Dagur - 29.10.1994, Side 4

4 - DAGUR - Laugardagur 29. október 1994
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 60, AKUREVRI,
SlMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT M. VSK. KR. 1400 Á MÁNUÐI • LAUSASÖLUVERÐ M. VSK. KR. 125
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 765 KR.
RITSTJÓRAR: JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, (ÁBM.),
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
AÐRIR BLAÐAMENN: GEIR A. GUÐSTEINSSON, HALLDÓR ARINBJARNARSON,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavlk vs. 96-41585, fax 96-42285),
KRISTÍN LINDA JÓNSDÓTTIR, SÆVAR HREIÐARSSON,((þróttir),
LJÓSMVNDARI: ROBYN ANNE REDMAN
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
Tölvan sem mikil-
vægt hjálpartæki
Fyrir nokkrum árum hóf Pétur Þorsteinsson, skólastjóri á
Kópaskeri, rekstur á Samskiptastööinni Imbu. í byrjun
var vélbúnaðurinn einfaldur og komst fyrir í einu her-
bergi í húsi Péturs á Kópaskeri. Mál hafa síðan þróast á
þann veg að í júní sl. var stofnað hlutafélagið íslenska
menntanetið og starfsemi þess er orðin afar víðtæk og
óhætt er að segja að menntanetið hafi valdið byltingu í
notkun tölvu sem hjálpartækis við kennslu.
Tölvubyltingin hefur gengið svo hratt fyrir sig að hinn
venjulegi tölvunotandi heima í stofu hefur ekki hugmynd
um hvaða möguleikar eru í boði. Það er sem dæmi ekki
víst að menn geri sér grein fyrir því að íslenska mennta-
netið opnar ekki aðeins leið til tölvusamskipta hér innan-
lands, heimurinn allur er undir. Þetta gefur vitaskuld
mikla möguleika, er afskaplega þægileg leið til þess að
nálgast nauðsynlegar upplýsingar og miðla upplýsingum.
Menntanetið gefur möguleika á fjarkennslu og má
nefna sem dæmi að Fósturskóli íslands og Verkmennta-
skólinn á Akureyri hafa farið inn á þá braut og Háskóli ís-
lands býður upp á uppeldis- og kennslufræðinám til
handa þeim sem það vantar til þess að fá fullgild
kennsluréttindi.
í nýjasta tölublaði Tölvumála fjallar Haukur Ágústs-
son, kennslustjóri öldungadeildar Verkmenntaskólans á
Akureyri, um fjarkennslu um tölvur. í niðurlagi greinar-
innar segir Haukur: „Fjarkennsla um tölvur er spennandi
svið, en líka viðkvæmt svið. Því verðum við að gæta þess
að leiðast ekki afvega og rata í til dæmis þær gönur að
gera úr þessu opinbert, nefndastýrt bákn. Það sem gerst
hefur á sviði samskipta um tölvur hér á landi, er framtak
einstaklinga. Það hefur gefist vel og nýtur nú stuðnings
hins opinbera án yfirstjórnar þess. Það, sem gerst hefur í
fjarkennslu til þessa á íslandi er líka framtak einstak-
linga, sem nýtur einnig stuðnings hins opinbera án yfir-
stjórnar umfram það, sem hlýtur að fylgja í öllu skóla-
starfi. Látum það vera svo áfram - að minnsta kosti enn
um sinn. “
Framtak Péturs Þorsteinssonar forðum daga hefur ekki
aðeins vakið athygli hér heima, hróður íslenska mennta-
netsins hefur borist út fyrir landsteinana og vakið verð-
skuldaða athygli.
I UPPAHALDI
- segir Svandís, verslunarstjóri í Kjörbúðinni í Kaupangi
ferslunarstjór-
inn í Kjörbúð-
inni í Kaup-
angi er í uppá-
haldi í dag.
Hún heitir Svandís Guð-
mundsdóttir og er Skag-
firðingur, uppalin á
Hrafnhóli í Hjaltadal.
Svandís hefur búið á Ak-
ureyri um árabil og lengst
af starfað sem kokkur á
Bautanum á Akureyri eða
í 15 ár. í janúar á þessu
ári söðlaði hún um og tók
að sér verslunarstjórn í
Kjörbúðinni í Kaupangi.
Svandís sagði að sér lík-
aði nýja starfið Ijómandi
vel en hún hefði samt ekki
sagt alveg skilið við eld-
hús Bautans.
Hvað gerirðu helst í frístunduin?
„Ég geri nú svona sitt af hverju,
ióka íþróttir, les og vinn hann-
yróir en svo bregö ég mér út fyrir
íandsteinana þegar tækifæri
gefst."
Hvaða matur er í mestu uppálialdi
hjá þér?
„Um þessar mundir eru þaö
ítaiskir réttir.“
Uppáhaldsdrykkur?
„Kalt íslenskt vatn og Grand
mariner.“
Ertu hamhleypa til allra verka á
heimilinu?
„Já, ég er nú hrædd um það. Ég
hef engan annan til aó vinna
verkin fyrir mig.“
Er he'dsusamlegt líferni ofaríega á
baugi hjá þér?
„Já.“
Hvaða blöð og tímarit kaupir þú?
„Ég kaupi Moggann, Gestgjal'-
ann og Nýtt líf.“
Hvaða bók er á náttborðinu hjá þér?
„Þær eru tvær, önnur heitir
Stjómandinn og hin heitir í fjötr-
um.“
Hvaða hljómsveit/tónlistarmaður er
í mestu uppáhaldi lijá þér?
„Tina Tumer.“
Uppáhaldsíþróttamaður?
„Magnús Scheving.“
Hvað horfir þú mest á í sjónvarpi?
„Fréttir og íslenska þætti.“
Á Itvaða stjórnmálamanni hefurðu
mestálit?
„Davíö Oddssyni.“
Hvar á landinu vildirðu helst búa ef
þú þyrftir að flytja búferlum nú?
„í Reykjavík."
Hvaða hlut eða fasteign langar þig
mest til að eignast um þessar mund-
ir?
„Ég mundi gjarnan vilja eignast
Baðhúsió hcnnar Lindu P.“
Hvað œtlarðu að gera um helgina?
„Ég vcró aö vinna alla helgina
hér í Kjörbúðinni í Kaupangi.“
KLJ
EITT MEÐAL ANNAR5...
JOHANN ARELIUZ
Þyngra en tárum taki
Þá laust þrumunni nióur.
Og geröi ekki boð á undan
sér.
Púls borgarinnar tauga-
veikiunarlega stressaöur og
hraöur: sírenuvæl, hemla-
ískur, hjólbarðahvæs. Kaos
bíla síödegis. Ekki tekiö út
meó sældinni aö anda aö
sér súld og brælu vélmenn-
ingarinnar á alltof rauðu
ljósi.
Stokkhólmaramir
hlaupandi hver um annan
þveran á eftir lestum núm-
er 10, 11 eóa 29 til aö
mynda; í leit aö sæti á
grænu línunni, rauðu lín-
unni eða bláu línunni. Þeg-
ar noröar dregur með þeirri
bláu eru flestir aö sunnan
um borö, svo og íslending-
ar, enda gengur hún undir
gælunafninu hvítlauks-
hraölestin. Stórborgaramir
- sjaldgæf orð í gangabananum
hlaupandi í leit aö sæti eftir
fullkomlega venjulegan
dag á skrifstofunni, eöa var
það búðin, rannsóknarstof-
an, lögreglustööin, neyöar-
gæslan eóa auglýsingastof-
an? Einhver bióstofa var
þaö allar götur.
Ég eins og utangátta, ís-
lendingurinn eftir öll þessi
ár í landinu langa, löngu-
tönginni Skagaströnd. Og
ekkert blað til þess aö
skrifa á. Ekki einu sinni
súkkulaðipappír. Ég horfi
hratt og skipulega í kring-
um mig í lestinni: hvergi
yfirgefiö dagblað né tíma-
rit aö sjá: þetta er alversti
tími dags til slíkrar könn-
unar. Þéttsetinn bekkurinn!
Svo ekki var um annað að
ræða en taka sig á bara.
Tek mig á og stend allt
aö því sallarólegur í ör-
trööinni og bíö míns tíma.
Sé hugmyndin góó, kemur
hún aftur. Ef hún er virki-
lega þess viröi að eftir
henni sé munaó, skýtur
hún hikstalaust upp kollin-
um á nýjan leik. Og
kannski enn betri, sam-
þjappaðri og meitlaóri en
fyrr og minnir á tilveru
sína og knýjandi þörf mína
fyrir pappír. Yfirleitt á ég
pappír! Og kannski sleppir
hún fram af sér beislinu,
frjáls eins og fuglinn fljúg-
andi eöa James Marshall
Hendrix heitinn í fjólubláu
fallhlífinni.
Aó minnsta kosti reyni
ég engar vonlausar sam-
ræöur í lestinni. Maður er
búinn að fá sig fullsaddan
af slíku hér. Þó ég detti
alltaf annaö slagið í slíka
draumóra aftur, en hrekk
þá líka heldur betur upp af
þeim. Hvaó er jafnfrá-
hrindandi og ísuð þögn?
Sakna alltaf Gautaborgar
þegar samtalsþráin hellist
yfir mig í almenningssam-
göngutækjunum. Hræði-
legt orð! Þaö var ekki ég
sent fann þaö upp...
I Gautaborg er yfirleitt
einhver glæta, einhver týra,
enda Gautaborg meóal
annars stærsta hafnarborg
Svíþjóöar, hlið vestur-
strandarinnar og snýr aö
Evrópu... Gæti þetta
eingöngu tengst mismunin-
um á því að ferðast neöan
jaröar og ofan? Meö hrað-
skrciðum hámákvæmum
lestum eöa skröltandi hæg-
fara sporvögnum? Að hluta
til, kannski, en fyrst og
fremst eru stokkhólmaram-
ir úrsvalir og eins langt frá
manni og strætin eru breið
og kuldalega grá á þessum
tíma árs.
Þaö er hreinlega langt á
milli manna í margföldum
skilningi. Þyngra en tárum
taki. En venst. Eins og
annaó. Enda græt ég ekki
lengur yfir því. Er og
fæddur og uppalinn á Ak-
ureyri og vanur trjám allt
úr bemsku. Enda kannski
helsti munurinn á íslend-
ingum og svíum sá að js-
lendingar búa yfirleitt á ís-
landi en svíamir aö öllu
jöfnu hér. Eitthvaö í þá
veruna finnst mér þaó.
Og oft er þetta sinnu-
eöa áhugaleysi ágætt.
Maöur þroskast mikið á
því aö vera aleinn innan
um fullt af fólki. Lengi og
ítarlega. Árum og áratug-
um saman. Ein ég sit og
sauma segir litla músin;
engin kemur aö sjá mig!
Manni vinnst kærkomið
frelsi þegar maður er
skemmtilega stemmdur og
utanviö sig og inni í sér aö
þæfa eitthvað og bræöa til
sköpunar og skrifta. Eitt-
hvaö svona að melda slíkt
með sér já.
En stundum vantar illi-
lega einhvum að eiga við
einhver algjörlega þýöing-
arlaus oró af stangli eöa í
bunu um veður og vind,
sólina sem skín eða ekki,
rigninguna sem lemur rúð-
urnar dag eftir dag, hæöina
uppörvandi og þá þrykkj-
andi lægð. En venst. Eins
og annaö. Enda græt ég
ekki lengur yfir því. Hafi
ég þá nokkurtíma gert þaö.
En víst er þaö þyngra en
tárum taki.