Dagur - 24.09.1994, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Laugardagur 24. september 1994
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 60, AKUREYRI,
SÍMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT M. VSK. KR. 1400 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERD M. VSK. KR. 125
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRAR: JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, (ÁBM.),
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
AÐRIR BLAÐAMENN: GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavlk vs. 96-41585, fax 96-42285),'
KRISTÍN LINDA JÓNSDÓTTIR, SÆVAR HREIÐARSSON.(íþróttir),
LJÓSMYNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
Leikfélag fyrir fólkið
Með frumsýningu Leikfélags Akureyrar í dag á leikrit-
inu Karamellukvörninni fer vetrarstarfsemi félagsins á
fulla ferð. Því fylgir alltaf ákveðin spenna þegar svipt
er hulunni af verkum hvers leikárs hjá Leikfélagi Akur-
eyrar, enda rekur félagið eina atvinnuleikhúsið utan
höfuðborgarsvæðisins. Á síðustu árum hefur LA hvað
eftir annað sýnt fram á styrk sinn og kraft, svo eftir
hefur verið tekið af þeim sem eiga auðveldara með að
sækja atvinnuleikhúsin í Reykjavík. Þetta öfluga félag
hefur því verið drjúg auglýsing fyrir Norðurland og
ekki síst Akureyri og mikilsverð þungamiðja í afþrey-
ingu fyrir ferðafólk yfir vetrarmánuðina. Það er ekki að
ástæðulausu sem sýningum LA er haldið á lofti þegar
reynt er að kynna afþreyingar- og vetrarbæinn Akur-
eyri fyrir landsmönnum.
Spennandi mánuðir eru því framundan í Samkomu-
húsinu á Akureyri en mikilsverðast er sem fyrr að sýn-
ingarnar séu vel sóttar því varla er hægt að vænta
þess að LA dafni, vaxi og þróist nema fólkið veiti því
brautargengi með því að sjá sýningar félagsins.
Reykjalundur Norðurlands
Endurhæfing er mikilsverður hluti heilbrigðisþjónust-
unnar og um það geta fjöldamargir sjúklingar vitnað
að Grettistökum má lyfta með góðri endurhæfingu. í
dag gefst Norðlendingum kostur á að heimsækja end-
urhæfingadeild FSA í Kristnesi í Eyjafjarðarsveit og
kynnast framtíðaráformum um uppbyggingu þar. Fáir
staðir hafa yfir jafn miklum möguleikum að búa fyrir
endurhæfingarstarf eins og Kristnes. Þó nú þegar sé
unnið gott starf í endurhæfingu á deildinni á Kristnesi,
er langt í land og eitt af stærstu málunum að koma
upp sundlaug á staðnum, í því húsnæði sem nú þegar
er til staðar. Því framfaramáli hafa Lionsmenn á Norð-
urlandi sýnt áhuga og ætla þeir að kynna söfnunarátak
sitt í dag. Orð Stefáns Ingvasonar, yfirlæknis endur-
hæfingardeildarinnar í Kristnesi, í Degi sl. fimmtudag
um að á Kristnesi eigi að verða í framtíðinni Reykja-
lundur Norðurlands, minna á að Norðlendingum ætti
að vera keppikefli að fylkja sér að baki uppbyggingu á
endurhæfingu í þessum landshluta þannig að ekki
þurfi að leita langt yfir skammt.
í UPPÁHALPI
MEP MOROUNKAFFINU
ÓLAFUR ÞÓRÐARSON
HaustHöfgi
Haustiö er merkileg árstíð, bæði hió ytra og hið innra,
þ.e.a.s. í sál þeirra, sem komnir eru á minn aldur og farnir
að taka á sig haustlitina.
Hið ytra lækkar sól á lofti og skáhallur geisli september-
sólarinnar varpar skugga og sker í auga og fyllir bæinn af
bláu húmi og angurværð.
Og þeir, sem í fyrra hörmuóu rýra uppskeru, bölva nú á
þessu hausti, ofgnótt og allsnægtum og fyrirsjáanlegu verð-
falli, sem aftur á móti ég og mínir líkar, sem sagt kvótalaus-
ir menn til lands og sjávar, þökkum aó sjálfsögðu fyrir,
samkvæmt lögmálinu, „eins er dauðinn annars brauð, er í
nauðir rekur“.
Og þannig kemur í Ijós að einnig almáttugur skapari
himins og jarðar á í basli með að gera svo öllum líki, jafn-
vel þó hann sé Þingeyingur í aóra ættina, sem undirritaöur
Húnvetningur dregur í efa að sé rétt.
Hið innra er einnig haust og uppskerutími.
Og þótt hin andlegu kornöx einhverra manna kunni aó
drjúpa, fullskriðin og þrútin af mjölva sólríkra daga hins
liðna sumars, viróist mér að ég þurfi ekki að óttast sam-
keppni og offramboð á þeim gróðri, sem blasir vió í mínum
eigin sálargarói.
Þó vantaði held ég ekkert á að vel væri að vorverkunum
staðið. Plægt og herfað að hefðbundnum hætti og útsæðió
valió af bestu gerð. Og almennt séð, má segja aó sprettan sé
í þokkalegu lagi, en gallinn er, að sá gróður, sem til var sáð
og nú blasir við augum, er ekki lengur markaðshæf vara og
þess vegna eiginlega bara einskisnýtt illgresi.
Það var nefnilega þannig í gamla daga að frjósöm og
ósnortin moldin í sálarakri okkar, sem þá voru böm var
plægð og herfuð með hrollvekjandi ógn í líki Grýlu eða
Kuldabola.
Og ferleg skelfing var hverjum krakka vís, sem ekki
sýndi foreldrum sínum og öllu fullorónu fólki fyllstjj virð-
ingu og skilyrðislausa hlýðni.
í þá gömlu og góðu daga leiðst engu barni að grípa framí
fyrir fullorðnu fólki og talin heilög skylda aö éta hvaó, sem
á borð var borið, vegna svöngu bamanna í útlöndum. Öll
sjálfstæð skoðun hvort heldur á mat eða öðrum málefnum
var af hinu illa og skyldi umsvifalaust meóhöndluð af full-
trúum þess, Grýlu eða Kuldabola.
Og blind lotning skyldi borin fyrir hverskonar verald-
legri upphefð og valdi aó ekki sé nú minnst á auðsæld og
eignarrétt.
Enda báru menn stétt sína og stöðu með sóma í þá daga.
Þá sáust sýslumenn og tollþjónar einkennisklæddir að
störfum og prestar þekktust á löngu færi.
Og þá voru bankastjórar, kaupfélagsstjórar og eiginlega
allir stjórar, með hálstau hvundags, ríkir menn með ístru og
læknar unnu í hvítum sloppum, sem vöktu dauðans ógn í
hverju brjósti.
Og kennarar, takið nú eftir, höfðu allt aö meters langt
prik í hendi til staðfestingar á valdi sínu, yfir undirgefnum
og lotningarfullum nemendum.
Og svo skein sól. Og sæði undirgefninnar, hlýóninnar,
lotningarinnar og óttans, hefði trúlega skrælnað fyrir sól-
stöður ef trú, von og tilhlökkun eftir upphefð fullorðinsár-
anna hefði ekki nært og vökvaö hinn kjarklitla gróður, sem
til var sáð.
Og nú er haustog nú skal uppskorið.
Og fullur tilhlökkunar, tek ég mér sigð og grefil í hönd
og sjá.
Sem faðir krefst ég hlýðni af börnum mínum og er sak-
aður um ofbeldi.
Sem eiginmaóur og fyrirvinna krefst ég undirgefni og
viðmótshlýju af konunni. Fyrir það hlýt ég titilinn karl-
rembusvín og er settur á ryksuguna og í uppvaskió með það
sama.
Og þrátt fyrir haustlit á skeggi og skör og augljóst tilkall
til virðingar, vegna aldurs þó ekki sé annars, víkur varla
nokkur unglingur úr sæti fyrir mér, hvaó þá að hleypa mér
framar í bióröð eins og fínt þótti áður.
Og leiti ég sjúkur á læknis fund sit ég uppi með fúl-
skeggjaðan ungling í gallabuxum og duggarapeysu, án
minnstu virðingar fyrir dauóhreinsuðum virðuleika hvítu
sloppanna.
Og ámálgi maður lán í banka nú til dags er þaó ekki
lengur feitur og sællegur bankastjóri, á virðulegum aldri
meó hálstau, sem lætur mann hafa neiið, heldur alveg eins
og jafnvel frekar rétt rúmlega lögaldra stelpukríli í LífÆS,
með tagl.
Þannig mátti mín kynslóð, sem sagt þola kúgun og fyrir-
litningu af hendi fullorðinna alla sína barnæsku.
Og nú þegar sú innræting og sálarsáning, hin ævilanga
bið eftir virðingu og valdi fullorðinsáranna, er loks á enda
og uppskeran stendur í fullum blóma, vill enginn kaupa þau
gildi lengur.
Nú á æskan allan rétt og reyndar konur líka og viö full-
orðnir karlmenn, bomir og uppaldir til valda og virðingar
megum þakka fyrir að njóta jafnræðis.
Og ég sem kénnari, þruma nú priklaus við púlt og pæli
undrandi í ásýnd daganna á hrímhvítum haustmorgnum eig-
in ævi.
Akureyri í september 1994.