Þjóðviljinn - 04.12.1951, Blaðsíða 6

6) - - ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 4. dcsember 1951
52. DAGUR
ast hana, þegar íg get það ekki. Ég verð einhvcrs staðar að
ná í peninga — að minnsta kosti fimmtíu dollara. Gætir þú
ekki hjálpað mér til þess? Fengið lán hjá einhverjum vina
þinna í nokkrar vikur? Þú gætir borgað það aftur mjög bráð-.
lega. Þú þyrftir ekki að borga mér neitt fyrir uppihald á
meðan.“
„Hún horfði á Clyde svo eldheitum bænaraugum, að hann
varð innilega snortinn. Og áður en hann gat komið með svar,
eem yrði aðeins til að gera svip hennar enn dapurlegri, bætti
hún við: „hinir peningarnir voru lianda henni, eins og þú
sjálfsagt veizt, til þess að hún gæti komizt hingað eftir að —
að“ — hún hikaði við en sagði loks — „eftir að maðurinn
hennar skildi liana eftir í Pittsburgh. Ég býst við að hún hafi
sagt þér frá þvi.“
„Já, hún gerði það,“ svaraði Clyde dapur í bragði. Því að
óneitanlega var Esta illa á vegi stödd og verr en hann hafði
gert sér ljóst.
„Ó, mamma,“ sagði hann með miklar áhyggjur jdir fimmtíu
dollurunum sem lágu í vasa hans og hann hafði ætlað sér að
nota til annars — einmitt sú upphæð sem móðir hans bað
um. „Ég veit ekki hvort ég get gert það eða ekki. Ég þekki
strákana tæplega nógu vel til þess. Og þeir hafa ekkert betri
peningaráð en ég. Ég gæti ef til vill fengið smálán, en það
liti ekki vel út.“ Hann hixtaði á orðunum og kyngdi munn-
vatni, því að hann átti ekki auðvelt með að ljúga svona að
móður sinni. Hann hafði aldrei fyrr þurft að ljúga á svona
auðvirðilegan hátt. Hann var með fimmtíu dollara í vasa
sínum á þessari stundu, og annars vegar var Hortense og rnóð-
ir hans og systir hins vegar, og peningamir kæmu móður
hans að enn betri notum en Hortense. En hvað það var hræði-
legt að geta ekki hjálpað henni. Hvemig gæti hann neitað henni
um það? Hann sleikti varimar og þurrkaði sér um ennið, því
að sviti spratt út um andlit hans. Honum fannst hann auð-
virðilegur og lítilsigldur þessa stundina.
„Og þú ert ekki með neitt á þér, sem þú gætir látið mig
hafa?“ sárbændj móðir hans. Því að það var ýmislegt smávegis
i sambandi við kringumstæður Estu sem þurfti að kaupa og
hún hafði ekkert handa á milli.
„Nei, mamma,“ sagði hann og horfði skömmustulega á móð-
ur sína og flýtti sér síðan að líta undan, og ef hún hefði ekki
verið svona örvílnuð og viðutan hefði hún séð lygina í svip
hans. Hann þjáðist af sjálfsmeðaumkun og sjálfsfyrirlitningu
sem blandaðist sorginni yfir örvæntingu móðurinnar. En hann
gat ekki afborið að missa Hortense. Hann varð að eignast
hana. Og samt var móðir hans svo einmana og ráðþrota. Það
var skammarlegt. Það var svívirðilegt, reglulega auðvirðilegt.
Einhvern tíma seinna hlyti hann refsingu fyrir þetta.
Hann reyndi að hugsa upp önnur ráð — einhverja aðferð til
að komast yfir meiri peninga. Ef hann hefði bara lengri tíma
til stefnu — nokkrar vikur í viðbót. Ef Hortense hefði ekki
einmitt viljað eignast iþennan pels núna...
„Eitt get ég gert,“ hélt hann áfram aulalegur á svip, meðan
móðir hans hélt áfram að skella í góm í örvæntingu. „Er nokk-
ur hjálp í fimm dollurum?“
„Það er að minnsta kosti betra en ekki,“ svaraði hún. „Ég
get notað þá.“
„Ég get látið þig hafa þá,“ svaraði hann og ákvað að bæta
'þá upp með þjórfé sínu í næstu viku og vona hið bezta. „Og í
næstu viku skal ég reyna það sem ég get. Ef til vill get ég
látið þig hafa tíu dollara þá. Ég varð að fá lánað til að láta
þig fá peningana um daginn, og ég er ek"k; búinn að borga
það til fulls, og ef ég fer fram á meira núna, þá halda þeir
— já, þú veizt hvernig það er.“
Móðir hans andvarpaði og var að hugsa um hvað það væri
óþægilegt að þurfa að leita til sonar síns í nauðum sínum. Og
einmitt þegar hann var að byrja að ná fótfestu. Hvemig
mundi hann líta á allt þetta síðar meir? Hvað mundi hann
'lialda um hana —- um Estu — um alla fjölskylduna ? Þótt
Clyde væri metnaðargjarn, hugrakkur og vildi gjarnan verða
sjálfstæður, þá hafði hún aldrei álitið hann líkamlcga, siðferði-
lega eða andlega sterkan. Hina viðkvæmu lund virtist hann
hafa fengið að erfðum frá föðurnum. Það var yfirleitt auðvelt
að æsa hann upp — koma honum út úr jafnvægi — og þrek
hans og þolgæði voru víst. af skomum skammti. Og nú þurfti
hún, vegna ógæfu Estu, dugleysis manns síns, að varpa stærri
og stærri byrðum á liann.
„Jæja, ef þú getur það ekki, þá nær það ekki lengra,“ sagði
hún. „Ég verð að hafa einhver önnur ráð.“ En hún sá engin
sköpuð ráð í svipinn.
SAUTJÁNDI KAFLI
Ökuferðin, sem Hegglund og vinur hans bflstjórinn höfðu á-
kveðið og skipulagt næstkomandi sunnudag, var ekki farin þá
Bíllinn — sem var glæsilegur Packard — var ófáanlegur þann
dag, heldur þurfti að nota hann á fimmtudag eða föstudag
í síðasta lagi. Því að — eins og þátttakendum hafði verið til-
kynnt, þótt sannleikanum hefði ekki verið fylgt til fulls —
bíllinn var í eigu herra Kimbark, roskins og vellauðugs manns,
sem var á ferðalagi í Asíu. Og það var ekki sannleikanum
samkvæmt, að ungi maðurinn væri bílstjóri lijá herra Kimbark,
heldur var hann sonur umsjónarmanns á einu fjárbúi herra
Kimbarks, léttúðugur og fífldjarfur. Og þessi sonur vildi gjara
an láta líta svo út að hann væri annað og meira en sonur
—oOo--oOo— —oOo— —oOo— —oOo-oOo— —oOo—
BARHASAGAN
Sagan af Finnu forvitru
3. DAGUR
Aðíanaadagskvöld jóla vildi Finna láta þvo Geir
um höfuðið; var hans þá leitað, og fannst hann
hvergi. Finna spurði fóstru Geirs, sem þar var og,
hvort það væri vandi hans; hún sagði, að langan
tíma hefði hann engin jól heima verið, og grét þá
stórum. Finna hað fólk hams eigi leita og sagði
hann mundi skila sér sjálfur, þá hans tími væri
kominn. Hún bjó til veizlu eftir vanda og lét ekk-
ert á sér festa um buriveru Geirs. Þá er lokið var
veizlunni og fólk var allt til svefns gengið, stóð
Finna upp cg tók Sigurð bróður sinn með sér; þau
gengu til sjávar og hrundu fram bát og reru til
einnar eyjar ekki langt frá. Finna bað Sigurð gæta
skipsins, meðan hún gengi á land, og gjörði hann
það. Síðan gekk Finna á land og þar til hún kom
að einu litlu húsi, þó vel bvggðu; þar stóð hurð
á hálfa gátt, ljós brann í húsinu, og rekkja var þar
vel búin. Þar sá hún Geir bónda sinn liggja í
rekkíunni og hafa honu í faðmi. Finna setti sig á
gólfið fyrir neðan rúmstokkinn og kvað vísu:
[Sá ég suöur til eyja,
sá eg þar ljós á lampa,
Ijúfan mann á leiki
í Hnskyrtu hvítri;
haföi hár fyrir augum,
hvern annan vænleik msiri;
þeim einum mundi ég manni
mín til í huga segja.
Sjómannafélagið
Framhald af 3. síðu.
voru. Reynslan hefur fært far-
mönnum heim sanninn urn að
þessir samningar eru á engan
veg svo sem þeir höfðu gert
kröfur um. Farmenn hafa misst
allt traust á þessum mönnum
og þeir munu sýna það vi’ð
stjómarkjör það, sem stendur
yfir, og kjósa nýja forustu í
félagið, lista starfandi sjó-
manna, B-listann.
Þannig er um þessa forustu
S.R. í einu og öilu, sem Sæ-
mundur telur að öldur aftur-
halds og ofstækis hafi brotn-
að á í um hálfan fjórða tug
ára. Þeir hafa reynzt vika-
liprir í þjónustu sinni við at-
vinnurekendur og munu reyn-
ast það enn, enda studdir af
atvinnurekendum, svo sem Sæ-
mundi sjálfum, margföldum
forstjóra, Friðsteini, forstjóra
Vega, Jóni Axel Péturssyni, for
stjóra Bæjarútgerðar Reykja-
víkur, Oddi Jónassyni, forstj.
Glæsis, Þórði, hreppstjóra á
Sæbóli, Brynjólfi, forstjóra
Ti-yggvaskála o. fl. atvinnu-
rekendum. Hjá þeim geta sjó-
menn ekki vænzt neiimar að-
stoðar í kjaramálum sínum.
Nú kjósa þeir því B-listann,
lista starfandi sjómanna. Kosið
er í dag frá kl. 10—11,30 f. h.
og 3—6 e. h. á skrifstofu fé-
lagsins, Hverfisgötu 8—10, (Al-
þýðuhúsinu). Kjósið XB-lista..
Sjúkrahús
Framhald af 8. síðu.'
lagi rikisstjóðs, sem er 40%
Heillaskeyti bárust frá Lúð-
vík Jósepssyni og frú í tilefni
þess áfanga sem nú hefur verið
náð í þessu miki'sverða máli
bæjarins og raunar alls Aust-
urlands. — Fréttaritari.
BÆJARPÓSTUR
Framhald af 4. síðu.
þá bera litlir drengir skíði á
borð. En það er aldrei vetur
innan Hringbrautar. og þess
vegna slettu bílamir þar for-
inni hver á annnn í fullkomnu
virðingarleysi við hið göfuga
efni, snjóinn. Framan við Mar-
tein Einarsson var snöggklædd-
ur maður méð-reku og skaraði
krapinu út af gangstéttinni. Og
bað féll snjóflyksa fram af
húsi við K’apparstíginn, og
breyt.tist í aurlefju.
Til athugunar: Hvaða skáld
hefur ort kvæcið um snjóinn
hvíta sem breytist í aur á
gangstígum manna.nna ?

rSIXtXMIU N
er opinn daglega kl. 1—7 og á
sunnudögum 1—10.
SÖFNIN:
Landsbókasafnlð er opið kl. 10—
12, 1—7 og 8—10 alla virka daga
nema laugardaga kl.10—12 og 1—7.
Þjóðskjalasaínið er opið ki. 10—12
og 2—7 alla virka daga nema laug-
ardaga yfir sumarmánuðína kl.
10—12. — Þjóðminjasafnið er lok-
að um óákveðinn tíma. — Idsta-
safn Einars Jónssonar er opið kl.
1,30—3,30 á sunnudögum. — Bæj-
arbókasafnið er opið kl. 10—10
alla virka daga nema laugardaga
kl. 1—4. — Náttúrugripasafnlð er
opið lcl. 10—1Ö á sunnudögum kl.
ITngbarnavernd Líknar Templara
sundi 3. Opið þriðjudaga 3,16—4 og
fimmtudaga 1,30—2,30.
GENGISSKBÁNING.
1 £ kr. 46.70
1 $ USA kr. 16.32
100 danskar kr. kr. 236,30
100 norskar kr. kr. 228.60
100 sænskar kr. kr. 315.50
100 finnsk mörk kr. .7.00
100 belsk. frankar . kr. 32.67
1000 fr. frankar kr 46:63
100 svissn.fr. kr. 373.70
100 tékkn. kr. kr. 32.64
100 gyllini kr. 429.90