Dagur - 16.12.1994, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Föstudagur 16. desember 1994
MINNINC
skyr með ijóma
ijómapönnukökur
kaffí með ijóma
ijómasósur
ávextir með ijóma
ijómaiertur
vöfflur með ijóma
ijómaís
kakó með ijóma
ijómakökur
bláber með ijóma
ijóma.........
uhmm!
: i
ijóminn
gerir
gæða-
muninn
- líka á jólunum
Mjólkursamlag KEA
Hólmfríður Thorarensen
Fædd 12. apríl 1918 - Dáin 4. desember 1994
Hólmfríður Thorarensen fædd-
ist í Víðigerði, Eyiafirði, 12.
apríl 1918. Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri 4.
desember sl. Foreldrar hennar
voru Hannes Kristjánsson bóndi
í Víðigerði, fæddur 28. apríl
1887 - dáinn 7. ágúst 1970, og
Laufey Jóhannesdóttir hús-
freyja, fædd 8. apríl 1893 - dáin
26. ágúst 1985. Systkini hennar
eru: Kristín - fædd 20. júní
1921, Haraldur - fæddur 11.
ágúst 1926 og Kristján - fæddur
16. apríl 1928. Börn þeirra eru:
Anna - fædd 30. júlí 1942, Þórð-
ur - fæddur 27. apríl 1944,
Hannes - fæddur 10. maí 1945,
Gunnar - fæddur 20. júní 1947,
Laufey - fædd 28. febrúar 1949,
Ólafur - fæddur 16. desember
1950, Þóra - fædd 16. nóvember
1952, Kristín Ingveldur - fædd
2. ágúst 1956 og Jóhann - fædd-
ur 10. september 1958. Allt er
þetta - fjölskyldufólk. Barna-
börnin eru samtals 20 og
barnabarnabörnin 3.
Útför Hólmfríðar Thoraren-
sen fer fram frá Akureyrar-
kirkju í dag, 16. desember.
Nú legg ég augun aftur,
ó Guð, minn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ virzt mig afþér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson).
Nú þegar aðventan hefur gengió í
garð og jólaljósin kvikna eitt af
ööru hefur tengdamóðir mín,
Hólmfríður Thorarensen, loks
fengið hvíldina eftir 6 ára mjög
erfitt veikindastríð. Hvílík lausn
hlýtur það að vera.
Hún andaðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri, sunnu-
daginn 4. desember sl. Þetta er
sami dagur og tími og Gunnar
tengdafaðir minn andaðist á fyrir
11 árum síðan. Geta þetta verið
tilviljanir einar? Við sem eftir lif-
um viljum trúa að þetta sé stað-
festing á því að hann hafi ætíð
vakað yfir sjúkrabeði hennar. Taki
á móti henni með opinn faðminn,
og að þau fái nú að halda jólahá-
tíðina saman. En þau voru óvana-
lega samrýmd hjón.
Minningarnar streyma fram.
Fyrst þegar ég kom norður árið
1972 og kynntist tengdaforeldrum
mínum tóku þau á mó'ti mér eins
og ég væri þeirra eigin sonur.
Hlýjan og ^estrisnin voru höfð í
fyrirrúmi. I hugann kemur þegar
undirritaður varð fyrir vinnuslysi
1978, þá fannst þeim sjálfsagt að
bjóða fjölskyldunni norður í heil-
an mánuð, styrkja hana og styðja.
Svona lagað gleymist aldrei.
Það hefur varla framhjá nein-
. : : ■
L0TTO
Vinn ngstöiur (
miövikudaginn:
14.12.1994

VINNINGAR
6 af 6
5 af 6
l+bónus
m
5 af 6
SB 4 af 6

3 af 6
bónus
FJÖLDI
VINNINGA
181
654
UPPHÆÐ
Á HVERN VINNING
14.665.000
1.282.380
32.910
2.020
240
BÓNUSTÖLUR
18 :19 39
HeildarupphæO þessa viku
46.030.330
á Isl.:
.: 2.035.330
UPPLVSIHOAR. SIMSVARI 91- 68 15 11
LUKKULINA 99 10 00 • TEXTAVARP 451
Binr MEÐ rVRIPVARA UM PRiNTVlLLUR
Uinningur: fórjtil Noregs (3)
um farið er við þau ræddi að þar
voru hjón gædd gífurlegum áhuga
á mönnum og málefnum. Þau
voru bæði hafsjór af fróðleik og
miðluðu óspart af þeim visku-
brunni. Svo mikill var ættfræði-
áhuginn að þau höfðu rakið ættir
sínar allt fram til landnámsmanna.
Ætíó var spurt hverra manna þessi
eða hinn var og allt var rakið og
fléttað saman. Þetta var hreint
ótrúlegt. Bæði voru þau hjón stál-
minnug.
Er Gunnar féll frá þann 4. des-
ember 1983 bjó Hólmfríður enn
um sinn í húsinu þeirra að Hafnar-
stræti 6, en hún var aldrei söm og
áður.
Hólmfríður var í raun stórbrot-
inn persónuleiki, hún hafði mikið
að gefa öðrum og annarri eins
óeigingirni og velvild hef ég sjald-
an kynnst. Það var því ekki að
undra að aðrir löðuðust að henni
og voru það jafnt háir sem lágir.
Henni virtist líða best þegar húsið
var fullt af fólki.
Hún var hávaxin, dökkhærð,
teinrétt í baki og bar höfuðió hátt.
Hún hafði alltaf sínar ákveðnu
skoðanir á hlutunum. Ekkert vafð-
ist fyrir henni. Allt virtist vera
henni svo auóvelt. Það hefur þurft
mikinn kjark og dugnað aó koma
upp 9 börnum. En þau hjónin voru
þekktar dugnaðarmanneskjur sem
ekki létu deigan síga.
Minningin er sterk frá því að
við Hólmfríður sátum við eldhús-
borðið á heimili hennar, hlöðnu af
ilmandi „bakkelsi“ og rjúkandi
kaffi. Við ræddum landsins gagn
og nauðsynjar og ýmis önnur mál-
efni eins og bækur og bókband, en
bækur voru einmitt hennar yndi.
Eitt sinn er hún var í heimsókn hér
syóra kom hún með undirrituðum
á bókbandsnámskeið í Kópavog- (
inn og hafði mikla ánægju af. Þar
mátti sjá góðar bækur bundnar í
skinnband, m.a. Njálu.
Þá eru einnig ógleymanlegar
ferðirnar á bókamarkaði og forn-
bókasölur í leit góðra bóka handa
ættingjunum. Blómarækt bæði úti
og inni ásamt hverskyns annarri
ræktun var í miklu uppáhaldi hjá
henni.
Með viröingu og söknuði í
huga kveð ég Hólmfríði tengda-
móður mína og þakka allar
ánægjustundimar er ég og fjöl-
skylda mín höfum átt í návist
hennar. Óska ég henni alls hins
besta á nýjum slóðum. Blessuð sé
minning hennar.
Jens Karel Þorsteinsson.
KONFEKT
íslens/tt
K
1