Þjóðviljinn - 27.03.1953, Blaðsíða 6

€)
. ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 27. marz 1953
þlÓ OVILIINN
tJtgrefftndl: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósiallataflokkurinn.
Ritatjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón ‘Bjarnason.
Biaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vlgfússon.
Augiýsingastjórj: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig.
19. — Sími 7S00 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavik og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. —- Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja ÞjóðviJjane h.f.
Hræsni Framsóknarflokksins
Flokksþing Framsóknarflokksins hefur undanfarna daga
setiö á rökstólum og í igær birtir Tínvinn kosningaávarp
þingsins ásamt ályktun þess um atvinnurrál. Kemur
þar fátt nýtt eða merkilegt fram, þótt það leyni sér ekki að
enn hyggst Frarrsókn gamla að taka upp svipaðar blekk-
ingaaðferðir og hún beitti fyrir síðustu kosningar, þegar
Rannveig var látin segja allri fjárplógsstarfsemi stríð á
hendur og Tíminn var yfirprentaður með rauðu til að leggja
áherzlu á róttæknina og baráttuviljann gegn fjárplógsöflum
þjóðfélagsins.
í kosningaávarpi Framsóknarþingsins, seim Tíminn birtir
í gær segir að skorað sé á trúnaðarmenn flokksins „að gæta
á komandi tímum fyrst og fremst þeirrar skyldu að vinna
að alþjóðarheill“ og virðist því sem flokksþinginu hafi þótt
þar nokkuð á skorta og þykir engum furða. Síðan er komizt
þannig að orði:
„Jafnfrairit lýsir flokksþingið yfir þeirri skoðun sinni, að
það telur affarasælast að stjórn ríkisins geti verið þannig
skipuð að hún njóti trausts og stuðnings hinna fjölmennu
vinnustétta þjóðarinnar, en sé óháð sjónarmiðum sérhags-
munamanna. Með þeim hætti verður bezt tryggt, að á milli
stjórnarstefnunnar og starfs hins vinnandi fólks sé sarrræmi
það, sem er undirstaða þess, að stjórnarstefnan beri 'þann
árangur, sem tií er ætlazt.“
Næst á eftir þessari klausu kemur svo yfirlýsing um að
samstarf við flokk verkalýðsins, Sameiningarflökk alþýðu
— Sós.'alistaflokkinn — sé útilokað með öllu. Slíkt er sarr.r
ræmið í kosningaávarpi Framsóknarflokksins.
í>að þaiif vissulega þá tegund heilinda sem foringjar
Framsóknar eru frægastir fyrir til þess að gefa nú í skyn
að þessi þröngsýni afturhalds- og landráðaflökkur óski eftir
samvinnu vinnústétta þjóðfélagsins. Og það ber vott um
viðbjóðslega hræsni, sem, slær flest eða öll fyrri met Fram-
sóknar í þeim efnum, þegar sú ósk er látin í ljós að stjóm-
arstefnan sé ekki háð sjónarmiðum sérhagsmunamanna.
Foringjar Framsóknar hafa í rrörg ár verið og eru enn í
innilegu samstarfi við flokk sérhagsmunamannanna og meir
en það: Helztu forkólfar Framsóknar eins og Vilhjáknur
Þór eru orðnir innstu koppar í búri þess arðráns og þeirrar
fjárplógsstarfsend • auðstéttarinnar sem nú tröllríður ís-
lenzika alþýðu og íslenzka atvinnuvegi og safnar óhóf-
legum gróða af striti hins vinnandi fólks.
Engum sem þekkir hug Framsóknarforkólfanna og. þróun
Framsóknarflokksins kerrur til hugar að núverandi forusta
hans hyggi í alvöru á vinstri samstarf í nokkurri mynd. Til
þess er hún of tengd orðin arðráns- og f járplógsöflum þjóð-
félagsins. Það eru fámennar klíkur stærstu heildsalanna,
Kveldúlfs og Vilhjálms Þór sem raimverulega ráða stefnu
beggja núverandi stjórnarflokka. Þessar auðstéttarklíkur
hyggja efcki aðeins á áframhaldandi samstarf og skipulagn-
ingu nýrrar ránsherferðar á hendur íslenzkri alþýðu að
kosningum loknum hafi þær til þess bolmagn, þær hafa
þegar ákveðið áframhald þeirrar samvinnu.
En það er hinsvegar á valdi þess rnikla f jölda, sem fram
að þessu hefur fylgt Framsókn og Sjálfstæðisflokknum, að
koma í veg fyrir framkvæmd þessara ákvarðana. Það verð-
ur aðeins gert með því að nota tækifæri (kosninganna í
sumar til þess að snúa 'baki við stjórnarflokkunum en efla
Sósíalistaflokkinn. Það er eina svarið sem forkólfar aftur-
haldsflokkanna skilja. Og alveg sérstaklega þyrfti Fram-
sóknarflofckurinn á slíkri ráðningu að halda nú eftir land-
ráðastarf og auðstéttarþjónustu undanfarinna ára. Það vænu
vissulega verðug viðbrögð fólksins gegn þeirri hræsni og
yfirdrepssfcap sem Framsókn hyggst enn að hafa í framrni
í því skyni að blekkja heiðarlegt alþýðufólk til fylgis við
gróðastéttina og fjárplógsöflin.
Hvar stóð flokkur þinn
í landvörn
Hvað heldur þú, lesandi,
aö búið sé að segja þáð oft
á prenti og segja það oft í
ræðum að íslenzkir sósíalist-
ar séu landráðamenn, boðn-
ir og búnir að láta land
sitt af hendi ef Rússar vildu
svo vera láta?
Svariö getur sjálfsagt
ekki orðið annað en ágizk-
un, en oft hefur þetta verið
skrifað, oft hefur það verið
sagt. Og þaö er ekki svo að
ummæli þessi hafi eingöngu
hrotið úr penna blaöa-
manna í orustuhita virkra
daga. Virðulegir ráðhen*ar
og þingmenn úr Sjálfstæðis-
flokknum, Framsókn og Al-
þýöuflokknum hafa viðhaft
svipuð ummæli á viröuleg-
um stöðum og virðulegum
stundum.
★
En manstu þá eftir því
að nokkurn tíma hafi verið
haft fyrir því að færa sönn-
ur á þessa mergjuðu full-
yrðingn? Sjálfsagt rámar
þig í áð Bjarni Ben. hafi
talið málið sannað með ein-
hverri setningu sem Lenín
hafi átt að segja einlivern-
tíma, eða Brynjólfur eða
Einar; en ef betur er að
gáö, þá em þetta .sannanir'
sem hvergi í heimi þættu
frambærilegar fyrir nokkr-
um dómstól, nema í fasista-
ríkjúrn og Bandai'íkjunum,
þar sem það varðar við lög
og kostar margra ára tukt-
hús að hafa skoðanir í ætt
við skoöanir Kai’ls Marx og
Friðriks Engels, og þáð varö
ar meii-a að segja margra
ára tukthúsi aö gefa út verk
þsirra féiaganna! Þaö er
ekkert launungarmál aö hér
á landi eru sósíalistar, enda
skoöanafrelsi tiyggt 1 stjórn
arskránni. Stjómmálastai’f
sitt byggja íslenzkir sósial-
istar á lögum landsins og
réttindum íslenzkra þegna.
„Sameiningarflokkur al-
þýðu — Sásíalistaflokkurinn
er stj órnmálaflokkur ís-
lenzkrar alþýöustéttar
sósíalistískur lýöræðisflokk-
ur, óháður öllum öðrum en
meölimum sínum, íslenzkri
alþýðu“. Þannig hefst
stefnuskrá Sósíalistaflokks-
ins, og við þetta stefnu-
skráratriði hefur allt hari
starf miðazt. Enginn' staf-
krókur er fyrir því í íslenzk-
um lögum að láta sósíalist?
eða neina aðra gjalda skoð-
ana sinna. Hitt er sennileg4
a.ð menn sem ki'efjast þes"-
áð Menzkir sósíalistar séu
útilokaðir frá störfum og
fyllstu þegnréttindum í ís-
lenzku þjóðfélagi gerist
með því sekir við lög. a'ð
minnsta kosti við anda
stjórnarskrár og löggjafar
íslendinga. Og valdsmmn á
íslandi sem láta viðgangast
að Bandaríkjamenn rek'
menn úr vinnu á íslandi
með tilvitnun í bandarísk
skoöanakúgunarlög, standa
höllum fæt-i gagnvart ís-
lenzkri réttarvitund.
Hvað veröur eftir þegar
reykský áxóðursins um
„landráð“ sósíalistá er horf-
ið? Hverjar em staöreyhd-
imar um athafnir flokksins
gagnvart erlendri ásælni,
alla þá tíð sem flokkurinn
hefur starfað? Og hverjar
eru staöreyndimar um aðra
flokka á íslandi? Hvaö segja
verk iþeirra um afstöðuna til
erlendra ríkja sem revna að
ná tökum á ísiandi? Hvað
segja þær staðreyndir, sem
skjalfestar em í Alþingis-
tíðindum og milliríkjásamn-
ingum, um það, hvaða flokk
ar hafi bognaö og látió
undan erlendu kröfunum
og hvaöa flokkur haíi alltaf
staðið fast á veröi um ís-
lenzkan málstaö, ' barizt af
alsfli gegn erlendu ásæln-
inni?
Aö því yeröur spurt þeyar
saga þessa þrlagaríka kafla
ísiandssöguimar verður
skráö.
Það verður ekki tekið
mark á froöufellandi áróöri
Bjarna Ben. og Evsteins.
Stefáns Jóhanns og Ólafs
Thors, Hermanns og Haoni-
bals um upplogin „landráð“
Sósíalistaflokksins. Þau ó-
magaorð verða lögð að
jöfnu viö samskonar ásak-
anir er dundu á Jóni Sig-
ui’ðssyni og samherjum
hans á fyna skeiði sjálf-
stæðisbaráttu íslendinga,
baráttunnar við Dani.
En það verður fl&tt upp í
Alþingistíðindunum, þaff
verffa grannskoðaðir milli-
ríkjasamningaxnir frá þess-
um áruím t’l aö sjá hver var
afstaða þingmanna. ráð-
herra og stjórmnálaflokka
til erlenclrar ásælni, hvar
þeir stóðu er síðara skeið
sjálfstæðisbaráttn íslend-
inga hófst, baráttan gegn á-
sælnii og yfirgansri Banda-
ríkjanna. Það veröur leitað
öruggra heímilda um afleið-
ingu þeirra i’áðstafana er
Sjálfstæðisflokkurixm, Fram
sókn og AlþýöUflokkurinn
hafa, gert í titanríkismálum
og sjálfstæöismálum þjóöar-
Innar, afleiðingar þeirra
fyrir þjóölíf íslendinga, þjóð
éi*ni, tungn, ménningu.
Horfizt í augu við þann
dóm, flokksmenn Sjálfstæð-
isflokksins, Framsóknar og
Alþýðuflokkríris. Kvar stóð
flokkur þinn í landvöm
þjóðarinnar gegn ásælni
Bandaríkjanna, gegn þeirri
óskaplegu ósvífni að heimta
íslenzkt land undir her-
stöövar sínar, íslenzka jörð
til að ummvnda hana. í
spillingarhreiður? Hvar
stóð Sjálfstæðisflokkurinn í
þeirri landvarnarfylkingu?
Hvar stóð Framsóknarflokk-
urinn? Hvar stóð Alþýðu-
flokkurimi?
Og hvar stóð Sósíalista-
flokkurmn?
Svarið er að verða fleiri
og fleiri íslendingum ljóst.
Meðan froðufellanái áróour
um íinynduð „landráð“ sósí-
alistaflokks'ns var öskr-
aöur yiii’ þjóðina, af mál-
gögnum þriggja í'lokka og
misnotuðu ríkisútvarpi,
vom þessh* þrír sömu flokk-
ar að fremjá geipilegustu
landi'áðin í sögu þjóðarir.n-
ar, ofurselja ísland og ís-
lendinga yfirgangsamasta
auðvaldsstórvelcti hcimsins,
kalla inn í landið erlendan
stórveldisher.
Gsgn þessum óhæfuverk-
um hefm* einn og aöeins
einn stjórnmálaflokkur stað
ið heill og óskiptur. Sósíal-
istaflokkurinn. Það er stað-
reynd sem ekki er hægt að
dylja þjóðina, stáöreynd
sem hlýtur að verða eitt
merkasta, atriðiö í íslands-
sögu þessava ára. í sögu
hinnar nýju sjálfstæðisbar-
áttu íslendinga.
í nokkrum greinum
skal þetta rakið nánar.
„Sameiningarflokkur alþýðu — Sós-
íalistaflokkurinn er stjórnmálaflokkur
íslenzkrar alþýðustéttar, sósíalistískur
lýðræðisflokkur, óháður öllum öðrum
en meðlimum sínum, íslenzkri alþýðu“.
I. gr. stefnuskrár Sósíalfstaflokksins.