Þjóðviljinn - 07.06.1945, Blaðsíða 5

ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 7. júní 1945.
Fimmtudagur 7. júní 1945. — ÞJÓÐVILJINN
þlQÐVILJINN
Utgefandi: Samciningarjlokkur alþýðu — Sósíalistajlokkurinn.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Guðmundsson.
Stjórnmálaritstjórar: Eirtar Olgcirason, Sigjús Sigurhjartarson.
Ritstjórnarskrifstofa: Austurstrœti 12, sími 2270.
Afgreiðsla og auglýsingar: Skólavörðustíg 19, sími 218h-.
Askriftarverð: I Reykjavík og nágrenni: Kr. 6.0(^ á mánuði.
Uti á landi: Kr. 5.00 á mánuði.
Prentsmiðja: Víkings'prcnt h.f., Garðastrœti 17.
Timburverzlun og KRON
Dagblað Framsóknarmanna, Alþýðublaðið, og landsblað
þeirra, Tíminn, hafa undanfarið keppzt við að deila á „komm-
únistana“, sem þau segja að stjórni KRON, fyrir að þeir haf 1
ekki látið félagið panta tim'bur hjá S. I. S.
Já, miklir menn erum við Hrólfur minn, hugsa þeir Fram-
sóknarmennirnir Stefán Alþýðublaðsritstjóri og Þórarinn Tíma-
ritstjóri. Og víst er um það, að engum meðalmönnum er hent
að búa til svona sögur.
Það var snemma á liðnum vetri að . S. í. S. benti Jram-
kvæmdastjórn KRON á að kostur væri á að panta timbur hjá
Sambandinu, en timbur þetta mundi það fá er siglingar hæfust
frá Svíþjóð. Málið var rætt í framkvæmdastjórn KRON, sem
er skipuð þremur jafnsettum framkvæmdastjórum. Fram-
kvæmdastjórarnir voru sammála um að ekki væri tímabært
fyrir KRON að hefja timburverzlun í Reykjavík né Hafnarfirði,
enda hefði það kostað félagið allmikið fé að skapa sér aðstöðu
til slíkrar verzlunar, og önnur viðfangsefni voru talin brýnni.
En hvað Keflavík snerti var þessi aðstaða fyrir hendi og þótti
J>ví rétt að óska eftir nokkru timbri með tilliti til Keflavíkur-
deildarinnar. í stjórn KRON var þetta mál einnig rætt og voru
stjórnarmeðlimir allir sammála framkvæmdastjóminni. Þegar
allar þessar umræður fóru fram var einn „kommúnisti“ í fram-
kvæmdastjórn og í stjórninni voru þeir þrír af níu stjórnar-
meðlimum.
Allt sem Framsóknarblöðin hafa um kommúnista sagt i
þessu sambandi, hittir því menn eins og Felix Guðmundsson,
Kristjón Kristjónsson, Guðmund Tryggvason, Árna Benediktsson
og fleiri álíka gallharða „kommúnista“. Og vissulega munu þeir
vera menn til að svara fyrir sig.
En meðal annarra orða. Hvers á Stefán Pétursson að gjalda
að ekki skuli vera kennd ævisaga hans í Samvinnuskólanum
eins og ævisaga Þórarins.
Það er ekki sjáanlegt að Stefán sé Þórarni minni í neinu
því er miður má fara.
Húsnæðisvandamálin
%
Það verður að herða á íbúðabyggingum í Reykjavík, tryggja
þeim, sem efni hafa á að byggja og vilja byggja hóflegar íbúðir,
nægilegt efni og auk þess verður bærinn að láta meir til sín
taka en enn er orðið, þótt allgóð byrjun hafi verið gerð.
Það er auðséð á öllu að til stórvandræða horfir þegar haust-
ar, ef svona heldur áfram — og sannarlega eru vandamálin svo
mikil nú að ekki mega þau versna.
En það er ekki útlit fyrir annað en að íbúðavandræðin
versni stórum í haust, ef áfram heldur eins og nú horfir, svo
ekki sé um það hneyksli talað, ef Framsókn á að haldast uppi
að hindra að Reykvíkingar fái nauðsynlegasta efni í byggingar.
Svo er annað, sem sérstaklega verður að athuga. Vér bú-
umst nú við löndum vorum heim svo hundruðum skiptir frá
Norðurlöndum. Þeir eru lengi búnir að bíða.
Hvar ætlum vér þeim húsnæði?
Hér heima bíður fólk eftir húsnæði og hefur beðið árum
saman.
Erlendis bíða landar og hlakka til heimkomu.
Það verður að flýta sér syo sem hægt er fyrir því að meira
verði byggt í Reykjavík og fljótar. Og það er timbrið sem mest
stendur á. '
fór ég hólmann um kring
- Póliiísk ferðasaga -
Flugan bíður ferðbúin.
Hálfan
Klukkan 10,45 að morgni mið-
vikudagsins 2. maí 1945 er all-
stór hópur manna á ýmsum aldri
staddur niðri á skrifstofu Flugfé-
lags íslands í Austurstræti. Flug-
menn og skrifstofupiltar eru í
óðaönn að vega væntanlega far-
þega og farangur þeirra, skrifa
niður þyngdina, útbýta farseðl-
um og heimta fargjöld.
Að skammri stund liðinni er
ekið upp á flugvöll og setzt upp í
eina fluguna af þremur, sem þar
bíða suðandi, viðbúnar að hefja
sig til flugs. Þegar við ætlum
að fara að svífa af stað, kemur í
ljós olíuleki á öðrum hreyfli vél-
arinnar, er hún því tekin inn í
skýlið til viðgerðar. Þetta tefur
okkur um hálftíma, en jafnskjótt
og aðgerðinni er lokið, %kríður
flugan hægt af stað eftir afleggj-
aranum, beygir inn á flugvöll-,
inn og rennir hann á enda, en
snýr þar við, og nú er allur
skeiðflöturinn fram undan. Vél-
in er sett á fulla ferð, og flugan
þýtur með ofurhraða eftir vell-
inum, sveiflar skottinu lítillega,
og brátt erum við laus við jörð-
ina. Flugan smástígur ofar, ofar,
hallast dálítið á hlið, hnitar
mjúklega stóran hring, réttír sig
síðan af og tekur stefnu austur
á við. Undir okkur og umhverf-
is veltist grá, grisjuð þokuslæða.
Flugmaðurinn, ungur Akureyr-
ingur, Jóhannes Snorrason að
nafni, tekur upp kort, brýtur það
sundur á hnjám sér og lætur
fluguna fara að nokkru sinna
eigin ferða, meðan hann litast
um á kortinu og ákveður sér
leið. Síðan lækkar hann flugið,
flýgur niður að ströndinni og
fylgir henni að mestu upp frá
því. Húsaþýrpingarnar í Reykja-
vík og Hafnarfirði minna mig
mest á byggiklossa með mynda-
hlutum, er ég lék mér að smá-
patti að raða svo saman, að úr
yrði heil borg. Loftöldurnar
hrynja með þungum þyt af
brjóstum flugunnar. Öðru hvoru
verða á vegi hennar smáloft-
þynningar, svo að hún dettur
snöggt niður. Það er dálítið ó-
notalegt í fyrstu, manni finnst
sem innýflin dragist í hnút og
veltist með óþægilegum hraða
upp eftir holinu, en þessi tilfinn-
ing hverfur með vananum.
Venjulegast hreyfist flugan alls
ekkert, svo að manni finnst mað-
ur sitja inni á palli við ódeifð-
ar útvarpstruflanir. í einni svip-
an fáum við útsýn yfir Árnes-
og Rangárvallasýslur: víðfeðma
flatneskja upp frá ströndinni
með fjallavirkjum^að baki, sums
staðar jökulkrýndum.
★
Þarna liggur Heimaey fyrir
sunnan og neðan ásamt öllum
þeim stöllum sínum, sem sam-
eiginlega eru kenndar við vest-
menn. Fyrir réttum þremur dög-
um var sá, er þetta ritar, að Ijúka
síðustu störfum sínum sem heyr-
ari við Gagnfræðaskólann í Eyj-
um með því að gefa annars-
bekkingum einkunnir fyrir próf-
úrlausnir í náttúruvísindum, og
er honum ekki ótrútt um, að
þeir hafi fremur notið en goldið'
þeirra góðu áhrifa, sem vitund-
in um nálægð lausnarstundar-
innar hafði á skapsmuni hans.
Það lætur að líkum, að við það
að hafa Vestmannaeyjar allar
samtímis fyrir augum í fyrsta
sinni á ævinni, stigu upp í hug-
ann margar minningar um dvöl-
ina þar, og munu þær síðar sagð-
ar.
Áfram er flogið, og innan tíð-
ar skellir flugan skottinu niður
á flugvöllinn að Fagurhólsmýri
í Öræfum. Hér förum við út úr
flugvélinni, meðan flugmaður-
inn nær í póst og farangur
þriggja af farþegunum, sem ekki
ætla lengra. í fyrsta skipti stend
ég föstum fótum í þeirri sveit,
sem allt frá því, er ég komst
fyrst til vits, hefur verið mér
einna hugstæðust allra íslenzkra
byggða, vegna þess, hvílíkan
f jölda forfeðra minna og -mæðra
hún hefur alið. Ég er heldur ekki
fyrr kominn út úr vélinni en ég
er kominn í samræður við ein-
hvern frænda minn, enda á ég
hér fjölmennt frændalið. Ég
leita mér upplýsinga um land-
samgöngur austur á leið og
kemst að raun um, að þær eru
ekki svo góðar, að ég geti látið
það eftir mér, að verða hér eftir
að þessu sinni, en verð að láta
mér nægja fyrirheit um að koma
hér síðar, er bet.ra tóm gefst.
Flugvöllurinn hér er á sléttum
melum og virðist allgóður, að
minnsta kosti varð okkar lipra
flugmanni, Jóhannesi, lítið fyr-
ir því að lenda og hefja sig til
flugs.
★
Við kveðjum nú Fagurhóls-
mýri og svífum áfram austur
með söndum Austur-Skaftafells-
sýslu. Þarna streymir Jökulsá á
Breiðamerkursandi, stutt, en
ægiþung til sjávar og dregur að
sér athyglina. Brátt blasir Suð-
ursveitin við okkur, fæðingar-
sveit Þórbergs. Hér kemur Hali,
þar sem snillingurinn leit fyrst
dagsins ljós, gerði menn síðar
skelkaða með vindhanáfykti,
kvaldist undir sálmasöng og
guðsorðalestri og lifði m. a. til-
efni pistilsins: „Lifandi kristin-
dómur og ég“. En meðal annarra
orða: Hvenær fáum við: „Dauð-
ur kristindómur og þú“? Eftir
fáéln andartök svífum við yfir
Bjarnarhöfn. Þaðan reru Suður-
sveitungar skipum sínum um
langan aldur til fiskjar og gera
trúlega enn. Við þessa sanda
hefur hin ramma Rán margan
manninn hremmt, og ég minnist
þess nú, að hér á þessum slóðum
lenti afi minn eitt sinn undir
skipi í brimlendingu og beið
þess aldrei fullar bætur síðan.
Enp fremur rifjast það upp fyr-
ir mér, að sonur hans, hinn ó-
feigi Sveinn bándi á Sléttaleyti
í Suðursveit, sem vel gæti hrós-
að sér af að vera einn þeirra,
sem ekki verður í hel komið,
lenti hér eitt sinn í yfirvofandi
lífsháska og það ekki í eina
skipti á ævinni. En einkanlega
stendur mér nú skýr fyrir hug-
arsjónum dumbungslegur júní-
dagur á því herrans ári 1932.
Mótorbáturinn' „Björgvin“ frá
Hornafirði skríður hægt hér
suður með söndunum, fermdur
ýmiss konar vörum til bænd-
anna í Suðursveit. Við stýrið
stendur þreklegur sjóþjarkur, en
í afturhorni stýrishússins bak-
borðsmeginn situr 11 ára strák-
hnokki, lítill eftir aldri og aumk-
unarlega vesældarlegur, þar
sem hann húkir þarna á smurn-
ingsolíudunk, klæddur í gráan
vaðmálsfrakka, gúmmíþrúgur,
með prjónaða topphúfu á höfði
og að minnsta kosti fimm sinn-
um of stóra sjóvettlinga af skip-
stjóranum á höndum sér. Aldan
er svo lítil sem hún getur orðið
á þessum slóðum, en eigi að síð-
ur ælir hann án afláts niður á
milli fóta sér, enda varð sú raun-
in á síðar, að hann reyndist ófær
til sjósóknar. Öð.ru hvoru leit sá,‘
er við stýrið stóð, meðaumkunar-
augum niður á þetta samsafn af
olíubrúsa, frakka. topphúfu og
gúmmíþrúgum og sagði: „Mikið
helvíti er að sjá drenginn, mað-
ur. Ja-a-á, ma-a-aður“. Loksins
þegar báturinn var lagztur úti
fyrir söndum Suðursveitar og
uppskipunarbáturinn frá landi
var lagztur við hlið „Björgvins“,
neytti þústin í stýrishússhorn-
inu allra krafta til að skreiðast
út á dekkið. Við stráknum blasti
annarleg sýn: Niðri í bátnum
stóðu nokkrir menn klæddir
skinntreyjum, skinnbrókum og
skinnsokkum. Fatnaðurinn var
allur úr íslenzku sauðskinni,
flestu blásteinslituðu. Hann
hafði aldrei séð menn svona
klædda áður, og hann vissLekki
fyllilega, hvort hann ætti að
brosa eða leggja á flótta. Hvern-
ig stóð á því, að mennirnir
klæddu sig svona? Hvers kon-
ar fólk bjó hér eiginlega? Eski-
móar, eða hvað? Honum leizt
ekki meira en svo á að eiga að
dvpljast hér heilt sumar. En sjó-
veikin? Já, bölvuð sjóveikin. Af
tvennu illu vildi hann heldur
hætta á vistina og fá þegar fast
land undir fætur en vera mín-
útu lengur en nauðsyn krafði úti
á þessum andstyggilega sjó.
Hann klöngraðist því um borð
í uppskipunarbátinn og fól sig
þessum skinnklæddu karlverum
á vald. Óðar en báturinn kenndi
grunns, stukku mennirnir í sjó-
inn og héldu bátnum, svo að
honum slægi ekki flötum fyrir
í soginu og fylltist af sjó eða
hvolfdi. Einn þeirra í sauðskinn-
inu. Sigjón bóndi í Borgar-
höfn, tvíhenti drenginn og hljóp
með hann gegnum löðrið upp á
þurrt land. Aðrir menn gripu
mjölsekki, sykurkassa og annan
varning og báru til lands. Nokkr-
ir stóðu utan við bátinn og héldu
honum réttum, og í aðsoginu tók
sjórinn þeim oft í mitti. Nú skild
ist drengnum, að þetta voru er.g
ir eskimóar né aulamenni, held-
ur menn, sem voru þaulæfðir,
hugremmdir og hyggnir orðnir
af langvarandi fangbrögðum
við hin villtustu öfl íslenzkrar
náttúru, menn, sem kunnu að
sjóklæðast. Og kvíði hans reynd-
ist ástæðulaus, því að í þessari
sveit býr einlægasta og bezta
fólkið, sem hann hefur kynnzt
á margvíslegum flækingi um
þrjá fjórðunga þessa lands.
★
En nú sé ég, að hér er kom-
inn formáli að hugþekkum minn-
ingum þriggja berAskusumra í
þessari afskekktu sveit, sem efni
eru í aðra langa sögu, sem
ekki verður hérna sögð. Höldum'
því áfram ferðinni. Er við höf-
um áfram flogið enn um stund,
verður mér litið „norður og nið-
ur“ og sé þá, hvar Hornaf jarðar-
fljót renna til sjávar, lygn og
breið. Þau eru ekki ýkjatilkomu-
mikil hér úr loftinu, og ókunn-
ugan myndu þau einna helzt
minna á mjólkurleka, sem smá-
krakki hefur misst úr pelanum
sínum niður á eldhúsborðið. En
við, sem þekkjum þau nánar,
vitum, að þau eru talsvert ann-
að og meira, og þess vegna þykja
mér þau tíguleg og er hreykinn
af að hafa riðið þau. Víðast hvar
eru þau örgrunn, en þó eru í
þeim alldjúpir álar, sem taka
hestum í síður og geta jafnvel
orðið svo djúpir, að hestarnir
fari á sund. Ég minnist þess, að
sumarið 1935 fórum við ferm-
ingarkrakkarnir frá Eskifirði í
skemmtiför suður í Skaftafellp-
sýslu og ætluðum á bíl suður
yfir Fljótin, en sátum föst í svo-
nefndum Prestsvitjunarál og
þurfti fjölda hesta og manna til
að draga bílinn upp úr álskratt,-
anum. Stjórnaði sá víðsýni og
vísi klerkur, séra Eiríkur Helga-
son í Bjarnanesi, því björgunar-
starfi af mestu karlmennsku og
prýði. Ég man, að við krakkarn-
ir brostum að því, hve háleitur
hann var, því að geislarnir brotn-
Bandamannaráðstefna
Innan skamms munu julltrú-
ar Bandamanna koma saman í
Vín til að ræða um framtíð Aust-
urríkis.
Eins og kunnugt er, var
skömmu eftir að rauði herinn
tók Vín, sett þar á stofn ríkis-
stjórn,^ skipuð fulltrúum allra
andnazistískra flokka. Bretar
og Bandaríkjaménn hafa samt
ekki fengizt til að viðurkenna
þessa stjórn, og mun ráðstefnan
m a. haldin til þess að jafna allan
ágreining meðal Bandamanna
viðvíkjandi þessu.
Forsætisráðherra Sýrlands
hefur lýst yfir ánægju sinni yf-
ir tilboði frönsku stjórnarinnar
um ráðstefnu stóryeldanna 5 og
Sýrlands og Libanons um mál
þessara ríkja.
uðu þannig í gleraugunum hans,
að hann virtist jafnan horfa
langt utan og ofan við það, sem
hann horfði á. Ég er einmitt
kominn að þessum þætti í hug-
renningum mínum og tekinn að
brosa í kampinn, þegar flugmað-
urinn hægir á vélinni. Hún
lækkar flugið og brátt erum við
setzt á Melatanga við Horna-
fjörð.
Hérna við Melatangann eru
aðal loðnu- eða sílamiðin á
vetrarvertíðinni. Um liggindin
eða sjávarfallaskiptin flykkjast
menn frá öllum þeim bátum, er
veiðar stunda frá Hornafirði á
vetrarvertíðinni, á skektum eða
litlúm „trillum“ hingað út á
fjörurnar með loðnunætur og
„draga fyrir“ síli í beitu. Er það
illt verk, ef lítið er um síli, að
taka fjölmörg „köst“ og draga
næturnar að landi á sjálfum sér,
öft í bullandi straumi. En sé
hins vegar veiði góð, þarf oft
ekki að taka nema eitt kast til
að fylla kænuna, og er það þá
ekki lítil „búbót“ að fá svo góða
beitu fyrir aðeins örlítið brot af
því fé, sem sama magn af síld
kostar, eins og nú er á henni
okrað. Hér á f jörunum áttum við
aðkomustrákarnir margar okkar
skemmtilegustu stundir á ver-
tíðinni, því að hér var oft flog-
izt á, rifizt og klámvísur kveðn-
ar. En hafi ekki hugarfarið
breytzt til muna frá minni hung-
urvertíð á Hornafirði 1938, munu
þó sílaveiðarnar einna verst
þokkaðar allra verka, vegna
þess, hvað þær eru oft erviðar
og ónæðissamar. ,
Er við komum á Melana, voru
þar komnir nokkrir náungar,
sumir til að taka á móti kunn-
ingjum sínum, aðrir til að að-
stoða flugmanninn við að láta
benzín á fluguna. Brátt er því
lokið, og flugan líður af stað og
svífur í suðurátt, en við förum
upp í lítinn skjöktbát og ltöldum
af stað upp á Höfn. Það er hátt
í hálftíma róður, en fer þó nokk-
uð eftir því, hvernig á sjávar-
föllum stendur. Straumþungi
er gífurlega mikill hér í Horna-
firði, svo að í sterkustu straum-
böndunum má oft trauðla sjá,
hvort bátnum miðar nokkuð á
leið eða hann stendur í stað.
Framh. seinna.
\
Eftir Einar Braga Sigurðsson
Fagurhólmsmýri í Öræfum.
Kínverskir liðsforingjar fylgjast með hernaðaraðgerðum.
Stjórn ísfisksamlags Vestmannaeyja
lætur Helga Ben. nota sig sem skálkaskjól
ísfirzkar skólastúlk-
ur sýna leikfimi í
Iðnó
10 stúlkur frá gagnfræðaskól-
aniun á ísafirði sýndu leik-
fimi í Iðnó í gærkvöld.
Sýningnnni stjómaði María
Gunnarsdóttir íþróttakennari,
en Elísabet Kristjánsdóttir, ein
af námsmeyjum skólans, lék
undir á píanó. — Þessar ís-
firzku stúlkur em úr 3. bekk
gagnfræðaskólans á ísafirði, en
sá bekkur skólans, um 30
manns, er hér á ferðalagi.
Áður en sýningin hófst, á-
varpaði Hannibal Valdimars-
son viðstadda. Byrjaði hann á
að segja frá ferðalagi 3. bekkj-
ar, sem hann kvað fyrst hafa
farið norður um land; skoðað
ýmsa staði í Þingeyjarsýslu en
haldið þaðan um Akureyri til
Reykjavíkur, en þaðan á Þing-
velli og að Laugarvatni, og
væru.nú á heimleið.
Bað hann menn að athuga að
hér væri einungis um skólasýn-
ingu'að ræða, sýningu nemenda
er ekki hefðu æft leikfimi
nema 3 klst. á viku.
Er skólastjórinn hafði lokið
máli sfnu hófst sýningin. Heils-
aði flokkurinn með fánum, en
síðan voru sýndar nokkrar létc-
ar og erfiðar æfjngar á víxi.
Þá voru sýndar æfingar á slá
(að vísu ekki ýkja hárri), og
tókust þær fremur vel. Nokk-
ur stökk yfir hest voru sýnd, en
að síðustu litlar æfingar með
undirspili.
Aðsókn að sýningunni var
góð og létu áhorfendur hrifn-
ingu sýna í ljós með kröftugu
lófataki.
I stuttu máli
Einræðisríkið Brasilía, sem
talið er til hinna sameinuðu
þjóða, hefur sagt Japan stríð á
hendur.
Ráðgjafanefndir hernáms-
stjóra Bandamanna í Þýzkalandi
hafa komið saman á fund til
þess að ræða nánar um fram-
kvæmd ákvæða yfirlýsingarinn-
ar um hernámið, sem birt var í
blaðinu í gær.
Verkfall 40 þús. baðmullar-
verkamanna er skollið á í Mexi-
kó. Búizt er við að verkfallið
muni breiðast út til 50 þús. ull-
arverkamanna.
N. k. sunnudag verða mikil há-
tíðahöld í Lidice, þorpinu, sem
Þjóðverjar lögðu í eyði, en þá
þá eru liðin 5 ár, síðan þorpið
var jafnað við jörðu.
Félagslíf
,FRÁ BREIÐFIRÐINGA-
FÉLAGINU
Farið verður í Jósefsdal
kl. 14 á laugardag frá Iðn-
skólanum. Farmiðar fást
í Hattabúð Reykjavíkur
Laugaveg 10 í dag.
Stjórn ísfisksamlags Vest-
mannaeyja hefur birt í Tíman-
um samsetning, sem á að heita
frásögn af Korabmálinu og við-
skiptunum við Helga Benedikts
son. Er það næsta furðulegt :ð
samlagsstjórnin skuli láta hafa
sig til að reka erindi þess
manns, og áreiðanlega ekki vel
þokkað í Eyjum.
Það er gagnslaust fyrir Helga
Ráð Vísis off Tímans:
Að fela sannleikann
en hampa lyginni
Tíminn og Vísir hafa undan-
farið lagt kapp á að fjandskap-
ast gegn aðgerðum ríkisstjórn-
arinnar varðandi fisksölu og
fiskflutninga. Þessi braskara-
málgögn hefur vitanlega tekið
það sárt, að einstakir braskar-
ar skyldu ekki hafa jafnóbundn
ar hendiir til að græða á striti
sjómannanna eins og undan-
farin ár.
Þessi blöð hafa á undanförn-
um mánuðum sannað f jandskap
sinn við sjómennina svo ræk,-
lega að eigi verður gleymt. En
út yfir tekur þó, þegar Tíminn
fer að þakka sér eitthvað já-
kvætt í þessum málum.
í fyrradag segir Tíminn um
þessi mál: „Skal því ekki neit-
að, að þessi ráðstöfun (þ. e.
ríkisstjórnarinnar) hafi gert
nokkurt gagn frá því að láta
málin afskiptalaus en hins veg-
ar ekki nema hálft gagn á við
að koma öllum fiskflutningur.-
um í hendur sölusamlags út-
vegsmanna, eins og Framsókn
armenn beittu sér fyrir“ (Let-
urbreyting Þjóðviljans).
Þessi ummæli blaðsins eru
eins og vænta mátti bara venju
legur „Tímasannleikur“.
í fyrsta lagi hafa samlög
útvegsmanna verið aðstoðuð,
hvar sem var á landinu í öðru
lagi hafa Framsóknannenn
aldrei lagi neitt slíkt til í þess-
um málum sem Tíminn segir
þarna að þeir hafi gert. Hið
eina ráð Framsóknarmanna
hefur verið það, að reyna að
trufla fiskflutningana.
Benediktsson og þjóna hans að
reyna að flækja þetta mál. Rík-
isstjómin vildi fá Korab á
leigu, en Helgi Benediktsson
fór í kapp yið hana um skipið,
treystandi því, að bannið við
leigu erlendra fiskflutninga-
skipa til einstaklinga næði
ekki til hans, hefur sjálfsagt
reiknað með, að enn væru hon-
um allar „undanþágur“ auð-
fengnar.
Ríkisstjórnin vildi ekki taka
við samningi Helga Benedikts-
sonar óbreyttum, því hann var
um margt óhagstæður. En eftir
að sá samningur var gerður fóx-
ríkisstjómin þess á leit við eig-
endur skipsins að fá það, en
eigendurnir vildu ekki, þar
sem Helgt Benediktsson værí
búinn að setja tryggingu fyrir
leigunni og greiða sumt at
henni. Þar með var útilokað að
ríkisstjómin gæti tekið skipið.
Hinsvegar væri fróðlegt að fá
upplysingar um gjaldeyrisleyfi
fyrir þessari greiðslu Helga
Benediktssonar, því ótrúlegt
má virðast, að það hafi farið
eftip eðlilegum leiðum, eins og
á stóð.
Ef stjórn ísfisksamlags Vest-
mannaeyja er staðráðin í að
gerast þátttakandi í bralh
Helga Benediktssonar og jafna
hrakföllum hans á útvegsmenn
og sjómenn í Vestmannaeyjum,
er það svo furðuleg ósvífni, að
engin von er til þess að við bað
verði unað.
Vísir hefur kvartað yfir bví
að einskonar „leynd“ væri á
störfum fiskimálanefndar, enda
þótt hann gæti að sjálfsögðu
fengið allar þær upplýsingar
sem öðrum blöðum væru veitt-
ar.
*
Hvernig stendur þá á því að
hvorki Vísir né Tíminn hafi
enn birt skýrslu Fiskimála-
nefndar um uppbætur greiddar
sjómönnum?
Það er ekki hægt að fá betri
vitnisburð um hinn auma mál-
stað þessara blaða en að þau
skuli ekki hafa birt þessa
skýrslu, að þau skuli reyna að
fela sannleikann fyrir lesendum
sínum til þess að geta haldið
áfram að hampa sinni eigin
lý&i.