Þjóðviljinn - 02.07.1952, Blaðsíða 4

4) — ÞJÖÐVILJINN — Miðvikudagur 2. júlí 1952
þJÓOVILJINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíaiistaflokkurinn.
Kitstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttaritstjóri: Jón Ejarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Augiýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 16
annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Sameiginlegir hagsmunir
Hin mikla aukning dýrtíðarinnar og atvinnuleysisins við
sjávarsíðuna á Islandi, sem skipulögð hefur verið síðustu árin,
fyrst af stjórn Stefáns Jóhanns og síðar af stjórn Framsókn-
arflokksins og Sjálfstæðisflokksins, hefur ikomið hart niður á
verkalýðsstéttinni og launþegum ■ almennt. Fólk sem áður bjó
við sæmileg kjör eða góð meðan atvinna var stöðug og hlut-
fallið milli verðlags og kaupgjalds var ekki svo úr skorðum
gengið sem nú er, verður að horfa í hvem eyri sem af hendi er
iátinn og í mörgum tilfellum beinlínis að neita sér um brýnustu
lífsnauðsynjar.
Minnkandi kaupgeta og síversnandi hagur alþýðunnar við sjó-
inn er ekki einkamál hennar einnar. Atvinnuleysi og skortur
er almennt þjóðfélagsböl sem öllum ber að vinna á móti með
hverjum þeim raunhæfum úrræðum sem eru fyrir hendi. En
alveg sérstaklega varðar það ástand sem nú ríkir í atvinnumál
um þjóðarinnar þann hluta alþýðunnar sem erjar landið og
vinnur sín störf í sveitunum. Svo samtvinnaðir eru hagsmunir
bændanna afkomu alþýðunnar í kaupstöðum og kauptúnum að
óhugsandi er að bændastéttin geti tryggt kjör sín nema því að
eins að verkalýðurinn og aðrir launþegar hafi atvinnu og búi að
öðru leyti við þá afkomu sem gerir þeim mögulegt að kaupa
framleiðsluvörur landbúnaðarins.
Læknavarðstofan Austurbæjar-
skólanum. Kvöldvörður og nætur-
vörður. — Simi 5030.
Næturvarzia er í Lyfjabúðinni
Iðunni. Slmi 7913. .
Fjárfesting böðlanna
: 19.30 Tónleikar:
J Óþer.uJög (plötur.)
f Yv*\ 20.25 L’tvarpssag:a.n
NÚ ER SVO komið, að ekkert á svoleiðts fjára nema 7 „Æska" eftir Jos-
Reykjavík hefur flesta gaila fólk, og fólk er einskis virði á / '\ \ ePh Conrad; IV.
stórborga en fáa kosti. Það við peninga. Og bleikir menn sögulok (Helgi
er ekki svo ýkja langt síffan munu halda áfram að græða ' _21',00. T<^nlfllkfrT (pl'J'
að Reykvíkingar lokuðu ekki peninga á kostnað fólks,
húsum sinum á kvöldin. Nú nema að fólkið taki í taum-
dugar það var.la að ioka ana og segi „nú tek ég við“.
einkum ef enginn er heima.
Bærinn er fullur af ungum
innbrotsþjófum, — amatör-
um, sem eyðileggja oft í öl-
æði og klaufaskap meira
verðmæti en þeir stela. Og
það sem þeir stela er einsk-
is virði á við það sem hef-
ur verið eyðilagt í þeim sjáif-
um, því að hver einastx 2'dagur -- Ef Þár kaupið erlendar iðhaðar-
'þeirra var mannsefm. Vitjunardagur Mariu. Svíðhúns- vörur- sem h.æ^t er áð framleiða
messa. Kefst 11. vika sumars. — inna.nlands a hagkveeman hátt er
___ ★ Árdsgisflóð kl. 12.20. Lágíjara kl. Það samá. og að flytjá inri eflent
18.32.
Sinfónía nr. 1 í e-moll (Norræna
n fónían) eftir Howard Hanson
(Eastman-Rochester sinfóníuhljóm
sveitin leikur; höf. stjórnar.)' 21.35
\rettvangur kvenna. — Frá lands-
fundi Kvenréttindafélags Is’ands
(frú Sivriður J. Magnússon). 22.10
„Leynifundur í Bagdad", saga eft-
ir Ag’hötu 'Christié (Hersteinn
Pálsson les.) 22.30 Undir ljúfum
iögum: Carl Biilich o. fl. leika
létt hljómsveitarJög. 23.00 Dag-
skrárlok.
Það liggur því í augum uppi að dýrtíðin og atvinnuleysið sem
ríkir við sjávarsíðuna og stjórnarflokkarnir hera ábyrgð á er
ekkert sérmál verkalýðsins og launastéttanna. Það er um -leið
og ekki síður stórt og vaxandi úrlausnarefni fyrir bændastéttina
og þá alþýðu sem vinnur að framleiðslu landbúnaðarvara. Enda
hafa bændur þegar fengið að kynnast afleiðingunum í stórfelld-
um samdrætti mjólkurmarkaðarins.' Á sama tíma og bændumir
leggja áherzlu á aukna ræktun og vélnýtingu í búskapnum er
þróunin í markaðsmálum þeirra á þann veg, að sala mjólkur og
mjólkurvara fer stórlega minnkandi, einfaldlega af þeim or-
sökum að neytendurnir hafa ekki fjárráð til þess að kaupa hin-
ar nauðsynlegu og hollu mjólkurvörur handa heimilum sínum.
En mjólkurbúin aka hinsvegar vaxandi magn mjólkurafurða aftur
heim til bændanna, sem ekki hafa önnur ráð en bera ostinn, skyr-
ið og undanrennuna fyrir kýrnar sem fóður. Slíka hringavitleysu
er stefna ríkisstjómarinnar í dýrtíðar- og atvinnumálum að
leiða yfir landbúnaðinn og bændastéttina.
Stefna ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum hefur leitt at-
vinnuleysi og fátækt yfir verkalýðinn og afleiðingar þessarar
sömu stefnu er nú að skella á alþýðu sveitanna af sama þunga.
Þetta finna bændur áreiðanlega og eiga eftir að þreifa betur
á ef að líkum lætur. Hin mikla ógæfa þeirra liggur í því að mikill
smeirihluti þeirra hefur treyst Framsókn og íhaldinu til forustu
og falið þessum afturhaldsflokkum forsjá mála á Alþingi. Vald
siit hafa svo forkólfar íhalds og Framsóknar notað til þess að
eyðileggja atvinnu og afkomumöguleika verkalýðsins og ann
aiTa launþega með þeim árangri að öruggasti og bezti markaður-
inn fyrir þær vörur sem bændurnir framleiða er í stórkostlegri
hættu.
Að þessu þarf alþýða íslenzkra sveita að hyggja af meiri raun-
sæi en hún hefur gert hingað til. Hún verður að bjarga bú-
skapnum frá því hruni sem leitt verður yfir hann með áfram-
heldi sömu þróunar. Hún verður að snúa baki við flokkum aft-
urlialdsins og taka höndum saman við verkalýðinn og aðra al-
þýðu kaupstaðanna. Sameiginlegir hagsmunir þessara tveggja
höfuðstétta íslenzkrar alþýðu, verkalýðsins og bændanna eru
svo samtvinnaðir að verði lífsafkoma annarrar lögð í rúst er
hlutskipti hinnar ráðið.
Þetta þurfa ísienzkir bændur að skilja. Undir skarpskyggni
þeirra og viðbrögðum er nú ef til vill meira komið en nokkru
sinni fyrr. Reynslan af stjórnarstefnu Framsóknar og Ihalds er
ótvíræð vísbending um nauðsyn nýrrar og gjörbreyttrar stjórn-
arstefnu. Og hún verður ekki knúin fram nema með sameiginlegu
a/li alþýðunnar í kaupstöðum og sveitum iandsins;
NU Á HVER maður það á
hættu um hábjarta smnarnótt- ElmskiP
ina aff' verða rotaður og rænd
veiikafölk og stuðlá að minnkanöi
atvinnu Ӓ landinu.
Brúaxfoss fór frá Akranesi í
ur.
skammt
Unglingamir eru svo .^rkvö!* Ketl^kur
vikur. Dettiross for fra Vest-
komnir
Kvikmyndadómur
í MorgunblaSinu í
gær: „En meSan
Humprey hSandar
mjólkina me3 ann-
arri hendinni, held-
a fVe® 1 mahnaeýjuKi 30. fm. til Baltimore
þessari fjaröflunaraðferð, að og NeW York. GóðafÖss er í
þeir kunna ekki einu sinni að Ehöfn. Guilfoss fór frá Leith
svæfa mánn án þess að 30 fm. til Rvikur. Lagarfoss fór ur lla<m fra!»hja koiium sínum
stórmeiða hann, en slíkt frá Rotterdam í gærkvöldi til með hirini<‘-
hendir ekki stéttarbræður Hamborgar. Reykjafoss fór frá
þeirra að nauðsynjalausu þar Húsavík 30. fm. tii Áiaborgar og ■l%|'Cur'dur ‘ kvöld kl' 8'3° á
sem glæpir eru gömul Og Gautaborgar. Selfoss fór frá Isa- venjul. stað. Stundvísi.
.. ,r ,___. . . firði í gær til Akur.eyrar, Þórs-
groin pro essjon. e hafnar, Norðfjarðar, Eskifjarðar Rafmagnstakmörkunin í dag
annað en heppm að þeir skun Qg útJanda. Tröllafoss fer vænt- Hafnarfjörður. og nágrenni. -
ekki þegar hafa drep*ð aniega fra Nev/ York í dag til Reykianea
nokkra menn. Þeir eiga mik- Rvíkur. y Janes' '
ið ólært Og SVO óhugnanæga Vinningar í Happdrætti Ólympíu-
segir mér hugur að þeir muni Ríkisskip nefndar Islauds:
[æra mikið á næstu árum. Hekia fer frá Rvík á föstudag- . '
Þetta er ekki nema byrjunin. inn til Glasgow. Esja er á Aust- . r * Piympmlmkana
Þnð er svo eamalkunn stað- f3°r3um á suðurleið. Skjaldbreið asamt uppihaldi og aðgangi að
Það er SVO gama- ann fer frá Rvik á föstudaginn til leikunum: Nr. 51217, 103268, 70648,
reynd að það te ur þ va Húpc.fióahafna. Þyriil er í Rvík. 107099, 72728, 100996, 35818, 28992,
að nefna það»,-a& það er eng- skaftfellingUr fór írá Rvík í gær- 82598, 14171. - 11—13: Þvottavél-
m læknmg að stmga monnum kvöjdi til yicsteannaeyða. ar. Nr Í56809 89613 9478.
í svartholiö. Það er ekkert
að þessum piltum. Meinið er Flugfélag Islands
í ‘þióðfélaginu eri það er líka. I dag verður flogið til Akureyr-
gömul saga. Kannske eru það ar, Vestmannaeyja, Isafjarðar, 23348- 3.5465- 3559?- — 30: Ryk-
aðrir sem ættu að fara í Hólmavíkur, (Pjúpayíkur), Hellis- su?aj . Nr. ...22252. — Vinnirigs
svartholið ekki þeim ti' lækn- sands Siglufjarðar. — Á morg- anna má. vitja í skrifstofu happ:
i»g„ heldur þjóöfélaginu. En ********
ÍZ ' «-**-*« « 4». -10-
12, 1—7 og 8—10 alla virka daga
Heilsuvernd, 2. h. nema laugardaga kl.10-12 og 1-7.
14—16: Gólfteppi. Nr. 83606, 9471,
78030. 17—19: Strauvélar. Nr,
Það er munur að geta bú-
1952, er nýkomið jjjóðskjalasafnið er opið kl. 10—12
út. Efni: Jónas og 2—7 alla virka daga nema laug-
Kristjánsson: ardaga yfir sumarmánuðina kl.
Heilsurækt eða 10—12. — Þjóðminjasafnið er lok-
heilsuhrun. Þorst. að um óákveðinn tíma. — Listan-
ið til lög handa sér, svo það
'þarf ekki að slá niffúr ínann
til þess að ræna hann. Svo
eru stúlkur. Þær eru líka
amatörar. Þær standa stund-,
um í andyri skemmtistáða. Kristjánsson: Lífrænar ræktunar- safn Einars Jónssonar er opið kl.
Þær eru svo einfa’dar að aðferðir- Á-sgeir Magnússon: Salt i,so—3.30 á' sunnudögum. — Bæj-
,, , . , cjén’ást- heyi!ia" Jón Gunnarssoh: Brenni- arbókasafnið er opið kl. 10—10
, 1 ' a . netlah. Dagbjört Jónsdóttir: Hús- alla virka daga nema laúgardaga
fangnar, ennþa. Þær eru ast- mægráþáttur. Frásögn af berkla- kl. 1—4. — Náttúrugripasafnið er
fangnar af mynd með gyll'-- læknitígu. Viðtal við Guðmund opið kl. 10—10 á sunnudögum kl,
um hnöppum, sem þær hafa Hansen. Þorsteinn Kristjánsson: 3,15—4 og fimmtúdaga kl. l.?0 tii
dregið upp í huga sínum. Og Steinmjöl. Þá cru ýmsar fréttir, 2.30. — Þjóðmiiijasafnið er opið
sú mynd er tignarleg og stór ,og.. þátturinn Á víð o.g dreif. — þriðjudaga og fimmtudaga kl.
eins Og barnssálin. Og' Ritstjóri Heilsuverndar er ’jónas f_3 og sunnudag.a kl. i_4.
hnapparnir taka þær á leið- Kristjánsson læknir.
inni út, ekki inn. En þær eiga
líka eftir að læra. Sumar hafa
þegar lært. Hér eru hóruhús.
Það er tilgangsl^ust að loka
augunum fyrir þýí. Ojir ástin,
hún dofnar fljótt. Jafnve1
barnssálin kemur fyrr efff
síðar niður I á jörðina. Þac
verður ekki langt að bíða mec
sama áframhaldi að ungr
stúlkurnar í anddyrinu taka í
handlegg manns og segjr
hásri röddu: „komdu mec
mér, elskan“. Og þeim verff-
ur þá sama hvort hnapparn-
ir eru gylitir eða ekki, mað-
urinn ungur eöa gamall, þaff
fer þá eftir veskinu.
Srerrir Kristjján sson:
Kóreustyriöldin tveggjd óra Seinni grein
Saga mikillar blekkingar
Miðvikudagnr 2. júlí 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
Fréttaritari bandaríska stór-
blaðsins New York Times,
herra VValter Sullivan, sendi
blaði sínu skýrslu um réttar-
höld, er hann hafði kynnt sér
og fóru fram í Seul, höfuð-
borg Suður-Kóreu, hinn 14.
marz 1950 ,eða rúmum þrem-
ur mánuðum áður en Kóreu--
styrjöldin brauzt út. Sökudólg-
arnir í þessum réttarhöldum
voru 13 þingmenn hins suður-
kóreska þings. Mannhelgi og
þinghelgi þessara manna í lýð-
ræðisparadís Syngmans Rhees
lýsti sér m. a. í því, að þeir
voru leiddir járnaðir inn í rétt-
maður átti kost á að glugga
í ákæruskjalið, en þar voru
raktar sakir þessara óbóta-
inanna. Þeir voru sakaðir um
að hafa revnt að steypa
Stjórninni með því að bregða
henni um fjárdrátt. Þeir höfðu
barizt gegn fjárlagafrumvarpi
stjórnarinnar. er hún lagði fyr-
ir þingið. Ennfremur höfðu
þeir krafizt endurskoðunar á
stjórnarskránni á þá lund, að
vald . forsetans yrði minnkað,
en réttur þingsins aukinn, svo
að stjórnin væri ábyrg fyrir
þinginu. Loks voru þeir bom-
ir þeim sökum, „að hafa ver-
ið andvígir því, að vopnaður
her Seulstjórnarinnar gerði
innrás í norðurkóreska lýð-
veldið“.
Þessi tíðindi mátti - lesa í
stærsta og útbreiddasta blaði
veraldarinnar þremur. mánuð-
um áður en því var logið um
allan hnöttinn. að Norður-
Kóreumenn hefðu rá'ðizt á
Suður-Kóreu í morgunskim-
unni 25. júní 1950. Greinar-
gérð herra Sullivans sýnir
tvennt: annars vegar hvers
kyns hið vestræna lýðræði er
í Suður-Kóreu og staðfest hef-
ur veriff. af aðgerðum herra
Syngmans Rhees síðustu vik-
ur, hi'ns vegar hvoru megin
landamæralínunnar árásarhug-
urinn og stríðsofsinn var. í
fyrri grein minni var frá því
skýrt, hvernig Bandaríkin
nauðguðu ólöglega skipuðu Ör-
yggisráði Sameinuðu þjóðanna
til að samþykkja hernaðaraff-
gerðir gegp Norður-Kóreu á
grundveili einskærra lausa-
f-regna, sem allar komu frá
friðarhöfffingj%num Syngman
Rhee og stjórn hans. Hin
skjótu viðbrögð Bandarikja-
stjómar voru öll mörkuff
fyrirframgerðri áætlun um
stríðsíkveikju á þessum eld-
fimu slóðum hnattarins.
Það er gömul og góð ver-
aldleg alþýðuguðfræði, að ill-
ur fengur illa forgengur. Kór-
eustyrjöldin, sem hafin var
með svæsnustu og biygðunar-
lausustu blekkingum af hálfu
valdamanna í her og ríkis-
stjórn Bandaríkjanna, er orð-
in slíkt heimshneyksli, að
kaldrif juðustu stjórnmálamenn
mega ekki ógrátandi á hana
minnast. Það er nærri sama
arsalinn og spyrtir saman í frá hvaða sjónarhóli á hana er
kaðh. Hmn bandanski blaða-
litið: Kóreustyrjöldin og rekst-
ur hennar er pólitískt og sið-
ferðilegt hneyksli, kviknakinn
skepnuskapur, er hefur svipt
Sameinuðu þjóðirnar öllum
rétti til að flíka lengnr þeim
réttar- og mannúðarhugmynd-
um, er samtök þessi hafa ját-
azt undir. En frá sjónarhóli
Bandaríkjanna er Kóreustyrj-
öldin mikilvægur leikur í heims
taflinu mikla. ísköld heims-
valdahyggja, sprottin af efna-
hagslegum og pólitískum
vandamálum þessa ofvaxna
stórveldis, hratt af stað
þessari styrjöld, sem er mann-
skæðari og illvígari en nokk-
ur önnur styrjöld, sem háð
hefur verið í Austur-Asíu.
Þótt ekki séu enn öll kurl
komin til grafar og margt
sé á huldu um stefnu
breytingu Bandaríkjanna í
málefnum Austur-Asíu á fyrra
hluta ársins 1950, er hin al-
menna efnahagsþróun þeirra
eins konar ba.ksvið þessarar
stefnubreytingar og fróðleg til
skilnings á henni. Það er því
nauðsynlegt að líta nokkur ár
aftur í tímann.
Bandarikin hafa á þessari
öld orðið voldugasta iðnaðar-
ríki veraldar. Tvær heims-
styrjaldir hafa tvíeflt fram-
leiðslumátt þeirra. Úr hinni
fyrri heimstyrjöld komu þau
með stóraukna framleiðslugetu.
og á fyrsta áratugnum milli
heimsstyrjaldanna mátti heita,
að tvö væru höfuðin á hverju
kvikindi á búi þeirra. Banda-
rikin og allur hinn borgara-
legi heimnr höfðu tröllatrú á
því, að auðsæld þeirra og vel-
gengni mundi vara eilíflega.
En árið 1929 brast sá draum-
ur. Bandaríkin urðu móður-
skaut heimskreppunnar miklu.
I rúm þrjú ár æddi hún þar
eins og egypzk plága. Á önd-
verðu ári 1933 hafði fram-
leiðsla Bandaríkjanna minnk-
að um helming. Þá loks tck
atvinnulíf þeirra að hjarna
nokkuð við, og leið svo fram
til miðs árs 1937. Þrátt fyrir
aukna framleiðslu náði hún
ekki hámarkinu frá 1929, og
atvinnuleysingjarnir voru um
8 milljónir manna. En þegar
á miðju ári 1938 dapraðist auð-
valdi Bandaríkjanna enn flug-
ið og framleiffslan minnkaði
um þriðjung. Með vaxandi víg-
búnaði í Evrópu og Japan
færðist þó aftur líf í hræið
en það var ekki fyrr en árið
1940, að framleiffs'a Bandaríkj-
anna náði markinu frá 1929.
Þá var heimstyrjöldin síðari
skollin á, stríðsþarfi" Breta og
aukinn vígbúnaður Baridari'kj-
anna sjálfra varð atvinnuiífi
þeirra nægileg blóðgjöf til að
þurrka að mestu út atvinnú-
leysið. Ári síðar voru Banda-
ríkin komin í styrjöidina, og
nú geystíst framieiðsluþróun-
In fram með slíkum fítons-
krafti, í'ð Bandaríkin tvöfc.ld-
uðu iðnaðarframleiðslu sína á
örfáum árum. Hámarki náði
í'ramleiðsia þeirra áriff 1943.
En þegar árið 1945, á sið-
asta ári styrjaldarinnar, mátti
greina fyrstu kreppuboðana.
Bf vísitala framleiðslumagns-
ins í Bandaríkjunura er táknuð
með 100 árið 1943, þá litur
hún vo út á árunum eftir
styrjöldina: árið 1945; 84.4;
árið 1946 ; 71,2; árið 1947:
78.2; árið 1948 : 80,3; árið
1949: 73.5. 1 októbermánuði
1949 var framleiðsia Banda-
ríkjanna 22% minni en í sama
mánuffd árinu áður.
Af þessu stutta ýfirliti er
það auðsætt, aff atvinnubiómi
Bandarikjanna er nátengdur
styrjöldum og styrjaldarundir-
búningi. Yfir anddyfi hintiar
miklu auðvaldskauphallar, sem
heitir Bandaríkin. mætti skrá
einkimnarorðin: Mitt tíf er ann-
ara dauði. Til þess að menn
skuli ekki ætia, að þetta sé
sagt til þess eins að' níða
þetta stórveidi Vesturálfu,
skulu tilfærðar vísitöiur fram-
leiðslunnar í Bandaríkjunum á
árum Kóreustyrjaldarinnar.'
Áriff 1950: 84,1; árið 1951:
91,6. Hemaðarútgjöld Banda-
OG ÞAÐ FÆST ámiðánlegá'
fjárfesting í framtíðinni- fýrir
stærri fangelsum, f.eili siil0.„ Vezífarnir og háembættismennirnir blikn-
valdabörum, gjaldeyrir fyia. uðu er þeir h0yrðu nafn. Hodsja Nas-
meira af amerískum kvik- reddiíns. Flugnaveiðarinn missti veifu
myndum og glæpareifurum. sína, píparanum svelgdist á reyknum og
Aftur verður daufleg"a yfir fór a3 hósta, og tungur hirðskáldanna
æskulýðshöllum. Þáð græðist iímdust vi<5 gómiun.
Kóresknr ættjarðarvinur reyrffar við aftökustaur af böðlútn
Syngmans Rhees.
Þú lýgur, sagði emírinn aftur, og laust
Arslanbekk þungan löðrung með hinum
kouunglega lófa sínum. — Hvers virði eru
þá varðhöld þin, hundur, ef Hodsja Nas-
reddín hefur komiat inn í Búkhöru?
Emírinn gaf honum annan löðrung. Arslan-
bekk laut honum djúpt, og kyssti hönd
emírsins í niðurleiðinni. — Ó herra, hann
er hér í Búkhara. Er þér það ekki ljóst
ennþá?
Hinn fjariægi hávaði færðist í aukana,
eins og landskjálfti væri að nálgast, og
mannfjöldinn umhverfis aftökustaðinn varð
gripinn miklum æsingi. Unz við kvað í
öilum áttum: Hodsja Nasredd/ín. Hodsja
Nasreddín, .
ríkjahria hækkuðu úr 18
milljörðixrei fyrir Kóreustyrj-
öidina upp í 24 miiljarða' árið
1950, í 45 milijarða árlð 1951,
og á þessu ári eru þau áætluð
65 miiljarðar $.
Það má yera ljóst hverjum
heilskyggnum manni, að hiff
bandariska þjóðfélag, sem virð-
ist ekki geta þrifizt efnahags-
lega nema af styrjöldum eða
styrjaldarundirbúningi lætur
sig ekki inuna um dálitla
mannúðarstyrjöid „hugsjóna-
stríð“ á éirium útskaga í Asíu.
Styrjöldin er orðin viðhald
þess veru. Áuðvald Bandarikj-
anna er orðið siíkrar náttúru,
aff það fær ekk'í lifað nema
að sjúga kostinn úr brjóst-
um dauðans.
Það var líka uppi fótur og
fit í viðskiptaiífi Banaaríkj-
anna á þeirri stundu, er Tru-
maíi forseti lýsti. þvi. yfir, að
nú skyldi gengið á milli bols
og höfuðs á „kompiúnisman-
um“. Auðvaldíð græddí slg
eins og kýr ,sem sett er á
gras. Viðskiþta’íf auðvaldsins
varff eins og trylltasti grímu-
dansleikur, eins og ærslafeng-
in vínappskeruhátíð. Vestræn
göfugmenni stigu léttíættir
dansinn í kririgum gulikálfinn,
kaupha'iirrear nötruðu af eirð-
arlausu athafhálífi. hráefnin'
hækkuðu í veröi, ullin, baðm-
ullin, tinið 'Cg gúmið slógu öll
met verðmyndunarsögunnar —
og lifrarhlutur vor Islendinga
hækkaði líka.
En á meðan hið gam'a au'ð-
vald hafði gleði mikla og lifði
í endurnýjun lífdaganna geyst-
ust ungár sólbrenndar' banda-
rískar hetjúv í háloftðnum éða
brunuðu í bryndrekum á jörff-
unni, skutu eldflaugum og
vörpuðu bensinhlaupsprengj-
um á hver't þorp' og hverja
borg, sem á vegi þeirra varff.
Og þegar þeir höíðu breint
og skotið sundur a!It,. sem
gert var af’ mannahöndnm,
brenndu þeir lika handaverk
náttúrunnaiL1 skógana, gras-
s'vörðinn. Og •þegar. -allt .þetta
var skeð gerðu hinar ungu
hetjur bæn sína, og McArthur
las fyrir þeim Faðirvorið. Og
síðan sagði hann þeim, aff urr
næstu jól skyldu þeir eta gæs-
ina heima hjá ' „moms“ og
dansa í kriögum jóiatréð heima
hjá „dad“.
En hinar uagu i sólbrenndu
hetjur hafa nú haldið tvean
jól í Kóreu. Og þeir standa
enn að heita í sömu sporum og
lýðræðishermenn Syngmares
Rhees, þegar þeir hófu sókn-
ina yfir 38. breiddarbaug fyr-
ir tveimur árum. Ef Kóreu-
styrjöldin heldur áfram munu
þeir eiga mörg kóresk jói eft-
ir.
Þegar Kóreustyrjöldin hafði
staðið yfir í . eitt ár
kvaddi fulltrúi Ráðstjórnar-
ríkjanna, Jakob Malík, sér
hljóðs í útvarpi Sameinuðu
þjóðarena, og skoraff.i á stríös-
aðiia aö reyna að, ná sáttum,.
og semja vopnahié. Þessar
vopnahlésumræður liafa farið
fram í nærri heiit ár. Saga
þesgara vopnahlésumræðna er
löng, þvælin og leiðin'.eg og
verffur ekki rakin hér reema að
litlu leyti. Síðasta deiluatriði
þessara vopnahlésumræðna er
fangaskiptamáiið. Deilore um
það hefúr nú staffið í 5 mán-
uði, og fulltrúar „Sameinuðu
þjóðanna“ hafa hvað eftir ann-
að lagt fram úrslitakosti I
þessu máli og hótað umræffu-
slitum. Um fangaskipti styrj-
aldaraðila gilda viiurkenndar.
reg'.ur, sem skráoar eru í
Genfarsámþykktinni frá 1940,
er flest siðmenretuð ríki hafa
undirskrlfað, m. a. Bandaríkin.
Þar er svo ákveðlð, að öllum
föngum sku'i skilað aftur til
föðurlands síns, og má ekki
.hafa r.eitt að-. yfirvarpi. til
þess að ■ sniðgáriga þeesi ái
kvcéði. Þessum ákvrefium vildu'
samningamenn Eandaríkjanna
vopnahlésumræðUnum ekki
hlita. Eftir miklar vífiíengjur.
lýstu þeir því yfir, a.3 þeir.
Liundu skila 70,00 föngum, eri
halda eftir 100 C00, ,.sem vildu
ekki með néinú móti hverfa.
heim aftur“. Bandaríkjamenn
buðu þsssa kos.ti 19. april síð-
ástliðinn og frá þeim hafa þeir
ekki hvikað. Voprealtíésumræff-
urnar hafa því ekki síðr.re borið
néinn árangur. Tilboð hinna
bandarísku samniregsmarma um
afhendihgu 70,000 fanga var
beinlín:s gert í þeim tilgangi
að sigla umræöunum í strarid,
énda lét einn þeirra hafa eftir
í vopnalilésumi’æffunurri ekki
um til svo lúga tölu, að þeir
gætu ekki gengið ac- henni“.
Svo sem kunnugt er þreyt-
ast fuUtrúar vestræns lýðræð-
Framhald á 6. síðu. '