Þjóðviljinn - 10.11.1948, Blaðsíða 6

ÞJÖÐVILJINN
Miðvikudagur 10.
irgfibujíi/i
nóv;—1548:

66.
Gordon Schaffen
L'
ÁUSTUR-
ÞYZKALAND
átaðar eru kosnir beint á vinnustöðunum. Þau þing kjósa
síðan fulltrúa á héraðaþingin, en þau kjósa fulltrúa á
„fylkisþingin," en þau kjósa aftur fulltrúa á þing heild-
arsamtakanna. AUar þessar kosningar fara leynilega
fram. Verkalýðssamtökin í hverri borg eða héraði kjósa
sér starfsstjórn, sem skipuð er fulltrúa frá hverjum hinna
átján starfgreina. Til eru fyrirmæli um að stjórn heildar
samtakanna geti neitað að viðurkenna fulltrúa einhverrar
greinar og óska að hún kjósi annan í hans stað. Á þingum
Alþýðusambandsins greiðir hver einstakur atkv., en ekki
eftir starfsgreinum.
Hvert verkalýðsfélag rasður gerðum sínum sjálft, nema
í málum er snerta verkalýðssamtökin í heild. Hvert félag
getur tekið fullnaðarákvarðanir um verkföll nema þau
snerti lífsnauðsynlegar starfsgreinar; þá verða þau að
fá samþykki heildarsamtakanna.
Gaxneska deild þýzka Alþýðusambandsins hélt ársþing
sitt í Chemnitz meðan ég dvaldi á hernámssvæðinu. Fram-
kvæmdastjórn þess þurfti að fjalla um 1090 tillögur, sem
allar voru undirbúnar með tilskyldum hætti, ýmist af
ve. ksmiðjunefndum, félagsfundum eða fjórðungssam-
bandaráðstefnum. Við þessar tillögur voru fluttar 250
breytingartillögur. Ennfremur kom fram fjöldi fyrir-
spurna og nokkrar kvartanir, m. a. yfir of mikilli skrif-
finnsku hjá stjórn sambandsins.
Hið þróttmikla starf verkalýðssamtakanna er farið að
setja einna mest svip á daglega lífið á hernámssvæðinu,
og þótt ekki hafi tekizt að strjúka drungann af og upp-
ræta fjandsemi sem enn er tií meðal nokkurra verka-
manna, þá sækist hratt í áttina. Verksmiðjufundir og
fundir verkalýðsfélaganna eru betur sóttir heldur en
flestir verkamannafundir í Englandi. Jafnvel hörðustu
vetrarmánuðina var fundarsóknift um 60% af félagsmönn
um. Verkalýðssamtökin leggja mikla áherzlu á að koma
hverjum verkamanni í skilning um að lýðræðið veitir þeim
rétt til þess að hafa sín áhrif á gang mála og stjórn
landsins. I þau fáu skipti sem rússneskum mönnum hefur
verið boðið að tala á fundum verkamanna hafa þeir
ævinlega lagt áherzlu á það, að það séu hinir félags-
bundnu verkamenn Þýzkalands er hafi veg og vanda af
endurbyggingu landsins. og lýðræðisins. í ályktun þýzka
alþýðusambandsins um verkfallsréttinn, sem var flutt í
útvarpinu, segir skýrt og skorinort að „notkun verkfalls-
Vopnsins, þegar öll önnur ráð reynast árangurslaus, er
Ótviræður og skilyrðislaus grundvallarréttur verkalýðs-
samtakanna,“ og að verkamennimir sjálfir verði að taka
ákvörðun um verkföll ,,í samræmi við lýðræðisleg grund-
yallaratriði sjálfsákvörðunarréttarins."
Á hernámssvæðum Vesturveldanna er mönnum Ijúft að
3íkja verkalýðssamtökunum á rússneska hernámssvæðinu
við Vinnufylkingu nazistanna, sennilega vegna þess að
kommúnistar gegna þar leiðandi hlutverki (eins
og ralmar í öllum vsrkalýðssamtökum hvaxvetha í
lieiminum), en eftir mínum kynnum af málinu er þetta
haldlítið hjal. Vafalaust hendir það oft að ábyrgir for-
nstumenn vilja smeygja sér hjá samþykktum er gerðar
hafa verið með lýðræðislegum hætti, eða að finna megi
spillingu innan verkalýðssamtakanna. Eg hef ekki enn
komið í það land þar sem ekki er hægt að finna dæmi um

Louis Bromfield
196. DAGTJK.
Hennessy var sjálfur með tvo ása uppiloft og
veðjaði af kappi og Pat varð að vera með, að hon-
um fannst, þar sem hann hafði byrjun á straigth
flush. Berman, einn af vagnst.jórunum hætti, en
hinir héldu áfram. Ný gjöf, og Pat fékk hjartslátt.
Fyrir framan hann, við hlið hinna spilanna, var
spaða átta. Hann fann að hann stokkroðnaði. Hinir
fóru að virða hann fyrir sér, litu á spilin með tor-
tryggni og síðan framan í hann. Hennessy veðjaði
aftur og hann fylgdi. Náunginn frá Jersey City var
með tvær drottningar uppíloft og einn af vélamönn-
unum, Mergenthaler að nafni, var með byrjun á
síraight.
Hennessy fór að gefa, hægt. Pat fannst hjartað
í sár að því komið að springa. Aðeins eitt spil í
stokknum kom að gagni, eitt lítið spaða sjö. Hann
fór að bölva i hljóði af æsingi. Hennessy gaf mann-
inum frá Jersey City tíu, svo að hann var með tvö
pör uppíloft. Þá gaf hann Mergenthaler svart sjö,
og Pat var næstum því búinn að fá hjartaslag þegar
hann sá það koma, en það var lauf sjö; og gerði
ekkert til. Þá velti Hennessy hægt og kveljandi
spaða sjöi, leit framan í Pat og blístraði lágt. Það
fór hrollur um Pat, en hann glotti aðeins glotti sem
gat merkt hvað sem var. Hennessy sneri spilinu
sínu hægt við. Það var ás í viðbót. Hann var með
þrjá ása uppíloft.
Hinir þyrptust að. Hennessy hugsaði sig um and-
artak, og veðjaði síðan hámarki.
„Svo þú ert með fjóra ása??“ spurði Pat, og lézt
hugsa sig vel um. Síðan tók hann veðmálinu hægt
og bætti við hámarki. Maðurinn frá Jersey City með
fullt Jrús lognaðist útaf með formælingum, og í
þetta sinn leit Hennessy á Pat og lagði fram hækk-
unina. Síðan sagði hann: „Nei, ég trúi þér ekki,“ og
hækkaði enn um hámark. Þá var Pat nóg boðið.
Hann lagði fram hækkunina en hækkaði ekki sjálf-
ur vegna þess að honum var vel við Hennessy. Ef
Mergenthaler hefði átt í hlut, hefði hann haldið á-
fram að hækka til eilífðar.
Hann sagði ekki neitt. Hann sneri aðeins við
spaða sexinu.
Hennessy sagði: „Nei, fari það kolað, ef ég hef
nokkurn tíma séð annað eins í póker,“ og fleygði
spilunum sínum með fyrirlitningu.
Þeir fengu sér allir staup til í tilefni spilanna.
STUNÐim.
an orðin hálf fimm. Hann leit á klukkuna, skamm-
aðist sín, og sagði: „Strákar, ég get spilaðá klukku-
tíma enn og svo verð ég að fara.“
í sama bili opnuðust dyrnar og Izzy Rothstein
kom inn. Izzy var þéttur, vöðvamikill lítill gyðingur,
sem bjó öðrum megin í tvíbýlishúsinu með Pat.
Hann bjó með móður sinni, ekkju, og ömmu sinni,
sem kom til Ameríku þegar hún var sextug og var
nú næstum því hundrað ára. Hann ók vörubíl á
daginn fyrir vöruhús í Corona.
I fyrstu sá hann Pat ekki og sneri sér að Henn-
essy og sagði: „Má ég fá að hi'ingja? Eg vérð að
ná i lækni fljótt.“
Þegar Pat heyrði rödd hans og ncifndan jíekni,
sneri liann sér við og þeir þekktust. Iz^j^; var æstur.
Hann hrópaði: „Það er fyrir konuna ^þína. Hún á
iiiiiiiimmiiiimimimiuuiniiiiimiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiEiii
uiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiMiiiimmuiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiimm
ogmennirÐir
tJnglinsasaga um Hróa hött ojr
félaga hans — eftir
GEOFREY TREASE
3.
Það var þessi straight flush sem klófesti hann.
Hann hafði í sannleika ætlað sér að fara snemma
heim, en hann gat ekki farið eftir þetta. Hann gat
ekkert gert nema horft á spilin velta, umferð eftir
umferð, með hjartslátt af æsingi. ITann hélt áfram
að græða og græða. Hann fékk sér nokkur staup í
viðbót og allt í einu, áður en hann vissi, var klukk-
D

%Æ;mm
O o
& ö
skurði, hauskúpan klofin eftir skóflu-
blað. Og ekki urðu svikararnir fleiri.
Fregnir bárust útlögunum daglega
þangað, sem þeir höfðust við. Hrói hélt
kyrru fyrir í helli sínum og reyndi að
gera sér ljósar allar aðstæður, eftir hin-
um einstöku frásögnum. Eitt sinn var
ssndimaður Hrólfs riddara tekinn hönd-
um, en eftir það fóru þeir jáfnán fjöl-
margir saman- Bréfið, semnj.úfclagarnir
náðu í þetta sinn. var til baréns nokk-
urs, sem átti heima hinum megin skóg-
arins. Hann var hvattur til að setja vörð
á alla vegi, sem frá Sherwood lægju.
,,Þeir hafa í hyggju að umlykja okk-
ur á alla vegu,“ sagði Hrói rólegur. „Því
næst munu þeir leita gaumgæfilega um
skóginn, þar til þeir finna ókkUf. Ekki
er Sherwoodskógur nógu víðáttúmikill
til þess að geta falið með öllu hundrað
manns, — og auk þess eru konurnar og
börnin, ekki megum við gleyma þeim.“
„Höfum oss héðan á braut, meðan enn
er tími til,“' sagði Litli-Jón með ákefð.
„Snöggt áhlaup, áður en sleginn er al-
veg hringur um okkur. í eimú vetfangi
getum við komizt til skóganna í Gnípu-
fjöllum. Elti þeir okkur þangað, getum
við haldið áfram til Barnesdals og svo
til fjalla. Aldrei finna þeir okkur þar.
En Sherwood er of lítill um sig.“
,,Þú hefur rétt fyrir þér,“ viðurkenndi
Hrói dapurlega- „Mér finnst hræðilegt,
að yfirgefa alþýðufólkið hér í kring, en
sem stendur virðist ekki um annað að
ræða. Öllu því, sem við getum ekki tek-
ið með okkur, verðum við að koma fyrir
í fylgsnum, og svo leggjum við af stað,
þegar sól er sezt.“