Dagur - 23.08.1996, Qupperneq 14

31- - flUÐAd - 900r JaúQÉ .KS ' UQSbursc
14 - DAGUR - Föstudagur 23. ágúst 1996
MINNINO
Ragnar Þorvaldsson
Ui Fæddur 25. febrúar 1947 - Dáinn 11. ágúst 1996
Ragnar Þorvaldsson fæddist á
Akureyri þann 25. febrúar 1947.
Hann lést þann 11. ágúst sl.
Foreldrar Ragnars voru
hjónin Sigurlaug Benediktsdótt-
ir f. 7. júlí d. 22. ágúst 1995 og
Þorvaldur Kr. Jónsson f. 30.
október 1902 d. 1. apríl 1965.
Ragnar átti eina systur, Ingi-
björgu Þorvaldsdóttur f. 22. des-
ember 1938. Hún er gift Hilmari
H. Gíslasyni f. 29. febrúar 1936,
bæjarverkstjóra á Akureyri, og
eiga þau saman þrjú börn.
Ragnar starfaði lengst af sem
bókbindari hjá POB en nú hin
síðari ár sem verslunarmaður
og einn af eigendum verslunar-
innar Toppmenn og Sport
ásamt því að reka fyrirtækin
Tactic og Pökkun. Ragnar var
ötull félagsmaður í íþróttafélag-
inu Þór. Hann lék með félaginu
bæði knattspyrnu og handknatt-
Ieik og starfaði mikið að málefn-
um félagsins allt til dauðadags.
Elsku Ragnar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé loffyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Við kveðjum þig nú elsku frændi og
vitum að Guð passar þig fyrir okkur.
Þínir litlu vinir,
Arndís, Ingibjörg íris og Aron.
Foreldrar, Þorvaldur Jónsson, bifvéla-
virki á Akureyri, og kona hans, Sigur-
laug Benediktsdóttir, ættuð frá Hæli,
A-Hún. Þannig tengdust ættir okkar
að rnóðir hans var föðursystir mín.
Ragnar fæddist of snemma, var
fyrirburi, en varð þó hraustur og stór
með aldrinum. Hann fór líka alltof
snemrna frá okkur, aðeins 49 ára.
Hann byrjaði að vera í sveitinni
hjá foreldrum mínum, frænda sínum,
Kristjáni, og Þorbjörgu, konu hans,
þegar hann var aðeins tveggja ára, þá
í tvo daga, þriggja ára í þrjár vikur.
Svo lengdist þetta smásaman þar til
allur tími frá skólalokum í maí til
skólabyrjunar í septemberlok var not-
aður í sveitinni fram yfir fermingu.
Ég var fimm árum eldri og átti
fyrstu árin að gæta hans og síðan
vinna með honum að bústörfum,
ásamt eldri systkinum mínum. Oft
var verið að spauga og stríða hvort
öðru og gera at. Við rifjuðum þetta
stundum upp eftir að við urðum
fullorðin og hlógum að öllu saman.
Hann var ákafur Þórsari, þá varð ég
auðvitað að halda með K.A.
Eftir veru hans að Hæli á sumrin
var hann afar mikið í boltanum og
ég fór að hugsa um börn og bú, svo
við hittumst mjög sjaldan. Og sam-
bandið nánast rofnaði. En í vetur
þegar móðir mín var nokkra daga á
sjúkrahúsinu á Akureyri hringdi ég í
Ragnar og hann kom eitt kvöldið
ásamt systur sinni í heimsókn til
mömmu, ég var líka þar stödd, Ingi-
björg systir hans bauð mér svo heim
til sín í morgunkaffi daginn eftir og
þangað kom Ragnar líka. Við fórum
svo saman í búðina sem hann átti
hlut í, „Toppmenn og sport“, og þá
gaf hann mér þægilegan bol og
hlýja og mjúka peysu sem mér finn-
ast núna dýrgripir, þegar hann er
fallinn frá. Þetta var í seinasta skipti
sem ég sá hann.
Ragnar var prúður maður og
trölltryggur. Samband þeirra systk-
ina og fjölskyldu hennar hefur alltaf
verið mjög gott og saman önnuðust
þau aldraða móður sína heima með
mikilli prýði, en hún lést 22. ágúst
1995. Ragnar liefði getað átt svo
góð og áhyggjulaus ár framundan ef
honum hefði unnist aldur til.
Elsku frændi og leikbróðir. Ég
þakka þér gömlu árin og tryggðina við
mig og bið góðan Guð að gæta þín og
leiða á nýjum og ókunnum stað.
Þeir sem guðimir elska deyja
ungir.
Ingibjörg Kristjánsdóttir,
frá Hæli A.-Hún.
Ekki gmnaði mig, Raggi minn, að á
sunnudeginum þegar þú komst til
okkar og ég kom út til þín og kyssti
þig og þakkaði þér almennilega fyrir
afmælisgjöfina sem þú hafðir gefið
mér kvöldið áður, að í þessu þakk-
læti mínu til þín hafi í rauninni falist
kveðja og þakklæti fyrir allt. Fyrir
allt sem þú varst búinn að gera fyrir
okkur fjölskylduna, því þú varst allt-
af svo rausnarlegur við okkur og svo
sannarlega góður vinur.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
skilja það að þú sért dáinn. Ékkert
var fjarri manni en það að þú, maður
á besta aldri, yrðir tekinn frá okkur
svo fljótt. Minningarnar hlaðast upp
og eiga þær eins og áður þegar sorgin
hefur knúið dyra, eftir að hjálpa okk-
ur, sem þekktum þig, við að komast í
gegnum mestu sorgina og ylja okkur
um hjartarætur um ókomna tíð.
Við áttum margar góðar stundir
saman. Ósjaldan vorum við að
vinna saman fram á nótt í bílskúrn-
um þínum. Þar var ýmislegt skrafað
og oft hefði það ekki verið fyrir
hvern sem var að skilja um hvað við
vorum að tala, þar sem þú varst
snillingur í að finna viðumefni á
fólk. Það voru því oft sagðar sögur
um Go, Bö, Köttinn, Bixi og fleiri
mæta menn og mikið hlegið. Ög svo
allir „Isu“leiðangrarnir (eins og þú
nefndir þá) sem við fórum í til að
kaupa okkur „Brinku“ eða smá
nammi, jafnvel þó búið væri að
loka. Þeir voru alveg ómissandi og
þóttu lítið spennandi ef þú komst
ekki með.
Núna ert þú hins vegar farinn í
þinn eigin leiðangur, Raggi minn,
og ég efast ekki tim að þú hefur
fengið góðr. fylgdarmenn með þér
og vel verið tekið á móti þér.
Elsku Raggi minn, hafðu þökk
fyrir allt.
Guð geymi Jrig.
Fyrir hönd fjölskyldunnar Bjark-
arstíg 1.
Þín vinkona,
Silla.
Mig Iangar að minnast með nokkr-
um orðum nágranna míns og vinar,
Ragnars Þorvaldssonar, sem lést á
heimili sínu, Munkaþverárstræti 18,
sunnudaginn 11. ágúst sl.
Þann sama dag vorum við að
niála húsið í Munkaþverárstrætinu
og spjalla um daginn og veginn. Ég
hafði orð á því við Ragnar að mér
þætti ganga heldur hægt hjá okkur
að mála húsið svona tvö ein, hann
svaraði því þá til að það gerði ekk-
ert til því að hann hefði allan heims-
ins tíma til að vinna verkið. Það
reyndust ekki orð að sönnu því
morguninn eftir var hann allur.
Eg kynntist Ragnari fyrst árið
1992 vegna viðskipta minna við
verslun sem hann rak ásamt fleirum.
Seinna tengdist ég fjölskyldu hans
og flutti á hæðina fyrir neðan hann.
Þar sem unnusti minn og frændi
hans er sjómaður vorum við Ragnar
mikið ein í húsinu ásamt ungum syni
mínunt, Aroni, og hundinum hans,
Töru. Mér fannst ákaflega notalegt
að vita alltaf af Ragnari í húsinu og
við hittumst og spjölluðum saman á
hverjum degi. Það verður tómlegt í
húsinu nú eftir að hann er farinn og
ég á eftir að sakna þessara notalegu,
daglegu samskipta okkar.
Iþróttir áttu allan hug Ragnars og
var hann vel þekktur innan íþrótta-
félaganna héma á Akureyri. Hann
vann á sinn hægláta hátt að því að
efla íþróttafélögin í bænum. Hann
var traustur maður og vann allt vel
sem hann tók að sér.
Ragnar var ókvæntur og barnlaus
en afar samrýmdur systur sinni,
Ingibjörgu, og hennar fjölskyldu.
Fjölskyldunni í Jörvabyggð var
hann trúr og tryggur í hvívetna og í
hjartans einlægni og af sannri hlýju
leit hann á Valda, Óla og Stínu og
börnin þeirra sem sín eigin.
Við minnumst Ragnars sem góðs
félaga, frænda og vinar.
Guð blessi minningu hans.
Kristjana H. Þorgeirsdóttir.
í byrjun síðustu viku spurðust þau
sorglegu tíðindi að okkar ágæti fé-
lagi og Þórsari, Ragnar Þorvaldsson,
væri látinn.
Hann hafði orðið bráðkvaddur að
heimili sínu sunnudagskvöldið 11.
ágúst, aðeins 49 ára að aldri.
Það er nánast ekki hægt að
kyngja því að þessi bráðhressi félagi
okkar, sem lifði eins og ég hef hald-
ið að maður ætti að lifa, sé horfinn á
braut.
Ragnar var stakur reglumaður og
stundaði íþróttir alla sína tíð. Hann
var alla tíð mikill Þórsari og ég vil
nota um hann orðið Eðalþórsari, en
það orð tek ég mér stundum í munn
um þá sem mér finnst unna félaginu
mest. Hann tók virkan þátt í íþrótta-
starfi félagsins og náði þeim ein-
staka árangri að keppa með meist-
araflokki Þórs í 1. deild í hand-
knattleik, knattspymu og körfu-
knattleik.
Ragnar var alla tíð mjög virkur í
félagsstarfinu og var með afbrigðum
bóngóður þegar til hans var leitað.
Það var gaman að spjalla við Ragga
um málefni félagsins. Hvorugur
okkar var neitt fyrir það að liggja á
skoðunum sínum og við vissum allt-
af báðir lausn á öllum málum, en
það var að vísu ekki alltaf sama
lausnin.
Ég vil þakka Ragnari allt sem
hann hefur gert fyrir okkar ágæta
íþróttafélag Þór og veit að hann
kemur til með að fylgjast með okkur
áfram frá nýjum heimkynnum.
Kæra Ingibjörg og Hilmar. Ég
veit að fjölskylduböndin voru
óvenju sterk og það er erfitt að sætta
sig við slíka hluti, að maður eins og
Ragnar sem var hvers manns hug-
ljúfi og vildi allt fyrir alla gera skuli
hrifinn á brott svo fyrirvaralaust í
blóma lífsins.
Ég vil senda ykkur og börnum
ykkar, Þorvaldi, Ólafi, Krislínu og
barnabörnum, okkar innilegustu
samúðarkveðjur og bið góðan Guð
að styðja ykkur og styrkja.
Minningin um okkar ágæta vin
Ragnar Þorvaldsson lifir.
F.h. íþróttafélagsins Þórs,
Guðmundur Sigurbjörnsson,
formaður.
Jæja, Raggi, þá skilja leiðir. Við sjá-
umst líklega ekki í bráð og ég næ
ómögulega til þín. Þess vegna hripa
ég þessar línur í úrræðaleysi.
Það var annars þér lfkt að yfir-
gefa okkur jafn skyndilega og
óvænt og raun bar vitni. Maður tæp-
ast trúir því enn, býst jafnvel við að
heyra frá þér hvað úr hverju. Sé hins
vegar lífshlaup þitt og manngerð
skoðuð gat vart annað orðið. Þetta
er bara alltof snemmt. Ég hefði svo
feginn notið félagsskapar þíns og
krafta enn um hríð. Ég hefði líka
kvatt þig af meiri virðingu og inni-
legar kvöldið fyrir brottför þína
hefði mig rennt í grun hvað til stóð.
En baðvatnið var tekið að kólna svo
ískyggilega eftir langt samtal að við
mæltum okkur mót eftir helgi.
Þetta var hefðbundið samtal um
skó, búninga, teip, klístur og margt
fleira tengd handboltaliðinu okkar.
Við áttum þann draum sameiginleg-
an að gera veg þess meiri, jafnvel
koma því í fyrstu deild að ári. Pen-
ingaleg efni voru að sönnu lítil en
áhuginn og samstarfsviljinn óþrjót-
andi. Því merki skal haldið á lofti.
Svo ræddum við vitanlega körfu-
boltann í Laugargötunni og töldum
dagana fram að mánaðarmótum.
Við ætluðum reyndar að spila í
sumar en meiðsli þín og gipsið frá
því á Pollamótinu komu í veg fyrir
það. Þú varst nefnilega ómissandi,
þú varst fyrirliði.
Enginn nema sannur fyrirliði gat
helgi eftir helgi smalað saman
mönnum úr ólíklegustu áttum ti þess
að spila körfubolta. Sumir komu að
vísu beint úr grillveislum eða press-
aðir úr fjölskylduboðum, brúðkaup-
um, jafnvel fermingum eigin bama
en þeir komu, annars var eitthvað
mikið að gerast í þessu þorpi.
Við áttum fremur stutta samleið,
kynntumst líklega fyrir sex árum í
hinu fræga TBA-liði þar sem glæstir
ósigrar slógu taktinn í okkar knatt-
spymulega svanasöng. Svo leiddi
eitt af öðru, leikir í Höllinni, körfu-
boltinn fyrrnefndi, Pollamótin,
handboltaliðið og náin vinátta sem
fyrst og síðast ber að þakka.
Þú varst góður vinur, gegnheill
og sannur og þess vegna kannski
ekki allra. Þú hafðir stórt hjarta og
gott sem lærdómsríkt var að kynn-
ast, þekkja og eiga að. Þú varst á
þinn sérstaka hátt fremur einbeittur
og alvörugefinn en stutt í brosið,
manna fljótastur að greina spaugi-
legu hliðamar og kunnir að segja frá
þeim. Þess vegna verður hálf tóm-
legt án þín félagi hér í bæ.
Þú varst drengur góður, samur
og jafn, einfaldlega minn maður.
Hvíl þú í friði.
Helgi.
Verð miðað við staðgreiðslu
er 1300* krónur
f fyrsta birting
Jjf og hver endurtekning
400 krónur