Þjóðviljinn - 19.04.1953, Blaðsíða 6

6) — WÖÐVILJJNN — Sunnudagur 19. apríl 1953
þióoyiuiNN
Útgeíandli Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Rltstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: J6n Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfl Ólaísson,
Guðmundur Vigíússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjóm, afgreiðslu, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Síml 7500 (3 línur).
Áakriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmlðja Þjóðviljans h.f.
í faðmlögum við íhaldið
Hin nýja forusta AB-flokksins hefur taliö þaö helztu
Jífsvon sina aö takast mætti að telja alþýöu manna trú
um aö hún væri róttækari og heiöarlegri en sú sem
valt meö braki og brestum úr valdastólúm flokksins á
liönu hausti. Þessa von ólu líka margir í brjósti sem unnu
að bví innan AB-flokksins aö losa hana undan fargi '
Stefáns Jóhanns og görnlu klíkunnar, sem stjórnaö hafði
iionum árurn saman meö þeim árangri aö sífellt fækkáöi
því heiðariegu íólki sem vildi á nokkurn hátt tengja
nafn sitt flokknum eöa koma nærri starfsemi hans.
En eðliö segir óneitanlega fljótt til sín. Það hafa oröið
iiafnaskipti 1 forustu AB-flokksins en stefnubreytingar
verður ckki vart. Forusta Hannibals Valdimarssonar og
félaga hans þræöir í öllu troönar slóöir Stefáns Jóhanns.
í verkalýöshreyfingunni er haldiö áfram samvinnunni
við ihalds- og auöstéttaröflin og sundrungarstarfiö stund-
að c.f s-.’ma kappi og á velmektardögum hins fallna
foringja í flestum verkalýðsfélögum standa umbqös-
menn AB-f!okks;ns og crindrekar atvinnurekenda hliö..
i íö hliö og stjórnarsætum heildarsalntakanna er á bróö-
urlegan liátt skipt á milli liösmanna ríkisstjórnarinnar
cg AB-r.ianna.
Og þaö cr ekki aðeins í verkalýöshreyfingunni sem
AB-flokkurinn ástundar hina nánustu samvinnu viö auð-
stéttaröfiin og erindreka þeirra. Meira áö segja innan
bæjarstjórnar Reykjavíkur, þar sem íhaldiö hefur þó
hreinan meirihluta cn AB-fulltrúarnir telja sig til stjórn-
arandstööunnar, liggja þeir í innilegum. faðmlögutm við
Ihaldiö þegar það þarf á þeim áð halda til að útiloka
í'ulltrúa alþýöunnar frá trúnaöarstörfum.
Kcsningin í scjórn Sparisjóös R&ýkjavíkur er nýjasta
íönnunm um þcnnan undirlægjuþátt AB-liðsins .gagn-
vart íhaldinu, þar sem fulltrúar þess kusu Bjarna Bene-
Jiktsson og annan íhaldsmann í stjórn sjóösins til þess
að útiloka þanri möguleika að Sósíalistaflokkurinn gæti
unniö annaö sætið á hlutkesti. Aö Iaunum fengu AB-
menn annan endurskoöandann og bættu þannig beini í
bitlingatrog forkólfanna.
Það hefur þvi engin breyting orðið á pólitískum lifn-
aöarháttum AB-iiðsins. Þeir sem viö slíku bjuggust hafa
veriö blikktir og hæddir í reynd. Hannibal og fylgiliö
hans er á nákvæmlega sama siðferöisstigi í pólitískum
efnum og fyrirrennararnir. Stefnan er skýrt mörkuö bæöi
i verkalýöshreyfingunni og annars stáöar. Samvinnunni
við íhaldiö skal haldiö áfram, sundrungarstarfiö iðkaö af
rámo kappi og áður; og launin, sem krafizt er, eru þau aö
ílokksgæöir>gar haldi bitling"um sínum .og þeim fremur
fjölgaö cn fækksö.
AÖ sjálfsögöu er þaö mörgum heiöarlegum alþyðu-
manni, .vem fram aö þessu hefur fylgt AB-flokknum í
góðri trú, hið mesta hryggöarefni aö horfa upp á þessa
ömurlegu þróun. Fclkiö sem 1 upphafi, stofnaöi flokkinn
og vann honum allt er þa'ö mátti vænti þess aö hann
vrði alþýðu manna skjól og skjöldur í baráttu hennar
gegn auöstéttaröflum þjóöfélagsins og yröi þeirri upp-
iiaflegu stefnu sinni trúr aö berjast fyrir afnámi auö-
valdsskipulags á íslandi en fyrir framgangi sósíalismans.
Þetta fólk hefur séö allar vonir sínar um AB-flokkinn
hrynja í rúst. Forustumenn hans hafa gerst próventu-
karlar h.iá afturhaldi og auövaldi landsins, tryggt sjálfum
cér öruggt lífsframfæri en svikið foraar hugsjónir meö
óllu. Þúsundum sarnan hafa flokksmenn og fylgismenn
yfirgefið flokkinn og gengið undir merki Sósíalistaflokks-
.ns er berst af fullri djörfung þeirri baráttu er AB-
flokknurn var ætlaö aö heyja en hefur brugðizt á svo
hrapalegan hátt.
Það heiöarlegt alþýöufólk sem þrátt fyrir allt hefur
haldið tryggö við AB-flokkinn fram á þennan dag getur
ckki á neinn hátt unnið hugsjónum sínum gagn meö
þeirri afstöðu e;ns og nú er komiö. Þaö á aö yfirgefa þá
svikulu foiingja sem liggja í pólitískum faömlögum viö
svai’tasta afturhald landsins. ÞaÖ á aö skipa sér undir
merki Sósíalistaflokksins. Þar og hvergi annars staöar
a það heima.
Ni
osnaramir 1
Nýjustu afrek Tímans í
blaðaxnennsku vöktu um
skeið hressilegan og heil-
brigðan hlátur frá Gjögri
vestra áð Gerpi austanlands
og kölluðu einnig fram með-
aumkvunarblandna fyrirlitn-
ingu, auk þess sem nýjum
uppsögnum hefur rignt yfir
blaðið. En það er ástæða til
að draga énn frekari álykt-
anir af þessum tíðindum;
þau eni mjög lærdómsrík
og gefa til kynna ný við-
horf í íslenzkum þjóðmálum.
Upphaf málsins var það,
eins og alkunnugt er, að
gamalreyndur rannsóknar-
lögreglumaður — sém ekki
mun hafa verið mjög frá-
hverfur Framsókn í skoðun-
um — þurfti að flytja til
sumarbústað á bíl og bm
málbandi á brú til þess að
athuga hvort húsið kynni
að rekast í handriði'ð. 1 frá-
sögn Tímans varð það úr
þessum hversdagslega við-
burði, að kommúnistar hefðu
mælt brú „sem er þýðingar-
mikill liður í urnferðarkerfi
landsins" til þess að undir-
búa blóðuga byltingu sam-
kvæmt kínverskri fyrir-
mynd; þarna hefðu njósnir
og áformuð skemmdarverk
sannazt á íslenzka sósíalista.
Lögreglumaðurinn brá þá
við, skýrði yfirboðara sín-
um frá málavöxtum, en þeir
áttu tal við Tímann og vott-
uðu það sanna og fengu þá
að vita að það heiðvirða blað
hefði engan hug á að leið-
rétta frásögn sína. Málsat-
vilc komust engu að síöur á
framfæri í útvairpi og hér
í blaðinu og öll Þjóðin hló.
En þá urðu þau viðbrögð
Tímáns að hella sér yfir
rannsóknarlögregluna með
dæmalausum fúkyrðum, hót-
unum og svívirðingum og
hefur þeim skrifum veri'ð
haldið áfram allt til þessa
dags.
B
Ef aðstandeindur Tímans
liefðu sjálfir fest trúnað á
fréttaburð sinn, hefði gleðin
átt að verða hlutskipti
þeirra þegar þeir fréttu það
sanna. Ef þeir heföu sjálfir
trúað því að ógn og voði,
njósnir, skemmdarverk og
byhing vofðu yfir þjóðinni
hefði léttir þeirra átt að
verða óumræðilegur þegar
þeir fréttu að ekkert hefði
gerzt annað en það að
grandvar lögregluþjónn hefði
flutt hús yfir brú. En við-
brögð þeirra hafa orðið öll
önnur; stjórnlaus bræði sem
birzt hefur í hatrömmum
árásum á rannsóknarlögregl-
una. Afbrot. hennar er það
að hafa sagt frá málavöxt-
um; hinn óafmáanlegi glæp-
ur heimar er að hafa ekki
þagað. Það er þannig aug-
Ijóst mál að aðstandendur
Tímans vissu frá upphafi
að þeir voru að birta til-
hæfulausar lygar; þeir höfðu
aðeins reiknað með því að
málavextir kæmust aldrei
upp og síðan væri hægt að
klifa á þvættingnum til ei-
lífðarnóns. Aldrei hafði þá
órað fyrir þeim fráleita at-
burði að rannsóknarlögregl-
an myndi lejTa sér að.segja
satt þvert ofan í frásögn
þessa málgagns forsætisráð-
herrans.
■
Viö Islendingar erum góð-
gjamir menn og komum yf-
irleitt með vinsamlegar skýr-
ingar á skakkaföllum ná-
ungans. Því varð mönniun
fyrst fyrir að álykta sem
svo að einn af blaðamönn-
um Tímans hefði hlaupið á
sig, framasjúkur en lítt gef-
inn piltungur, Guðni Þórðar-
son að nafni, og hefur einn-
ig verið ympi-að á þeirri
skýringu hér í blaðinu. En
því miður átti þessi góð-
gimi engan rétt á sér. Ráða-
menn Tímans hafa nú lýst
yfir þvi svo að ekki verður
um villzt að í þessu máli
kemur fram stefna blaðs-
ins og vilji þess flokks sem
að því stendur, og þær yf-
irlýsingar eru mótaðar af
svo botnlausri sálsýki að
hrollur hlýtur að fara um
sæmilega heilbrigða mcnn.
Tökum til dæmis forustu-
grein blaðsins í fyrradag:
„Þessl sumarbústaðssaga
kommúnista er með þeim
hætti að vissuléga er ekki
|>örf á því að fara um
hana mörgijm orðum. (Mcnn
taki eftir því að nú er risa-
frétt Tímans orðin að „sum-
arbústaðssögu. kommún-
ista“!) Ilvaða maðui- sem
er, með óbrjálaðá skynsemi,
getur sagt sér það sjálfur,
að ilutningur á sumarbústað
uppi í Borgarfirði getur aklr-
ci talizt afsönnun ]>ess, að
ekki(M) sé rekin njósnar-
starfsemi hér á landi. (Þó
forsendan reynist hlægileg-
asta firra, skal ályktunin
standa). Það atvik er vit-
anlega með öllu óviðkomamli
þ.ví máli sem hér er rætt
um (!!). Slík afsölcuna rvið-
leitni minnir hins vegar vel
á fát, er grípur ménn, þeg-
ar þeir cru. staðnir að ó-
helðarlegu verki (liver var
stáðinn að hverju?), og færa
J>ví mestu fjarstæður sér til
afsökunar“. Þannig er hald-
ið áfram endalaust, og er
hægt að komast öllu neðar i
almennu siðgæði. er kostur
á öllu á.takaolegra dæmi um
það livað mannkindin getur
orðið innilega viðbjóðsleg?
I
En Þessi af-staða á sér
dýpri rætur sem vert er að
veita sérstaka athygli. Við
ís’endingar búum nú í her-
numdu landi, fjöJmennt
bandarískt herlið hreiðrar
um sig meir og rneir. Heima-
fyrir stunda ráðamenn þessa
hers galdraofsóknir sem
vakið hafa viðbjóð hei>
brigðra manna um allan
heim. Menn eru uonvörpum
dæmclir í langa fangelsis-
vist fyrir að vera Æsíalist-
ar í .-jk-jðunum; mcnn eru
hrakti- úr stöðum sinum,
öfsóttir og níddir ef éin-
hverjum þóknast að ákæra
þí fyrir óamcrískt hugar-
far; ef rannsókoarlögreg'u-
þjóun væri sakaður um að
undirbúa njósnir.og skemmd-
arveik með því að mæla bni
myndi hans bíða fátt ann-
að en rafmagnsstóllinn. En
þessar athafnir eru ekki að-
eins stundaða r vgstanhafs;
Bandaríkjamenn hafa á þvi
mikinn hug að hefja sömu
ofsóknirnar í þeim löndum
sem þeir hafa hemumið.
Skrif Tímans er auðsjáan-
lega hugsuð sem upphaf
að slíkum framkv-æmdum;
blaðamenu Tímans og ráða-
menn Framsóknarflokksins
liafa gefið sig fram sem
Ijúgvitni og rógbcra um
landa sína.
■
Víst eru stundaðar njósnir
á Islandi, bandarískar njósn-
ir. Herraþjóðin þarf að vísu
ekki á því að halda að mæla
brýr og breidd þjóðvega;
alla slíka vitneskju fær hún
umbú'ðalaust frá ríkisstjórn
íslands. En hún þarf að
njósna um hugarfar innbor-
inna ma.nna til þess að und-
irbúa ofsóknir sínar. Allir
vrita hvornig njósnirnar eru
skipulagöar á Keflavíkur-
flugvel.li; hver maður sem
ráðinn er í vinnu hjá hern-
um eða hjá Olíufélaginu
h.f., þessu samvinnufyrirtæki
Framsóknar, verður að gefa
upp ættingja sína, vini og
kunningja, sem allir lenda
síðan á spjaldskrá hinna er-
lendu manna. Þaðan kvisl-
ast svo njósnakerfið um
Iand allt, og margir Islend-
ingar þiggja fé fyrir þá ið.ju.
Kostnaðurinn er tekinn sem
skattur af íslenzku þjóðinni;
til hans renna 5% úr mót-
virðissjóði samkvæmt ákvæð.
um marsjallsamningsins, en
su upphæð nemur nú þegar
rúmum 20 milljónum króna..
Þar er því góð fjárvon og
eflaust hafa skrif Tímans
verið verðlögð af rausn; það
er engitín smáræðis bú-
hnykkur fyrir bandaríska
sendiráðið að geta ráðið Irað
forsætisráðherrans til slíkra
starfa.
I
Þáð er engin nýlunda í
hernumdu landi að ómenni
gangi hernámsliði á vald óg
láti nota sig.til þeiirár iðju
sem fjarskyldust er mann-
legri virðingu; og við Is-
lendingar þekkjum þá mann-
gerð úr okkar sögu fyrr og
síðar. Hún naut einnig nokk-
urra metorða um skeið á
valdadögum nazista í Evr-
ópu og fer af þvi ófögur
saga sem seint fyrnist. Það
má vel vera a'ð ráðamenn
Tímans fái nú einmitt kost á
því um sinn að una sér vel
í skjóli erlends valds og að
einnig þeim verði að þeirri
hugsjón sinni að geta bor-
ið Ijúgvitni gegn löndum
sínum á árangursríkan hátt
og framselt þá. En engir
silfurdollarar munu getá
bægt frá Þeim innri smán
og þeirri fyrirlitningu þjóð-
arinnar sem mun umlykja
skrifstofurnar í Skugga-
sundi. Því nú þegar er það
a& verða mælikvarði á mann-
giidi Islendinga, livort liann
kaupir a
njósnamá’- //_______, . .
gagnið (Í
Tímann. ®