Þjóðviljinn - 04.03.1949, Qupperneq 6

6
ÞtFÓÐVILJINN
Föstudagur 4. marz 1949,
Frá degi
til dags
- Eftir ILJA ERENBÚKG -
ÞRETTÁNDI KAFLI:
AFTUR LEITAR HUNDUR
SPÍ’JU SINNAR
R. SHAFER, einn í her-
málanefnd Bandaríkja-
)ings, lýsti nýlega yfir því, að
ðnað Vestur-Þýzkalands væri
isegt að endurreisa á skömm-
ím tima til hergagnaiðju.
ALDER hershöfðingi, fyrr-
verandi herráðsforsetj
jýzka hersins, lýsir yfir að
íiann geti með skömmum fyrir
/ara komið upp þýzkum her í
V estur-Þýzkalandi.
LUTVERKUM er þannig
skipt. Herra, Shafer legg-
ur til fallbyssur og Halder hers
höfðingi fallbyssufóðrið. Og
þetta gerjzt árið 1948, þremur
árum eftir uppgjöf Hitlers-
Þýzkalands og undirritun Pots
dam-sáttmálans.
ÖRING hinn siðhengdi fær
ekki að hjálpa Halder
hershöfðingja í þessu starfi, né
heldur að minna á er hann
sagði: „Bretar og Bandaríkja-
menn voru brjálaðir þegar þeir
höfnuðu hjálp Þýzkalands til að
berjast gegn austræna öng-
þveitinu."
FJÓRTÁNDI KAFLI:
NOTALEGAR I.JÓSHI.IFAR
^^olkischer Beobachter sagði
í tilefni Jaltayfirlýsingar-
i innar: „Hetjur striðsins gegn
; bolsévismanum munu ekki
; hljóta þá refsingu sem hinn
blindaði herra Churchill hótar
þeim, heldur lárviðarsveiga sög
unnar."
Herra Churchiil reyndist ekki
staurblindur þegar til kom. I
ræðu nýiega í brezka þinginu
minntist hann á „hin viðhjóðs-
legu réttarhöld gegn nazist-
■ um.“
Karl Shaefer, forseti „þýzka
þjóðlega lýðræðisflokksins,“
(nýrrar útgáfu af nazistafiokkn
; um þýzka) er lifir og dafnar á
bandaríska hernámssvæðinu,
krefst ■ þess að „baráttunni
gegn nazistum verði hætt tafar
laust.“
Svo gæti virzt sem óskir
herra Churchills og kröfur
Karls Shaefers hafi heyrzt. Dr.
! Schcacht nýtur nú fullrar virð
ingar. Hinrich Wilhelm Kopf,
böðull Póllands, er forsætisráð
herra í þýzlcu smáriki. Erfitt
yrði að telja upp í stuttri grein
alla þá stríðsglæpamenn, sem
hlotið hafa — að vísu ekki
: lárviðarsveiga sögunnar — en
í virðuleg ráðherraembætti.
■ Minna má á að Clay hershöfð-
ingi náðaði kvcnböðulinn Ilse
‘ Koch, þá sem lét gera sér
! lampahlífar úr húð Buchen-
j waldfanga.
FIMMTÁNDI KAFLI:
UPPRIFJUN Á
LANDAFRÁSÐI
rið 1941 ritaðí Frankfurter
Zeitung: „Aldrei framar
mun nokkur níaður véfengja
rétt Þjóðverja til Elsass og
Lothringen." Á þeim dögum,
sem nú virðast fjarri, voru
margir ósamþykkir þessari full
yrðingu nazistablaðsins þar á
meðal íbúar hins umrædda
landshluta.
En 1948 hélt áðurnefndur
Karl Shaefer, með velþókn-
un bandarísku hernámsyfirvald
anna, fund gamalfranskra naz-
ista í Stuttgart og lýsti yfir:
„Þýzkalánd verður að fá iönd
sín aftur, þar með talin Elsass
og Lothringen."
Rétt á eftir lýsir hr. Rama-
dier því yfir á þingi að Sovét-
ríkin ógni Frakklandi. Hann
virðist ekki of vel að sér i
landafræði.
SEXTÁNÐI KAFLI:
EÐVAKÐ HINN SIGURSÆLÍ
g minnist sigurfarar Edou-
ards Daladier inn í París
haustið 1938, eftir sigurinn sem
hann vann í Múnchen. Þá sagði
hr. Edouard Daladier: „Hitler
fær nóg að gera í Úkraníu og
Rússland er risi á leirfótum.
Rauði herinn er illa búinn og
yfirleitt þarf ekki að reikna
mikið með honum sem her.“
Árið 1939 lét hr. Edouard
Daladier líma upp á húsveggi
víðsvegar um Frakkland aug-
lýsingu með áletruninni: „Vér
sigrum því vér erum sterkari."
Síðan löbbuðu Þjóðverjar inn í
París.
Þegar „risinn á leirfótum"
komst inn í Þýzkaland og vonir
Frakka tóku að glæðast á ný,
kom Edouard hinn sigursæli
aftur til skjalanna.
Nýlega fullyrti Edouard Dala
dier aftur í Carrefour að Rúss-
land sé risi á leirfótum, að sov-
étherinn sé ekki sterkur her,
hergögn hans „gömul og úr-
elt."
Hann hlýtur að vera farinn
að láta teikna nýja auglýsingu
með áletruninni: „Vér sigrum
því vér erum sterkari." •— Hr.
Edouard Daladier er fæddur í
Voucluse-héraði, en það er 30—
40 km. frá Tarascon er gaf
heimínum annan, yfirlætislaus-
ari, en samt frægan sigurveg-
ara, hr. Tartarin.
SEYTJÁNDI OG SÍÐASTI
KAFLI:
egar sovétherinn nálgað-
ist höfuðborg Þýzkalands,
hélt Göbbels tilfinningaræðu:
„Hér verða ráðin örlög vest-
rænnar menningar. Berlín er
útvörður Evrópu."
Herr Ernst Reuter, að eigin
áliti yfirborgarstjóri vestur-
hluta Berlínar, er ekki jaínfræg
ur og Göbbels, cn talar ekki
síður af eidmóði: „Tími samn-
inganna er liðinn......Beriín
er yzti útvörður Evrópu ....
Berlín er striðsorsök."
Á öndverðu ári 1945 varö
maður nokkur í Magdeburg
brjálaður af skelfingu er hann
hafði lesið ræðu Göbbels, Eeddi
út á götu og tók að æpa að
rússneskir skriðdrekar nálguð-
ust borgina; skaut síðan vanda
menn sina.
En 24. nóv. 1948 varð þýzkur
stúdent, Karl Hirt, brjálaður
af lestri ræðu Reuters, æddi
út.á, götu og tók að æpa: „Rúss
neskir skriðdrekar eru að
koma.“ Til allrar blessunnar
va.r Karl Hirt einhleypur og
drap engan, hann tók bara af
sér skóna til að létta sig á
flóttnnum. Hann var lé.tinn á
vitfirringahæli.
Louis MromiieM
172. DAGUR.
STMJNBIH
„Hirtu ekki um það. Það var hann sein drap
„Heppna Sam.“ Ef þið viljið ná honum þá skul-
uð þið koma í snatri.“
Hún setti tólið á, opnaði dyrnar og brosti
framan í unga manninn með olíuborna hárið.
„Þetta var meiri bylurinn, herra Eckleberg.“
„Já, hvort það var, frú Daeklehorst. Það verð-
ur allt komið á flot á morgun.“
„Það má búast við því.“
Hún fór út og sneri til vesturs í áttina að ánni,
og þegar hún kom að vörugeymsiunum aftur
fór hún inn í anddyri og gekk upp stigana að
grænni hurð sem hún barði á og kallaði: „Það
er frú Dacklehorst.“
Dyrnar opnuðust og hún kom inn i lítið her-
bergi sem var notað sem eldhús, setustofa og
borðstofa. Yfir eldavélinni hékk þvottasnúra full
af barnableyjum. Mögur, hrukkótt kona leit til
hennar upp frá þvottabala þar sem hún var að
þvo fleiri bleyjur.
„Góðan daginn, frú Kleinpf. Eg leit hingað inn
sem snöggvast því að ég hef sendiferð handa
Jimmý.“
Frú Klempf þurrkaði sér um hendurnar og
rétti úr sér og frú Dacklehorst tók samanvöðlað
bréfið upp úr beltinu sínu.
„Getur Jimmý farið með þetta fyrir mig?
Heimilisfangið stendur á því.“
„Hann er ekki heima eins og er. Hann kemur
rétt bráðum.“
Frú Dacklehorst glotti aftur. „Það liggur ekki
þau ósköp á,“ sagði hún. „Bara að hann komi því
til skila einhvern tíma í dag.“
„Má hann éía fyrst?“
„Það er nú líklega. Það liggur ekkert á.“
Hún tók fram litla pyngju sem var spennt á
sokkabandið hennar og fór að telja fram pen-
inga. „Það er eitt sent í fargjöld hvora leið og
hér er fjórðungsdalur handa Jimmý.“
„Þakk fyrir, frú Dacklehorst.“
„Og minnztu ekki á það nema þú sért spurð.“
Hún fór út og lokaði á eftir sér og þegar hún
kom að vöruhúsinu fór hún að eins og fyrr um
morguninn, gegnum vöruhúsið, yfir vegginn,
gegnum kjallarann og upp í anddyrið og þar
hengdi hún frá sér ullarpeysuna og sjalið.
í veitingahúsir.u voru viðskiptavinirnir þegar
farnir að koma og hún fór á sinn stað hjá pen-
ingakassanum í barnum og fór að þvo og fægja
glösin janóðum og sænski ilfetinn sem gengdi
þjónsstörfum kom með þau til hennar. Þau höfðu
aldrei fyrr verið svona hrein og glampandi fáguð.
Einu sinni, þegar Svíinn virtist hafa ráðrúm
til að anda, kallaði hún í hann og sagði: „Farðu
upp til Tónýs og segðu honum að allt sé í lagi.
Eg gerði það sem hann bað mig um.“
iinUH!l!l!SiIllllUll!!lllll]lllIllllt!!HlUl]llimiiUiail!lintlliill
tJnglmgasaga um Hróa hött og
féiaga hans — eftir
— GEOFREY TREASE —
.,Þá vil ég sjálfur fara á fund þeirra.“
Hann reis upp með sárum erfiðismun-
um, en hneig út af aftur og stundi.
Hann var orðinn svo máttvana af völd
um sótthitans. „Eg verð hressari rétt
bráðum.“
„En þér getið þetta ekki. Abbadís-
in .....“
„Eg vil það.“ Nunnan hrökk saman.
Enn var rödd hans járnhörð, þótt hann
máttvana væri. „Tvær ykkar geta
hjálpað mér út að hliðinu. Þá munu
vinir míiiir ...“
„Eg verð að segja abbadísinni
þetta,“ hrópaði nunnan hástöfum og
þaut eins og fjaðrafok út úr herberg-
inu. Svo leið stundarkorn, þangað til
hún kom aftur inn ásamt abbadísinni.
„Auðvitað farið þér,“ sagði hún sef-
andi. „En þér ættuð að hvíla yður sem
snöggvast og safna meri kröftum, svo
hjálpum vð yður á fætur. Hér er staup
af víni, það hressr yður.“
Hann tæmdi bikarinn þegjandi. YI-
ur fór um hann allan, hann var hress-
DAVÍÐ
—- Hý sörigksna
Það rcá teljast leitt aö þeir
herrar Reuter, Karl Echaeíer,
Edouard Daladier, prófessor
Oppenheimer og aörir einstaki-
ir.gar sem augsýnilega þjást af
ofsóknaræí’i, skuli ekki sendir
á svipuð hæli.
(Niöui'lag x næsta biaSi).
Framhald af 8. síðu.
höfn ir.eð handleiðslu frú Dóru
Sigurðsson.
Á þessari söng3kemmtun
syngur Svava Einars bæði is-
lenzk lög og vandasarnar óperu
aríur. Eru vonir til, að ineð
heimkomu. þessarar ungu söng-
konu bætist nýr kraftur þeim,
sem vinna að því að gera tón-
listarlíf okkar íslendinga sem
fjölbreyttast.
-----------------------------
— HáskáláfyrirSesta
Framh. af 8. síðu.
fyrir við háskólann í Stokkhólmi.
Dr. Jansson er á leið frá Ame-
ríku og dvelst hér sex vikna tíma.