Þjóðviljinn - 24.12.1953, Blaðsíða 16

16
ÞJÓÐVILJINN
-----------------------------------
í. VITRINGUR: Gull handa friðarkonunginum.
BABÚSKA: Ég þekki ekki hinar gjafirnar, cn það cr
góður af þeim ilmurinn.
2. VITRINGUR: Reykelsí handa friðarkonunginum,
Babúska.
BABÚSKA: En þetta?
3- VITRINGUR: Myrra, Babúska.
ALLIR: Gull, reykelsi og myrra handa friðarkonunginum.
BABÚSKA: Það eru dýrlegar gjafir. En hversvegna kgmið
þið hingað úr því þið eruð á leiðinni til — œ, hvað nefnd-
uð þið nú staðinn?
VITRINGAR: Betlehem, Babúska. Við komum hingað til
biðja þig að færa friðarkonunginum einnig þínar gjaf-
ir. Komdu með okkur, Babúska. Komdu mcð okkur til
Betlehem.
BABÚSKA: Ég? Núna í nótt? Hvernig haldið þið, að cg
geti komið með ykkur til Betlehcm, hvar sem Það
kann nú að vera í veröldinni?
VITRINGAR: Komdu með okkur, Babúska. Við.vorum send-
gagngert til að biðja þig að koma með okkþr til Betle-
hem.
BABÚSKA: Er það ekki langt í burtu?
VITRINGAR: Jú, Babúska, mjög langt í burlu.
BABÚSKA: Hvernig ætti ég að geta gengið svo langa leið?
VITRINGAR: Komdu með okkur, Babúska. Við vorum scnd-
ir til að biðja þig að lcoma með okkur. Komdu með
okkur og færðu friðarkonunginum gjafir þínar.
BABÚSKA: Hvaða gjafir skyldi ég hafa handa friðarkon-
unginum! Þið hafið dýrmætar gjafir: gull, reykelsi og
myrru — konunglegar gjafir. En ég«er gömul og fátæk,
frostið er hart og snjórinn' djúpur. Nei, ég get ekki
komið með ykkur til Betlehem.
VITRINGAR: Við erum búnir að biðja þig þrisvar sinnum.
Við megum ekki biðja þig oftar. Nú höldum við áfram
ferð okkar.
BABÚSKA: Þið gerið rétt í því.
VITRINGAR: Góða nótt, Babúska.
BABÚSKA: Hvernig gátu þeir látið sér dctta í hug að
gömul kerling eins og ég færi að lcggja í slíkt ferða-
lag? Brrr! —
MAMMA: Og Babúska lokaði dyrunum og settist við glóð-
ina sína.
ÍVAN: Hún hlýtur nú samt að hafa verið döpur yfir því
að geta ekki farið.
MAMMA: Já, það er rétt; og hún varð það meira að segja
mjög fljótlega, eftir því sem sagan hermir.
)ABÚSKA: Ég vildi óska að ég hefði farið. Ég vildi gjarnr
an sjá friðarkonunginn. En hvers vænta konungar sér
af gömlum kerlingum á borð við mig! En hann er nú
raunar ekki nenia ungabarn, oS börn eru eftirlætið mitt.
Jólin 1953
Ég vildi óska að ég hefði farið. En hvaða gjafir skyldi
ég svo sem hafa handa honum? Gull, rcykelsi og myrru!
Hvaða gjafir gæti ég fært konungi? Engar — nema cf
. það væri þá .. « . . . . •*.
MAMMA: Og hún gekk að kommóðunni sinni og dró út
skúffurnar.
VERA: Hvað var í Þeim?
MAMMA: Bara leikföng, börnin mín.
BABÚSKA; Leikföngin sem angarnir mínir litlu áttu.
Leikföngin sem þeir notuðu aldrei og ég hcfði átt að
gcfa fyrir löngu. Þcir uxu svo fljótt upp úr sliku, ang-
arnir þeir arna.
ÍVAN: Það hafa verið kettlingar og hvolpar, ha?
BORIS: Já, og folöld og kálfar, tálguð úr viði og máluð?
DLGA: Og tréboltar; rauðir, grænir, gulir, og bláir?
VERA: Og logagylltar perlufestar?
BABÚSXA: Perlur! Börn fara ailtaf að brosa þegar maður
sýnir þeim perlur. En hann er bara kornabarn cnnþá,
hann skilur ekki perlur. En hann stækkar .... Hvar
er skjóðan min? En hvað stjörnurnar glitra skært í
nótt. — En hvar er slóðin þeirra? Hvað, þeir hafa ekki
skilið ncina slóð eftir sig svo ég gcti ratað til konungs-
ins í Betlehem. Skiptir engu máli. Ég hitti árciðanlcga
einhvern sem getur sagt mér til vegar.
MAMMA: Babúska arkaði áfram, lengra og lcngra, og á
leiðinni þráspurði hún til vegar og hún grennslaöist
líka fyrir um vitringana, en cnginn gat frætt hana hið
minnsta. En áfram hélt hún ótrauð allt til morguns.
OLGA: Veslings Babúska. Hún hlýtur að hafa verið orðin
þreytt og döpur.
MAMMA: Ilún hélt áfram þar til hún kom í stóra borg.
Ilún j spurði og spurði, þar til hún kom auga á hóp
kaupmanna er voru að tala saman á torgi nokkru- Hún
• þóttist þess viss að þeir gætu sagt henni til vegar. Hún
var mjög þreytt, en hún gekk til þeirra og bar upp
spurningu sína.
BABÚSKA: Góðu menn, sáuð þið ekki þrjá vitringa fara
hérna framhjá í nótt með gjafir?
1. KAUPMAÐUR; Nei, gamla kona, við sáum engan fara
hér framhjá í nótt.
ANNAR: Með gjafir, segir þú, gamla kona. Hverskonar
gjafir?
BABÚSKA: Gull, reykelsi og myrru.
ÞRIDJI: Hef aldrei heyrt neitt af þessu nefnt — nemu gullið.
ALLIR: Ekki ég heldur.
FJÓRÐI: Hvert voru þeir að fara?
BABÚSKA,:; ,Til friðarkonungsins.
FIMMTI: I-Ivaða náungi er það?
HINIR; Hef aldrei heyrt hann nefndan.
SJÖTTI: Hvar á hann heima? - 3
t