Dagur - 17.10.1995, Blaðsíða 15

eftirtektarvert var, enda öll hans
framkoma á þá lund.
Hann var lifandi af áhuga um
allt það er viðkom kirkjunni og
kirkjunnar málum og óþreytandi að
gefa góð ráð og benda á færar leiðir
í öllum þeim málum er að henni
lutu.
Séra Þórhallur bar hag þeirra er
minna máttu sín í þjóðfélaginu,
mjög fyrir brjósti. Baráttu hans fyr-
ir bættum hag og betri skilningi á
málefnum atvinnulausra, mun lengi
minnst. Einnig áttu aðrir sem hall-
oka fóru í þjóðfélaginu, ötulan
stuðningsmann í sr. Þórhalli. Þessi
störf fóru ekki hátt, og munu fæstir
gera sér grein fyrir umfangi þeirra
verka sem unnin eru í kyrrþey.
Séra Þórhallur var mikils metinn
innan Þjóðkirkjunnar, sat í mörgum
nefndum og ráðum á hennar veg-
um, og var þar sem annars staðar
ötull liðsmaður. Hann var skarp-
greindur og fljótur að átta sig á
stöðu mála og því ekki að undra þó
að hann væri kallaður til mikilla
trúnaðarstarfa á þeim vettvangi.
Sóknarböm Akureyrarkirkju
hafa misst velmetinn og vinsælan
sálusorgara og sakna nú forsjár
hans og hlýrrar vináttu. Með þakk-
læti í huga og virðingu kveðjum
við séra Þórhall og biðjum honum
blessunar á eilífðarbrautum.
Eiginkonu, bömum og ástvinum
öllum sendum við innilegar samúð-
arkveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja þau og vemda í sorg þeirra.
Guð blessi minningu mæts manns.
Guðríður Eiríksdóttir,
formaður sóknarnefndar Ak-
ureyrarkirkju.
Kveðja og þakkir frá Möðru-
vallaklaustursprestakalli
Við sóknarbömin í Möðruvalla-
klaustursprestakalli viljum með
þessum fátæklegu orðum þakka
fyrir það að við fengum að njóta
starfa þessa góða drengs og trausta
þjóns um árabil.
Séra Þórhallur var upprunninn
og ættaður héðan úr prestakallinu.
Það varð mikið happ fyrir okkur
þegar hann að loknu guðfræðinámi
kom í Möðruvelli til þjónustu, en
hér starfaði hann af einstakri kost-
gæfni og skörungsskap á árunum
1968-1982. Það duldist engum sem
honum kynntist að hér fór sérstakur
hæfileika- og mannkostamaður sem
tók starf sitt alvarlega. Hann lét sig
miklu varða ytri umgerð kirknanna
sem hann þjónaði en enn meiri
áherslu lagði hann þó á að sinna
sóknarbömunum og sérhver athöfn
sem hann framkvæmdi var framúr-
skarandi vel gerð. Hann kunni til
verka, var sérlega vel máli farinn
og átti létt með mannleg samskipti,
og nýtti þessa hæftleika í störfum
fyrir kirkjuna í þjónustu Drottins.
Fjölskyldan var öll samhent og
naut mikilla vinsælda og virðingar
hér í prestakallinu. Hér var því tek-
ið með skilningi þegar séra Þórhall-
ur var kallaður frá okkur til annarra
erfiðari og ábyrgðarmeiri starfa á
Akureyri, en við eigum hins vegar
erfitt með að skilja hvers vegna
Drottinn kallaði hann svona fljótt
til sín.
Við kveðjum hann með sorg en
þó einnig með þakklæti fyrir líf
hans og störf og allar góðu stund-
imar og sendum fjölskyldu hans
allri innilegar samúðarkveðjur. Við
munum öll geyma minningu um
traustan vin og góðan samferða-
mann.
Kveðja frá Kór
Akureyrarkirkju
Það er þungbært þegar fólk er kall-
að burt í miðri dagsins önn, fólk
sem er fullt af lífsgleði og starfs-
áhuga. Þannig var um séra Þórhall
Höskuldsson, hans kall kom
skyndilega og slíkt er sársaukafullt
þeim sem næstir standa. Kór Akur-
eyrarkirkju minnist vinar og sam-
starfsmanns með þakklæti og virð-
Þriðjudagur 17
ingu og sendir fjölskyldu séra Þór-
halls innilegar samúðarkveðjur.
Guð styrki þau og styðji í sorg
þeirra og söknuði.
Dagar mannsins eru sem grasið,
liann blómgast sem blómið í eyðimörkinni,
þegar vindw blces á hann er liaim hoifinn,
og staður hans þekkir hann ekkiframar.
En miskunn Drottins við þá er óttast hann
varirfrá eiltfð til eilífðar.
(103 Davíðssálmur)
Kveðja frá
Gagnfrœðaskóla Akureyrar
Guð helgur andi, á hinstu stund
oss hugga þú með von um Jesúfund.
Þá er þrautin unnin.
Þá er sigur fenginn,
sælusól upp runnin,
sorg og þrenging engin.
Streym þú líknarlind.
Lúther - Helgi Hálfdánarson.
Þó að hverjum og einum sé það
ljóst að allir eigi sitt skapadægur,
kemur það alltaf jafn mikið á óvart
þegar menn á besta aldri falla í val-
inn. Það var hnípinn skóli sem hóf
störf að morgni 11. október síðast-
liðinn þegar sú frétt hafði borist að
séra Þórhallur Höskuldsson hefði
látist suður í Reykjavík aðfaranótt
laugardagsins á undan. Enginn gat
látið sér það til hugar koma að
hann legði næstur upp í þá ferð sem
allir fara og enginn fær umflúið.
Séra Þórhallur hóf störf við
Gagnfræðaskóla Akureyrar haustið
1982 er hann gerðist sóknarprestur
á Akureyri og kenndi kristin fræði
við skólann eins og fyrirrennarar
hans hafa gert. Einnig vékst hann
alltaf vel við að kenna í veikinda-
forföllum kennara enda var hann
boðinn og búinn að rétta hjálpar-
hönd þar sem hennar var þörf.
Starfsfólk Gagnfræðaskólans
þakkar séra Þórhalli samíylgdina
og sendir Þóru Steinunni Gísladótt-
ur eiginkonu hans, bömum þeirra
og öðm venslafólki innilegar sam-
úðarkveðjur.
Starfsfólk Gagnfræðaskóla
Akureyrar.
Ekki er alltaf auðvelt að skilja
hvers vegna við bindumst einum
samferðamanni á lífsgöngunni
sterkari böndum en öðrum. Ég held
þó að ég viti hvers vegna ég bast
séra Þórhalli sterkari böndum en
flestum öðmm vandalausum, sem
ég hef átt samneyti við. Þegar við
kynntumst fyrir um 20 árum kom-
umst við að því, hvor í sínu lagi, að
þrátt fyrir ólíkan bakgmnn þá höfð-
um við báðir sest við fætur Jesú,
kynnst boðskap hans og þegið náð-
arboð hans. Við ræddum þetta
aldrei til botns, þurftum þess ekki,
því við fundum samkenndina, og
kannski varð vinátta okkar enn
dýpri vegna þess að við þurftum
ekki að ræða þetta til botns. Þannig
minnist ég séra Þórhalls sem bróð-
ur í Kristi.
Við vorum nágrannar hér á
Möðruvöllum £ nokkur ár og mér
þótti heldur verra þegar hann var
kvaddur til starfa á Akureyri 1982.
En ég sætti mig við það að Guð
ætlaði að nota þennan hæfileika-
mann á viðameiri starfsakri. Auð-
vitað var það gott að sem flestir
fengju að heyra kröftugan boðskap
þessa verkamanns úr víngarði
Drottins „sem fer rétt með orð
sannleikans“. Séra Þórhallur var
brátt settur til ýmissa ábyrgð-
arstarfa fyrir kirkjuna, enda var
hann betur að sér um margt en
flestir aðrir. Ég held að ég hafi ekki
verið einn um það að eiga miklar
væntingar til starfa hans á seinni
hluta starfsævinnar. En vegir Guðs
eru órannsakanlegir og nú skil ég
ekki til fulls hvers vegna Guð not-
aði séra Þórhall ekki lengur á Akur-
eyri eða annars staðar í starfi kirkj-
unnar hér á jörðu eða hvers vegna
hann tók hann frá ástvinum sínum.
Ef til vill hefur Guð kallað hann til
enn mikilvægari starfa í ríki sínu.
Ég mun ætíð minnast séra Þórhalls
sem mannsins sem Drottinn notaði
og gat treyst.
Séra Þórhallur var mjög önnum
kafinn, hafði ætíð mikið að gera.
Hann tók vel öllum sem til hans
leituðu, fékkst við margt í einu og
var kallaður til sífellt meiri starfa.
Og vandasöm verk sín leysti hann
sérlega vel af hendi. Oft gátum við
dáðst að því hve vel honum fórst
allt sem hann gerði þrátt fyrir mik-
inn eril. Enda þótt starfsævi hans
væri ekki sérlega löng, þá hefur
hann áreiðanlega afkastað meiru en
mörgum öðrum tekst á mun fleiri
árum. Þannig minnist ég séra Þór-
halls einnig sem afkastamanns í
víngarði Drottins.
Séra Þórhallur var myndarlegur
á velli, hávaxinn og bar hempuna
vel, eins og sagt var í gamla daga.
Og þó hann tónaði ekki manna best
þá var predikunin um frelsarann
Jesúm Krist svo skýr að hver at-
höfn hans varð áhrifamikil,
ánægjuleg og eftirminnileg. Hann
var afburða orðhagur og kom því
sem hann vildi segja glöggt til skila
með sínum hljómfagra norðlenska
framburði. Góður og frambærilegur
þjónn Drottins. Mér er því séra
Þórhallur eftirminnilegur sem
glæsimenni á velli og skörungur í
verki.
Þegar maður minnist látins sam-
ferðamanns verða hinar hlýju og al-
varlegu myndir í forgrunninum. En
nú kemur hin glaðlega og kankvísa
hlið séra Þórhalls einnig sterkt upp
í hugann, ekki síst brosið, hláturinn
og kímnin. í góðra vina hópi gat
hann verið hrókur alls fagnaðar. Og
ég á margar skemmtilegar minn-
ingar frá sambýli okkar á Möðru-
völlum. Mér er enn í fersku minni
er við lékum fjölskyldufótbolta og
séra Þórhallur, sem ævinlega var
snyrtilega klæddur, jafnvel við bús-
störfin, mætti í svörtu jakkafötun-
um sínum og támjóu blankskónum.
Og líklega man Höskuldur sonur
hans, þá smástrákur, enn eftir skoti
föður síns eftir endilöngum vellin-
um og í bláhomið á marki okkar
keppinautanna. Aðdáunin skein þá
úr litlu andliti drengsins. Og þannig
vil ég einnig minnast glaðlyndis
séra Þórhalls og minnast hans sem
fjölskylduföður sem öll fjölskyldan
getur dáðst að líkt og Höskuldur
gerði forðum.
Ég og fjölskylda mín vottum að-
standendum séra Þórhalls samúð
okkar og þakklæti. Munum eftir
orðum Jesú sem séra Þórhallur tal-
aði oft um, að „sá sem trúir á mig
mun lifa þótt hann deyi“.
Bjarni E. Guðleifsson,
Möðruvöllum.
Það var ósköp venjulegur laugar-
dagsmorgunn. Ég var að búa mig
undir að fara upp í kirkju. Þá hring-
ir síminn og mér eru sögð tíðindin,
séra Þórhallur er látinn. Snögglega
breytist allt. Undarlegur kuldi fer
um mig og ég er orðlaus og lamað-
ur um stund. Andartak vaknar veik
von um að hér sé um einhvem mis-
skilning að ræða en miskunnarleysi
raunveruleikans verður ekki flúið.
Séra Þórhallur var farinn „heim að
gista hina endurleystu jörð“. Þenn-
an morgunn var „Orð dagsins“ úr
Rómverjabréfinu, 14. kafla: „Ef vér
lifum, lifum vér Drottni og ef vér
deyjum, deyjum vér Drottni. Hvort
sem vér þess vegna lifum eða deyj-
um, þá erum vér Drottins." Þetta
vom sannarlega huggunarrík orð úr
heilagri ritningu, sem ég hafði oft
heyrt séra Þórhall lesa á sorgar-
stundum, þegar hann flutti boð-
skapinn um upprisutrúna og eilífa
lífið í trúnni á Jesúm Krist. Og hér
fylgdi hugur máli. Þetta voru ekki
dauð orð, heldur lifandi. Sannfær-
ing þess sem flutti. Það var köllun-
arstarf séra Þórhalls að þjóna í
kirkju Krists á gleði- og sorgar-
stundum og í predikun hans hljóm-
aði ætíð kall til afturhvarfs og iðr-
unar. Hann þjónaði kirkju og Kristi
af trúmennsku og í trú. Kynni okk-
ar Þórhalls hófust skömrnu eftir að
hann gerðist sóknarprestur að
Möðruvöllum í Hörgárdal. Strax
skapaðist góð vinátta við þennan
hlýja mann og hans góðu fjöl-
skyldu. Seinna, eftir að ég settist í
sóknamefnd Akureyrarkirkju, varð
samstarf okkar óhjákvæmilega
mikið og náið. Allt var það á einn
veg. Séra Þórhallur hafði sannar-
lega mikið að gefa. Hann var hug-
myndaríkur og einstaklega fljótur
að átta sig á aðstæðum, ómetanleg-
ur hæfileiki í starfi, þar sem hlut-
imir gerast oft óvænt og ntikið
liggur við að brugðist sé við á rétt-
an hátt. Það var enda mikið til hans
leitað með alls konar mál og alltaf
tók hann þeim sem til hans leituðu
af sömu ljúfmennskunni. Gaf sér
tíma til að hlusta og reyndi síðan að
greiða úr vandanum. Veit ég að
margur fór af hans fundi, glaðari og
vonbetri. Vissulega var það aðdá-
unarvert, hvað hann komst yfir að
gera. Það var ekki eingöngu að
söfnuðurinn á Akureyri nyti krafta
hans. Starf hans fyrir kirkjuna á ís-
landi var einnig mikið. Hann var
metnaðarfullur fyrir hönd kirkjunn-
ar og vildi sækja fram og vinna
meira á öllum vígstöðvum. Sjálfur
fann ég svo glöggt, að hann mat
leikmannastarfið mikils og er ég þá
ekki síst með í huga það starf, sem
ég tengist, eða KFUM. Áhugi hans
á því starfi og sú uppörvun, sem ég
hlaut, verður seint fullþakkað.
Þannig hrannast minningamar upp
og er af mörgu að taka eftir þau
tæpu 14 ár, sem við fengum að
njóta krafta séra Þórhalls. Þetta
vom ár mikils starfs og mikilla
verklegra framkvæmda en aðalat-
riðið, var honum engu síður efst í
huga, boðskapurinn um lifandi og
upprisinn frelsara. Og einmitt í öllu
annríkinu, komust á vikulegar fyr-
irbænarstundir, sem hafa verið fast-
ur liður í kirkjustarfinu. Þangað
sækir trúfastur hópur, til að lofa
Drottinn og biðja fyrir sjúkum og
þakka góðar gjafir Guðs, líf og
heilsu. Laugardagurinn 7. október,
var ekki venjulegur dagur. Skuggi
hans verður lengi að dofna. En þeg-
ar sá dagur var loks að kveldi kom-
inn, fékk ég góða gesti í heimsókn.
Okkur fannst viðeigandi að enda
daginn með því að „draga orð“ úr
öskjunni, sem séra Þórhallur notaði
oft. Það var ekki tilviljun, en tákn-
rænt, að orðin, sem við „drógum",
voru úr 14. kafla Rómverjabréfsins:
„Hvort sem vér lifum, lifum vér
Drottni..." o.s.frv.
Þannig endaði þessi dagur, eins
og hann hófst, með þessu sterka og
óbifanlega fyrirheiti Guðs. Ég vil
svo enda þessi fátæklegu kveðjuorð
með erindi úr sálmi eftir Bjama
Eyjólfsson, sem ég veit að séra
Þórhalli þótti vænt um: „Ó, Drott-
inn ég vil aðeins eitt, að efla ríki
þitt. O þökk að náð sú var mér
veitt, sem vakti hjarta mitt. Ég
verður Jesús ekki er, að eiga að
vera í þínum her, en vinar nafn þú
valdir mér, mig vafðir blítt að
hjarta þér, ó hjálpa mér, að hlýðn-
ast eins og ber.“
Jón Oddgeir Guðmundsson.
Það stimir á snæbarða kletta líkt og
þeir klökkni í aftanskini. Brotsjór
hreif þann er síst mátti missa.
Haustsólin er að setjast í Hörgárdal.
Frá bemskutíð bak við minnið staf-
ar ljósbroti hughrifa inn yfir sviðið
á gullin stráin.
Þórhallur Höskuldsson samein-
aði:
- sérhlífnislausa góðvild og
hjálpsemi daga og nætur,
- hanthleypni til verka,
- glettnina, þetta dýrmæta and-
svar við lömun dapurleikans,
- kjark- og kraftmikla og prýði-
lega jarðtengda baráttu gegn fá-
tækt, misrétti og félagslegu böli,
vakti með því verðskuldað traust
og von,
- ómengaða guðfræði og kristna
boðun,
- andlegt atgervi, rökfestu og
.' október i 995 - DAGUR - i 5
faglegan virðuleik, sneiddan ver-
aldlegum sjálfshátíðleika.
Ómældur er missir ástvina hans,
kirkjunnar, sóknarbamanna og
raunar þjóðarinnar.
Hinst góðra ábendinga hans til
mín var að geyma þessi orð: „Ég
trúi, hjálpa þú vantrú minni.“
(Mark. 9:24)
I spum stöndum við á órannsak-
anlegum krossgötum þar sem æðri
gildi vara.
Verður að einu og rennur
saman kvöldið og mynd þín
hljóð ogfögur er minning
hrein og hvít eins og bœn.
(Stefán Hörður Grímsson)
Magnús Skúlason.
Séra Þórhallur Höskuldsson, sókn-
arprestur á Akureyri, andaðist í
Reykjavík aðfaranótt laugardagsins
7. október. Hann var þar að sækja
fund í einni af þeim mörgu nefnd-
um sem hann valdist til starfa í
vegna yfirburða þekkingar sinnar á
kirkjulegum málefnum og vinnu-
þreks sem aldrei virtist þrjóta.
Við séra Þórhallur vorum vinir
og samherjar á kirkjulegum vett-
vangi, naut ég þar, svo sem margir
aðrir, afburða gáfna hans, áhuga og
umhyggju í öllum þeim málum sem
hann beitti sér fyrir. Hann var ötull
baráttumaður bæði í málum þjóð-
kirkjunnar og prestastéttarinnar og
varði hagsmuni okkar af meiri festu
og rökfimi en öðrum var gefið.
Drýgst munu störf hans í starfs-
háttanefnd þjóðkirkjunnar og
kirkjueignanefnd hafa verið og
áhrif þeirra munu vara um ókomna
tíma kirkjunni til heilla og blessun-
ar.
Ég þekkti nokkuð til sálgæslu
séra Þórhalls, í þeim málum var
hann næmur og nærgætinn hugg-
andi, og munu margir sem til lítils
voru megnugir telja sig eiga honum
þakkarskuld að gjalda. En hann lét
sér ekki nægja að hafa afskipti af
málum einstakra sóknarbama sinna
sem voru í þrengingum, heldur sá
hann og setti slíkar kringumstæður
í félagslegt samhengi og barðist
fyrir heildarlausn þeirra.
Eiginkonu séra Þórhalls, Þóru
Steinunni Gísladóttur, bömum
þeirra og öllum öðrum ástvinum
hans, votta ég mína dýpstu samúð.
Heimili þeirra var ávallt griðastað-
ur og hlífðarskjól.
Með fráfalli séra Þórhalls hefir
íslensk kristni og kirkja orðið fyrir
sárum missi, sárari er hann samt
ástvinum hans. Þótt hann sé horfinn
munum við njóta verka hans, fyrir-
bæna og hugsana.
Blessuð sé hans minning.
Jón Bjarman.
Kveðja frá Stefáni Valgeirs-
syni og fjölskyldu
Það grúir nú sorg yftr sveitinni minni,
séra Þórhallur Höskuldsson látinn er.
1 návist hans höfðum við kcerleika kynni
kom oft til þeirra er þjáningu ber.
Þá verðurfátcekum mest það í minni
að misréttið átald'i hann allsstaðar hér.
Kveðja frá
Norðurlandsdeild SÁÁ
Sr. Þórhallur Höskuldsson var
stjómarmaður í Norðurlandsdeild
SÁÁ. Hann hafði verið beðinn að
taka sæti í stjóminni fljótlega eftir
stofnun deildarinnar. Tók hann
þeirri bón vel og var okkur styrkur
félagi. Ávallt var Þórhallur eins
þegar leitað var til hans; hlýr, úr-
ræðagóður og fylginn sér. Aldrei
gerði hann mar.namun, kom eins
fram við alla. Að leiðarlokum eru
Þórhalli Höskuldssyni færðar inni-
legar þakkir fyrir störf hans í okkar
þágu og ástvinum hans sendurn við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Fleiri minningargreinar um sr.
Þórhall Höskuldsson bíða birt-
ingar.