Þjóðviljinn - 30.08.1950, Blaðsíða 6

Leikfélag Reykjavíkur starfar áfram
15 leikasar gengu í lélagið á aðallundinum
Aðalfund'ur L. E. ' var haldinn mánudaginn 28. J).m. í
Iðnó. Formaður félagsins, Þorsteinn Ö. Stephensen, skýrði frá
starfsemi félagsins á liðnu leikári, en sýnd voru 2 leikrit,
„Hringurinn“ og „Biáa kápan“, samtals 48 sinnum við mjög
góða aðsókn.
Rekstrarafgangur varð á ár-
inu um kr. 6000.00, þegar
greiddar höfðu verið nokkrar
upphæðir ,sem komu óvænt til
útgjalda frá tíð fyrri stjórnar.
Endurskóðaðir reikningar fé-
lagsins voru samþykktir sam-
hljóða. — Þessu næst skýrði
formaður frá athugunum og
niðurstöðu framkvæmdáráðs
um framtíð félagsids, þar sem
meiri hluti ráðsins hafði lagt
til, að lögum félagsins yrði
hreytt og starfseminni haldið
áfram, en minni hluti, Gestur
Pálsson leikari, hefði ekki get-
að fallizt á það og bæri hann
iþvi upp tillögu um félagsslit.
Urðu miklar umræður um til-
lögu Gests og var hún að lok-
um borin upp til atkvæða og
felld að viðhafðri skriflegri at-
kvæðagreiðslu með 22 atkvæð-
um gegn 11, einn seðill áuður.
Lýsti nu formaður inntöku-
beiðnum frá 15 leikurum, sem
allar voru samþykktar sam-
hljóðá, en þar sem mjög var
liðið á fundartímann vannst
ekki tími til að taka lagabreyt-
ingar til meðferðar eða kjósa
stjórn, en hvort tveggja verður
gert á framhaldsaðalfundi n.k.
mánudag.
Skemmdar résínur fluttar
til landsins
Heilbzigðiseitidiiið slöðvai sölu á þeim
4
Komið hafa í Ijós skemmdir í hluta af rdsínúm þéim er
fluttar hafa verið til landsins,
þessari skemmdu vöru.
Blaðinu hefur borizt svofelld
tiikynning um þetta mál frá
heilbrigðiseftirlitinu:
„Heilbrigðiseftirlitið í Reykja
vik hefur að undanförnu látið
fara fram rannsóknir á rúsín-
um í verzlunum hér í bænum.
Rannsóknir þessar, sem fram
og er verið að stöðva sölu á
kvæmdar voru áf Atvinnudeild
Háskólans, hafa leitt í ljós, að
nokkurra skemmda hefur orðið
vart í vissum hluta rúsínu-
birgðanna, sem komu í sér-
stakri sendingu.
Heilbrigðiseftirlitið vinnur nú
að því að stöðva sölu á hinum
skemmdu rúsínum.11
Landsmót íslenzkra espsrantista
um næstu helgi
Eins og- getiS hefur verið í fréttum fyrr í sumar,
géngst Samband ísíenzkra esperantista fyrir fyrsta lancls-
móti íslenzkra esperantista í Reykjavík Iaugardag og
sunnudag 2. og 3. sept. n.k. - —
Hefst það á laugardag kl.
16.00 í háskólanum með hátíð-
legri setningarathöfn, ræffu séra
Halldórs Kolbeins forseta sam-
bandsins og kórsöng á alþjóða-
málinu. Síðan flytja fulltrúar
einstakra félaga sambandsins
svo og ritari þess stutt ávörp
og skýrslur sínar. Síðar um
kvöldið. flytur elzti virki esper-
antistinn á íslandi, Þorsteinn
hagstofustjóri Þorsteinsson,
ræðu, og fluttur verður — á
alþjóðamálinu — þáttur úr ís-
landsklukkunni. Einnig verða.
umræður um málefni sambands-
3ns og hreyfingarinnar almennt.
Á sunnudag verður áð. for-
fallalausu farið til Þingvalla.og
staðnum, sögulegum minningum
hans, lýst, í þeirri för geta einn.
ig tekið .þátt aðrir en þéir, sem
taka þátt í mótinu.
Er heim kemur, verður haldið
áfram fundargtörfum, gerðar
ályktanir og haldinn lokafund-
dr. Þar muri heyrast rödd dr.
Ivo Lapenna, sem hér var í vor.
Margir munu taka þátt í mótr
inu, bæði esperantistar og aðrir-
unnendur hreyfingarinnar, en
fleiri geta þó enn komizt að.
Er ekki r.3 efa, að þetta fyrsta
landsmót esperantohreyfingar.
innar á Islandi verður ógleym-
anlegf þeim, er það sækja, og
góð kynning á- alþjóðamálinu
yfirleitt, þar sem fram fer á því
kórsöngur, ræðuhöld, leikþáttur
og sámtöl.. Þeir, sem trúa því
illa, að slíkt geti gerzt, ættu að
koma og sjá, hvað fram fer.
Þátttökugjald er áætlað 75 kr.
á mann, þay í inriifalið ferða-
lagið og saméiginlegt borðhald.
Gert er ráð fyrir 50 kr. gjaldi
þeirra, sem aðeins taka þátt í
ferðinni, en • 30 kr. fyrir þá,
sem- taka þátt í mótinu nema
férðinni.
" Nánari upplýsingar hjá Ólafi
S. Magnússyni, Hamrahlíð 9,
sími 7901, og Árná Böðvarssyni,
Gand, mag., Máöagötu 23. -
ÞJÓÐVILJINN
ÍmmJtímiténúi m* .. ■■■ ■■ ■ ■-. ...
Miðvikudagur 30. ágúst 1950."
r. : ”T ■■ T; ^
• -...y'Á'.. . .. íf, .- . ... j
Geitrnd Lilja:
* ; " ’ ■ " : -'i
Hamingjuleitin
38. DAGUK. ____________________,
Skyndilega opnuðust dyrnar og Marta kom
inU til þeirra.
,,Við heyrðum til þín, vertu velkomin. Pabbi
hlakkar til að sjá þig“.
Hilla horfði á Mörtu. Það var eitthvað nýtt
í framkomu hennar, eitthvað rólegt, öruggt og
óbugandi. Hún gekk á undan Hillu inn í her-
bergi föðursins.
Réktorinn sat í hægindastól fyrir framan
skrifborðið. Borðið var þakið pappír, heilum
stöflum af lausum örkum, orðabókum og bók-
um.
„Velkomnar, frú Tómasson! Þér afsakið að
ég hneigi mig sitjandi. .. . “
Hann brosti og gáfulegt andlit hans ljómaði
af góðu skapi.
„Ég er kominn í leyfi“, hélt hann áfram. Augu
hans voru dálítið angurvær þrátt fyrir allt.
,,0g drengir í leyfi hafa sín áhugaefni eins og
við vitum, þeir hnýta körfur, saga við, gera
tréskó. Sjálfur er ég að vinna að vísindarit-
gerð....“. Hann benti með innhverfu háði á
blaðahrúguna á borðinu. Hann var að rannsaka
mállýzkur. Ef til vill hafði Hilla einhver ný orð
handa honum?
Hann sýndi henni nokkur blöð og Hilla fyllt-
ist áhuga. Þetta orð hafði hún aldrei heyrt, en
þetta orð heyrði hún oft í æsku sinni. .. . Eitt
orðið eftir annað kom fram í huga hennar, brot
úr samtöliun bændanna, orð, sem aldrei höfðu
vakið athygli hennar, því að hún hafði alltaf
heyrt þau og hélt að þau væru hin einu
réttu.... Mörg þeirra var rektorinn þegar
búinn að ná í en önnur fylltu hann fögnuði.
Hilla varð að endurtaka þau og stundum fyllt-
ist hún af kátínu yfir að segja þessi mállýzku-
orð, meðan rektorinn hlustaði hugfanginn á.
Marta skrifaði þau upp og bætti við vísinda-
legum táknum og strikum, sem Hilla botnaði
ekkert í.
„Marta“, hrópaði rektorsfrúin allt í einu.
„Mamma, Marta er önnum kafin þessa stund-
ina“, kallaði rektorinn djarflega á móti.
Marta hélt áfram að skrifa eins og ekkert
hefði í skorizt. Það.leyndi sér ekki að hér hafði
átt sér stað bylting í heimilisháttum. Sem sjúkl-
ingur stjórnaði rektorinn húsinu, en á þann hátt
að Marta ljómaði a£ ánægju. .. . '
Lillý bar fram kaffið í herbergi rektorsins.
Mörtu leyfðist að drekka það í mestu makindum.
Hún gat ekki staðið upp nema flytja 'til borðið
eða stól föðursins, og rektorsfrúin virtist verða
að sætta sig við það.
„Ég fæ að fylgjast með öllu í skólanum“,
isagði rektormn. gengur sinn vana gang.
Það. er alltaf hægt að spenna nýja hesta fyrir
hlassið, þegar þeir gömlu fara að gefa sig“.
Hillu langaði til að segja honum, að allir sökn-
uðu han? og það væri erfitt að komast af án
hans, en hún var hrædd um að það mundi hljóma
sem orðagjálfur. Hver gæti komið í stað hans?
Hver gæti tekið við hinni ákveðnu, vitru, blíðu,
virðulegu stjóm hans ?
„Nokkrir skóladrengir heimsóttu mig fyrir
skemmstu“, sagði hann. Þéir gerðu sér það til
erindis að skila bók með mínu nafni, sem þeir
höfðu fundið í skólastofu sinni. Þá langaði
víst til að sjá hvemig ljónið liti út þegar búið
var að marka því bás..... “.
„Þeir komu sjálfsagt af því, að þá langaði inni-
lega til að klappa ljóninu“, sagði Hilla.
„Ég horfði á þessa kringlóttu kolla og hugs-
aði: á þeim fæ ég vist aldrei að sjá hvítar
húfur....“.
Þegar Hilla kvaddi strauk hann hendinni yfir
svarta kjólermina hennar og leit þögull fram-
an í hana — með svo blíðri og innilegri hlut-
tekningu að Hillu vöknaði um augu.
„Ég hitti Þór Hedman og sagði honum að
líta inn. Hann er gamall félagi minn. Hefurðu
nokkuð á móti því?“
„Alls ekki“, sagði Hilla kæruleysislega. „Hve-
nær kemur hann?“
„í kvöld held ég“.
Sjálfur hefði Hinrik helzt viljað vera í friði
með vinnu sína, en þegar hann mætti Hedman
hafði honum dottið í hug, að hann gæti ef til
vill lyft Hillu lítið eitt upp úr eymd sinni.
Hann hafði að minnsta kosti hæfileika til að
reita fólk til reiði.
Hilla kom inn með ávexti, vindlá, vatn og
konjak og setti anemónuvönd á borðið í þægi-
legasta hominu í herbergi Hinriks. Hún hafði
ekki séð Hedman bregða fyrir þennan vetur,
hafði ekki hitt hann síðan Mats dó. Skyldi hann
fara að samhryggjast, hugsaði hún óróleg, þeg-
ar bjallan hringdi. Hún hlustaði á raddir hans
og Hinriks í anddyrinu — bara - þetta hefði
verið Rolf.
Hedman hneygði sig tilgerðarlega fyrir Hillu,
spurði kæruiieýsislega hvernig henni liði og
settist niður.
Hilla var kurteis en nennti ekki að vera vin-
gjarnleg. Hinrik léit á hana kvíðándi'augum.
„Þetta er skemmtileg íþúð“, sagði Hedman í
viðurkenningartón. „Ég get ekki státað af riiinni“.
„Áttu ekki húsgögnin sjálfur?“
„Nei, til hvers væri það? Ég veit aldrei hve-
nær ég kem eða fer“.
,,Og hvers vegna veit herra'Hedman það ekkr?“
spurði Hilla. •
Hann leit undrandi á hana.
,,-Af því að ég fylgi köliun minni“, syaraði
líann án þéss að bregða svip.
„Hyernig finnst þér þessi?“ spurði hann Hin-
rik og tók bók sem lá á borðinu.
D o v i ð