Þjóðviljinn - 06.09.1952, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN
Sýning Jóns
Laugardagur 6. september 1952
* t;
-TS-p.J

Framhald af 3. síðu.
liefði efnaleg gróska Islands og
listvakning aldarinnar lialdizt
í hendur. Nú verður ævistarf
iþessa manns, að nokkrum
myndum fráteknum, tekið ofan
af veggjunum á sunnudags
kvöld og flutt inn í fínar stof-
•ur. Og þeir, sem nú eru að
vaxa úr gi'asi, mega kannski
tbíða annan mannsaldur áður en
myndir Jóns Stefánssonar fá
aftur að tala. Eitt bjargar þó
nokkru, — það er til bók um
hann með myndum, — hana
getum við skoðað á meðan.
Nú er hálf öld síðan Jón
Stefánsson byrjaði að mála og
eim blasir þetta sama skiln-
ingsleysi við málurum og mynd-
höggvurum, sem nú eru á bezta
skeiði. Það eru settar- kópíur
af dönskum altaristöflum
kirkjur, Þjóðleikhús Islands
lætur fúskara gefa sér gjaí'ir
og hengir þær upp, opinber
sjúkrahús setja upp viður-
styggilegt leirhnoð eftir fólk,
sem aldrei hefur nálægt list
komið og menn eru verðlaunað-
ir með háum heiðursverðlaun
•um fyrir að standa i stað.
Eini heiðurinn sem Jóni
Stefánssyni verður sýndur,
’úr því sem komið er, er heiður-
inn við þá listgrein í landinu,
sem hann hefur eytt ævi sinni
í að grundvalla. Gefið málur-
unum veggi, bjarta og stóra
veggi, gefið myndhöggvurunum
nóg rúm og þá skulum við sjá,
hvort maðurinn í skurðinum
fyrir utan eða bílstjórinn, sem
keyrir hér fram hjá, nefnir
ekki nafn þeirra með ást og
viröingu. Sú ósk, að þetta megi
verða áður en líður, eru þakkir
mínar til Jóns Stefánssonar.
BÁNDARfSK RARM
MIR-ráðstefna
Framhald af 8. siðu.
Ráðstjómarríkin verða knúin
áfram af lífsþrá fólksins. Þegar
menn sjá allt vera að dragnast
•niður vestan jámtjalds hljótá
menn að vilja sækja lífsloft til
Sovétþjóðanna, bjartsýni og
trú á framtíðina“.
Stjórn MÍR var endurkosin,
en hana skipa: Halldór Laxness
forseti, Þórbergur Þórðarson
yaraforseti og aðrir í stjórn
Hannes Stephensen, Sigvaldi
Thordarson og Kristinn E.
Andrésson. Varamenn Þor-
steinn Ö. Stephensen og Þor-
valdur Þórarinsson.
Fundurinn kaus 28 fulltrúa á
MÍR-ráðstefnuna er haldin
verður hér í bæ 14.—15. þ. m.
og auk þeirra sækja liana full-
trúar frá 11 MlR-deildum úti
á Jandi, svo og 4 rússneskir vís-
inda- og listamenn og fuiltrúar
frá systrafélögunum í ná-
grannalöndunum.
252. DAGUR
J J inn er saklaus og skrmmarlega misskilinn, dregur þessa þreyttu
og þjáðu stúlku úr einum stað í annan til þess að finna nægi-
á botni Big Bittem—tók hann þátt í dansleikjum, útihátíðum, jega Vatn til þess að drekkja henni í. Og hún átti
ökuferðum, kvöldvemarveizlum, skemmtiferðum til Tólfta vatns ag verga móðir að fjórum mánuðum liðnum.
og Bjamarvatns, og virtist engar áhyggjur hafa af liinni miklu Qg s:garl) þegar hami kom loks að vatni sem var nógu ein-
sálar- og líkamskvöl hennar, sem hefði þó átt að leggja ein- ]ét hann nana fara út i bát og fór með hana frá
hverjar liömlur á hann“. gistihúsinu, þar sem hann hafði skrifað dulnefnið Clifford Góld-
Nú þagnaði hann. og horfði í áttina til Belknap og Jephsons, en og og dauðiim hennar. Veslings stúlkan hélt
sem voru ekki snortnari en svo að þeir brostu fyrst til hans værj ag farc) j stutta skemmtisiglingu áður en hjóna-
og síðan hvor til annars, en Clyde var óttasleginn yfir styrk og ví'gS;an færl frum, sem átti að imisigla samband iþeirra. Inn-
ofsa Masons og honum var efst í huga, hvað þetta var allt sjgja segj ég_ iitnS1gia eina og öldurnar sem lykjast yfir höfuð
rangfært og ýkt. manns —■ en ekki á neinn annan hátt. Og síðan gekk hánn,
En meðan hann var að hugsa um, það, hélt Mason afiam. jjfmidi og lymskulegur — eins og þegar úlfur skilur við bráð
„En þegar hér var komið, herrar núnir, var Róberta Alden j áttina til frelsis, hjónabands, andlegrar og efnahags-
farin að krefjast þess að Griffiths gengi að eiga sig. Pg jegj^j. hamingju og blessunar, meðan hún svaf svefninum
þessu lofaði 'hann. 3i*n allt t>endir til þess, að lianu hafi aldiei jau^a uuclir öl(3un.um.
haft neitt slíkt í hyggju. Þvert á móti. Þegar þannig var jjjjj ;ierrar rnínir, enginn getm’ ráðið vfir guðs vegum og
orðið ástatt fyrir henni, að hann þoldi ekki lengur bænir hennar forajgnjnnj sem ree&ur örlögum okkar. Maðuriim er lítils megn-
ne þa hættu sem stafaði af navist hennar í Lycurgns, taldi ngur frammi fyrir guði
hann hana á að fara heim til foreldra sinna undir því yfirskyni, Akærði undrast sjálfsagt að ég veit að hún gerði sér enn.
að hún þyrfti að sauma kjóla og undirbúa sig, áður en hann vomr um hjónaband þegar þau fóru af gistihúsinu við Big
kæmi og sækti hana, og þá færi hann með henni til fjarlægr^r Bjffern Qg sennilega huggar hann sig enn við það, að ég geti
borgar, þar sem enginn þekkti þau og þar gæti liún fætt bam -vjtag það með vissu. En enginn maður er svo slunginn
þeirra í heiminn sem lögleg eiginkona hans. Og eftir biéfum ag gef seg fyrir alla duttlunga tilverunnar. Þótt hann
hennar til hans að dæma átti það að gerast þrem vikum eftir sjfjj þama sannfærður um að lögfræðingar hans geti veitt hon-
að hún lagði af stað heim til sín. En kom hann og sótti hana um fj-^j^j á ný (og Olyde rétti úr sér titrandi af taugaóst.yrk
eins og hann hafði lofað: Nei, hann gerði það ekki. og hendur hans skulfu undir borðinu) „þá veit hann ekki, að
Að lokum að aðeins vegna þess að hann átti ekki annars megan xmga stúlkan sat alein í gistihúsherbt'.rginu við Grasa-
urkósta, leyfði hann henni að koma til sín himi sjötta^ vafn; skrifaði hún móður sínni bréf en fékk ekki tíma til að
júlí síðast liðurn — tveim dögum fyrir dauða hennar. Ekki ]ata það á póst, heldur lá það í vasanum á kápumii, sem hún
fyrr — og bíðið nú hægir! — Fimmta til sjötta júlí fékk hún
—oOo— -©Oo’—- ——oOo—— —oOo—- —oOo— ——0O0—■- —
BARNASAGAN
að vera ein með hi -nm ömurlegu hugsunum sínmn í litla af-
skekkta bóndabænum skammt frá Biltz í Mimico, og nágrann-
arnir komu í heimsóknir og lijálpuðu henni við að sauma
kjóla, sem hún þorði ekki einu sinni þá að tala um sem brúð-
arkjóla. Því að hún hafði illan gnm um að ákærði myndi bregð-
ast sér. Ðaglega, stundum tvisvar á dag, skrifaði hún honúm,
sagði honum af ótta sínum og bað hann að hughreysta sig
með bréfi eða á einhvem annan hátt og segjast koma að sækja
hana.
En gerði hann það? Nei, hann skrifaði henni aldrei. Aldrei!
Nei, heirar míiiir! En hann talaði við hana í símann — það -- _ _ .
var ekki eins auðvelt að rekja símtöl eftir á. En þessi símtöl dlO itnÍngUIHlÍ 0C( VOIU pdU Sem heilluð dl elSKU
Abu Hassan hinn skrýtni eSa
sofandi vakinn
42. DAGUR
íhaldssukkið
Framhald af 8. síðu.
Þá er einn liður í reikningum
strætisvagnanna at.hyglisverð
ur. Hann heitir ýmsar greiðslur.
Hann hefur vaxið á tímabilinu
um 104,5%. Hvaða útgjöld eru
þetta ? Það eru vextir, trygg-
ingagiöld o. fl„ svo og bílaleiga
forstjóra, ferðakostnaður for-
stjóra, risna, málskostnaður o.
fl. sem eru alveg nýir iiðir.
Illfær vegur
Framhald af 8. síðu.
Ásfæðan fyrir ásigkomulagi
vegarins er talin sú að þar
sem þetta er hvað umferð snert
ir orðinn bandarískur vegur
ekki síður en ís’enzkur þá vilji
vegamálastjómin láta banda-
ríska herinn kosta einhverju til
viðhalds vegarins, en hen-aþjóð
ín hinsvegar láta þá innfæddu
kosta vegina fyrir sig.
vom svo stutt og svo sjaldan, að hún kvartaði sáran undan hvort til annars. Máttu þau aldrei sjá hvort aí öðru,
kæruieysi og tiiiitsieysi hans. Og að fimm viknum íiðnum var nema rétt þann tímann, sem Abú Hassan þjónaði kal-
hún orðin svo örvæntingarfuii að hún skrifaði“ (og nú greip ífamim 0g Núshatúlavadat drottningunni. Enda
Masoneitt bréfið úr Maðanum á borðinu og las): „Aðeins nokkr- haíði Mn unga k,na aHrþáð til að bera/sem Abú
ar línur til þess að segja þér, að ef ég heyri ekki frá þér bréf- Tr , .*.*■).- i ■•i .
, . . , , . ,;‘ ,;, , _ T Hassan gat veno að skapi og var honum engu olyst-
lega eða í sima fynr hadegi a fostudag, þa kem eg til Lycurgus . 3 r 3 . 3 f
og allir skulu fá að vita, hvernig þú hefux farið með mig“. Þessi n9^Í Ylir borðum Og gdt ekki hjá þvi íarÍO, dO peiirú
orð neyddist veslings stúlkan til að skrifa að lokum. samfarir yrðu hinar beztu og ánægjulegustu. Stóð
En vildi Clyde Griffiths að allir vissu, hvcmig hann hefði alltaf borðið uppieitt hjá þeim og Var það í hvem
farið með hana? Auðvitað ekki. Og nú fór að myndast í huga matmálstíma hlaðið dýrustu krásum, sem þau fengu
hans raðagerð, sem atti að forða honum fra afhjúpmi og mn- |rá matsölumanni einum; á drykkjarborðinu VOTU
íisla varir Eóberta Aldan aS alli£u 0* herrar mlnlr, ég ah.l kostuIegusfu vínfbng y„ það ekki lengra
sanna. að hann lokaði munm hennar . , , i .
Nú tók Mason upp korfyfir Adirondackfjöllin, sem hann írf en SV0' dÖ ?atn bæ01 ^gleqd. lett llOndum
hafði látið gera í þessum tilgangi og á það voru merktar með Í'ÍÍÖU þdU hjonill þdl. IIlGStd Söslddrlxíi UIU timd
rauðu bleki allar hreyfingar Clydes fyrir og eftir dauða hennar Og kom þeim aldrei til hugar, hvuð borolldld þeirid
— fram að handtöku hans við Bjamarvatn. Og á meðan sagði mundi kosta, fyir en matsölumaður færði þeim
hann frá fyrirætiunum ciydes um að íeyna því hver hann var, reikninginn. Var hann aíarmikill að upphæð og þeg-
gerviuBfnunam 1 geat«.bókunum höttnnum tyeim. Hanu skýrti „ vjg ]œttisJ það sem þau höfðu eytt ,jj annaISi „„
einnig frá því að í lestinni milli Fonda og Utica og ennfremur
beim auðsætt, að ekkert mundi eftir verða af öllu
milli Utica og Grasavatns, hefðu þau verið sitt í hvorum klefa. ,
Og svo saggi hann; 0V1 ie/ sem kalifinn og drottning hans höfðu gefið
„Gleymið því ekki, herrar mínir, að cndaþótt hann hefði beim aÖ morguiigjöf. Letu þau UU ekkeit a þvi beia,
áður sagt við Róbertu að þetta væri brúðkaupsferð þeirra, þá að þau VæiU í kTÖffCmm, en borguðu mannilium tafar -
vildi hann ekki láta neinn viía að hann væri með væntanlegri laust; sátu þau Slðail hnuggin Og hugsailÉ Út aí
brúði sinni ekki einu sinni eftir að þau komu til Big Bittern. J,essu og núnntust fym tímanhd; SÍoðaði það ekki.
Þvi að hann hafði ekki hjónaband í huga, heldur var hann að .' . .-i * / * i ,. , •, -\ , - .
íeita as aifckktam sta9 tii * skara á liftaug stúik„„„»r, “ 30 ,rfa faot ,a vandræðtjm þeirfa. Þanmg
sem hann var orðinn leiður á. En aftraði það honum sólarhring ^0ln p3-e- RÚ -aOHlin 1 Lies'ta bobba a íyrstd arinu
áður frá því að halda henni í örmum sér og endurtaka loforðin ^em paU VOfU giít, Og minntist Abll HdSSdH ab VISU
sem hann hafði alls ekki í hyggju að efna? Hvað haldið þið? beSS er kalííinn hafði lofað homim, að láta hann
Eg skai sýna ykkur gestabækur gistihúsanna, þar sem þau aldrei bresta neitt, en begar hann hugsaði til þess,;
St tvö ein í sama herberginu vegna hins fyrirhugaða f hVprr,il stílttnm'tíma fiann TíÁÍAi ovtt hínni rít.I
dvöldus
á: hversu stútfum tíma hánn háfðí eytt hinni rík-i
hjónabands. Iú:t cina áatæðaa tii þeas aB þau von. saman tvam mannl jöf hans þá varð ha þ j g
nætur i stað einnar var su, að hugmynd hans um Grasavatn , . .. , . „ 3 .-y. ,
var ékki fétt. Þar var fjör og fjölmenni, trúarfélag hafði þar 1 ‘^rvaið hann Sig að gangast Vlð þvi,
aðsetur, svo að hanr ákvað að fara aftur til Big Bittem, sem hVöfSU illd h.dMi .hdíoi Vdrið ÍOHU. Þdl VÍð bðBttlSÍ,
var nægilega einmánaíegt. Þattnig" getið- þið séð fyrir ykkur, öð hann hdfði gefíð móður SÍnnÍ allan arfshlut SÍnn,
herrar mínir, hinar sorglégu aðfarir, að ungur maður sem álit- undír ems Og kalífinn tók hann í höll SÍna, Og VÍldl