Þjóðviljinn - 21.03.1953, Blaðsíða 10

30) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 21. marz 1953
Engin saumavél
Stúlkan á myndinni er svoHún er nefnilega kvikmynda-
lánsöm að eiga saumavél, enda
hefur hún sjálfsagt efni á því.
Heilhvejtikökur
2 bollar heilhveiti, 4 tsk
Jyftiduft, 2 msk sykur, 1 tsk
salt, 1 egg, 1 bolli mjólk (tæpl.
2^2 dl), 3 msk matarolía eða
'bráðið smjörlíki, % bolli smátt
brytjaðar döðlur eða rúsínur.
Kökumar eru bakaðar í
brauðkollumótum og er upp-
Skriftin í tólf meðalstór mót.
Brytjið döðlurnar eða rúsín-
urnar og smyrjið mótin. Hitið
ofninn og stillið á 209-225 stig
C, ef hitastillir er. Blandið
saman í skál hveiti, lyftid.,
sykri, salti og döðlum, og
gerið holu í miðjuna. Brjótið
eggið í aðra skál, þeytið sam-
an, hellið mjólk og feiti þar
út í. Vætið í hveitiblöndunni,
hrærið rösklega í, svo að allt
hveitið vökni og deigið verði
Ikekkjalaust, en varizt að hræra
of mikið. Látið strax í mót-
in, fyllið þau að % og bak-
ið í 15-20 mín. í um 200 stiga
faeitum ofni.
Borðaður með kaffi nýbak-
aður.
Rafmagnstakmörkun
Laugardagur 21. marz.
Kl. 10.45-12.30:
Hafnarfjörður o g nágrenni. —
Reykja.nes.
MATURXNN
Á
MORGUN
Steikt nýru, kartöflur, ertur.
Eplabúðingur.
1 Nýrun: %-% kg nýru, Kveitj (
) 1 tsk salt, hnífsoddur pipar,
) 50 g feiti, vatn, sósulitur, 1 lár-,
) viðarlauf, 3 piparkorn, 1 lauk- (
) ur, 1 msk þ. gulrætur, % 1 heit (
) mjólk, hveitijafningur, krydd. ,
) Hreinsið nýrun og leggið i
) kait ediksvatn í 1-2 klst. Takið (
v upp úr vatninu, þerrið og sker- (
I ið 1-2 em þykkar sneiðar ^
1 (hvert nýra í um 3 sn.) Hitið
feitina i potti, sem hægt er j
að steikja í, eða djúpri pönnu.
Veltið sneiðunum upp úr hveiti
blönduðu salti og pipar og <
brúnið vel. Hellið vatni á, (
svo að tæpl. fljóti yfir sneið- 1
arnar, látið krydd, grænmeti {
og sósulit út í og sjóðið við i
hægan hita í 20-30 min. % 1 ,
af heitri mjólk er soðinn með (
síðustu 10 mín. og sósan jöfn- (
uð með hveitijafningi, ef hún (
er of þunn. Gott er að sjóða (
nokkrar sveskjur með. Borðað
með hrærðum kartöflum og (
grænum ertum.
1 Eplabúðingur: 3-4 epli, 50 g
1 sykur, 1-2 msk sítrónusafi, 40
I g smjörlíki, 40 g hveiti, 2 dl
(vatn, 2 egg.
l Smjörl. brætt, hveitið hrært
( út i, þynnt út með vatni. Lát-
. ið í skál, sykri stráð á og
kælt dálitið. Eplin eru þveg-
’ in og flysjuð, ef vill, skorin í 8
1 báta og raðað i smurt eld-
1 traust mót; sítrónusafi og syk-
1 ur látinn yfir. Eggjarauðunum
er hrært út í jafninginn, hvít- j
urnar stifþeyttar og blandað
gætilega í. Hellt yfir eplin
og bakað i 30-40 min. við
hægan hita, þangað tii búðing-
urinn hefur lyft sér og hnífs-
oddur, sem stungið er niður i
miðjuna kemur hreinn út.
Einnig má sjóða búðingsmótið
i öfan í vatni eða yfir gufu í
hæfilega stórum potti.
dís og heitir Virginia Mayor
og það er ekki víst að hún
noti sanmavélina til annars en
láta taka myndir af sér við
hana. Aftur á móti eru fjöl-
margar konur, sem þurfa mjög
á saumavél að halda, en hafa
ekki efni á að kaupa hana. Því
miður eru saumavélar dýrar.
Nevil Shute:
En þótt saumavél sé mikill
kostagripur, þá er engin á-
stæða til að örvænta, þótt mað-
ur eigi ekki saumavél. Það er
hægt að sauma ýmislegt fallegt
í höndunum, og það sem ér
handsaumað er engu siðra en
það sem saumáð er í vél.
Saumavélin er, eingöngu not-
uð til að gera vinnunna auð-
veldari; ýmislegt er miklu. fal-
legra handsaumað. Franskir
módelkjólar eru í flestum til-
fellum saumaðir í höndunum og
sama er að segja um stáss-
blússur og létta barnakjó'a.
Og þær sem saumavél eiga,
ættu stundum að minnast þess,
að sums staðar er betra að
sauma í höndum en í vél. Til
dæmis má aldrei sauma innaf
pilsi í vél, og pi!s sem á að
vera þröngt og slétt, þarf helzt
að sauma saman í höndunum
í hliðunum. Allt öðru máli
gegnir i'.m lök, sængiirver og
þurrkur, — allt þetta er ‘á-
stæðulaust að sauma í hönd-
unum, enda væri það eilífðár-
vinna.
Kona sem ekki á saumavél,
þarf að skipta saumavinnu
jrramhald á 11. síðu.
Börn með beizli
Þegar barnið stígur fyrstu
reikulu sporin er oft gott að
hafa beizli lá barninu, og þegar
hnokkinn er orðinn styrkari
á fótunum og fær að fara með
niður í bæ, er beizlið næstum
ómissandi sVo að barnið stingi
ekki af og þrammi út á fjöl-
farna götu. ÍÞvi miður eru
margir gallar á þeim beizlum
sem fáanleg eru. Hægt er að
fá ágæt beizli, en þess ber
umfram allt að gæta að þau
séu nógu sterk tii að bera
þunga barnsins. Plastbeizli eru
varhugaverð, þau eru ekki allt-
af jafnsterk sem skyldi. Það
gétur valdið slysi ef béizlið
slitnar þegar móðir er á leið
með barnið upp í strætisvagn.
68*
fátæklegri fötum. Ég get útvegað þau“. .
Nieole sagði: „Hvemig eigum við að ná
sambandi við Foeqúet annað kvöld?“
Bóndinn sagði: ,,Annað kvöld um níuleytið
kemur. Focquet inn í krána við höfnina. Hann
virðist lítið eitt drukkinn, og hann biður um
Anga-Pernod. Sá drykkur er ekki til. Á því
getið þér þekkt hann. Svo verðið þér að sjá
um hitt".
Howard kinkaði kolli. „Hvernig komumst
við að búgarði Quintins ?“
,,Ég get ekið ykkur þangað í bílniun mínum.
Það ætti að vera óhætt, því að hann er liéma
megin við Lennilis og enginn skiptir sér af
því ferðalagi. En lengra get ég ekki farið“.
Hann hugsaði sig um andartak. „Það er bezt að
þið farið ekki af stað frá Quintin fyrr en
klukkan er orðin fimm“, sagði hainn. ,,Þá er
eðlilegt að iþið séuð stödd í 1‘Abervrach að
kvöldinu til“.
Nicole sagði: „Hvað um Loudeac og Quint-
in, monsieur? Vita þeir að monsieur Howard
og börnin eru að reyna að ikomast úr lasidi?“
Maðurinn sagði: „Verið óhrædd, ungfrú.
Þetta er ekki óalgengt á þessum tímum. Þeir
vita allt sem þeir vilja vita og þeim hefur verið
greitt. Þetta eru góðvinir mínir".
Howard sagði: „ívlu er komið að mér að
borga yður, monsieur". .
Þeir settust við borðið
Skömmu seinna fóru allir að hátta; Howard
svaf vel eftir þesman rólega dag. Við morgun-
kaffið daginn eftir leið honum betur en honum
hafði liðið dögum saman.
Aristide sagði: „Við förum af stað eftir liá-
degisverð. Það er hæfilega snemmt. Ég lief
fengið lánuð föt handa yður monsieur. Yður
lízt sjálfságt ekki á þau, en hjá því verður
ekki komizt“.
Gamla manninum leizt alls ekki á fötki. Þau
voru mjög óhrein, grófgerð og blettótt lérefts-
skyrta, rifnar nankinsbuxur, óhrein bómullar-
peysa, sem hafði einu sinni verið ryðrauð að
lit, og svört, ikollstór derhúfa Fótabúnaðurinn
átti að vera tréklossar, en þá var gamla mann-
inum öllum lokið, svo að Arvers fann handa
honum rifin og þvæld stígvél.
Hann hafði ekki rakað sig í nokkra daga.
Þegar hann kom niður í eldhúsið, brosti Nicole
út undir eyru. „Þetta er afbragð", sagði hún.
„Ef þér gamgið álútur og hafið munninn hálf-
opinn — svona. Og gangið hægt eins og þér
væruð fjörgamall. Auk þess þurfið-þér að vera
heyrnarsljór og heimskur. Ég skal hafa orðið.“
Arvers gekk kringum hann og virti hann
rannsakandi fyrir sér. „Ég býst ekki við að
Þjóðverjartnir sjái neitt tortryggilegt við hann“,
sagði hann.
Það sem eftir var morgunsins bættu þau um
útlit sitt. Nicole var áfram í svarta kjólnum, en
Arvers lét hana óhreinka hann lítið eitt og
lét hana fara í eldgamla, flatbotnaða skó af ,
ikonu sinni. Svo fékk hún lánað sjal yfir höfuð-
ið, og þá varð hann loks ánægður.
Útlit barnanna var ágætt. Þau höfðu verið
að leika sór við andatjörnina um morguninn og
þau voru hæfilega óhrein fyrir ferðalagið. Ronni
og Villem höfðu klórað hvor annan og ekki
sakaði það.
Þau lögðu af stað að loknum hádegisverði.
Howard og Nicole þökkuðu frú Arvers fyrir
góðvild hennar; hún tók við þakklæti þeirra
með rólegu, móðurlegu brosi. Síðan fóru þau
öll inn í gamlan flutningsbíl og óku af stað.
Ronni sagði: „Eigum við nú að fara í lest-
ina sem við sofum í?“
„Ekki strax“, sagði hann. „Við förum bráð-
um út úr bílnum og kveðjum monsieur Arvers,
og svo eigum við að aka í hestvagni. Og þið
verðið að gæta þess að tala eintóma frönsku".
Sheila sagði: „Af hverju eigum við að tala
frönsku? Ég vil tala ensku eins og við gerðum
einu sinmi“.
Nicole sagði blíðlega: „Við verðum Innan um
Þjóðverja. Þeim líkar ekki við fólk sem talar
ensku. Þið verðið að gæta þess að tala frönsku".
Allt í einu sagði Rósa: „Marjan segir að
Þjóðverjarnir haffskorið hendurnar af mömmu
hans“,
Howard sagði vingjarnlega: „Við skulum ekki
tala meira um Þjóðverjana. Bráðum förum við
út úr bílnum og ökum í hestvagni". Hann sneri
sér að Pétri. „Hvað segir hesturinn?" spurði
hann.
Pétur sagði feimnislega: „Ég veit það ekiki.
Rósa litla hallaði sér að honum. „Víst veiztu
það Pétur.
,,Hanna frænka á heima í' Tours,
í húsi með eplatré,
með lítilli mús (tíst, tíst)
og stóru ljóni (urr, urr)
og skógardúfu (kú, kú) .... “
Þetta entist þeim alla leiðina gegnum Land-
erneau og hálfa leiðina til Linnilis.
Loks hægði bíllinn ferðina, beýgði út af þjóð-
veginum og nam staðar. Arvers sneri sér að
þeim. „Nú erum við komin á leiðarenda", sagði
hann, „Flýtið ykkur út; það er hættulegt að
tefja hér of lengi“..
Þau klifruðu út úr bílnum. Þau voru stödd
í litlum húsagarði, húsið sjálft var úr gráum
steini og mjög lítið. Loftið var tært og hress-
andi, blandað sjávarseltu.
Þarna var hestur og vagn, í vagninum var
hrúga af húsdýraáburði, gamli grái hesturinn
var bundinn við hliðið. Enginn maður sást á
ferli,
Arvers sagði: „Flýtið yður nú, monsieur, áður
en einhver Þjóðverji kemur eftir veginum.
Þaraia er vagninn. Þér munið þetta allt, er það
ekki ? Þér farið með hlassið til Loudeac, sem á
faeima í hlíðinni fyrir ofan l’Abervrach. Þar
mokið þér af vagninum; ungfrú Rougeron verð-
ur að skila vagninum hingað á morgun. Focquet
ikemur inn í krácia í kvöld klukkan níu og hann
á von á yður. Hann biður um Anga-Pernod.
Er þetta ekki augljóst?"
„Aðeins ein spurning", sagði gamli maður-
inn. „Liggur þessi vegur beint til Linnilis?"
„Já“. Bóndinn horfði á glóðum í kringum sig.
„Hvemig komumst við gegnum Linnilis?
Hvernig finnum við veginn sem liggur til l’Ab-
ervrach?"
Sólin hellti brennandi geislum yfir þau af ský-
lausum himni; í loftinu var rósailmur blandinn
mykjuþef. Arvers sagði: „Þessi vegur liggur
UW OC CAMM
Sívaliturn í Kaupmannahöfn er einn mestur
turn á Norðurlöndum, og danski teiknarinn
Storm Pedersen var frægur fyrir gamansemi
sina. Eitt sinn var hann beðinn að flytja er-
indi í einhverjum klúbbi, , en hann sagði þvert
nei við beiðninni. ,,Ég mundi heldur kasta mér
niður úr Sívalaturni en haida þetta erindi“,
sagði hann. Nokkrum dögum síðar hringdi
hann til klúbbsins, og kvaðst hafa breytt um
skoðun. Maðurinn í klúbbnum varð heldur en
ekki glaður. „Ég mundi ekki kasta mér niður
úr Síva’aturni heldur en flytja þetta erindi",
sagði Storm, „ég mundi kasta mér niður úr
Effelturninum".
Það er allt í einu komin ný stúlka í bekkinn,'
og kennslukonan segir: Þarna er komið nýtt
andlit í bekkinn. Þá gellur stúlkan við: það
er ekki nýtt, það er bara nýþvegið.