Þjóðviljinn - 22.04.1953, Blaðsíða 10

30) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 22. apríl 1953
A. J. CRONIN :
Útslátfarkjólar
Jakkar með útslætti að neð-
an eru mjög í tízku, og sum-
um fara þeir vel, en fleíri þurfa
þió að forðast þá. Handa þeim
sem geta notað slíka jakka eru
ihér tvær fyrirmyíidir, og þœr
eru fyrst og fremst ætlaðar
■þeim tággrönnu sem vilja kjóla
sem gefa líkamanum meiri form
en hann er gæddur frá nátt-
úrunnar hendi. Fyrri myndin er
skemmtileg, þar er skemmtileg
skálína bæði fyrir ofan mitti
BafmagnsSakmörhun
Kl. 10.45-12.30
Miðvikudagur 22. apríl.
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarár-
holtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar-
hverfi við Laugarnesv. og Klepps-
vegi og svæðið þar norðaustur af.
Hlý og hentug föt
Börn frá hálfs annars til
þriggja ára þurfa, að eiga hiý
og hentug föt. Þau þurfa að
geta hreyft sig óhicidrað en
vera þó hlýlega klædd, svo að
ekki komi að sök, þótt þau
'komi úr hiýrri stofu og út á
kaldan gang. Ullarpeysa, há í
hálsinn og með löngum ermum
er prýðileg, jafnt handa telpum
og drengjum. ViIj hana er svo
hægt að nota ullarbangsabux-
■ur. Ef þær eru keyptar dökk-
■bláar eða brúnar, getur barnið
skriðiö um gólfic, áci þess að
buxurnar sýnist óhreinar undir
eins. Kaupið fremur buxur, sem
eru beinar fyrir að neðan.
Buxur með tungu fram á rist-
ina eða teygju undir ilina eru
leiðisilegar innan dyra. Tilbún-
ar buxur eru fremur dýrar, en
þær endast vel, og það er
vafasamur ávinningur að
prjóna þær heima, þótt öíru
má’.i gegni um flestar aðrar
flíkur. Það tekur talsverðan
tíma að prjóna. þær og auk
þsss vilja þær fremur hlaupa
eða hnökra. Tveggja ára krakki
í rauðri peysu og dökkbláum
iíuxum er vel og smekklega
klæddur og getur velzt um á
alla enda og kanta án. þess að
mikið sjái á fötunum.
og neðan. Hnapparnir þrír
undirstrika þessa skálínu. Pilsið
er slétt og þröngt og eimarnar
eru einnig sléttar og þröngar.
— Hitt sniðið er einnig heppi-
legt í kjóldragt. Það er hent-
ugt, því að hægt er að nota
pilsið sérstaklega. A seinni
myndinni er jakkinn þröngur í
mittifi' og vasarnir þrihymdir.
Takið eftir hvemig axlarvösun-
um er komið fyrir á stóru horn
unum; það er enn fallegra á
flík en teikningu. Ef maður
hirðir ekki um þennan útslátt
er hægt að breyta kjólnum,
hafa jakkann slétta-i en halda
sniðinu að öoru leyti.
Báðir þessir kjólar eru hent-
ugir allt árið og bezt er að
sauma þá úr léttum ullarefnum
eða kamgarni. Of mjúk efni
bera sig ekki nógu vel í út-
sláttinn og sama er að segja
um þunna raycnull, sem verð-
ur oft tuskuleg í flík. Takið
eftir hvað kjólarnir eru ólíkir
í mittið, annar er þröngur og
beltislaus, hinn dálítið rykktur
og með breiðu fiauelsbelti.
Hvorttveggja er mjög í tízku
og valið er frjálst.
úr
Fyrir nokkru minntumst við
á púðurdósahylki, sem hafði
einnig að geyma Íiýíki fyrir
varalit, svo að hann var til
taks. Nú hefur ein kunningja-
kona sagt okkur, að húa eigi
púðurdós úr leðri, sem einmitt
er með þessu snifid, en það sé
all3 ekki gott. því að varalits-
hylkið er farið að láta sig og
varaliturinn rennur alltaf í
gegnum það og hrapar niður á
botn í töslcunni. Það ér vissu-
lega galli, og við flýtum okkur
því að taka það fram, að hylk-
ið sem við sýudum var búið til
úr taui og varalitshylkið var
lokað í annan endann. svo að
hann gat ekki dottið úr því.
Athugið þetta, ef þið eruð að
leita að púðui’dós eða hylki af
þessu tagi.
Á amMarlegFÍ strHnd
,Þjónn,“ sagði Harvey og reyndi að gera „Jæja þá,“ sagði hann í skyndi: bætti síðan
rödd sína rólega. „Ég bað um að mér yrði við: „Ég vænti þér sjáið að ég er önnum kaf-
sent whisky upp í klefann minn — númer 7. inn.“
Viljið þér sjá um að það verði gert? Og færið „Ég heiti Leith,“ sagði Harvey hranalega.
mér konjak og sóda á meðan.“ „Ég þarf að spyrja yður spurningar."
Það kom illadulinn vandræðasvipur á þjóninn. „Þér verðið að spyrja mig í annan tíma,
„Er það Leith læknir," sagði hann hikamdi. Leith læknir. Gefið mér stundar frest. Hafn-
„Klefa nr. 7?“ sögumaðurinn er enn um borð. Ég er alltaf
,,Já.“ önnum kafinn þegar skipið er að leggja úr
,Mér þykir það leitt. Barinn er lokaður.1 höfn.“
„Lokaður ?“ Rauðir dílar birtust á gráfölum vöngum
„Lokaður yður. Herra Humble hefur þau fyr- Harveys en hann sýndi ekki á sér fararsnið.
irmæli frá skipstjóranum." „Þér hafið skipað þjónimum —“
Harvey hætti að slá fingrunum á hné sér. )tÉg gef þær skipanir sem mér sýnist um
Hann sat grafkyrr, agndofa yfir hinu óvænta borð í skipi mínu, Leith læknir.“
svari. Það varð þögn; mennirnir horfðust í augu;
Svo varð svipur hans hörkulegur. í augum Harveys var kynleg örvænting.
„Ég skil,“ tautaði hann fyrir munni sér. t>Mér þykir rétt að benda yður á það,“ sagði
„Ég skil.“ hann loks stirðmæltur, að það brýtur í bága
Óljóst fann hann að mennimir tveir virtu við ana gkynsemi að taka af mér áfengið fyr-
hann fyrir sér; óljóst sá hann þjóninn hverfa irvarálaust. Ég veit vel um hvað ég er að tala“
út úr salnum; hann sinnti því ekki. Þetta var )Fgg efast eklci um það, Leith læknir," svar-
verk Ismays — Ismay, sem þóttist vera vki- aði Remton stuttur í spuna. „En hér er það ég
ur hans og var lireykinn af áhrifum sínum, SQrn (-aia- Qg ég er búinn að tala við vin yð-
hæfileikum sínum til að stjórna alheiminum, ar) berra Ismay. Stundum þarf að grípa til
hafði talað við skipstjórann — það var and- örþrifaráða. Og þér bragðið ekki dropa um
styggilegt .... borð hjá mér. Þér getið eins sætt yður við
Allt í einu rauf hornbúinn þögnina. þag strax. Þér eigið sjálfsagt eftir að þakka
„Það má nú segja", sagði hann — og nota- mér þótt síðar verði.“
legt bros lék um afskræmt andlit hans Harvey fölnaði, það komu béizkjudrættir um
„þeir eru skrýtnir sumir þessir skipparar. Ef munn hang
ég væri í yðar sporum myndi ég ekki láta skil'„ hrópaði halin. >)Það á að bjarga
þetta á mig fá.“ Hann þagnaði og þótt Har- ^ , ’ag koma til baka með dýrðargloríu.
vey s>’ndi Þess engin merki að hann hefð! ‘ m-num Hamingjan góða. Þetta er
heyrt orð hans, hélt hann afram eins og ekk- Lengi lifi mannkynið. Elskið hver
ert væri: „Eg sá yður í bátnum á leiðinni ut. verið góðir. Þeir hafa sparkað mér
Ég heiti Corcoran. Jimmy Corcoran. Það nafn ° , * cri„rko mér
& ,______^ niður í svaðið, og nu ætla þeir að sparxa mei
upp úr því aftur.“
Skipstjórinn leit undan, starði á teikning-
una á veggnum, leit síðan aftur á Leith. Meðan
er ýmsum kunnugt að illu eða góðu.“ Hann
þagnaði aftur, varð dálítið barn'alegur á svip,
teygði fram skárra eyrað í von um góðar und-
irtektir; svo bætti liann við. „Meistari í þunga- “ Z\aöT2ó "ham”pennanum léttilega í
vigt ’88. Eini maðurinn sem stoð nokkurn tima
dálítið í Jóa Crotty. Hefði jafnvel orðið heims- bolðið'
...... p*. , , . , ,.A - - ... Mér er vel Ijóst, að yður hefur liðið illa,
meistan ef eg hefði ekki brotið a mer lopp- J T. •••„.
t' i , .. . . , caaði hann rólegri, breyttri roddu. ,,Ja, mj0o
ma. Ja svo sannarlega þekkja margir hann sagoi na 6 ’ _ „ ....„
Jimmy Corcoran út og inn. Járnsmiður, skradd
jaf hann frá sér lágt hljóð. sem líktist kjökii.
illa. Ég hef dýpstu samúð með yður, ef mér
ari, soldáti og sjómaður, aldrei rikur, aldrei leyfist að segja svo. , , „
þjófur, það er Jimmy C., alltaf í góðu standi. „Ég kæri mig ekki um samúð yðai, sa§
Og alltaf í vandræðum eins og daman í Drury Harvey ofsalega, svo þagnaði hann. Það or
Lane. Þetta sagoi mamma mia sæla — bezta kippir um anh’.it hans, þegjandi sneii liann ’
kerling, blessana drottinn, sem nokkurn tíma við og æddi út um opnar dyrnar. Hocium
hefur fæðzt í Tralee í kóngsríkinu Kerry,“> orðið illt; það hamraðx í höfðinu á lionum,
Hann stundi lítið eitt, dró tóbaksdósir upp úr liann sveið í augun undan dagsbirtunm, ran
vestisvasanum, sló í þær dreymandi á svip og varð magnlaus. Hann tók á öllu sem hann a
tók rösklega í nefið. Svo rétti hann út bókina til og fór inn í klefann smn. Þar stoð ann
og spurði tilgerðarlaust: „Hafið þér nökkurn andartak hljóður og stirðnaður, eins og ía.m
tíma lesið Plátó? Ójá, ójá, það var náungi sem sæi fyrir sér fánýti lifsms og eymd síalfs -nn-
vissi hvað hann var að segja. Hann hefur Um leið og hann fleygði ser út af a rum e i
bjargað mér úr margri klípurmi, karlinn sá.
Plátó var karl sem sagði sex. Þér ættuð að
lesa hann, piltur minn, ef þér hafið ekki of
mikið að gera.“
Harvey svaraði engu. Honum var tæplega
ljóst að yrt bafði verið á hann. Með hörku-
svip reis hann á fætur og gekk út úr salnum.
Hann fór upp stigann og stefndi úpp í brúna.
Klefi skipstjórans var undir brúnni og gegn-
um opnar dyr sá hann skipstjórann sitja við
skriftir. I-Iann rétti úr sér, barði í hurðisia og
gekk inn í klefann,
Renton skipstóri leit snöggt upp. Hann var
lítill, pervisinn maður með ísblá augu og ein-
beitta höku; stuttklippt ljósleitt hár hans,
grátt á köflum, virtist undarlega flekkótt;
þröngur jakkin-a gerði hann stirðlegan; allt
fas hans var þurrlegt, óaðgengilegt Óg ein-
beitt. Á veggnum fyrir ofan hann var teikning
af Nelson, sem hann hafði einu sinni verið
sagður líkjast og hann dáði mjög.
Pabbinn: Þegar ég var lítlll borðaði ég alltaf
brauðskorpurnar líka.
Sonurinn: Þóttu þér þær góðar?
Pabbinn: Auðvitað: þótti mér það.
Sonurinn: A’lt i lagi — þú getur þá fengið
mínar.
-x- * * *
Faðir: Eg réfsa þér, sonur minn, vegna þess
hve mér þykii vænt um þig.
Sonur: Eg vildi óska að ég væri nógu stór til
að endurgjalda þér.
AV -X- -X- *
Frægur lögfræðingur sagði eitt sinn að þrir
erfiðustu skjólstæðingar hans á öllum starfs-
ferli hans hefðu verið ung stúlka sem vildi
giftast, gift kona sem vildi skilja, og roskin
piparmey sen: ekki vissi hvað hún vildi.
XX * * *
Gestur: Þekkið þér þéssa konu þarna?
Þjónninn: Já, hún er kvikmyndastjarna.
■fíestur: Kemur hún oft hingað? , t)
. Þjónninfi, Já,, j liverri brúMca,upsferð.