Dagur - 28.01.1995, Side 10

10 - DAGUR - Laugardagur 28. janúar 1995
SACNABRUNNUR
BJÖRN DÚASON TÓK SAMAN
Þorvarður prestur í Felli
og Erlendur í Haganesi
Erlendur er maður nefndur; hann
var Halldórsson og var hákarlafor-
maður hjá föður sínum í Haganesi
í Fljótum er þessi saga gcróist.
Einn tíma sem oftar réru
Fljótamenn í hákarlalegu. Bar þá
svo til að öðrum formanni, þeim
er Jón hét, var vant eins háseta, en
Erlendur hafði einn mann yfir-
skipa á sínu skipi. Jón bað þá Er-
lend ljá sér manninn og játti Er-
lendur því ef maðurinn gæfi þaó
eftir; var þessa þá leitað við
manninn og var hann alltregur til
en lét þó til leiðast um síðir þá er
Erlendur hét að bæta honum skaö-
ann ef Jóni fcngi minni hlut en
hann. Síðan lögðu menn í haf. En
brátt féll á veður mikið af norðri
með hinum mcsta stórsjó og kaf-
aldi. Undu menn þá upp segl og
tóku að halda til íands hver sem
búinn var. En er Erlendur kemur
að landi er Jón þar kominn fyrir
og skip hans farió í lendingu, en
menn allir drukknaðir og voru Iík-
in aó skolast til og frá í brimgarð-
inum. Þeir Erlendur bera nú líkin
undan sjó, þau er þeir náðu, og
meðal þeirra mann þann er Er-
lendur léói Jóni; fann Erlendur
ekki lífsmark með honum. Erlend-
ur veitti honum síðan umbúnað og
sæmilegan gröft að Barðskirkju.
En nótt hina næstu eftir að hann
var jarðsettur fékk Erlendur ekki
IGLUFJORÐUR
F ÚKsdaltr*
'Siglufjarða
skarð
raun
Haganesvife
Xetilás
iHofði
Þóröafhöfðí
Mannskaðahóll
sofið því maðurinn gekk þegar
aftur og sótti fast að honum svo aó
hann hafði nálega engan frið, og
fór svo tvær nætur eða þrjár að
reimleikinn óx því meir sem leng-
ur leið og kom Erlendi ekki dúr á
augu.
I þennan tíma var sá prestur að
Felli í Sléttuhlíð er Þorvarður hét;
var hann Bárðarson, ættaöur vest-
an frá Hellnum og haldinn marg-
kunnandi.11 Réðu menn Erlendi að
hann skyldi leita á fund Þorvarðar
prests og vita ef hann fengi ráóið
nokkra bót á ineini þessu.
Erlendur gerir nú svo og ríöur
inn til Fells og kemur þar að
sunnudagsmorgni fyrir embætti;
er prestur þá í kirkju og hefur
krosstré í kirkjudyrum svo sem
vandi hans var til. Erlendur heilsar
presti, en hann tekur kveðju hans
og spyr hvað valdi ógleði hans og
dapurleik eða hvort hann hafi and-
vökur haft.
Erlendur segir honum til vand-
ræða sinna og biður hann aó gera
nokkuð. Prestur kvaó ei gott að
dvelja ferð hans og lét honum
mundi ná að sofna. Því næst geng-
ur hann innar að altari og tekur
þar út skíðissprota einn milli þils
og altaris, lætur í hönd Erlendi og
biður hann ríða sem hvatast út aft-
hann sofni muni honum eigi auðið
veróa að vakna aftur til þcssa lífs.
En komist hann alla leið aftur að
Barði þá skuli hann stinga sprot-
anum nióur í leiði þess er hann
ásótti og leggjast síðan til svefns,
og vænti sig aó þá muni hann
sofna í næöi. En meiri von lét
hann til þess, að maðurinn myndi
eigi með öllu örendur verið hafa
þá er Erlendur bar hann undan sjó
í fyrstu þótt eigi yrði vart við líf
hans, og mundi það hafa verið
vanhyggja nokkur.
Erlendur þakkaði presti tillögur
sínar og reið síðan til Barðs og fór
svo með öllu sem prestur hafði
ráð til kennt, og tókst þegar af að-
sóknin. En svo sagöi Erlendur síð-
an að það hefði hann næst sér tek-
iö að verjast svefni á leiðinni út til
Barðs og hefði hann þó rióið slíkt
sem af tók.
Erlendur þessi Halldórsson bjó
Iengi í Málmey, næst fyrir Símon
bónda, föður Gísla kaupmanns.
En þessi saga er höfð eftir réttorð-
um manni, sem samtíða hafði ver-
ið Erlendi og vissi glöggt til um
atburð þennan.
1) Þorvaróur Báróarson varó prestur aó
Bergsstöðum í Svartárdal í Húnavatns-
sýslu 1715, fluttist á Kvíabekk, Ólafs-
ftrói, árió 1725, en fékk Fell í Sléttuhlíð
1754 og dóþar 1767.
ur til Barðs og hafa sprota þennan nokkum hlut; segir prestur hann
í hendi, en varast að slá honum í fast sækja svefn á leiðinni, en ef
álmey
Knapps
Á skautum skemmti ég mér
Þessi gamli eldhússtóll var
mjög eftirsóttur á skautasvell-
inu enda Ijómandi gott fyrir þá sem
ekki kunna enn að skauta af list, en
stefna hátt, að styðja sig við hann.
Hér er það Gunnar Smári sem hef-
ur fengið stólinn iánaðan, hann var
að fara á sveilið í annað sinn á æv-
inni.
„Þetta er í fyrsta skipti sem ég fer
á skauta,“ sagði Hilmar Þór, átta
ára. Hann var með frænda sínum
Ævari, 9 ára, en Ævar sagðist oft
fara á skauta, sérstaklega um
◄ helgar því að þá væri nógur
tími.
eyrar þegar blaðamann Dags bar
þar að á dögunum. Ungir og gaml-
ir nutu holirar hreyfingar og úti-
vistar og forcldrar og böm
skemmtu sér saman á svellinu.
Skautasvellið í Innbænum á
Akureyri er opið fyrir almenning
alla daga frá klukkan eitt til fjögur
og öll kvöld ýmist frá sjö til níu
eöa átta til tíu. Auk þess eru
skautanámskeió og æfingar ýmist
í listhlaupi eöa íshokkí flesta
daga. Einnig er hægt að fá skauta-
svellið leigt cf óskað er. Skautafé-
lagið leigir skauta og lánar örygg-
ishjálma og hægt er að fá skauta
skerpta við svellið þegar á þarf að
halda. Það er því ekkcrt að van-
búnaði, einfaldlega aó dusta rykið
af kunnáttunni eða æfa sporin frá
grunni, skautaíþróttin er fyrir alla
unga og gamla. KLJ
Það var sannarlega líf og fjör á
skautasvelli Skautafélags Akur-
Þær mæðgurnar Þórcy og Aníta
Iétu fara vel um sig á bekknum en
von bráðar ætiuðu þær á svellið á
ný því Aníta var á glænýjum skaut-
um og sagðst verða að æfa sig því
hún væri alls ekki búin að vcnjast
þeim. Aníta var sannarlega til fyrir-
myndar með öryggishjálm og tii í
allt.
Eftirtaldir aðiiar tóku á móti viðurkenningum fyrir vcl unnin störf í þágu
fatlaðra, f.v.: Bjarni Kristjánsson, framkvæmdastjóri Svæðisskrifstofu,
Lone Jensen, forstöðumaður Icikfangasafns Svæðisskrifstofu, Haraldur
Arnason, formaður Lionsklúbbsins Hængs, Gyða Haraldsdóttir, forstöðu-
maður Ráðgjafar- og greiningardeildar Svæðisskrifstofu, Snæbjörn Krist-
jánsson frá Fiðlaranum, Margrét Rögnvaldsdóttir, formaður Eikar, Guðjón
Andri Gylfason frá Greifanum og Gunnar Karlsson, hótclstjóri á Hótel
KEA.
Viðurkenningar íyrir vel
unnin stöf í þágu fatlaðra
- veittar á alþjóðadegi fatlaðra
í tilefni af alþjóðlegum degi fatl-
aóra í desember veittu Styrktarfé-
lag vangefinna á Norðurlandi og
Foreldrafélag barna með sérþarfir
nokkrum aðilum á Akureyri við-
urkenningu fyrir vel unnin störf í
þágu fatlaóra.
Veitingastaðimir Hótel KEA
og Súlnaberg, Crown Chicken,
Fiólarinn og Greifinn hlutu viður-
kenningu fyrir gott aðgengi fyrir
fatlaða. Lionsklúbburinn Hængur
og íþróttafélagió Eik fengu viður-
kenningu fyrir ómetanleg störf að
íþróttamálum fatlaðra og Svæóis-
skrifstofa málefna fatlaóra á
Norðurlandi eystra fyrir vandaðan
undirbúning vegna skólagöngu
fatlaðra barna.
Vióurkenningamar afhentu
Sigurlaug Þ. Gunnarsdóttir, for-
maður S.V.N., og Haukur Þor-
steinsson, formaóur Foreldrafélags
barna með sérþarfir. SL/KLJ