Þjóðviljinn - 04.06.1950, Blaðsíða 7

Suamidagur 4. júuí 1950. P J ÓÐVILJI.N.N
Smáauglýsingav
Kaup-Sala
íslandsmóiið:
Fram - Akranes 0:0
| Vil kaupa ;
lítið hús
\ í úthverfi bæjariua. Tilboð |
1 leggist inn í afgreiðslu Þjóð- j
| viljans fyrir 7. þ.m., merkt j
i „LÍTE9 HÚS — 101“. j
i Sparið penmglmt!
I Saupið gúmmískóna á meðan
I verðið ekki hækkar.
j Gúmmlskóiðjan Kolbeinn,
Hrísateig 3.
Kaffisala
Munið kaffisöluna I
Hafnarstræti 16.
Kanpnm
húagögn, heimilisvélar, karl
mannaföt, útvarpstæki, sjón
auka, myndavélar, veiði
stangir o. m. fl.
VÖRHVELTAN,
Hverfisgötu 59 — Sími 692
Karlmannaföt —
núsgögn
Kaupum og sel jum ný og
aotuð húsgögn, karlmanna
föt og margt fleira.
Sækjum — Sendurn.
SÖLUSKALEVN
Sdapparstíg 11. — Sími 292
Nýegg
Daglega ný egg soðin og hrá
Kaffisalan Hafnarstræti 11
VUarfnshnr
Kaupum hreinar uilartuskur.
Baldursgötu 30.
Trjáplöntnr
til sölu í Torgsölunni Öðins- j
torgi, Einnig íjölbreitt úrval j
af fjölærum bJómum. Gerið j
inukaupin þar sem hagkvæm j
ast er að verrla.
Fasteignasöln-
miðstöðin
| —Lækjargötu 10 B. — Sími j
j 6530 — annast sölu fast- j
j eigna, skipa, bifreiða o.fl. j
j Ennfremur allskonar trygg- j
j Ingar o.fl. í umboði Jóns j
j Finnbogasonar, fyrir Sjóvá- j
j tryggingarfélag Islands h.f. j
i Viðtalstimi alla virka daga j
j kl. 10—5, á öðrum tfrmim j
j eftir samkomulagi.
Vinna
Viðgerðir
j á dívönum og allskonar j
I stoppuðum húsgögnum. í
Húsgagnaverksmiðjan,
Bergþórugötu 11.
Símí 81830. í
j Hreingerningar-
miðstöðin
j Hreingerningar, glugga-
j nreinsun, utanhússþvotur.
j Ævallt vanir menn í verkin.
j A.thugið, við höldum glugg-
j im hreinum ailt árið, fyrir
j i'ast mánaðargjald, á efstu
j sem neðstu hæð. — Símar
2355, 2904.
Þýðingar
: Hjörtur Halldórsson. Enskur
j dómtúlkur og skjalaþýðari.
j Grettisgötu 46. — Sími 6920.
Ragnar Ölafsson
hæstarétt.arlögmaður og lög-
giltur ondurskoðandi. Lög-
fræðistörf, endurskoðun,
fasteignasala. — Vonar-
stræti 12. — Sími 5999.
Saumavélaviðgerðir —
Skrifstofuvélaviðgerðir.
Sylgja,
Laufáavegi 19. — Sími 2656.
Nýja sendibílastöðin
Aðalstræti 16. — Sími 1395
Lögfræðistörf:
Áki Jakobsson og Kristján
Eiríksson, Laugaveg 27,
1. hæð. — Sími 1453.
Garðeigendur
Hér eru réttu mennirnir.
Tökum að okkur allskonar
garðvinnu, bæði tímavinnu
og ákvæðisvinvu. Erum til
viðtals í síma 3203 frá kl.
12—1 og 7—8 e. h.
Kcnnsla
Bzéfaskóli
Sósíalistaflokksins
er tekinn til starfa. Fyrsti
bréfaflokkur f jallar um auð-
valdskreppuna, 8 bréf alls
ca. 50 síður samtals. Gjald
30.00 kr. Skólastjóri er
Haukur Helgason. Utaná-
skrift: Bréfaskóli Sósíalista-
flokksins Þórsgötu 1, Reykja
vík.
Munið bappdrætti
Sósíalistaflokksins
Sjómannadagsblaðið
Framhald af 1. síðu.
flutti í hófi sjómannadagsins í
fyrra; Grímur Þorkelsson skip-
stjóri á þar greinina: Verjum
dýrmætustu landsréttindi;
Böðvar Steinþórsson skrifar um
bátaæfingar og veitingastarfs-
fólkið; Amgrímur Fr. Bjaraa-
son skrifar: Þröngt fyrir dyr-
um, grein er fjallar um vernd-
un fiskimiðanna; Grein er um
Gullfoss hinn nýja; Oslofjord,
nýjasta skip Norðmanna; enn-
fremur eru nokkrar sögur,
kvæði og allmargt mynda.
Lið Akurnesinga: Heigi Daní
elsson, Halldór V. Sigurðsson,
Sveinn Benediktsson, Sv^inn
Teitsson, Dagbjartur Hannes
son, Ölafur Vilhjálmsson, Hall
dór Sigurbjörnsson, Pétur
Georgsson, Þórður Þórðarson,
Guðjón Finnbogason og Jón
Jónsson.
Lið Fram: Adam Jóhanns-
son, Karl Guðmundsson, Guð-
mundur Guðmundsson, Sæ-
Skortur
raflagningaefnis
Framhald af 1. síðu.
milli raftækjaheildsala og raf-
virkjameistara. Samtímis var í
samráði við gjaldeyrisyfirvöld-
in lagður grundvöllur að fram-
tíðarskiptingu innflutningsins
milli allra rafvirkjameistara í
landinu. Miðar þetta hvort
tveggja að því, að hinn takmark
Iaði gjaldeyrir, sem veittur er
til ínnfli’tnings á rafmagns-
vörum á hverjum tíma, nýtist
sem bezt með hagkvæmri skipt-
ingu milli efnisflokka og rétt-
látri dreifingu varanna innan-
lands.
Var sú tilhögun, sem með
þessu var upp tekin tvímæla-
laust spor í rétta átt, og væntu
rafvirkjameistarar þess al-
mennt, að lengra yrði haldið
! á þeirri braut. En sú hefur
þó ekki orðið raunin á, því að
síðan hafa gjaldeyrisyfir-
völdin algerlega gtngið fram
hjá rafvirkjameisturum með
veitingu gjaldeyris- og inn-
flutningsleyfa, með þeim af-
leiðingum m. a., að þeir hafa
neyðzt fcil að kaupa nauðsyn-
legar efnivörur með óhag-
kvæmari kjörum en eila og
jafnvel á svörtum markaði.
Átaldi fundurinn harðlega,
að þeir menn, sem sérþekk-
ingu hafa á vali þessara
vörutegunda, skuli þannig
sniðgengnir, en innflutning-
urinn fenginn í hendur mönn
um, sem hafa misjafniega
haldgóða þekkingu á vörum
þeim, sem um er að ræða, og
takmarkaðan áhuga fyrir
gagnsemi eða þörf þess,
sem inn er flu'It, en
starfa að þessum málum ein-
ungis vegna þess hagnaðar
af innflutningnum, sem leyfa
veitdngarnar með núverandi
fyrirkomulagi leggja þeim
upp í hendur.
Með tilliti til þess, að raf-
virkjameistarar vita sjálfir
manna bezt um það, hvaða vör-
ur vantar á hverjum tíma fyr-
ir iðngreinina, svo að hægt sé
að verða við sjálfsögðum og
lögákveðnum kröfum um ör-
yggi fyrir líf og eignir al-
mennings, gerði funaurinn þá
kröfu til innflutningsyfirvald-
anna, að gjaldeyris- og inn-
flutnings’eyfi þau, sem veitt
verða framvegis fyrir rafmagns
vörum, verði veitt beint til raf-
virkjameistaranna sjálfra“.
mundur Gíslason, Haukur
Bjarnason, Hermann Guð-
mundsson, Óskar Sigurbergs-
son, Ríkharður Jónsson, Lárus
Hallbjörnsson, Karl Bergmann
og Magnús Ágústson. — Dóm-
ari: Þorlákur Þórðarson.
Áður en keppnin hófst gengu
hinar fimm sveitir, sem keppa
í þessu móti inn á völlinn, og
undir dynjandi göngulagi lúðra
sveitarinnar. Síðan setti for-
maður K.S.Í. þetta 39. knatt-
spyrnumót Islands með ræðu.
Síðan hófst leikurinn. sem
þrátt fyrir kalsarignir.gu og
storm varð hinn skemmtileg-
asti og tvísýnn fram á síðasta
augnablik.
Frammistaða Akurnesinga
mun hafa komið flestum á ó-
vart. Ef þeir hefðu haft svo-
lítið meiri skothæfni, hefði auð
veldlega getað svo farið að
bæði stigin hefðu lent þeirra
megin, það var þó er.ganvegin
þess vegna, að Fram ætti
slæman dag, þeir léku oft vel,
og framverðirnir byggðu vel
upp og brá oft fyrir laglegum
sp.mleik. En þeir náðu aldrei
valdi á leiknum. Hraði Akur-
nesinga kom í veg fyiir það,
auk þess sýndu Akurnesingar
meiri nákvæmni í samleik, en
þeir hafa áður gert og kom-
ust hvað eftir annað ískyggi-
lega nærri. marki Fram, en skot
in fylgdu ekki.
Framarar áttu erfitt með að
koma sér í skotstöðu. Kíkharð-
ur átti þó nokkur skot, en í
þetta sinn ölí of há. Eigi að.
síður voru Framarar nærgöng-
ulir við mark Akurnesinga.
Flest voru það spyrnur frá
framvörðum eða inn’nerjum að
marki, en inarkvörður hirti það
allt, og það jafnt þótt Lárus
fylgdi með!
Markmaður Akraness sýndi
mjög góðan leik, var vel stað-
settur, öruggt grip og vann
skynsamlega úti á vítateignum
Verður gaman að fylgjast með
þessum unga manni í næstu
leikjum. Annara er liðið jafnt,
hvergi „gat“ í því. Af fram-
herjum veitti maður þó helzt
athygli Jóni Jónssyni (v.ú.) og
Þórði Þórðai'syni (m.h.), en í
vörninni Halldóri V. Sigurðs-
syni (h.b.) og Dagbjarti Hann-
essyni. Staðsetningar voru yf-
irleitt góðar. Það sem hreif þó
mest var frískleiki liðsins og
hraði, samfara leikni og sam-
leik. Sést það bezt á því, að
Fram, með sinti kraft og oft
nokkuð góðan leik, fékk ekki
að gert á móti þessu.
Eins og áður var Sæmundur
driffjöðrin í liði Fram, með á-
gætum stuðningi R'kharðs,
Karls Berginanns og Hermanns
sem þó varð um stundarsakir
að yfirgefa völlinn vegna
meiðsla, er ekki reyndust al-
varleg. Karl Guðmundsson var
sterkur, en full vægðarlaus í
hindrunum. Lárus er ákafur og
hreyfanlegur, en full ákafur
gegn markmanninum. — F. H.
; Áttræður
| Framhald af 3. síðu.
og leikfélag á Ej-rarbakka og
leikið á hverjum vetri. Jón Páls
son, bankagjaldkeri og Gísli
Jónsson (Túborgar-Gísii) geng-
ust fj'rir því. Eyrarbakkakirkja
var byggð 1891 og Jón Pálsson
var organisti. Það var einnig
álfabrenna á hverjum vetri,
ball á eftir og dansáð til morg-
uns í góðtemplarahúsinu, þang-
að kom fólk ofan úr sveitum.
Eyrarbakki var þá aðal verzl-
pnar- og samkomustaðurinn.
Þár voru þá 3 söðlasmiðir er
allir hétu Ólafar. Læknir var
hinsvegiar í Laugardælum þar
til þeir urðu tveir fyrir austan
og sat annar á Eyrarbakka en
hinn í Skálholti.
Reykjavík
eignaðist höfn.
— Ég fluttist til Reykja-
víkur 1907. Þá var lítið að
gera hér. Helzt var það
vinna við saltfisk og upp-
skipun. Eftir að ég kom,
hingað man ég eftir að kven-
fólk yar í kolavinnu, bar þau
upp í byngina. Togararnir gátu
hvergi lagzt að og öllu var
skipað upp í ' bátum.
Ég vann hjá Milljónafélaginu.
Þá var enginn sérstakur matar
tími, heldur gleyptu menn í
sig mat og kaffi hvenær sem
það barst um daginn.
1912 var ég við að steypa
yfir Lækinn. 1913 var byrjað
á hafnargerðinni og var ég við
hana til 1917. Efnið var flutt
í vögnum á járnbrautarteinum.
Það var vond vinna að moka
upp í vagnana er voru í koll-
hæð. Það voru tveir menn við
hvera vagn, þeir munu hafa
tekið 12—14 hestvagna hver.
Áður en mokstrarskóflan kom
var öllu mokað með handafli
og grjótið klofið með hömrum,
en síðar loftborum. Eftir að
mokstrarkraninn kom lyfti
hann allt að 10 tonna steinum.
Seinna var ég svo við hleðslu
á hafnargörðunum. Hleðslan fór
fram með handafli, steinarnir
færðir með járnkörlum.
*
Síðan vann Ólafur lengstaf
í bæjarvinnunni, en eftir hafnar
gerðina ték fyrst við annar
kafli: kaflinn þegax mótekja
iiuii í Kringlumýri var stór
atvinnuvegur — sem bærinn
rak — fyrir Reykvíkinga.
Samtal okkar varð litlu
lengra; liér er beinagrindin úr
því, en til þess að fylla frá-
sögn gamla mannsins þeim ilmi
horfinna daga er hann geymir
í minningunni þarf lengri tíma
en venja er um blaðaviðtöl.
Ég er honum þakklátur fyrir
þessa rabbstund um tíma sem
aldrei kemur aftur. JB.
/VWVVWVWWWVWUWVW
Til
liggur letöin