning var frábær.
Ég hafði ekki skorað mark sem
skipti máli síðan í þriðja flokki með
Þór sumarið 1990. Það gefur mér
aukið sjálfstraust að ná að skora á
ný og ég er vonandi ekki hættur í
sumar. Okkur Bjarna Sveinbjöms-
syni líður ágætlega saman í framlín-
unni, hann er þrælsterkur framherji
sem kynnst hefur meiðslunum eins
og ég en styrkist með hverju árinu.“
Gengi Guðmundar og félaga hef-
ur verið skrykkjótt, sérstaklega hef-
ur gengið erfiðlega á útivelli en
hann segir takmarkið að bæta úti-
leikina í síðari hluta móts og vera
með í toppbaráttunni.
Skoða einungis spenn-
andi atvinnutilboó
Til að ná augum útsendara erlendra
liða segir Guðmundur nauðsynlegt
að komast í Evrópukeppni með ís-
lensku félagsliði ellegar í landsliðs-
hóp. Fari svo að eftir honum verði
falast á nýjan leik til erlends félags-
liðs segir hann að boðið þurfi að
vera spennandi til að hann taki þaó
fram yfir skóla en Guðmundur
stefnir á að setjast á skólabekk í
Verkmenntaskólanum á Akureyri í
haust eftir langt hlé og segist hlakka
til þess. Þegar spurt cr hvað hann
telji spennandi atvinnutilboó sem
vert væri athugunar svarar hann
hreinskilnislega að peningahliðin
ráði mjög miklu. Hvað sem atvinnu-
menn í knattspymu vilji viðurkenna
þá séþetta staðreynd.
„Ég er búinn að vera í Belgíu og
hef séð knattspyrnuna þar í kring.
Mér líst ágætlega á Belgíu enda
hlýtur að vera ágætt að vera þar ef
maður er ekki alltaf í meiðslum. Ég
gæti alveg hugsað mér annað lið og
að spila á móti Ekeren en plúsinn
fyrir mig er að ég tala tungumálió
og dvölin er mun auðveldari þegar
maður er kominn inn í það. En líkt
og með áhyggjurnar þá sef ég alveg
l'yrir þessum vangaveltum því ég
held að það sé gott að gefa sér
nokkur ár í viðbót áður en farið er í
atvinnumennskuna á ný.“