Þjóðviljinn - 19.07.1952, Blaðsíða 5

4) — ÞJÓÐ.VILJINN — Laugardagur 19. júlí 1952
Laugardagur 19. júlí 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
tllÓfilVlUlNN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason. ^
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritetjórn, afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áakrtftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 18
annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Grjétksst ir gierhúsi
Ekki veröur annað sagt en Morgunblaðið hafi reynzt
í seinheppnara lagi þegar þaö hóf umræöur um útsvör
og afkomu fólks í bæjarfélögnm út á landi þar sem í-
haldið’ er í minnihluta í bæjarstjórnum. Meö þessu hef-
ur Morgunblaðið unnió það eitt aö óhjákvæmilegt er aö
r;jfja upp hvernig flokkur þess heldur á málum þar sem
hann fer einn með stjórn bæjarfélags eins og á sér staö
um Reykjavík. En hér hefur íhaldið enn hreinan meiri-
hluta og hefur því átt þess kost aö sanna yfirburöi hinn-
ar ,,gætilegu“ fjármálastefnu sinnar, svo notuö séu hóls-
vrðj Morgunblaðsins um þá fjárstjórn sem flokkur þess
markar 1 málefnum höfuðstaöarins.
Þaö er engu líkara en Morgunblaöiö hafi gleymt því
að þrátt fyrir margvíslega erfiöleika af völdum þeirrar
stjómarstefnu sem flokkur þess ásamt Framsóknar-
ílokknum ber ábyrgö á, hefur ekkert bæjarfélag annaö
en Rvík gripiö til þess óyndisúrræöis aö framkvæmaauka
niiöurjöfnun á miöju ári til þess aö komast hjá algsru
fjárþroti. Ekki er þó’nema ár síðan íhaldið gxeip til þess-
arar óvenjulegu ráðstöfunar og aflaöi sér 6 millj. kr.
til viöbótar álögðum útsvörum ársin's, til þess aö halda
því óreiöubákni gangandi sem vaxið hefur ár frá ári
undir hinni „gætilegu" fjármálastjórn þess á bænum.
Hitt er jafn víst að þessi raðstöfun bæjarstjórnaríhalds-
ins er geymd en ekki gleymd í hugum reykvísks almenn-
ings, sem býr við það lítið öfundsverða hlutskipti að
standa undir óstjórninni meðan atvinna og framkvæmd-
ir dragast saman, dýrtíðin vex bg fátæktin veröur í æ
ríkara mæli hlutskipti alþýðufólksins.
Enn var haldið áfram á sömu braut við afgreiðslu
fjárhagsáætlunar fyrir yfirstandandi ár. í vetur voru
útsvörin hækkuð um 30% — nítján og hálfa millj.
heimtaði íhaldið 1 viðbót af gjaldendum bæjarins til
þess aö standa undir skriffinnskubákninu og óreiðunni
sem vex í skjóli þeös. Á sama tíma þótti íhaldinu við-
eigandi aö hækka stórlega alla neyzluskatta á bæjarbú-
um allt frá gjaldi fyrir rafmagn og heitt vatn til greiöslu
íyi’ir kartöflugaröa og afnot af náðhúsum. Með þessum
hætú tókst íhaldinu að koma þessa árs skattahækkunum
sínum á reykvískum gjaldendum upp í 34 millj. kr. Er
óhætt aö fullyröa aö slíkt stökk í gjaldahækkunum á
einu ári á sér ekkert fordæmi í sögu nokkurs bæjar-
félags á íslandi og þótt víöar væri leitað.
En vel lýsir það stéttareðli og afstööu íhaldsins til
vandamála almennings, að samtímis þessum gífurlegu
hækkunum á gjöldum ti;l bæjarsjóðs og bæjarstofnana
þótti íhaldsmeirihlutanum viöeigandi að lækka stórlega
framlög til þeirra framkvæmda sem skapa verkalýð
Reykjavíkur atvimru og lífsmöguleika. Fjárframlag til
gatnagerðarframkvæmda lækkaði íhaldiö um hvorki
meira né. minna en 19%! íhaldið ákvað með einni
handauppréttingu í bæjarstjórninni að í stað hverra 100
dagsverka, sem vevkamenn unnu við nýlagningu og viö-
hald gatna árið 1951, skyldu unnin aðeins 81 á árinu
1952, og var þó fyrirsjáanlegt að hverju stefndi um at-
vinnumöguleika reykvískra verkamanna þegar gengiö
var frá fjárhagsáætluninni.
Og þegar atvinnuleysið herjar hundruð verkamanna-
heimila um hásumar eins og nú stendur íhaldið ráöa-
laust, neitar ekki aöeins að bæta á nokkurn hátt úr
þrengingum atvinnuleysingjanna, heldur fækkar bsin-
línfs í þeirri vinnu sem bærinn hefur með höndum. meö
því að lána vinnuflokka bæjarframkvæmdanna til bandá
ríska hernámsliösins í Keflavík. Þessi; er afleiöing þeirrar
ráðstöfunar að skera niöur fjárveitingu til verklegra
framk^æmda þegar börfin yar brýnust að auka hana og
haldn s°m allra mestum framkvæmdum í gangi á vegum
hæjarfélagsins, Þannig mætir þaö sama, íhald vaxandi
• atvinnuieysi og fáfiækt jneðal reykvískra verkamanna,
sem heldur dauöahaldi í hvei:skonar óhófseyðslu og sér-
réttindi flokksgæðinga sinna.
Þeir sem þannig stjórna ættu sannarlega að hafa hægt
um sig og varast að taka upp grjótkast úr því. glerhúsi
sem þeir búa í. Þaö er gamalt og gott heilræði sem i-
haldinu væri hollt að leggja á minniö.
Naínið Grímsey — Landhelgin — Kvenréttindi
„meðíerð á skepnum"
NAFNIÐ GRlMSEY lcemur ó-
þægilega við kaunin á ís-
lenzkum smáborgurum, , sem
halda að aðalbælcistöðvar
Guðs séu í Ameríku. Það er
• varla til svo iélegur Islend-
ingur, að hann hafi ekki ein-
hvern tíma heyrt getið Ein-
ars Þveræings og orða hans,
þótt margir hafi gert mikið
til að gleyma þeim. Það eru
fáir sem hafa ekki einhvern
tíma fyllizt metriaði við til-
hugsuniná um þessi orð, um
leið og huguririn fyllist sorg
yfir örlögum íslenzks fullveld-
is. Því eru seinustu viðbrögð
smáborgaranna gagnvart
Grímsey næsta kátbrosleg.
Alltíeinu muna þeir eftir
barnalærdómi sínum og að
þeir hefðu að minnsta kosti
verið . sannir Islendingar í
fomöld, en nú er öldin önnur
segja þeir. I fornöld voru
engir Rússar. Þá voru bara
Norðmenn, kolgrimmir hund-
ar. En þrátt fyrir öldina og
Rússana rétta þeir þrjá feita
fingur upp til guðs síns sem
býr í vestri og segja aldrei,
aldrei. Og þeir úthluta landi,
kannske öllu fastlandi ásamt
eyjum áður en lýkur. Allt
Selfos.s fer væntanlega ,frá Antn:
werpen í dag. til Rvikur. Trolla-
foss fór frá Reýkjávik í gær til
Húsavíkur, Akureyrar og SiglU-
fjarðar.
Rílvisskip
Hekla fer frá Glasgow síðdeg-
is í dag áleiðis til Rvíkur. Esja
fer frá Rvík kl., 13 ,í dag vestur
um land í hringferð. Herðubreið
fer frá Rvik kl. 16 í dag austur
þarfi að fjölyrða svo mjög um land 1 hringferð. Skjaidbreið
um upphaf kvenréttinda. er ! Rvík%Þaöan a Þriðiu'
T7 . , , . * . , daginn til Huna.floahafna. Þyrill
Væn ekki nær ao embeita , , .., ^
• _ _ er væntanlegur til Hvikur 1 dag.
ser meir að malefnum dags- skaftfellingnr fór frá Rvík sið-
ins, ekki um það hvort karl- uegis í gær til Vestmannaeyja.
menn eiga að standa upp
fyrir kvenfólki í strætisvögn- Skipadeild S.I.S.
um (það er ekki jafnrétti að Hvassafeli losar tunnur á Siglu-
mínu áliti), heldur um óskor- flrðl- Arnarfell losar kol á Húsa-
aðan jafnrétt konunnar á öll- vlk' Joku!feU er 1 Providence.
um sviðum. — Ámi. „ ... , , ,
Fiugfelag íslands
1 dag verður flogið til Akur-
eyrar; Vestmannaeyja, Eiönduóss,
JÓNAS E SVAFÁR skrifar- Sauðárkróks' lsafiarðar °S Siglu-
Ungur vinur minn fæddur fjarðar' " A morfíUn tu Akur'
fyrst i apríl 1949 kom ásamt eyra rog Vestmannaería-
móður sinni og þrem am-
erískum flugmönnum inná
veitingahús hér í bænum
skömmu eftir hádegið og
mamma gaf honum Cók. Á
þessu veitingahúsi eru stól-
amir gulir. Hið ameríska upp
eldi þessa Islendings hefst í
náttskyrtunni hans með þess-
Kl. 12:50 Oskalög
sjúklinga. 19:30
Tónleikar. 20:30
Tónleikar: André
Kostelanetz og,
hljómsveit hans leika (pl.) 20:45
Upplestrar og tónl.eikar a) Stein-
dór Hjörleifsson leikari les smá-
sögu eftir Arnulf Överland: ,,Syst-
um orðum. ,,I am a little sold urnar sálugu". b) Tónleikar (pl.)
ier og endar á rauðri plastic Foster Riohardson syngur ind-
skammbyssu. Hann sá það versk ástariög eftir Woodforde-
fljótt að gulu stólamir hlutu Finden. c) Steingerður Guðmunds-
að vera hættulegir fjandmenn doft-lr leikkona les kvæði. d) Tón-
sem-við verðum að sigra eða leikar 1 Pf1: ,.Boðið upp í dans“
hræða, ef ekki til dauða þá eftir ,Weber a-naz Jriedman
ti) meðaumkunar. „Það er
leikur). e) Haukur Óskarsson
leikari les smásögu eftir Mikhail
nema Grímsey, því að sannir ekki nóg að ota að þeim sjolokoff: „ÞegarNastajaiagðist í
Islendingar láta aldrei Gríms-
ey. Og þess verður varla
langt að bíða að hægt verður
að snúa ummælum Einars
Þveræings við, að mörgum
bóndanum í Grímsey muni
þykja þröngt fyrir dyrum,
þegar ameríkanar fara ,með
langskipum úr landi. Og
kannske eru þeir búnir að
láta Grímsey þrátt fyrir allt
saman.
★
NÚ ER BÚIÐ áð taka fyrsta
brezka. togarann fyrir innan
hina nýju landhelgislínu.
Brezt eftirlitsskip var nær-
byssunni, held,ur verður þú reyfaralestur". — Kl. 22:10 Dans-
líka að bau!a“. Og flugmenn- íög af piötum tu kl. 24:00.
irnir hlógu þessum stríðs-
reynda Kóreuhlátri en móð-
urstoltið skein í alþjóðlegt
filmbros. „That is the best
movie I have ever seen“.
Á þjóðhátíðardegi Frakka
Jónas E. Svafár
Bertrand Russel í
Mogganiun í gær:
„Ég held að heims-
styrjöldin fyrri
hat’i verið niikil
mlstök.... Ef hún
hefðt aldrei verið háð myndu
kommúnistar vart fyrirfinnast,
önnnr heimsstyrjöldin hefði aldrei
séð dagslns ijós og ógnin um hina
þriðju væri engiu“. Æ, hvernlg
skjyldi liai'a staðlð á þessuin
„miklu mistökum"?
Framhald á 7. síðu.
Konur Akranesi
Kvennadeild Slysavarnafélagsins
'statt af tilviijun að því er Laugardagur 19. júlí (Justa)., 201. á Akranesi fer skemmtifierð tii
sagt er Og blandað sér í mál- dagur ársins — Tungl x hásuðri Sfiykkisháj’ms n.!k. miðvikiidag,
'ið Eins og merrn muna hef- kl< 10:36 ~ Ardegisnóð ki. .3:40 23. júií. AUar upþiýsingar hjA
Ur brezka stjórnjn hótað fSdeghrfióð kh 16:02 - Lágfjara VUborgu. Þjóðbjarnardóttur, sima
skaðabotakrofum verði brezk
fiskiskip ónáðuð fyrir innan eiMSKIP: Bafmagnstakmörkunin f dag
hina nýju landhelgislínu okk- Brúarfoss fór frá Grimsby 17. Kl. 9—11:
ar. Það vaknar SÚ spurning, þm. til London, Rotterdam, Bel- Nágrenni Rvíkur, umhverfl Etl-
hyort nú skuli látið sverfa til fast og Rvíkur. Dettifpss fer frá iðaánna vestur að markalínu frá
stáls, eða jafnvel gengið milli New York í dag til Rvíkur. Goða- Flugskálavegi við Viðeyjarsund,
bols Og höfuðs á okkur. Vest- foss er 1 Hamborg. Gullfoss fer vestur að HlíðarfaBtl og þaðan til
ræn lög og réttlæti eru hags- fra Rvik kl. 16:00 í dag til Ak- sjávar við Nauthólsvík í Fossvogi.
munir orðrænineia os hingað ureyrar' Kristjanssand og Kaup- Laugarnes, meðfram Kleppsvegi,
, -4 . . , f . mannahafnar. L^tg-arfoss fer frá Mosfellssveit Qg: Kjalarnes, ÁrM.o*-
til hafa þeir ekka sleppt nemu Rvik . dag tu Keflavíkur. Reykja. og Rangárvallasýslur.
af fusum vilja., Við faum foss á ^ koma tu Rvíkur . dag
fljótlega að sjá hvað er 1
deiglunni. Kannske var eftir-
litsskipið þarna.bara af til-
viljun. .
ÁRNI SKRIFAR: ÞAÐ er mik-
ið talað og skrifað um kve.n-
réttindi í okkar lýðfrjálsa
landi. Þó finnst mér þegar
rætt er um þessi má! furðu
lítið fjallað um bað sem virki-
lega málí skiptir. Það er
smánarblettur á hinu marg-
íoiaða’ lýðræði að '"ékki' skuh,
“énn 'bóla á rétttæti -varðandi
fruTrikröfu kyeriréttinda, sama
kaup fyrir siiinu vinnu. Það
er í sjálfu sér ágætt að kon-
ur skuli haf-a sína ákveðnu
tíma í útvarpinu. En mikið
skelfing þykir mér þessir
þættir oft leiðinlegir og líþt
lagaðir til þess aö bæta úr
órétti sem konur verða að Þag ]eig á ]gng.u unz guðþjónustan byrj-
)>ola varðandi kaup. 10 vi aði,. Fpikið stóð saman í þéttri þvögu í
um Öll að Briet Bjamheðins- brennandi sólskininu, og dirfðist ekki að
dóttir var frumkvöðull kven- aetjast niður. Þeir sem glatað höfðu
réttincía og er allra góðra trúnni á ' jarðneská . hamingju vœ'ntu
gjalda verð. En er ekki ó- kiaítaverka í dag.
Það. eru liðnir fjórir mánuð-
ir síðan Joliot-Ctirie skýrði frá
því, að herlið Bandaríkjamanna
í Kóreu liefði tekið að beita
sýldavopnum gegn kórverslcu
þjóðinni.
Er fregn þessi barst, vakti
hún hvarv.etna skelfingu og
gremju. Ridgway liafði kvatf
pestarsýídiinn til vopna, í
nafni „frelsis og lýðræðis"!
Gat þetta átt sér. stað?
Vafalaust- hraus mörgum
hugur við að trúa þessu, fyrst
í stað, en ákærugögnunum fór
fjölgandi dag frá degi, og víð-
ast hvar sannfærðust menn
brátt um. að ákærunni yrði
ekki vísað á bug. Það er að-
eins í „hinum friálsa vestræna
heimi“: Bandaríkjunum og
atlantshafs-leppríkium þeirra.
sem fólkið veit lít.ið eða ekkert
um mikilvægi þeirrar ákæru.
sem fram liefur komið —
mestum hluta blaðanna, í þess-
um löndum hefur tekizt að
forða lesendum sínum frá ó-
lilutdrægri vitneskju um hana..
Auðvitað hefur hvergi tek-
izt betur að fela upplýsingarum
sýklahernaðinn en í Bandaríkj-
unum, þar sem svo að segja
öll. fréttaþjónusta er í höndum
valdaklíkttnnar. Bandaríska
iþjóðin veit því tænast um þá
vansæmd, sem ráðamennirnir
hafa leitt yfir þjóðina með sví-
virðilegum hernaðarrekstri í
Kóreu. En einníg í Danmörkn
riafa atlantsblöðin notað út í
yztu æsar tækni þagnarinnar,
háðsincv og útúrsnúninganna til
bess að koma í veg fyrir; að
lesendurnir gerðu sér grein fvr
ir, ,að lesendnmir gerðu sér
grein fyrir mikilvægi málsins.
Hvorki hin alvariega nskorun
heimsfriðarráðslns frá Osioi né
uppljóstrandi raTvnsóknir al-
þjóftlegn IögfræíilngRnofndaflr.n
ar náði ti! lesendnhóps þessara
blaða. Þa’Í hafa líka flestir héj:
heima látið sefast nf tilraun-
um ófj’ririeitinng ritstjóra til
að gf>ra lítið úr'þessu. öllu og
kalla. hað „illgirnislegt áróðurs-
bragð“.
Fvrir nokkrum vikum TnjTicr-.
aðist vandræðaleg flækja:
menntaðasti sérfræðingur okk-
ar á þessu sríði, farsótta-vfir-
læknirinn við Blegdams sjúkra
húsið. H.C.A. La-ssen', próf..
sneri heim frá Kína, en þar
hafði hann fengið tækifæri til
þess að k\mna sér .yfirgrips-
mikil gögn, sem eru undirstaða
ákærunnar á hendur Sanda-
rikjunum. Á fundi í stúdentn
félaginu þann 20. júní skýrði
hann frá því, hversu kínverskir
vísindamenn hefðu lagt, afar-
mikla vinnu í það að gera a!!-
ar staðreyndir eins augljósar
og nokkur föng væru á; hann
lýsti því erfiða starfi sem ýf-
Starfsnieiin kíinerslca sóttvarnarliðsins raeða við erlenda blaðamenn um sýklastríðið í Kóreu.
k.
SÝKLASTRlÐINU
— Eftir dr. med. STIG THOMSEN —
irvöldin og fólkið hefur á sig
lagt til þess að hefta út-
breiðslu viðbjóðslegra sjúk-
dóma — fyrst og fremst kól-
eru, pest, dílataugaveiki, tauga-
veiki, miltisbrand og mjög ill-
kynjaða heilabólgu, en sýklar,
sem valda þessum sjúkdómum,
hafa fundizt á ýmsum skor-
dýrum, sem úir og grúir af
kringum h.vlkin. sem fundizf
hafa. Hann ræddi um marga
vitnisburði sjónarvotta að því,
að slíkum hylkjum hefði verið
varpoð niður úr bandarískum
flugvélum: þá ræddi hann og
um játniugar tyeggja banda-
rískra flugfori.ngja, Kenneth I,.
Enoeh og John Qifmi, er þeir
komust lífs af.ev vélar þeirra
voru skotriár niður. Vitnisburð
sirin hafa þeir talað ,,á ósvik-
inni amérísku“ á stálþráð
(eirinig er hann ti! í eigin-
hand$,ri'iti; marina þessara).
Lássen prófessor gerði sí'ðan
nána gr'ein fyrir áliti sínu á
: • gögn þajou, er hann
hafðí rannsakað, í Peking
hljóta að hafa mikil áhrif á
sérhvern sem um þau fjallar.
Ef. jiessi gögn eru óföisuð,
|>á er sýklaherna,ðnrinn stað-
reynd!
t þessari álvktun slær
prófessoi’inn vai'nagla með orð-
unum: „Ef þessi gögn eru ó-
fölsuð ...“ En rétt á eftir
sagði hann með áherzlu:
„Ekkert það kom fyrir mig í
Kína er gaf mér snefii af rétti
til þess að álíta að um „til-
búning“ vaeri að ræða“, ef svo
væri, þá væri það „tilbúningur
í svo ríkum mæli, að engin
dæmi væru til annars eins í
veröldinni —“ Hann benti
einnig á, að læknisfræðilegar
bókmenntir allra þjóða byggð-
ust á skýrgreiningum sams-
konar og fram koma í gögn-
um er hann kynnti sér í Pek-
ing. Þess ber og að geta, að
Lassen prófessor lætur ekki í
ljós neina vantrú á sórfræði-
legri hæfni við þær rannsóknir,
sem fram hafa farið á rann-
sóknarstofnunum. Rannsóknir
bær eru framkvæmdar af sér-
fræðingum, sem þekktir eru að
hæfni á sínu sviði.
Þegar Lassen pi’ófessor,
samt sem áður, kemst að
þeirri lokaniðurstöðu, að á
kæran á hendur Bandaríkjun-
um sé ekki „vísindalega sönn-
uð“, og að „samkvæmt eðli
málsins“, sé ekki hægt að
sanna hana vísindalega, þá er
það ekki. vegna þess, að hann
vanmeti gögn málsins, heldur
er einvörðungu um .prinsipíelt'
sjónarmið að ræða:
Vísindalegt sönnunargildi
Það var g-eysileg eftirvamting. Tveir der-
visjar veltust þfegar um í krampaflogum,
og' bitu grátandi í jörðina, en froðan lék
um vit þeirra. Skyndilega kváð við þús-
úndraddaið hróp: Émírinn! Emírinn kem-
ur!
Lífvörðurinn ruddi honum lpið með stöfum
sínum, af mikiUi atorku, en sjálfur gekk
hann berfættur í tilbeiðslu hins helga
dufts. Hann gekk lútu höfði, niðursokkinn
í guðrækilcgar umþenkingar handan , .við
hark og ys hcimsins.
Föruneyti hans kom á hæia honum, þögult
og þungbúið. Þjónarnir voru önnum kafn-
ir að breiða teppi á veginn sem skrúð-
gangan fór. Áhorfendurnir urðu margir
svo snortnir af j>essari sjón að þeir fengu
ekki tára bundizt.
rannsóknar er alltaf háð því
frumskilyrði, að sérhver geti
gengið úr skugga um það með
því að endurtaka tilraunina. Sá
möguleiki er ekki fyrir hendi
í þessu tiltekna máli. Það er
auðvitað hægðarleikur að full-
vissa sig um, að skýrgreiningar
á skoi-dýrum og sóttkveilcjum
gerðar á rannsóknarstofnun
séu réttar, þegar um er að
ræða þau gögn sem fyrir hendi
eru, en rannsóknina er ekki
liægt að endurtaka, því að
enginn nema ákærði hefurfrum
gögnin til þess. Það er því
ekki hægt nú, eftir á, með eft-
irlits-rannsóknum, að fá sönn-
un fyrir því, að þessum sýkil-
berandi skordýrum hafi verið
varpað niður úr bandarískri
flugvél. Um þetta mikilvæga
atriði verða menn að reiða sig
á frambui’ð vitnanna.
Það þarf engan að undra þó
að atvinnuskrumarar blaðanna
gripu feginshendi ályktanir
Lassens prófessors, og not-
færðu sér þær í öfugsnúinni
mynd, til þess að reyna að
finna því stoð, að „hinn hat-
í’ammi anöblástur", sem sýkla-
stríðið hefur vakið gegn Banda
ríkjunum, væri úr lausu lofti
gripinn. En um ályktunina
finn ég ástæðu til að fara
nokkrum orðurn:
Röksemdaleiðslan, sem hún
byggist á, er auðvitað óve-
’fengjanleg': Vísiixdalega sönnun
Tyrir ákærupni í heild, á hend-
xir ■ Éándarííejunum, er ekki
hægt að færa cins og sakir
standa.
En spurningin er, hvort
þeirra sé hægt að krefjast á
þann hátt, sem farið er fram
á. Því má ekki gleyma, að það
sem hár. er um að í'æða er á-
kæra urn gjæp — ákæra um
launniorð í stórum stíl. —
Við stöndum því frammi fyrir
lögíræðilegu viðfangsefni en
ekki náttúrufræðilegu. Eins og
gerist og gengur í glæpamál-
um, er ákæran byggð á fjölda
gagna, yfirgripsmiklum líkum,
vltriáframburði, framlagningu
þeii'va tækja, sem notuð hafa
verið yið að fremja glæpinn
(hylki með smitberandi inni
haldi), lögð lxafa verið fram
erlend skordýr, fundin við
mjög grunsamlegar aðstæður,
játningar gerðar af nafngreind-
um, bandarískum flugforingj
um, sem sjálfir hafa tekið þátt
í að drýgja glæpinn o.s.fr,v„
o.s.frv. — ásamt vísindalegum
rannsóknum á ,,morðvopnum“
þeim, er fundizt hafa.
Öll þessi atriði sanxanlögð
mynda ákærugrundvöllinn, og
sönnunargildi þeirra verður,
að lokum, ákvarðast af log-
fræðilegu. mati:
Hinnar „vísixidalegu sönnun-
ar“, sem Lassen prófessor leit-
ar eftir, er, að mínu áliti, ekki
hægt að krefjast sem heiklar,
lieldur aðeins um þær sérfræði-
rannsóknir, sem eru liður í
framlögðum gögnum (það verð
ur t.d. að sjálfsögðu að færa
sönnur á, að um sé að ræða
þau skordýr og þá sýkla, sem
sérfræðingarnir nefna í skjTsl-
um sínum). Ef krafan um það
er uppfyllt, álít ég, að hinn
náttúrufræðilegi grundvöllur á-
kærunnar sé á rökum reistur.
Hitt er síðan á sviði lögfræð-
innar. Nú verður lögfræðileg
sannanafærsla,. eftir viðteknum
réttarvisindalegum leiðum, að
taka við af náttúruvísindalegri
sönnun.
Meðal þeirra atriða, sem
styrkja ákæruna frá lögfræði-
legu sjónarmiði, nefnir Lassen
prófessor, að neitun Banda-
ríkjanna hafi verið „áberandi
hógvær“, að „bandaríski striðs-
reksturinn í Kóreu hafi verið
ákaflega grimmúðlegur í garð
þjóðarinnar“, að stór hópur
vísindamanna hafi árum saman
starfað í Camp Detrick í
Bandaríkjunum að sýklahern-
aðar-rannsóknum, og að Banda
ríkjamenn vörpuðu tveimur
atómsprengjum á Japan í síð-
asta stríði, á þeim tíma, þegar
stríðinu \-ar í raun og veru
lokið; (og því má bæta við, að
þeim var varpað á fcvær þétt-
byggðar borgir, með þeim á-
rangri, að 115.000 borgarar á
Framhald á 7. siðu
20
Fyrir skömniu rofaði örlítið til
í þvf moldviðri blekkinga, sem
fornuelenilur Slarsjallsaniningsins
liafa þyrlað upp. Hið raimveru-
lega innihald eins aí ákva>ðum
samningslns kom skýrt í ljós. Svo
er fyrir að þakka einu olíuflutn-
ingaskipi, hyggðu í Daimiörku.
Forsaga máisins er sú, að með
samningi er gerður var árlð 1946.
tóku Danir að sér að byggja nokk
ur olíuflutningaskip fyrir Sovét-
lýðveldin. Var sanminguriim hinn
liagkvæmasti fyrir báða aðila.
ekki sízt fyrir Dani, sem m.a.
áttu að fá frá Rússum mestall-
an efniviðinn í skipin.
1 byrjun þessa mánaðar var
eitt af olíuskipunum tilbúið- til
afhendingar. Rússar liöfðu greitt
skipið og rússnesk áhöfu kom-
in til Kaiipmaunaliafnar. Allt
virtícst vera í bezta gengi. Þá
koin lijóð úr vestræmi lvorni.
Marshallherrarnir í Washingtoii
tilkynntu dönsku rikisstjórninni
að ekki mætti láta skipið af
höndum við Rússa. Skirskotuðu
þeir til Marshallsamningsins og
Battíe-laganna svonefndu, en í
livorutveggja eru ákvasði nm að
TneríU'ínir i Washlngtön láði yfir
útíÍHtn. Mars.haUlandaima.. Þess-
ari tilkynningu fylgdi liótun um
að Danir yrðu sviptir allii efna-
hagslegri og hernaðarlegri „að-
stoð“ — ef þeir létu ekki í
minni pokann.
Danska stjórnin varð felmtruð.
hélt fundi og neddl við formenn
st jórnarílokkanna. Sú vaið út~
koinan að luin vísaði á bug hinni
handarísku málaleitun — á. þeirn
grmulvelli, að samninguriim við
Rússana hefði verið gei-ður áður
en MarshaHsánmingurhm kom tii
siiguimar. Diuiska stjómin var
Framhald á 7. síðu.