Dagur - 07.11.1995, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Þriðjudagur 7. nóvember 1995
MINNINC
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
minntust mín á áttræðisafmæli mínu.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins í
Hombrekku fyrir veitta aðstoð.
LifiÖ heil.
RÖGNVALDUR MÖLLER.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
minntust mín á áttræðisafmæli mínu 31.
október sl. með heimsóknum, gjöfum,
blómum og kveðjum.
Lifið heil.
INGVI ÓLAFSSON,
Lönguhlíð 5c, Akureyri.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
KRISTÍNAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Dalsgerði 1b,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fær Kvenfélagið Framtíðin fyrir veittan stuðning.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurður Hólm Gestsson,
Sigríður Margrét Sigurðardóttir, Reynir Björnsson,
Lísa Björk Sigurðardóttir, Hermann Björnsson,
Hallfríður Dóra Sigurðardóttir, Jón Þór Árnason
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
sonur,
HREINN SÆVAR SÍMONARSON,
Akurgerði 3e,
Akureyri,
er lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 31. október, verður jarð-
sunginn frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn 8. nóvember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Kristín Björg Alfreðsdóttir,
Friðrik Hreinsson,
Jóhanna Hreinsdóttir,
Friðrika Tryggvadóttir,
Simon Lilaa.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur og bróðir,
PÉTUR PÉTURSSON,
rafvirki,
Dalsgerði 2d,
Akureyri,
lést laugardaginn 4. nóvember.
Útförin verður gerð frá Akureyrarkirkju mánudaginn 13. nóvember
kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Hjartavernd.
Elísabet Pálmadóttir,
Elsa Katrín Pétursdóttir,
Sandra Rós Pétursdóttir,
Elísabet Björk Pétursdóttir,
Aðalheiður Jónsdóttir, Pétur Jóhannsson
og systkini hins látna.
Brynjar Eydal
Fæddur 22. október 1912 - Dáinn 9. október 1995
Brynjar Eydal fæddist á Akur-
eyri 22. október 1912. Hann lést
á hjúkrunarheimilinu Eir 9.
október síðastliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Ingimar og
Guðfinna Eydal. Ingimar var
kennari og síðar ritstjóri Dags á
Akureyri.
Brynjar kvæntist Brynhildi
Ingimarsdóttur frá Húsavík ár-
ið 1940. Þeim varð fimm barna
auðið og lifa fjögur: 1) Anna In-
ger, f. 1940, d. 1942; 2) Anna
Inger, f. 13. mars 1942, kven-
sjúkdómalæknir í Lundi í Sví-
þjóð, gift Jóhannesi Magnús-
syni; 3) Guðfinna, f. 27. febrúar
1946, sálfræðingur í Reykjavík,
gift Agli Egilssyni; 4) Matthías,
f. 24. maí 1952, líffræðingur í
Reykjavík, kvæntur Bergþóru
Vilhjálmsdóttur; 5) Margrét, fé-
lagsráðgjafi í Reykjavík, f. 8.
júlí 1958, gift Friðriki Sigurðs-
syni. Brynjar hafði áður eignast
dóttur, Helen Báru, f. 1938, sem
býr í Reykjavík, gift Eyjólfi
Jónssyni.
Brynjar fluttist ungur til Kan-
ada og átti þar heima um nokk-
urt árabil og vann einkum við
landbúnaðarstörf í byggðum ís-
lendinga og víðar. Eftir heim-
komuna gerðist hann iðnverka-
maður á Akureyri og vann
lengst af í efnaverksmiðjunni
Sjöfn. Hann lét af störfum þar
um sjötugt.
Útför Brynjars fór fram í kyrr-
Þey.
Sjálfum honum hefði verið lík-
ast að standa hjá áhorfandi að
dauðastríði sínu og setja fram
ígrundaða athugasemd um upp-
gang lífsins og niðurleið þess. En
erfitt dauðastríð gaf ekki tök á
slíku. Heimspekin í athugasemd-
inni hefði getað verið í þá átt, að
engum beri að telja sig ómissandi.
Hann minntist einhverju sinni á að
suður í kirkjugarði á Akureyri
lægju menn sem hefðu talið sig
ómissandi, en taldi veröldina engu
að síður hafa bjargast án þeirra.
Það var yfir honum þessi sjald-
gæfa ró þeirra fáu sem hafa kom-
ist að niðurstöðu um tilhögun
mannfélagsins og sætt sig við
hana með kostum hennar og göll-
um.
Brynjar Eydal var eins eyfirsk-
ur og nokkur getur verið, með það
þó í huga að hafa komist í þetta
heimshomaflakk sem menn þurfa
V---------------------------1
Sería
skrifstofu
húsgögn
Gerum tillögur að
uppsetningu pg
föst verðtilbpd án
kestnaðar
Falleg hönnun
Hagkvæmt verð
íslensk framleiðsla
T#LVUTÆIfl
Furuvöllum 5 • Akureyri
Sími 462 6100
L_________________Á
í ungir tii að öðlast víðara sjón-
horn á tilveruna. Hann er fæddur á
Akureyri, en heilsuleysi innan
fjölskyldu hans varð til þess að
það þurfti að koma honum fyrir á
bæjum frammi í Eyjafirði. Þótt
hann hafi lent hjá góðu bærtda-
fólki, er slíkt afar hörð raun svo
ungu barni sem hann var þá. Sex-
tán ára átti að koma honum til
dvalar meðal skyldmenna í Kan-
ada. Sendingin misfórst, og eng-
inn kom til að taka við honum
mállausum í framandi heimsálfu.
Eftir langa bið á jámbrautarpalli
sendi forsjónin honum gott fólk,
sem tók hann að sér á staðnum,
Mrs. Pearson og fjölskylda henn-
ar, sem hann minntist ætíð með
þakklæti. Öll sú reynsla hefur
þegar orðið til að gefa honum þá
lífsafstöðu sem hefur verið tæpt á,
að taka tilverunni með ró stóist-
ans.
I sex ár var hann í Kanada,
einkum við landbúnaðarstörf, og
færði sig hægt vestur á við, líkt og
hvíti maðurinn hefur alltaf gert í
þeiiri álfu, og endaði við Kyrra-
haf. Hann hafði yndi af að tala um
þessi ár, þar sem hann var í sam-
neyti við fólk af ýmsu þjóðemi
Evrópu, sem gat verið ættað eða
flutt úr jafnfurðulegum skúma-
skotum tilverunnar og við Brynjar
erum úr sjálfir, og hafði jafn-
óborganleg sérkenni og eyfirskir
kotkarlar eða þingeyskir sérvitr-
ingar. Hann sá þar sömu sérkenni
og sama margbreytileik mannlífs-
ins og þrífst enn hér norður í
landi. Hann gat þulið sögur af ein-
kennilegum Pólverjum við búbasl
vestur í Alberta eða af Vestur-ís-
lendingi við kornskurð að brýna
lata syni sína, innan um sögur af
akureyrskum sértrúarsöfnuðum
eða af skrítnu sambýli erlends
setuliðs við Akureyringa. Brynjar
þekkti auk þess nóg til heimspeki-
legra og bókmenntalegra rita eng-
ilsaxneskra til að hann sá bæði
meðaltöl mannlífsins og frávik frá
þeim í heimspekilegu ljósi. Það
var þess vegna að hann gerði ekki
greinarmun á og tók varla eftir
því, hvort sá sem hann var að
segja frá var skrítinn Ungverji
fluttur inn til Kanada og sambýlis-
maður skoskrar ekkju eða rófu-
ræktandi að elta rófur á floti niður
Glerá í vexti. Honum var ljóst að
sérleiki mannlífsins er alþjóðleg-
ur, og að engin þjóð getur því ver-
ið merkilegri annarri.
Þó varð Akureyri honum allt
sem heimabyggð getur verið ein-
um manni. Þar bjó hann samfellt
frá heimkomunni árið 1934 til
þess að hann flutti suður til þess
að heyja það stríð sem allir eru
dæmdir til að tapa og tók fjögur
ár. Á Akureyri bjó hann lungann
úr lífinu og kom upp fjórum
mannvænlegum bömum, ásamt
Brynhildi konu sinni.
Akureyri hefur fram undir þetta
haft sérstöðu meðal íslenskra bæja
um að búa mönnum rólegt mann-
líf aðlaðandi umhverfis árið um
kring, og lítið hefur verið framan
af um aðflutning fólks nema úr
nálægum byggðum. Aðrir þéttbýl-
isstaðir hafa tekið við gegnstreymi
aðkomumanna, vegna öðruvísi at-
vinnumynsturs. Þetta hefur bæði
skapað kyrrlátara mannlíf og vald-
ið að vissu marki fordómum gagn-
vart íbúurn bæjanns. Þeir hafa lif-
að í nokkuð lokuðu samfélagi, af
því að það nægði þeim. Brynjar
tilheyrði kjama þessa vemdaða
mannlífs.
Megnið af tímanum á Akureyri
vann hann í sápusuðunni í Sjöfn
með mönnum sem voru líkt og
hann sjálfur sprottnir beint úr ey-
firsku moldinni. Meðal þeirra
gekk mannlífið fram með rónni og
streituleysinu sem einkenndi
Brynjar, áratug eftir áratug, og
menn þekktu gjörla, skiptust á
sama góðlátlega spauginu, sem
var ekki til meiðsla, en var aðferð
þeirra manna við að taka tilveru
sinni. Brynjar átti til að draga
fjöður yfir það hvort hann væri að
spauga eða tala í alvöm, og gat
tekið aðkomumönnum með dálítið
útsmoginni fyndni sem þræddi
svo nákvæmlega mörkin á milli
alvöru og spaugs að einungis ger-
kunnugir þekktu. Hann gat tekið
fræðimar.ai í leit að eyfirskum
málsháttum með því að blanda
málshættina á staðnum á svo
sannfærandi veg að aðkomumað-
urinn fór burt með nothæfan feng
að hann hélt, en allir sem til
þekktu vissu að allt var búið til
tækifærisins vegna.
Lífsafstöðu, sem einkennist
fyrst og fremst af húmor, fylgdi
alger slökun gagnvart því verald-
'lega vafstri sem hann lét aðra um,
að klifra upp þrep þjóðfélagsstig-
ans eða auka efnaleg gæði um-
fram það að eiga sæmilega til
hnífs og skeiðar. Hann virti menn
í engu eftir því hvað þeir höfðu
náð upp eftir þeim stiga. Eg þekki
engan sem fór nær því en hann að
meta menn einungis eftir viðmóti
þeirra eða þeim gerðum sem að
honum sneru. Hann varð eins og
aðrir að taka því sem á bjátaði, en
gerði það á þann veg að hann
komst nokkuð hjá því að það
gengi nærri honum. Honum voru
streitueinkenni nútímaþjóðfélags
framandi, einkum fyrir það að
hann hafði meðvitað og yfirvegað
komist að því að þau þyrftu ekki
að hrjá hann. Mér er nær að halda
að maður eins og hann hefði haft
sömu persónueinkenni og viðhaft
sömu hegðun, hvaða menningu
sem hann hefði komið upp í. At-
ferli hans hefði verið við hæfi í
öllum löndum og á öllum tímum.
Mér veittist sú gæfa að geta
lokið upp fyrir Brynjari skríni
með nokkrum stórdjásnum norð-
lenskrar náttúru. Eg kom honum
yfir Kambsskarð sextíu og þriggja
ára gömlum. Öllu heldur komst
hann það sjálfur, þennan háfjalla-
veg úr Öxnadal í Eyjafjörð, á ann-
an kílómetra upp og niður, með
foraðsvöxt í vötnum. Það komst
hann á rólegri seiglunni. Við
gengum Flateyjardalsheiðina alla
og óðum vötn. Við fórum Fjörð-
umar þegar hann var 76 ára, þar
sem var haldinn söngkonsert með
þingeyskum frændum. Af þessu er
ég stoltur nú. Hann gaf mér meira
í staðinn, sem er blæbrigðaríkari
sýn á mannlífið. Fyrir það er ég
honum djúpt þakklátur, sem og
fyrir alla hina tuttugu og átta ára
löngu samfylgd.
Egill Egilsson.