Þjóðviljinn - 24.10.1951, Blaðsíða 6

’6) — ÞJÖÐVILJINN — Miðvikudagur 24. október 1951
20. DAGUR
Og svo var það Doyle — Eddie — sem Clyde hafði litizt afar
vel á frá byrjun og cfundað töluvert líka, því að hann var svo
glæsilegur, snjrtilegur, vel klæddur og liðugur og hafði svo
mjúka og hrífandi rödd. Fas hans var svo heillandi að hann
sigraði alla sem 'hann hafði nokkur afskipti af — bæði starfs-
menn og gesti. Skórnir hans voru svo gljáfægðir, flibbinn svo
hvítur og skínandi, hárið svo vel greitt og burstað að hver kvik-
myndaleikari hefði getað verið hreykinn af. Frá upphafi hafði
Clyde hrifizt af smekk hans og klæðaburði — fallegum brúnum
fötum, höttum, bindum og sokkum öllu í stíl. Sjálfur gæti hann
fengið sér brúnan frakka með belti. Og brúnan hatt. Og falleg
vel sniðin fdt.
Ungi maðurinn, sem fyrstur hafði leiðbeint Clyde — Hegg-
lund — hafði einnig nokkur áhrif á hann en á annan hátt. Hann
var elztur og reyndastur af vikapiltunum og hafði töluvert vald
yfir hinum vegna gluðlyndis síns og hirðuleysis um allt á hótel-
inu sem kom ekki starfi hans við. Hegglund var hvorki eins
menntaður né aðlaðandi og margir hinna, en vegna fjörugrar og
lifandi skapgerðar — að viðbættri rausn í öllu sem kom pening-
um og skemmtunum við og dirfsku, karlmennsku og hugrekki
í ríkara mæli en Doyle, Ratterer og Kinsella — hugrekki sem
stappaði oft nærri fífldirfsku — hafði hann mikil áhrif á Clyde.
Eins og hann sagði Clyde að nokkrum tíma liðnum, þá var hann
•sonur sænsks bakara, sem hafði stungið af frá móður hans í
Jersey City og látið hana um að bjarga sér. Og þess vegna
höfðu hvorki Óskar né Marta systir hans fengið neina menntun
að ráði. Þvert á móti hafði hann fjórtán ára að aldri farið burt
úr Jersey City í fluiningsvagni og hafði upp frá því séð um
-sig sjálfur eftir beztu getu Og eins og Clyde var hann ólmur
í að fá að njóta alls þess sem var að gerast í kringum hann,
leitaði ævintýra í öllum átturn án þess að óttast afleiðingarnar
eins og Clyde gerði. Hann átti einnig vin, ungan mann að nafni
Sparser, sem var eldn en hann og var bílstjóri hjá auðugum
borgara í Kansas City og gat endrum og eins tekið bíl trausta-
taki og farið með Hegglund í smáökuferðir; og þótt þessi vinar-
greiði byggðist á undirferli og óheiðarleik, þá varð hann til þess
að Hegglund fannst liann sjálfur vera mikil persóna'og í augum
hinna varð hann sveipaður ævintýraljóma, sem átti lítið skylt
við raunveruleikann.
Hann var ekki eins aðlaðandi í útliti og Doyle og hann átti
tkki eins auðvelt með að vinna hylli kvenna og þær stúlkur
sem hann kom sér í mjúkinn hjá voru engan veginn eins falleg-
ar eða hrífandi. Og þó var hann afar hreykinn af þesum sigrum
sinum og hætti til að gorta af þeim og Clyde hlustaði á frá-
sagnir hans með meiri athygli en flestir hinna, af því að reynsla
hans var svo lítil. Ar' þessari ástæðu geðjaðist Hegglund vel að
Clyde næstum frá upphafi, því að hann fann að þar átti hann
þakklátan og auðsve pan áheyranda.
Og þegar hann lenti við hlið Clydes á bekknum, hélt hann
áfram fræðslu sinni. Kansas City var prýðis staður, ef maður
kunni að lifa, Hann hafði unnið í öðrum borgum — Buffaló,
Cleveland, Detroit, St.Louis — áður en hann kom hingað; en
honum hafði ekki lióið betur þar, einkum vegna þess •— en því
hafði hann sjaldnast orð á — að honum hafði ekki tekizt eins
vel að koma sér áfra-n. Hann hafði fengizt við diskaþvott, bíla-
þvott, aðstoðað í snuðju og ýmislegt fleira, þangað til hann
komst loks í samband við hótelin í Buffaló. Og ungur maður
sem hafði unnið með honum, hafði talið hann á að fara til
Kansas City. En:
„Drykkjupeningarnir á þessu hóteli eru ekki minni en annars
staðar — það veit ég. Og það er ágætis fólk sem vinnur hér.
Ef maður gerir skyldu sína þá er allt í lagi. Ég hef verið hérna
í meira en ár og ég hef ekki yfir neinu að kvarta. Þessi Squires
er ágætur þegar maður stendur sig. Hann er harður af sér, en
■ það er ósköp eðlilegt — hver er sjálfum sér næstur. En hann
segir engum upp að ástæðulausu. Það veit ég líka. Og við hina
er ekkert að athuga. Og þegar vinnutíminn er liðinn, þá áttu þig
sjálfur. .Þetta eru ai't fyrii taks strákar hérna. Þeir eru engar
nánasir. Þegar eitthvað er é seyði — þá mæta þeir allir — upp
til hópa. Og þeir stinga ekki af þegar verst lætur. Ég veit það,
því að óg hef verið með þeim. Oft og mörgum sinnum“.
Clyde skildist á houum, að allir þessir piltar væru mestu mát-
ar — nánir vinir — að undanskildum Doyle, sem var dálítið
fáskiptinn, en þó ekki kuldalegur. „Það er of margt kvenfólk
á eftir honum það er það sem er að“. Og þeir fóru saman hing-
að og þangað þegar svo bar undir — á dansstaði, í samát, á
spilaknæpu niður við ána, á skemmtistað — „Kate Sweeney" —
með ágætum stelpum — og svo ■ framvegis og svo framvegis, og
upplýsingar af þessu tagi höfðu aldrei áður borizt til eyrna
Clyde og hann varð gagntekinn hugarórum, draumum, efa og
kvíða, og hann spurði sjálfan sig, hvort það væri skynsamlegt
að taka þátt í slíku — hvort hann hefði leyfi til þess. Hafði
hann ekki einmitt verið varaður við þessu áður? Hann fylltist
eftirvæntingu, en svo stóð hann ráðþrota gagnvart öllu því, sem
hann hlustaði á rneí svo mikilli athygli.
Og svo var Tómar Ratterer, sem við fyrstu sýn virtist ekki
geta verið fjandsamlegur eða hættulegur öðrum. Hann var ekki
nema fimm fet og fjórir þumlungar á hæð, feitlaginn, svart-
hærður og þeldökkur og með skær, fjörleg augu. Hann var
einnig af fátæku fólki kominn, eins og Ciyde komst að seinna,
og hafði ekki notið neinna hlunninda. Hann og systir hans voru
fædd í Wichita og voru nýlega komin til Kansas City og þau
höfðu fyrir móður sinni að sjá. I æsku, meðan þau voru veik-
geðja og áhrifagjörn hclfðu þau orðið.að þola ,það, að faðir
þeirra barði og sparkaði í móður þeirra, sem var góðlynd og
oOo— —oOc— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo—
1. DAGUR
Sagan af Líneik ©g Laufey
í íyrndinni réo kóngur og droitning fyrir einu
voldugu og víoiendu ríki. Ekki er getið um nöfn
þeirra, en frá hinu er sagt, að þau áttu tvö börn
son og dóttur, bæði frumvaxta, þegar saga þessi
gerðist. Hét kóngssonurinn Sigurður, en dóitirin
Líneik; voru þau bæði vel að sér bæði til munns
cg handa, svo varla fundust þeirra líkar, þó víða
væri leitað. Þau unnusi svo heitt, að.hvorugt mátti
aí öðru sjá, og lét kóngur byggja þeim skemmu
eina, mjög vandaða og vel gjörða, og fékk þeim
þiónustufólk.eftir þöríum..
Liðu svo fram tímar, að ekkert bar til' tíðinda,
þangað til að því kemur, að drottning tekur sótt
mikla. Lætur hún þá kalla kóng á sinn fund og
segir honum ætlun sína, að þessi sótt muni leiða
sig til bana. „Eru bað tvær bænir, sem ég vil biðja
þig,” segir drottning, „áður en ég dey, cg vona
óg, að þú munir hafa þær hugfastar; sú fyrri er, að
eí þú leitar þér kvonfangs aítur, þá leita þú ekki
eftir því í smábæjum eða úteyjum, heldur í stór-
borgum eða þjóðlöndum; mun þér það vel gefast.
Hin bænin er sú, að þú leggir allan hug á að ala
önn fyrir börnum okkar. Grunar mig, að þér verði
að þeim mest gleði allra manna hér eítir." Þegar
<© 1267
vMl, I/!, "• I" ll

Varðskipið Þór
Hér fer á eftir lýsing á hinu
nýja varðskipi, Þór.
Skipið er byggt úr stáli í
skipasmíðastöðinni í Álaborg í
Danmörku. Skipið er byggt
eftir ströngustu reglum B.C.
sem nú er komið undir Lloyd’s
sem tveggja skrúfu skip til
siglinga í Norður-Atlanzhafi,
og með sérstökum styrkleika
fyrir siglingu i ís.
Þór er um 700 br. lestir, (ca.
1100 hundruo þyngdartonn) 206
fet á lengd, Sl.fet á breidd og
17 fet á dýpt. -Skipið er allt
rafsoðið, tvöfaldur botn er
undir öllu skipinu. Þilförin eru
úr stáli. með tré ofaná.
Þiifarshús öll úr stáii nema
brúarhús, sem er af aluminíum.
Brúarþilfar.
1 brúarhúsinu er stýrishús,
kortaherbergi, loftskeytastöð
og niðurgangur til bátaþilfars-
ins. Þarna eru öll nýtizku sigl-
ingartæki, svo sem radar,
gyrokompás, bergmálsdýptar-
mælir, miðunarstöð'og ljóskast-
ari og fl. Á þessu þilfari eru
2 47 mm. falibyssur.
Bátaþi'far.
Fremst í húsinu stb. megia
er íbúð skipherrans, bb. megin
er ámóta íbúð, sem er ætluð
forseta landsins eða háttsett-
um embættismönnum, sem ferð-
ast með skipinu. Þarna er enn-
fremur íbúð yfirvélstjóra, yfir-
stý-rimanns og loftskeytamanns,
ennfremur 1 farþegaherbergi
og niðurgangur í húsið á aðal-
þilfari. Á þessu þilfari eru 4
björgunarbátar, þar af 2 með
mótor, ennfremur bátavinda og
sterkur ljóskastari.
Aðalþilfar.
Fremst í húsinu er borðsal-
ur og setustofa yfirmarma,
snyrtiherbergi, íbúð bryta, enn
fremur eldhús, búr og niður-
gangur til herbergjanna undir
þilfari, þarna er frystir og kæii-
rúm og aftast í húsinu er borð-
salur undirmanna. Á þilfarinu
aftan við húsið er athafna-
pláss við bjarganir. Þar er
björgunarspil, sem getur tekið
um 800 faðma af 4" vír Það
er þannig gert, að það gefur
sjálft eftir, ef óeðlilegur hnykk-
ur kemur á dráttartaugina og
halar sjálft inn aftur, þegar
slaknar á tauginni. Þarna eru
öflugar festingar fyrir drátt-
arvíra og ýmislegt tilheyrandi
björgunarstarfi. Fremst á skip-
inu er bakki, þar undir er akk-
ersspilið. Ennfremur snyrtiher-
bergi fyrir háseta og viðgerð-
arpláss fyrir dælur og þess-
háttar. Undir bakkanum er líka
niðurgangur til íbúðanna. Uppi
á bakkanum er komið fyrir 57
mm. fallb\rssu.
Undir þilfari.
Framan við vélarúmið mið-
skips eru íbúðir þeirra skip-
verja, sem ekki búa í þilfars-
húsunum. Eru þar 20 herbergi,
8 eins manns herbergi fyrir
yfirmenn og 8 tveggja manna
herbergi fyrir undirmenn, 1
sjúkraherbergi og 3 tveggja
manna herbergi, sem ætluð eru
fyrir nemendur.
Vélar.
Aðalvélarnar eru 2 Dieselvél-
ar, hver þeirra framleiða 2200
IHK með 375 snúningum, sam-
anlögð hestöfl beggja vélanna
4400 IHK. Þá eru og einnig
tvær ljósavélar sem hvor fyrir
sig drífur 80 kw. rafala, þriðja
Ijósavélin drífur 22 kw. rafal,
sem nota skal í höfnum.
Á reynsluferðinni gekk Þór
rúmar 18 mílur og rúmar 19
mílur á heimleiðinni. Skipið
reyndist ágætlega á ferðinni
heim, sýndi sig að vera gott
sjóskip og hefur þar tekist
giftusamlega að Jeysa erfitt við-
Framhald á 2. síðu.