Þjóðviljinn - 29.11.1953, Blaðsíða 8

8) — ÞJÓÐVILJINN —^Sunnudagur 29. nóvember 1953
ILFUR UTANGaKÐS
51. DAGUR
Bondinn í Bráðagerði
% ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓR1. FRlMANN HELGASON
¥rá oðolfundi FÍRR
í Bráðagerði ? Ekki flögraði það að prestsbjálfanum, þótt honum
væri málið skyldast? Nei, ónei! Hann hélt sig innanvið gráturnar
og ríghélt að sér hempunni þángaðtil ég var búinn að skondra
músarbjálfanum útum gluggann.
Hans Herradómur var tekinn að gánga um gólf. Strángleik-
inn í andliti hans var þó dálítið laus í reipunum, er hann sagði
það ósamboðið kristilegu hugarfari að hafa í skj-mpíngum at-
burði, sem_ gérðust innan veggja heilagrar kirkju. En svo vér
víkjum aftur að erindum yðar, hélt hann áfram, þá megið þér
vera þess fullviss, að vér munum gera allt. er í voru valdi stend-
ur til þess að sjá svo til, að bræður vorir og systur í Vegleysu-
sveit endi ekki í heiðíngdómi. Svo uppálegg ég yður, Jón, að þér
liafið forgaungu um það, er þér komið heim, að kirkja yðar
verði framvégis samkunduliús manna en ekki dýra af neinu tagi.
Það er ekki til mikils mælst, sagði Jón. ef þér litið norður
að sumri, getið þér óhræddur haft Biskpusfrúna með upp á það,
að hún skal ekki þurfa að halda að sér pilsunum vegna músagángs
á meðan þér farið fyrir altarið.
Mér þykir miður, að verða að kveðja yður, Jón, sagði Hans
Herradómur þegar hér var komið. Ég hefi lofað að flytja erindi
í félagsskap ógiftra kvenna hér í bæ, um boðun Mariu útfrá
nýjusðl teólógískum kenníngum, og sé ég framá, að tími sá er
ég hefi til stefnu til þess að gera því stórmerkilega efni verðug
skil, muni reynast mér ónógur.
Það situr víst ekki á mér að reingja Bíblíuna þá mætu bók,
sagði Jón. En aldrei liefir mér tekist að láta heilagsandagetnað-
inn ríma við venjulegan getnað. Það hlýtur hver heilvita maður
að sjá og skilja, að andi, þótt Ikallmaður sé, 'getur ekki fremur
sett krakka í mennska konu, en kallmaður í anda, sem þó ætti að
heita kvenkyns. Verið þér svo margblessaður, og ég þakka yður
vegna kellínganna okkar. Ég veit að þér munið hugsa nógu
heitt til þeirra, svo þær geti óhræddar gefið upp öndina ef verk-
ast vill, uppá það að lenda ekki í neðra.
XVII. KAFLI.
Jón bóndi gerist stríðsmaður í bókstaflegTim skilníngi.
Jóni var eftilvill vorkunn, þótt hann helgaði sig erindum sín-
um í svo ríkum mæli, að önnur tíðindi, þótt máli skiptu, færu
framhjá honum að mestu. 'Blöðin las hann ekki, þvi hann bar
Iitla virðíngu fyrir lesmáli af því tagi. Á flokksskemmtuninni
fáum kvöldum fyrr, hafði hann snúist öndverður gegn boðaðri
ásælni á Island farsælda frón, en þegar öllu var á botninn hvolft
hafði hann nánast skoðað þann boðskap sem skemmtiatriði, svo
fjarlægur var slíkur verknaður lífsviðhorfi bóndamannsins. Hon-
um brá því ónotalega, er hann mætti þessum draug öðrusinni og
í fullu fjörL
Umræddan dag, snæddi Jón dögurð í mathúsinu góða, er
hann hafði kynnst hinn fyrsta dag hans í borginni, og ekki varð
mathúsið sakað um það, þótt sú kynníng >Tði honum dýr. Að
þessu sinni bar þjónustan fyrir liann síginn fisk með kartöflum,
auk þess velling, svo ekkert var uppá viðurgernínginn að klaga.
Einsog endranær var þar inni slæðíngur af mönnum og lá sum-
um hátt rómur, svo hann tók að hlera eftir umræðuefninu.
Það er ekki að villast um tilgánginn, sagði einn. Þeir ætla sér
að selja landið undir atómstassjón.
Hvað segirðu? hváaði Jón. Hvurjir ætla að selja hvað?
Auðvitað rikisstjórnin með mestalla þíngmannadobíuna á bak
við sig. Þessir kallar eru búnir að selja sjálfa sig svo oft, að
það gefur einginn túskildíng með gati fyrir þá leingur, enn síður
stærri peníng. Þeir hafa því ekki annað að selja, en þenna skikn,
sem við köllum ísland. Stjóroina vantar penínga, en útlenzkii
eiga penínga einsog sand, og svo er það ekkert launúngarmál
að þeir vija heldur hafa skotmörkin annarstaðar en í sínum
eigin hlaðvarpa ef í það fer.
Hvur andskotinn, sagðt Jón. Mannfýlan hefir þá ekki verið að
gera að gamni sínu, bætti hann við minnugur ræðumannsins á
flokksskemmtuninni. En mér er spurn, hvernig þeir ætla að bera
sig til við það. Þeir geta ekki selt nema við leyfum þeim að
selja. Einginn maður hefir heimild til þess að selja undan mér
Bráðagerðið,- að mér forspurðum.
1 höfuðdráttum skiptust viðstaddir í þrjá flokka um þetta jnjál.
Fjölmennastir voru þeir, sem studdu jnálstað Jóns að neita af-
dráttarlaust öllum tilmæhim útlenzkra um fríðindi í einni eða
annarri mynd, í öðrum flokknum voru þeir, sem einga skoðun,
höfðu, eða þótti vænlegast að láta sem þeir hefðu einga skoðun, j
Aðalfundur frjálsíþróttaráðs
Reykjavíkur 1953 fór fram 23.
nóv. s. 1. í félagsheimili KR.
Fundarstjóri var Erlendur Ó.
Pétursson en fundarritari Bragi
Friðriksson. Formaður, Ingi Þor-
steinsson, flutti ýtarlega og
greinargóða skýrslu stjórnarinn-
ar, sem sýndi gott starf og vax-
andi ', gengi írjálsíþróttanna . í
héraðinu. Fjögur félög eru innan
ráðsins með um 700 meðlimum.
Á s. 1. ári var sú nýbreytni
tekin upp að gera Meistaramót
Reykjavíkur að stigamóti og
tókst það vel. Ármann varð
stigahæsta félagið á mótinu. Þá
fór fram á árinu keppni Reyk-
víkinga og utanbæjarmanna. Var
keppni sú skemmtileg og lauk
með knöppum sigri Reykjavíkur.
Utanfarir voru engar á sumrinu.
Ráðið gekkst fyrir fræðslufundi
og er í ráði að fleiri slikir fund-
ir verði haldnir á næsta ári.
Ymsar tillögur voru samþykkt-
ar á aðalfundinum og má þar
nefna m. a. áskorun um að koma
sem fyrst á fót merkjakeppni, á-
skorun til stjórn FRÍ um að
efna til keppni drengja úr
Reykjavík og.után af landi; sam-
þykkt var að leggja niður móta-
nefnd féiaganna. Gengjð var frá
reglugerð Meistaramóts Reykja-
víkur og eru helztu nýrnæli þáu,
að mótið eiö nú 'stigaibót og fá
sex fvrstu menn hverrar greinar
st'"g eftir reglunni 7-5-4-3.-2-1.
Fráfarandi stiórn var síðan
þakkað gott starf.
Þessir skipa hina nýju stjórn:
Halldór Sigurgeirsson form., Jó-
hann Jóhannesson, Guðmundur
Hermannsson, Martéinn Guðjóns-
son og Gunnar Snorrason.
Á fundinum voru flutt kveðju-
orð til Braga Friðrikssonar, sem
er á förum til Kanada. Þakkaði
íundurinn honum góð störf í
þágu íþróttanna:
í fundarhléi voru afhent verð-
laun fyrir Meistaramót Reykja-
víkur. Voru verðlaunin bækur,
sem bókaútg. Bókfell, ísafold,
Hlaðbúð og Helgafell höfðu gef-
ið.
Erlendur ó. Péíursson flutti
kveðju frá Reykvíkingafé'.aginu
og afhenti bikar, sem félagið
heíur gefið til keppni á M. R.
Heitir bikarinn „Meistarabikar
FÍRR'. Sá maður, er, fiest meist-
arastig hlýtur á mótinu hverju
sinni fær bikarinn, en ;að fimm
árum liðnum er hann eign þess
manns, sem þá hefur flest meist-
arastig eftir allan tímann. Ing*
Þorsteinsson KR hlaut bikarinn
1952, en nú Guðmundur Lárus-
son, A. Erlendur afhenti einnig
b.kar írá íþróttavini til keppni
í boðhlaupum M. R.
Formaður, Ingi Þorstemsson
þakkaði gjafimar og kveðjurnar
og tóku fundarmenn undir það
með lófataki. Jens Guðbjörnsson
Oddtir Pétursson
fyrstnr til Válá-
dalen
Samkv, frétt til Sportsmand-
en er Oddur Pétursson fyrsti
útlendingurina sem kemur til
Váládalen til að þjálfa sig og,
búa sig undir heimsmeistara-
mótið í Falun, en Oddur ætlar
að keppa bæði í 18 km. og 50
km. göngu. Oddur ætlar að
dveljast í Váládalca mestan
hluta tímans fram að móti, að
því tilskyldu þó að snjór verði
það mikill að liægt verði að æfa
þar reglulega, en enginn snjór
var þar er skeytið var sent.
gaf bikar þeim, sem mest hafði
komið mönnum á óvart með
frammistöðu sinni á Meistara->
mótinu. Það var Friðrik Guð-
mundsson KR, er hlaut bikarinn,
en hann kom mjög á óvænt, með
því að stökkva 1.75 m í hástökki,
en hann er annars bezt kunnuh
sem kastari.
(Frá FÍRR j.
Lars Larssosi sstur dauskt
met í 480 m. sundi
Hinn ungi Dani, sem er að-
eins 16 ára gamall, setti fyrir
stuttu nýtt danskt met í 400!
m. sundi frjáls aðferð á tím-
anum 4.56.2 mín. Annar í sund-
inu varð Norðmaðurinn Lars
Krogh á 4.58.0 mín. Á síðustu
100 m. fékk Larson krampa í
magann svo að hann gat ekkí
synt 100 m., en þá vann Krogb
á 1.01.7 mín.
Zenith vann 5 — 0
í Stafangri
Rússneska liðið Zenith, sem
var í keppnisför í Noregi vann
Viking í Stafangri 5;0 en Vik-
ing er sem áður er frá sagt
Noregsmeistari í ár.
Zenith er talið eitthvert bezta
lið sem til Stafangurs hefur
komið, með frábæra knattleikni
og hraða leikmecin. Þeir héldu;
knettinum skilyrðislaust niðri á
vellinum. Þessvegna var ekki
hægt að segja hvað þeir geta
með skallanum.
Framherjarnir skiptu stöðugt
um stöður, og að undanteknum
örfáum sinnum fyrir framan
mark Vikings, gerðu þeir alltaf
rétt, þrátt fyrir hinn sápuhála
völl. Zenith hafði 3 mörk í hálf-
leik og var sýnilegt að þeir
léku ekki með fullum hraða í
síðari hálfleik.
Sovétmeistarar ’53
Spartak vann meistara-
keppni Sovétiíkjanna í knatt-
spyrnu í ár. í úrslitaleiknum
vann. Sparíak Zenitli — sovét-
lidið, er verið hefur á keppn-
isferð um Noreg undanfarið
og; sagt er frá á öðrum stað
á síðunni — með einu marki
gegn engu eftir jafnan og
spennandi leik. Á myndinni
tii liægri sést fyrirliði Zenitlis
færa N. Simonjan, fyrirliða
Spartaks, blómvönd eft:r úr-
slita'.eikinn, en neðri myndin
er af meistaraliðnu.